Και βέβαια, καθώς προχωρά η συνάντηση, δημιουργείται σχέση, προχωρά η έρευνα της ηθοποιού, αρχίζει κι η ηθοποιός να αισθάνεται περίεργα, και μερικές φορές να ξεφεύγει σε θέματα ταύτισης με τον χαρακτήρα  εκείνης που την φιλοξενεί, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τον νεαρό ο οποίος  πλέον είναι ο σύζυγος.

Είναι ένα σενάριο , λοιπόν, με πάρα πολλά ψαξίματα ή μήπως με πάρα πολλές επισημάνσεις κι όχι «ψαξίματα» ακριβώς; Αυτό είναι ένα πρώτο θεμα που θα συζητιόταν , σε ένα πολλών ωρών μάθημα σε Σχολή, μετά την ολοκλήρωση της Ανάγνωσης.

Διότι το αμέσως επόμενο που θα έμπαινε προς συζήτηση θα ήταν ότι περνάει το σενάριο από τόσα στάδια, περνά τους χαρακτήρες από τόσα στάδια, για να καταλήξει στο ότι όπως άρχισε έτσι και τελείωσε.

Εδώ στο Μάθημα θα ξεκινήσουν οι ενστάσεις .Κάποιοι μπορεί να το κατηγορήσουν και για έλλειψη φινάλε αν και δεν ισχύει στο ακέραιο κάτι τέτοιο, εδώ οι φωνές είτε οι υποστηρικτικές είτε κι πιο αποστασιοποιημένες, θα αναγνωρίσουν ότι δεν καταλήγει σε τίποτα από εκεί που βρισκόταν όταν ξεκίνησε, ότι δεν πήγε δηλαδή κάπου παραπέρα, δεν θα το θεωρήσουν όμως ότι δεν έχει και φινάλε. Αν κι οι επικριτές του επιχειρήματος θα είναι τόσο έντονοι  ώστε να το περάσουν και σαν θέση.

Ο αντίλογος θα τους πει ότι όλο αυτό γίνεται για λογαριασμό της ηθοποιού, για να μπει εκείνη στην ιστορία και στην υπόθεση και στο «πετσί του ρόλου» που μελλοντικά θα παίξει, κι εδώ έρχεται το έτερο σεναριακό ερώτημα περι του ποιος είναι ο κεντρικός ήρωας και τίνος την ιστορία λέει. Και στη συγκεκριμένη δομή, κεντρικός ήρωας είναι η ηθοποιός, αυτή είναι που προσεγγίζει τα πράγματα, στο πλευρό αυτηνής κάνει κι ο θεατής για λογαριασμό του την ίδια δουλειά, εξ ού και στα όποια βραβεία ή υποψηφιότητες η ΝΑΤΑΛΙ ΠΟΡΤΜΑΝ που παίζει την ηθοποιό είναι που προτείνεται στην κατηγορία Α’ ρολου ενώ η ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΜΟΥΡ στο ρόλο της «εκμαυλίστριας» ανηλίκου, προτείνεται ή βραβεύεται ως supporting.

Διότι το ψητό είναι στην ιστορία, στο παρελθόν που έχει συμβεί, στο παρόν τη φέρνει η ηθοποιός που έρχεται να ερευνήσει. Κι έτσι πληροφορείται κι ο θεατής σιγα σιγα τα καθέκαστα. Αυτό τι δηλώνει από την όλη σεναριακή δομή; Ότι ο ωραιος ρόλος είναι της «εκμαυλίστριας» ,της ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΜΟΥΡ, η οποία φυσικά και τον αποδίδει έξοχα της προσφέρει όλα τα πατήματα. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της ηθοποιού καλείται να εμπλουτιστεί από στοιχεία της supporting καθώς η leading, η Πόρτμαν δηλαδή, σιγα σιγα περνά και στο παίξιμο της στοιχεία της Μουρ.

Το τρίτο πρόσωπο της υπόθεσης με βάση το σενάριο είναι ο νεαρός, ο ΤΣΑΡΛΣ ΜΕΛΤΟΝ. Ο ηθοποιός καλείται να παίζει ως άνδρας αλλά εμφανισιακά τον διάλεξαν φυσικά να θυμίζει και  νεαρό.. Καλείται λοιπόν ο ηθοποιός να «συνομιλικοποιηθεί» τον χαρακτήρα με την παρτενερ του στις σκηνές τους, την Μουρ δηλαδή΄, αλλά στην αντανάκλαση , πάνω στην Πόρτμαν να συνδυάσει και τους δυο σε επίπεδο πόθου. ‘Εδώ εχει γίνει δουλεια μεταξύ των ηθοποιών κάργα ώστε να βρεθούν σιγά σιγά σε μεταξύ τους εφαρμογή, άπαντες.

Το ότι δεν προχωρά την ιστορία παραπέρα από εκεί που την πιάσαμε ,μειώνει το ρόλο της Πόρτμαν. Διότι το σενάριο ναι μεν την έκανε κεντρική ηρωίδα και μεσω αυτής να μαθαίνουν κι οι θεατές τα καθέκαστα, όμως η ανατροπή που δεν ήλθε , αν ερχόταν μόνο μέσω της Πόρτμαν  , του ρόλου της Πόρτμαν δηλαδή, θα μπορούσε να έλθει. Απαξ και δεν ήλθε, η Νάταλι πληρώνει η ζημιά ,διότι η ίδια ως ηθοποιός επιχείρησε προς το τέλος να δείξει ότι ετοιμάζεται να ταυτιστεί με το ρόλο της Μουρ αλλά το σενάριο δεν της έδωσε πλούσια την παροχή των ανατροπών, Οπότε από τη στιγμή που το story κρατήθηκε στο επίπεδο που βρισκόταν  όταν ξεκίνησε, ωφελημένη βγαίνει η Τζουλιαν διότι αυτή είναι που κουβαλά και το φορτίο του δράματος (Που την είδαν την «κωμωδία» οι «Χρυσές Σφαίρες» είναι από τα κουραστικώς επαναλαμβανόμενα)

Ο έτερος ωφελημένος είναι ο ΤΣΑΡΛΣ ΜΕΛΤΟΝ ακριβώς επειδή παίζει μαζί ΠΑΙΔΙ και ΆΝΤΡΑ σε ένα. Το παίζει με λιτότητα, με λιτότητα τέτοια, που είναι σαν να μην παίζει, λίγο όπως έπαιζε τη μάνα της Σαορσι Ροναν η Λόρι Μέτκαλφ στο «Ladybird».Οπότε θα παιχθεί ένα θέμα με απειλή προσθαφαίρεσης βαθμών από νεαρό σε νεαρό, από τον νεαρό του Αλεξάντερ Πέην, τον Ντομινικ Σέσσα , όπου εκεί θα τεθεί ένα άλλο ζήτημα μεταξύ λιτότητας, ενεργητικότητας, υποτονικότητας.