Το «FEUD» λοιπόν, που σημαίνει ΚΑΙ «προαιώνια έχθρα» αλλά ΚΑΙ «φέουδο» ,αναφέρεται στην προαιώνια διαμάχη, στο φέουδο που λέγεται Χόλυγουντ, δύο μυθικών σταρ όχι μόνο της «χρυσής εποχής» του αλλά και δεκαετιών, της ΜΠΕΤΥ ΝΤΕΗΒΙΣ και της ΤΖΟΑΝ ΚΡΩΦΟΡΝΤ.
Κι επικεντρώνεται στη συνεργασία τους, όταν ημιξεπεσμένες και οι δύο, και μεσόκοπες, αναγκάζονται να συνεργαστούν, να συνυπάρξουν. Κι αυτό γίνεται με μια μυθική ταινία το «ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΜΠΕΗΜΠΥ ΤΖΕΗΝ;», που έγινε μύθος από τις εσωτερικές διαμάχες αλλά και τις εξωτερικές και ΙΣΩΣ οι εν λόγω διαμάχες να ήταν κι αυτές μέρος του publicity.
Οπότε, η μίνι σειρά έχει να κάνει με τα γυρίσματα αυτού του φιλμ που είχε σκηνθετήσει ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΩΛΝΤΡΙΝΤΣ κατά προτροπήν της Τζόαν Κρώφορντ, σύμφωνα με το σενάριο που βλέπουμε.
Η Κρώφορντ είναι ο κινητήριος μοχλός της συνεργασίας με την «εχθρά», αυτή βρίσκει το βιβλίο καθώς ψάχνει απεγνωσμένα κάτι να την ξαναφέρει στο προσκήνιο, αυτή σκέφτεται την Μπέττυ Ντέηβις, αυτή το προτείνει, αυτή βρίσκει τον Ρόμπερτ Ολντριντς με τον οποίο είχε κάνει τα «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΦΥΛΛΑ»… Κι έτσι ξεκινά η ιστορία.
Υπάρχει μια βασική ΣΕΝΑΡΙΑΚΗ αρχή! Πως ο σεναριογράφος πρέπει πάντα να έχει στο μυαλό του ξεκαθαρισμένο τον κεντρικό ήρωα, ακόμα κι αν πρόκειται για ταινία ζευγαριού, για lovestory, όπου κεντρικός ήρωας μπορεί να είναι το ζευγάρι κι η εξέλιξη της σχέσης, όμως, ΠΡΕΠΕΙ, να γραφτεί το σενάριο από τη μεριά του ενός. Ενας από τους δύο να είναι λίγο πιο κεντρικός ήρωας από τον άλλο ώστε να μη χάνεται η πλεύση. Εδώ σαφέστατα γράφεται από τη μεριά- όχι την υποκειμενική!, μην μπερδεύεστε!- της Κρώφορντ. Από αυτήν ξεκινάμε, μαζί της ξεκινάμε και πάμε να «βρούμε» την Μπέττυ ΝΤέηβις, τον Ολντριντς, την Μπέημπυ Τζέην.
