Συνεπώς, εν πρώτοις δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανέναν το ότι αποφάσισε να δεχτεί να γυρίσει το «GEMINI MAN» κι ως επιλογή θα τον υπερασπιζόμουν στο 100 ο/ο ως δικαίωμα ενός σκηνοθέτη καταξιωμένου να θέλει να κάνει ένα blockbuster δράσης να συνεργαστεί και με τον παραγωγό των blockbuster ΤΖΕΡΥ ΜΠΡΟΥΚΧΑΪΜΕΡ ή με τον ΓΟΥΙΛ ΣΜΙΘ, παρόλο ότι ο τελευταίος είναι πιά στα κάτω του αλλά.. γιατί όχι; Εχει κάθε δικαίωμα
Η απορία μου λοιπόν αφορά στην κατάληξη κι όχι στο ξεκίνημα της συνεργασίας
Κι αυτό που είδα είναι ότι δεν φάνηκε όχι μόνο ο Ανγκ Λι αλλά ούτε κι ο παραγωγός ο Τζέρυ Μπρουκχάιμερ. Δεν έχει σχέση ως παραγωγή και κινηματογραφική μαγεία του είδους η ταινία του αυτή με τις άλλες παραγωγές του.
Ολο έχει «καπελωθεί» από τον ΓΟΥΙΛ ΣΜΙΘ και δεν έχω καταλάβει και το πώς αυτό συνέβη και το πώς μπορεί να συνέβη πέρα από κάτι που έμαθα στην Αμερική στα πολυετή πηγαινέλα μου, ότι «το σινεμά πολλές φορές είναι και ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ». Αλλιώς ξεκινάει μια συνεργασία κι αλλιώς καταλήγει.
Η συγκεκριμένη ταινία είναι τρανό παράδειγμα κι από αυτή την άποψη έχει ενδιαφέρον έστω κι αρνητικό. Για μελέτη πάνω στον κινηματογράφο και στο πως μπορεί να μαζευτούν δυνάμεις και στο τέλος να μη λειτουργήσει τίποτα.
Καταρχάς αυτό το σενάριο το υπογράφουν τρεις άνθρωποι εκ των οποίων οι δυο συνυπογράφουν και το story, την υπόθεση δηλαδή, την ιδέα.
Η ιδέα ως ιδέα έχει ενδιαφέρον.
Ενας σταρ θα παίξει τον εαυτό του και τον νεανικό κλώνο του αφού είναι ο ρόλος του των ειδικών δυνάμεων που θέλει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση αλλά οι εντος κι εκτός υπηρεσίας κακοί του την έχουν στημένη και θα έρθει αντιμέτωπος με έναν εκτελεστή απρόσμενο που είναι ο …κλώνος του.
Ωραία ιδέα να παίξει ο σταρ τον εαυτό του σε δύο διαφορετικές ηλικίες ταυτόχρονα.
Κι εδώ αρχίζει και τελειώνει η ιδέα.
Αυτό που εξελίσσεται σε υπόθεση δεν δικαιολογεί την παρουσία τόσων σεναριογράφων που προφανώς ο ένας έγραφε , ο άλλος έσβηνε, του τρίτου του τα γύριζαν πίσω , τους έβαζαν όλους μαζί να τα ξαναγράψουν…. Δηλαδή σενάριο ΜΗΔΕΝ
Προφανώς κι εξαρχής κάτι δεν λειτουργούσε και σαν να ξεκίνησαν τη δουλειά με βάση την ιδέα.
Κάπου εκεί έχασε προφανώς κι ο Ανγκ Λι τη διάθεση του, διότι η ταινία είναι εντελώς ανέμπνευστη. Και φαίνεται από την πρώτη σεκάνς, εκεί που πρέπει όλα να ξεκινήσουν δυναμικά. Ετσι δεν γίνεται σε αυτό το είδος; Η πρώτη σεκάνς όπως πάει να ξεκινήσει υπόσχεται πολλά και ανοίγεις από μόνος σου την όρεξη σου θεωρώντας ότι «γύρευε τι έχω τώρα να δω». Οπου ο εκτελεστής Σμιθ θα καταφέρει να σκοτώσει Ρώσο πράκτορα που ταξιδεύει με το τραίνο, όπου ο πράκτορας κάθεται στη θέση του, το τραίνο βρίσκεται εν κινήσει, ο εκτελεστής έχει στησει καρτέρι σε έρημο σημείο από οπου θα περάσει το τραίνο , και…….αυτό ήταν!
Ξαφνιάστηκα! Επειδή τον εμπιστεύομαι είπα του εαυτού μου «περίμενε, κάπου θα θέλει να πρωτοτυπήσει».. Αμ δε;
Κι έτσι πήγε κι η υπόλοιπη ταινία.
Και πήγε έτσι διότι ούτε ο Μπρουκχάιμερ τα είχε ρίξει χοντρα, ούτε είδαμε κανένα σπέσιαλ οπτικό εφφέ, μόνο τον Γουιλ Σμιθ που θύμιζε ότι κάποτε υπήρξε ένας συμπαθέστατος ηθοποιός, πολύ χαριτωμένος που με τα χρόνια το έχασε, το στέγνωσε, το αφυδάτωσε εκείνο το charm που είχε, εκείνη τη χάρη, ωστόσο ακόμα και στα κάτω του , καταφέρνει και είναι συμπαθητική παρουσία αλλά χωρίς να υπόσχεται τίποτα πιά.
Η ταφόπλακα των προσμονών Ανγκ Λι ήρθε με την μη αξιοποίηση ούτε στο έλασσον της υπόθεσης κλώνος», κάπου να ζητήσει ή να απαιτήσει ή να επιβάλλει στους συνεργάτες να το στρέψουν προς τα εκεί, να βγουν και τα συναισθήματα όπως είχαν βγει στο «Hulk». Επαναλαμβάνω: Εδειξε το έλασσον και ούτε…
Το μόνο που θα άξιζε κάποιας μνείας είναι το ΜΑΚΙΓΙΑΖ , στο πως τον έχουν κάνει στο ρόλο του κλώνου να δείχνει τον εαυτό του 20άρη. Τίποτε άλλο.
Βεβαίως το δίωρο πέρασε αλλά έτσι όπως περνάνε αυτά τα δίωρα όταν θα πας στο σινεμά, χωρίς να εχεις την παραμικρή απαίτηση.. Αλλά όση καλή διάθεση και να έχεις , του λείπουν τα ευρήματα κα δεν συναρπάζει. Κυρίως το τελευταίο!