Κι όταν πήγα στην Αμερική, με ανέλαβε η εξαδέλφη της Ντένης, η ΘΕΩΝΗ ΒΑΧΛΙΩΤΗ-ΩΛΝΤΡΙΝΤΣ που είχε τρία ΤΟΝΥ στο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ κι ένα ΟΣΚΑΡ στο σινεμά για τον «ΥΠΈΡΟΧΟ ΓΚΑΤΣΜΠΥ» το 1975. Πάλι από μια φράση ξεκίνησε η επαφή, η οποία φράση έγινε διάλογος. Μου είπε η Θεώνη, συζητώντας για μια ταινία «Ε, δεν γίνεται να πάρεις Οσκαρ με ένα πουλόβερ , όσο ωραίο κι αν είναι». Και τότε εγώ της απάντησα: «Εκτός αν είσαι η ΑΪΡΗΝ ΣΑΡΑΦ και με ένα ρούχο μπορείς κι αλλάζεις ολόκληρο το σουλούπι της ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΤΕΪΛΟΡ στο «ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ;». Κι εκείνη τη στιγμή, υπογράφτηκε η «Πράξη Υιοθεσίας». Η Θεώνη με ανέλαβε κανονικά  και δεν μου τελειοποίησε απλώς τα μαθήματα που μου είχε ξεκινήσει  στην Ελλάδα η Ντένη αλλά με έβαλε και σε ένα άλλο trip: Στην αξιολόγηση ταινιών  (εφ όλης της ύλης, από ηθοποιία μέχρι …ήχο) από τη μεριά του ενδυματολόγου. Κι ότι όλα ξεκινούν από το σενάριο. Και κάποια φορά, σε μια διένεξη της με μια πολύ μεγάλη σταρ, που της δημιουργούσε προβλήματα, η Θεώνη της είχε απαντήσει «Κάθε φορά που θέλεις να  μου απευθύνεις το λόγο, θα ρίχνεις μια τελευταία ματιά στο σενάριο. Ώστε να μπορούμε να  συνεννοούμαστε».

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. «Ο ΙΡΛΑΝΔΟΣ» (The Irishman)- Κρίστοφερ Πήτερσον, Σάντυ Πάουελ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα για τον Κρίστοφερ Πήτερσον, 15^η για την Βρετανίδα ΣΑΝΤΥ ΠΑΟΥΕΛ, η οποία έχει τιμηθεί ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ με ΤΟ ΟΣΚΑΡ: Το 1999 για το «ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΣΑΙΞΠΗΡ», το 2005 για το «AVIATOR» και το 2010 για το «YOUNG VICTORIA».

Εχει προταθεί, χωρίς νίκη, για τα φιλμ «Ορλάντο» (1994), «Τα φτερά της αγάπης» (1998), «Velvet Goldmine» (1999, όπου έχασε από τον εαυτό της με το «Ερωτευμένος Σαίξπηρ»), «Οι συμμορίες της Νέας Υόρκης» (2003), «Η κυρία Χέντερσον παρουσιάζει» (2006), «Τρικυμία» (The tempest)(2011), «Hugo» (2012), «Σταχτοπούτα» και «Κάρολ» (διπλή υποψηφιότητα 2016), «Η ευνοούμενη» (του Λάνθιμου) και «Η Μαίρη Πόπινς επιστρέφει» (πάλι διπλή υποψηφιότητα το 2019)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Λιτότητα χαρακτηρίζει την ενδυματολογική ματιά, πάνω στους κουρασμένους γκάνγκστερ όπου όμως το σενάριο τους πιάνει σε μια διαδρομή 50 περίπου χρόνων. Οι εποχές περνάνε με πολλή διακριτικότητα μέσα από το ρούχο, κυριαρχούν φυσικά τα αντρικά κοστούμια τα οποία κουβαλούν χρωματικά, το βάρος των χαρακτήρων. Πιο φανταχτερά είναι τα σακάκια του Αλ Πατσίνο, ακριβώς επειδή είναι εκείνος που «διαφέρει» από την υπόλοιπη ομάδα και τον έχει σκηνοθετήσει κι ο Σκορσέζε να παίζει διαφορετικά, με αυτοελεγχόμενο «φανφαρονισμό», οπότε και τα σακάκια  και τα πιο έντονα χρώματα  ολοκληρώνουν η και βοηθούν το παίξιμο του.

