ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. «ΣΤΑ ΜΑΧΑΙΡΙΑ» (Knives out)- Ράιαν Τζόνσον

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: Αστυνομική κομεντί. Ο υπερήλιξ διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων βρίσκεται νεκρός στην έπαυλη του στην οποία κατοικούσαν και μπαινόβγαιναν πλείστοι όσοι συγγενείς και γνωστοί. Οι ενδείξεις μιλούν για δολοφονία.  Στις καταθέσεις τους όλοι λένε ψέματα. Ευρηματικός ο τρόπος με τον οποίο αυτό δίνεται στους θεατές. Εύρημα κι η νοσοκόμα που στο ψέμα αντιδρά με εμετό. Μυστηριώδης κι ο «ντετέκτιβ» που κάνεις τις έρευνες. Τι συνέβη τη βραδιά εκείνη και πως κι από ποιόν κι αν δολοφονήθηκε ο μακαρίτης.

ΤΑΥΤΙΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Το είδος της Αγκαθα Κρίστι κι ο απόγονος του «Σλουθ» σε μια καλομελετημένη στους κώδικες της αστυνομική κομεντί που περισσότερο μοιάζει με επιτραπέζιο παιχνίδι, διασκεδάζει και μπερδεύει το θεατή ως προς τη λύση του αινίγματος, μέχρι τέλους. Είναι το μόνο από τα πέντε που δεν «έδωσε» καλύτερη ταινία στην 9άδα, σεναριογράφος και σκηνοθέτης είναι το ίδιο πρόσωπο, οι σκηνοθέτες δεν ασχολήθηκαν με το έργο, οι σεναριογράφοι είναι που αναγνώρισαν την έμπνευση πάνω σε ένα είδος, σε ένα αποτέλεσμα που κρίθηκε ΕΥΦΥΕΣ.. Θα χάσει ψήφους κι από τους μοντέρ, διότι τα κάποια μπερδέματα , που αφήνουν κενό, κι έκαναν ίσως τους σκηνοθέτες να απέχουν, δεν λύθηκαν από το μοντάζ. Παρόλο ότι στο Σωματείο ήταν υποψήφιο στην κατηγορία της κωμωδίας, στη συνολική 5άδα της Ακαδημίας, δεν συμπεριελήφθη, άρα δεν θεώρησαν ότι το μοντάζ ήταν από τα κορυφαία επιτεύγματα.

2. «ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΑΜΟΥ» (Marriage story»- Νόα Μπάουμπαχ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Δεύτερη σεναριακή υποψηφιότητα , είχε προταθεί και το 2006 για το «Δεσμοί διαζυγίου»( The squid and the whale)

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: Πραγματικά αυτό που λέει ο τίτλος: Ιστορία ενός γάμου. Μέσα από την ανάπτυξη δύο χαρακτήρων, του άντρα και της γυναίκας, παρακολουθεί μια έγγαμη σχέση που ξεκίνησε από έρωτα και μετά δεν το κατάλαβε ούτε η ίδια για ποιο λόγο χάλασε κι οδηγείται στο διαζύγιο. Εκεί επάνω, αναπτύσσονται και δημιουργούνται κι άλλοι χαρακτήρες που παίζουν ρόλο στην υπόθεση κι ένας εξ αυτών και βασικότατος  είναι της δικηγόρου της γυναίκας, μιας κενόδοξης Καλιφορνέζας.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Λόγω της υπόθεσης διαζυγίου, διαφημίστηκε ως «Κράμερ εναντίον Κράμερ» κι η σύγκριση το έβλαψε σχετικά, διότι δεν είχε σχέση με εκείνη την ταινία καθότι της λείπει εντελώς η κοινωνική αναφορά. Είναι σενάριο που βάζει με εξαιρετικό τρόπο στο μικροσκόπιο την έγγαμη σχέση των δύο συγκεκριμένων ανθρώπων, χωρίς να γενικεύει, κι η αξία του είναι στις πολλές και λεπταίσθητες λεπτομέρειες που δίνονται άλλοτε με χιουμοριστικό κι άλλοτε με δραματικό τρόπο χωρίς όμως ποτέ το δράμα να βαραίνει στην πλάστιγγα. Δεν το υιοθέτησαν οι Σκηνοθέτες, δεν έχει προταθεί για σκηνοθεσία ούτε στα Οσκαρ ούτε στο Σωματείο Σκηνοθετών, ο Νόα Μπάουμπαχ αναγνωρίζεται για την ώρα περισσότερο ως σεναριογράφος, που όμως, γράφει ρόλους δυνατούς, δίνει ευκαιρίες στους ηθοποιούς να αναδειχτούν και να αναδείξουν κι αυτό φέρνει τους Ηθοποιούς (ως κλάδο) κοντά του.