Αυτή είναι η πρώτη αρετή του σεναρίου. Οι επόμενες αρετές έρχονται και πέφτουν.. καταρρακτωδώς. Πρώτα από την ίδια την Κρώφορντ, όπως την γράφει το σενάριο κι όπως την παίζει η ΤΖΕΣΙΚΑ ΛΑΝΓΚ, διότι στο πρώτο τουλάχιστον επεισόδιο ένα ΜΕΓΙΣΤΟ ποσοστό της ΜΑΓΕΙΑΣ έχει να κάνει με τη μεγάλη ηθοποιό Τζέσικα, την πραγματικά μεγάλη ηθοποιό. Και δείχνει τη διαφορά της από την Φαίη Νταναγουαίη όταν έπαιξε την ίδια ηρωίδα σε εκείνο το γοητευτικό εξάμβλωμα που τη ρεζίλεψε και καταστράφηκε κι η ίδια η Νταναγουέι μετά, σαν να της είχε ρίξει η Κρώφορντ από κει πάνω κατάρα. Οσο κι αν η ευθύνη δεν βάραινα αποκλειστικά την Φέι. Η Τζέσικα Λανγκ, χάρη και στο ρόλο μετατρέπει την Κρώφορντ σε δραματικό χαρακτήρα. Δεν απαρνείται κι ένα καρικατουρίστικο στοιχείο αλλά με τον τρόπο ερμηνείας της και του σεναρίου βοηθούντος, αυτή η καρικατούρα είναι το image, η «εικόνα» με την οποία η Κρώφορντ κυκλοφορεί. Το πίσω από την εικόνα είναι γεμάτο λεπτές αραχνένιες ίνες από την δαντελοπλέκτρα της υποκριτικής Τζέσικα Λανγκ που δίνει του κόσμου τις ανθρώπινες αποχρώσεις στο πίσω από την εικόνα: Την ανασφάλεια, τη ματαιοδοξία, την αγωνία της αποδοχής από την εχθρά… Παρένθεση: Μια από τις ωραιότερες σκηνές του Α’ επεισοδίου είναι στην πρώτη μέρα γυρισμάτων η αυτοεξομόλογηση της Κρώφορντ πως αναγνωρίζει την Μπέττυ Ντέηβις ως καλύτερη ηθοποιό από εκείνην και πόσο θα ήθελε σε αυτή την ταινία να την καταπλήξει και να πάρει την αποδοχή της. Κι όταν η άλλη της δίνει αυτή την αποδοχή έχουμε μία από τις ωραιότερες σεναριακές σκηνές , που σπάνε τα όρια «παλιό και νέο Χόλυγουντ» και κάνουν μια ωραία ταινία. Όπως , από μεριάς Σούζαν Σάραντον υπάρχει η μεγαλειώδης σκηνή, όταν εμφανίζεται στο πλατώ με τη «στολή» και το «μακιγιάζ» της «Μπέημπυ Τζέην» έτσι όπως το ξέρουμε από την ταινία και μαθαίνουμε, σύμφωνα με το σενάριο ΠΑΝΤΑ, πως ήταν δική της επινόηση, πως βρήκε ένα ποστίς στην αποθήκη του στούντιο που το είχε φορέσει η Κρώφορντ σε ένα προπολεμικό φιλμ, έβαλε μόνη της την ελιά στο μάγουλο αλα Κλάρα Μπόου κι όταν κάνει την «εντράτα», ο Ωλντριντς τα χάνει, και το συνεργείο μαζί με τον σκηνοθέτη ξεσπά σε χειροκρότημα. Είναι μόλις έχει γυρίσει την πρώτη της σκηνή η Κρώφορντ κι έχει καταπλήξει και ξαφνικά εμφανίζεται η άλλη με την συγκεκριμένη εμφάνιση κι η Κρώφορντ εξαφανίζεται.
Είναι μια υποδήλωση του σεναρίου πως από εκείνη τη στιγμή φάνηκε ότι όσο καλές κι αν θα ήταν κι οι δύο, το «Τι απέγινε η Μπέημπυ Τζέην;» πήγαινε να γίνει έργο της Μπέττυ Ντέηβις. Αυτό ήταν και το πόρισμα της Ακαδημίας όταν ένα χρόνο μετά ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα Οσκαρ αλλά δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί.
Το σενάριο βρίθει λεπτομερειακών επισημάνσεων και το όλο στυλ, όπως διαφαίνεται από το πρώτο επεισόδιο, είναι ένας συγκερασμός σεβασμού αλλά και «έκθεσης». Τις καταφέρνει και τις δύο να τις δείχνει και ως ανθρώπους αλλά και με την εικόνα τους καθώς και με τη δημοσιότητα τους, με τη λύσσα τους για αναγνώριση, της κάθε μίας από διαφορετική αφετηρία, πιο «ανθρώπινη» βγάζει την Κρώφορντ επειδή τη δείχνει και πιο ευάλωτη. Όπως σε μια σκηνή που τα ρίχνει του σκηνοθέτη Ολντριντζ και σε μια καλοζυγισμένη από πλευράς λέξεων υποδειγματικά γραμμένη ατάκα περνά όλη της την βασανισμένη ιστορία με τους άντρες σε όλη τη διάρκεια της ζωής της. Την Ντέηβις την βγάζει πιο προεσγειωμένη, ίσως λόγω επίγνωσης της αξίας.
