Ως προς το «Fake Agatha»έχω να συμπληρώσω πως δεν έχει την έγκριση της οικογένειας και των κληρονόμων, δεν υιοθετείται ως μέρος του έργου της Αγκαθα Κρίστι.
Κάποιος ικανός αναγνώστης της κι αποκρυπτογράφος της (και μετά διαμαρτυρόμαστε εμείς όταν διάφορα «φιντάνια» μας αντιγράφουν ή μας ξεπατικώνουν- εδώ πήγε ο άλλος να αντιγράψει την Αγκαθα Κρίστι) , προφανώς μελέτησε καλά τα αστυνομικά της κι αποφάσισε να γράψει ένα δικό του στο οποίο θα υπάρχει φαρδιά πλατιά το όνομα της Μεγάλης και θα την βάζει να επιλύει αίνιγμα και να εξιχνιάζει φόνο όπως περίπου θα συνέβαινε στα μυθιστορήματα της.
Δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς τους τίτλους φινάλε για να διαβάσει ότι η οικογένεια δεν έχει προβεί σε πράξη «υιοθεσίας» του έργου. Φαίνεται σε όλη την «εκδίκαση» της υπόθεσης και του σεναρίου ότι δεν έχουμε ακριβώς Αγκαθα Κρίστι μπροστά μας , ακόμα και στα πιο πρόχειρα της όταν βρίσκεται… Το μυστήριο είναι πρωτοβάθμιο, η υπόθεση του εγκλήματος υποτυπώδης και τετριμμένη.
Σε ένα τραίνο δολοφονήθηκε πριν κάποια χρόνια (βρισκόμαστε στη δεκαετία του ‘20 μια φιλάνθρωπη νοσοκόμα, ανιψιά (;) της Φλόρενς Νάιτινγκέιλ… Κι εμφανίζεται μια συνάδελφος της δολοφονημένης που επισκέπτεται τη συγγραφέα Αγκαθα Κρίστι και της ζητά να την βοηθήσει στην ανακάλυψη και τιμωρία των δραστών. Η Αγκαθα , που εκείνη την περίοδο χωρίζει από τον άντρα της, αρνείται στην αρχή και μετά μπαίνει στην υπόθεση, δηλώνει εξαφανισμένη και με ψεύτικο όνομα και με πειστική μεταμφίεση εμφανίζεται σε μια ομάδα (;) υπόπτων ώστε μέσα από εκεί να βρει τον ένοχο. ….
Ωστόσο, υπάρχει ένα «ωστόσο». Το έργο είναι όλα αυτά που είπα αλλά έχει και κάτι που είναι και το μόνο το οποίο αφορά τον θεατή. Αν βλέπεται!! Διότι εντάξει αυτά που γράφω για το περί σεναρίου και πιστότητας Αγκαθα ή για τα περί του ότι είναι τηλεταινία. Ο θεατής θέλει να ξέρει αν αυτό το έργο βλέπεται κι όχι τα βιογραφικά της Αγκαθα Κρίστι, Πρωτοβαθμίως λοιπόν, μια και πρωτοβάθμια πληροφορία ζητάει κι αυτός, τον διαβεβαιώνω ότι βλέπεται. Τι τον νοιάζει το σημερινό θεατή αν έγινε τα έργο για την τηλεόραση ή όχι, αν θα το δει σινεμά σε θερινό ή αν θα περιμένει να το «κατεβάσει» από κάπου..
Ναι, βλέπεται. Ειδικά σε θερινό που το είδα εγώ, περνάει η ώρα., Βέβαια από κει και πέρα, θεατής με θεατή διαφέρει. Ενας «Αγκαθοκρισταίος» δεν ξέρω με σιγουριά αν θα το ευχαριστηθεί καθώς θα διαπιστώνει το «fake» του πράγματος. Ενας μη απαιτητικός θα φερθεί και πιο μετριοπαθώς. Ετσι κι αλλιώς, η παραγωγή στην τηλεόραση στις μέρες μας γίνεται με κινηματογραφικές προδιαγραφές, οπότε κι από άποψη παραγωγής το έργο στέκεται αξιοπρεπώς σε κοστούμια κυρίως και σε σκηνογραφική (όχι ιδιαιτέρως ακριβή) αναπαράσταση της δεκαετίας του ’20 κι η ηθοποιός που παίζει αυτή την Αγκαθα, την συγκεκριμένη Αγκαθα, η ΡΟΥΘ ΜΠΡΑΝΤΛΕΫ, είναι αποδοτική.
Λέω «τη συγκεκριμένη Αγκαθα» διότι το τονίζω κάθε φορά που υπάρχει έργο με ήρωα υπακρτό πρόσωπο είτε της Ιστορίας είτε του θεάματος είτε ο,τιδήποτε σχετικού, ότι ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ το υπαρκτό πρόσωπο αλλά το ρόλο του σεναρίου. Αυτό επειδή κάθε φορά που θα παιχθεί τέτοιο έργο, ο κόσμος που δεν γνωρίζει επειδή παίρνει «μόρφωση» και πληροφορία από δημοσιεύματα της ημιμάθειας ή της άγνοιας, καταφεύγει σε συγκρίσεις με αληθινό πρόσωπο είτε θετικές είτε αρνητικές κι αυτό είναι μια τεράστια Α-Ν-Ο-Η-Σ-Ι-Α. Ειδικά όταν έχει πέσει βαθιά στην παγίδα της ημιμάθειας των δημοσιευμάτων και καταφεύγει στη λέξη «μίμηση», πως και καλά είναι και ψαγμένος…
Η Ρουθ Μπράντλεϋ λοιπόν παίζει την Αγκαθα που φαντάστηκε κάποιος σεναριογράφος και σε αυτό το ρόλο είναι , όπως είπα και πιο πάνω, ιδιαιτέρως αποδοτική.
Σενάριο: ΤΕΡΥ ΛΟΑΝΕ, Σκηνοθεσία: ΤΟΜ ΝΤΑΛΤΟΝ