2. «ΤΖΟΤΖΟ» (Jo Jo Rabbit)- Μάγυες Ρουμπέο

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα για την Μεξικανή ενδυματολόγο, η οποία έχει δουλέψει σε ταινίες όπως το «Apocalypto» του Μελ Γκίμπσον και το «Avatar» του Τζέημς Κάμερον κι αυτό μαρτυρά την καλή της σχέση με το χρώμα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Η σχέση της ενδυματολόγου με το χρώμα, λοιπόν, μπορεί να της εξασφάλισε αυτή τη δουλειά, όπου καλείται βάσει του σεναρίου και κατ’ επέκταση της σκηνοθετικής γραμμής, να φτιάξει ρούχα μέσα από τη ματιά του πιτσιρικά. Να είναι ρούχα δηλαδή που με τις αποχρώσεις τους παραπέμπουν σε παραμύθι της εποχής Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι όχι σε ένα δράμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ενδυματολογικό της επίκεντρο, είναι τα ρούχα που θα φορέσει η Σκάρλετ Γιόχανσον, η οποία πρέπει να είναι ντυμένη σε υπόνοια παραμυθιού, χτυπητά χρώματα, «έδρα» το πράσινο και γύρω του πολυχρωμίες που την κάνουν «χτυπητή» στα μάτια του γιού της ενώ το ρούχο μπορεί να κάνει κι έντονες «αντιθέσεις» με το σκηνικό, ώστε να προβάλλεται πιο έκτυπα.

3. «JOKER»- Μαρκ Μπρίτζες

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ έχει ΠΑΡΕΙ  ο ΜΑΡΚ ΜΠΡΙΤΖΕΣ, το 2012 για το «THE ARTIST» και το 2018 για την «ΑΟΡΑΤΗ ΚΛΩΣΤΗ». Είχε προταθεί και για το «Εμφυτο ελάττωμα» το 2015, χωρίς νίκη εκεί

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Το Κοστούμι ως ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ. Ως «ρόλος». Η επινόηση του ρούχου που συστήνει, ολοκληρώνει και «μαρκάρει» τον κεντρικό χαρακτήρα: Βυσσινί (σε  «κεραμιδί» απόχρωση) το σακάκι με το πανταλόνι , κίτρινο το γιλέκο, πράσινο το πουκάμισο, «κλόουν», και σε ανάλογα χρώματα το μακιγιάζ. Συγχρόνως, ρεαλιστικά ρούχα ντύνουν τον περίγυρο, η γραμμή της σκηνοθεσίας στο ακέραιο, και κάποιες λεπτομέρειες που υποκλίνεσαι όπως η σκηνή της συνάντησης του «Joker» στη διαχωριστική καγκελόπορτα της έπαυλης του Γουέιν, με το μικρό γιό, όπου τους έχει φορέσει τα ίδια ρούχα, τα ίδια χρώματα, μπεζ απέξω, λευκό από μέσα , ως να είναι αδέρφια που τα χωρίζει η καγκελόπορτα.

4. «ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ» (Little women)- Τζάκλιν Ντουράν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Εχει ΠΑΡΕΙ ΟΣΚΑΡ το 2013 για την «ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ» του Τζο Ράιτ. Η φετινή είναι η 7^η υποψηφιότητα της. Εχει προταθεί, χωρίς νίκη, για τα φιλμ «Υπηρηφάνεια και προκατάληψη» (2006), «Εξιλέωση» (Atonement) (2008), «Μr. Turner» (2015), «Η πεντάμορφη και το τέρας» και «Η πιο σκοτεινή ώρα» (διπλή υποψηφιότητα, 2018)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Στο πνεύμα της τωρινής διασκευής, τα «κοστούμια εποχής» είναι περισσότερο για να «ντύσουν» τους χαρακτήρες παρά για να διακοσμήσουν την εποχή. Υπάρχει βέβαια κι η σκηνή του χορού με τις μονόχρωμες, εξαιρετικών χρωμάτων τουαλέτες αλλά το καθοριστικό πλαίσιο- μότο είναι το ψυχολογικό.

5. «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» (Once upon a time … in Hollywood)- Αριάν Φίλιπς

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ:  Τρίτη υποψηφιότητα, χωρίς νίκη ως τώρα . Προτάθηκε το 2006 για το «Walk the line» και το 2012 για το «W.E.» που είχε σκηνοθετήσει η Μαντόνα κι η μόνη υποψηφιότητα ήταν για τα κοστούμια.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ έχει ντύσει «όλο» το Λος Αντζελες με το Χόλυγουντ του καλοκαιριού του 1969. Ρούχα σε set γυρισμάτων, ρούχα επώνυμων σταρ σε ιδιωτικά πάρτυ,  χίππιδες και γκουρού, κόσμος που κυκλοφορεί στους δρόμους, κι επειδή διαδραματίζεται καλoκαίρι , όλα τα ρούχα διακρίνονται από μια ελαφράδα, σε χρώματα και σε υφάσματα.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Το «ΤΖΟΤΖΟ» πήρε το Βραβείο του Σωματείου, το «ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ» έχει το «σιγουράκι» του έργου εποχής, ο «JOKER», όμως, είπαμε, είναι κοστούμι- ρόλος. Ολοκληρώνει, μαζί με το μακιγιάζ, τον «Joker» και τον Γιοακίν Φίνιξ. Οι Ηθοποιοί αυτό θα το δουν, το πόσο ευεργετικά επιδρά ένα κοστούμι στην ερμηνεία ενός ρόλου.