3. «1917»-  Σαμ Μέντες, Κρίστυ Γουίλσον Καιρνς

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη σεναριακή υποψηφιότητα για τον ΣΑΜ ΜΕΝΤΕΣ, ο οποίος, όμως , έχει ΠΑΡΕΙ ΟΣΚΑΡ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ το 2000 για το «AMERICAN BEAUTY» και φέτος χτυπά και τη δεύτερη σκηνοθετική του με το «1917». Πρώτη υποψηφιότητα για τη συνεργάτιδα του στο σενάριο Κρίστυ Γουίλσον Καιρνς.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ. Η πορεία δύο στρατιωτών, ουσιαστικά ενός δεκανέα και του συντρόφου του, στο γυμνό τοπίο μετά και πριν από τη μάχη κι η επιτέλεση ενός σκοπού που παρεμποδίζεται να φτάσει στον προορισμό της, εξαιτίας των καθ’ οδόν εμποδίων. Ως τη δραματική κορύφωση.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Δεν είναι αυτό που λέμε «ταινία σεναρίου». Είναι όμως κάτι άλλο: Ταινία σκηνοθέτη που απεργάζεται ειδικού τύπου σκηνοθεσία με βασικό συνεργάτη τον Διευθυντή φωτογραφίας στο επίτευγμα της αίσθησης «μονοπλάνου», και για να επιτευχθεί αυτό, καταφεύγουν σε σενάριο για μπούσουλα. Διότι χωρίς το «λόγο», χωρίς το σενάριο, το εγχείρημα θα γίνει κύμβαλο αλαλάζον. Και το σενάριο είναι μελετημένο προσεκτικά ώστε ο σκηνοθέτης κι ο διευθυντής φωτογραφίας να κάνουν τις «ενώσεις», τις «συνδέσεις», τις εναλλαγές ενώ ταυτοχρόνως όλο αυτό για να επιτευχθεί χρειάζεται μια ιστορία, να ακολουθεί μια ιστορία. Είναι στη βάση σενάριο εικόνων, ιδεώδες για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένο σκοπό εξού κι η εκτίμηση του από τους Σεναριογράφους κι η θέση του στη σχετική πεντάδα. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Σαμ Μέντες είναι σκηνοθέτης 100 ο/ο, δεν είναι από αυτούς που γράφουν σενάρια, εδώ ουσιαστικά ως σκηνοθέτης βάζει τις βάσεις για σενάριο, για το πώς πρέπει να κινηθούν ο ίδιος κι η κάμερα, εξού και παίρνει συνεργάτιδα ώστε να του ολοκληρώσει σε σενάριο τη μετατροπή της ιδέας, να του προσδώσει στοιχεία ανθρώπινου δράματος κι επιτυγχάνεται τελικώς η ψυχολογία του στρατιώτη στη μάχη.

4. «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» (Once upon a time… in Hollywood)- Κουέντιν Ταραντίνο

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ο ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ, Σκηνοθέτης και Σεναριογράφος έχει ΠΑΡΕΙ ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ ΣΕΝΑΡΙΟΥ, το 1995 για το «PULP FICTION» (για το οποίο είχε πάρει και «Χρυσό Φοίνικα» στις Κάνες) και το 2013 για το «ΤΖΑΝΓΚΟ Ο ΤΙΜΩΡΟΣ». Η φετινή είναι η 4^η σεναριακή υποψηφιότητα- είχε προταθεί και το 2010 για το «Αδοξοι μπάσταρδοι» αλλά χωρίς νίκη.

Συγχρόνως έχει και τρεις σκηνοθετικές υποψηφιότητες μαζί με τη φετινή του «Κάποτε στο Χόλυγουντ», αλλά για αυτές θα γράψουμε στην Ανάλυση-Σκηνοθεσία.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ:  Βρισκόμαστε στο Λος Αντζελες του 1969, το καλοκαίρι, με ήρωα ένα ξεπεσμένο σταρ της τηλεόρασης , που θέλει να περάσει στον κινηματογράφο αλλά δυσκολεύεται, όπου μέσω αυτού αλλά κι ενός συνεργάτη του, του «κασκαντέρ» που τον αντικαθιστά στις δύσκολες σκηνές, ζούμε σε ύφος αναμνηστικής διακωμώδησης την κινηματογραφία εκείνου του καλοκαιριού και την πόλη ολόκληρη, όπου το καλοκαίρι κορυφώθηκε με τη δολοφονία της ηθοποιού-συζύγου του Ρομάν Πολάνσκι, Σάρον Τέητ, πάνω στην οποία στήνει μια ευφυή ανατροπή: Όχι  του γεγονότος αλλά του τρόπου αφήγησης του…….