Δεν θα μιλήσουμε για σετ και για κοστούμια, η ΜΑΓΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Είναι ,ιά μαγεία από μόνα τους.
Οπως επίσης και για το καστ που περιβάλει τις δύο περίλαμπρες , τον ΑΛΦΡΕΝΤ ΜΟΛΙΝΑ έξοχο ως Ωλντριντς, τον ΣΤΑΝΛΕΥ ΤΟΥΤΣΙ σε μια τόσο ολοκληρωμένη σκηνή, μία και μοναδική που δείχνει το μένος του για την Μπέττυ Ντέηβις αλλά και την αδυναμία του προς αυτήν καθώς και θέτει τόσο πρισματικά τα πράγματα κι από τη δική του πλευρά. Η ΚΑΘΥ ΜΠΕΗΤΣ επίσης ως Τζόαν Μπλοντέλ, εδώ να δείτε χρώματα ερμηνείας σε μια σύντομη σκηνή, την ΤΖΟΥΝΤΙ ΝΤΕΗΒΙΣ ως Χέντα Χόπερ επίσης σε μια ωραία σκηνή συμμαχίας των δύο ανταγωνιστριών απέναντι στον κοινό «εχθρό», καθώς και την ΚΑΘΡΙΝ ΖΕΤΑ ΤΖΟΟΥΝΣ ως Ολίβια Ντε Χάβιλαντ που ήταν αγαπημένη φίλη της ΝΤέηβις και…φαντάζομαι θα τη δούμε παρακάτω περισσότερο να συμμετέχει στην ιστορία. Να σημειώσω και την ηθοποιό που παίζει την πιστή οικονόμο της Κρώφορντ, την Μαμασίτα, την ΤΖΑΚΙ ΧΟΦΜΑΝ.
Κοντολογίς, δεν ήθελα να τελειώσει το 1ο επεισόδιο αλλά εις πείσμα των επιθυμιών μου αυτό τελείωσε κάποια στιγμή. Με άφησε άφωνο από γοητεία, από νοσταλγία αλλά κι από κάποιες σκέψεις: Τους μύθους του κλασικού Χόλυγουντ τους κάνουν ταινία με τους μύθους του σημερινού Χόλυγουντ μόνο που αυτό το Χόλυγουντ τις σπρώχνει στην τηλεόραση. Η μία σκέψη έφερε την άλλη. Κι η άλλη έλεγε «επιτρέπεται αυτά να μας τα δείχνουν στην τηλεόραση αντι να πάμε να τα δούμε στη μεγάλη οθόνη εκεί που δοξάστηκαν κι οι ηρωίδες του σεναρίου μα κι οι σημερινές ερμηνεύτριες τους;». Στην ερώτηση η επόμενη σκέψη απαντούσε πάλι με ερώτηση «μα, δεν προσφέρεται περισσότερο για ψυχαγωγία κατ’ οίκον, που θα το δει κι όλος ο κόσμος στο σπίτι ενώ έξω ποιος θα βγει, άσε που στο σινεμά πηγαίνει κυρίως νεολαία που μπορεί να μην ενδιαφέρεται «για αυτές τις γριές» ή έστω για τους μύθους αυτούς ενώ μέσω τηλεόρασης προσελκύεις κι αυτούς…. Κι επειδή οι σκέψεις δεν σταματούσαν κατέληξα σε κάτι θετικό και καταφατικό ως προς εμένα: ΘΑ ΕΝΔΩΣΩ ΔΙΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ. Και το παρόν παίζει με αυτά τα χαρτιά.
Η ΜΑΓΕΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Περιμένετε κριτική 2ου επεισοδίου σε μία εβδομάδα.
ΥΓ: Δημιουργοί της σειράς οι ΡΑΙΑΝ ΜΕΡΦΥ, ΤΖΑΦΙ ΚΟΕΝ, ΜΑΙΚΛ ΖΑΜ