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ο Κουέντιν Ταραντίνο αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι ο ορισμός «GENIUS» είναι ο πιο ταιριαστός για αυτόν και για τα σενάρια του. Επίσης, αποδεικνύει το γεγονός πως ως ολοκληρωμένος δημιουργός, ως σεναριογράφος-σκηνοθέτης, δια των σεναρίων, έφερε την αναστάτωση που έφερε στο σινεμά, των σεναρίων με τις δικές του φρέσκες, πρωτότυπες και τρελές- σε μεγάλο βαθμό-ιδέες καθώς επίσης και με τον τρόπο γραφής του, με τις μεγάλες σεκάνς που είναι κατατεμαχισμένες, με τη λογική του μοντάζ κατά το γράψιμο του σεναρίου που ειδικώς από όταν πέθανε η συνεργάτης του στο μοντάζ  Σάλλυ Μένκε, οι μοντέρ καθίστανται δευτερεύοντες, το μοντάζ το έχει κάνει ο ίδιος από το σενάριο κι ο ρυθμός έχει γεννηθεί μέσα εκεί.

5. «ΠΑΡΑΣΙΤΑ» (Parasites)- Μπονγκ Τζουν Χο, Χαν Τζιν Γουόν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη, αλλά και πολλαπλή, υποψηφιότητα για τον Μπονγκ Τζουν Χο, ο οποίος παίρνει credit και για το story του σεναρίου, ειδική επισήμανση. Πρώτη υποψηφιότητα στο σενάριο αλλά πρώτη κι ως σκηνοθέτης, πρώτη κι ως παραγωγός Καλύτερης Ταινίας, πρώτη κι ως Ξενόγλωσση Ταινία για το ίδιο αλλά και για την πατρίδα του ΝΟΤΙΟ ΚΟΡΕΑ. Πρώτη υποψηφιότητα και για τον συνεργάτη του Χαν Τζιν Γουόν

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: Μια οικογένεια απατεώνων μεγάλης ολκής αλλά και  ταπεινής καταγωγής, καταφέρνουν σιγά σιγά, ο ένας μετά τον άλλο, πατέρας –μάνα-γιός-κόρη, και παρεισφρέουν σε μια ζάπλουτη οικογένεια, όπου τους γίνονται απαραίτητοι και στο φινάλε τους εξουσιάζουν, πριν το οριστικό φινάλε το γράψει η ίδια η Μοίρα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Ένα σενάριο που έπαιξε με τα είδη, που ξεκίνησε ως αστυνομικό παιχνίδι, ως θρίλερ ανάλαφρο κι ευφυές πάνω σε ένα ζήτημα , και το οποίο οδηγήθηκε , αφού θυμήθηκε και τις καταβολές του κινηματογράφου της χώρας του, στο να καταλήξει σε κοινωνικό σχόλιο. Με ένα σενάριο ευφυίας και λεπτομερειών που αναδεικνύει ακόμα και τη σκηνογραφία την οποία υπαγορεύει μαζί με όλα τα υπόλοιπα, που τα αναλαμβάνει ο Μπονγκ Τζουν Χο κι ως σκηνοθέτης, να τα μετατρέψει σε ταινία απόλυτης ευχαρίστησης  κι ανείπωτης φρεσκάδας.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Το σενάριο του Κουεντιν Ταραντίνο είναι τα φαβορί, είναι ένα σενάριο για να διδάσκεται κυρίως πάνω στην παρέμβαση της Τέχνης στην πραγματικότητα. Όμως, αν κι ο υπογράφων είναι προσωπικά υποστηρικτής του σεναρίου του «Κάποτε στο Χόλυγουντ», διαβλέπει έναν κίνδυνο από τη μεριά της ταινίας «ΠΑΡΑΣΙΤΑ». Διότι κι αυτή, όπως τότε ο Ταραντίνο με το «Pulp fiction» ,έρχεται από τις Κάνες με «Χρυσό Φοίνικα», διότι το σενάριο είναι που έχει φέρει όλη αυτή τη φρέσκια αναστάτωση (η σκηνοθεσία τι είναι, αλήθεια;) κι αν η αποδοχή της Κινηματογραφικής Ακαδημίας των 9.000 περίπου κινηματογραφιστών, δεν περιορίζεται στην αναγνώριση με το βραβείο της Ξενόγλωσσης Ταινίας, τότε.. Χμ! Τότε το σενάριο καθίσταται «επικίνδυνο» ως «υπαίτιο» αυτής της μεγάλης παγκόσμιας επιτυχίας.