Στο σινεμά, για να επικεντρωθούμε λίγο στο θέμα μας, τα έργα της γνώρισαν δεύτερη άνθηση διαρκείας  στη δεκαετία ‘ 70 όταν οι παραγωγοί ΤΖΩΝ ΜΠΡΑΜΠΟΥΡΝ και ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΓΚΟΥΝΤΓΟΥΙΝ, που αγόρασαν τα δικαιώματα των βιβλίων, είχαν την ιδέα για φιλμ  all star cast. Και πράγματι η έμπνευση αποδείχτηκε μοναδική, στο πρώτο που ήταν το «Εγκλημα στο Οριαν Εξπρές» συγκέντρωσαν πλήθος διασήμων ονομάτων, ανέθεσαν τη δουλειά στον Σύντνεϋ Λιούμετ, ο οποίος ως σκηνοθέτης θέλησε να αξιοποιήσει λίγο παραπάνω το all star cast και ζήτησε σεναριακή διασκευή από την οποία να βγαίνουν και χαρακτήρες κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα και Οσκαρ β’ ρολου για την ΙΝΓΚΡΙΝΤ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ στο πως ανθρωποποίησε την καρικατούρα της θεοσεβούμενης ύποπτης  ενώ πρόσφερε και κάτι ακόμα: Την ερμηνευτική ιδιοφυία του Αλμπερτ Φίνευ να  επινοήσει πράγματα στο ρόλο του Πουαρώ και να του δώσει κινηματογραφική εικόνα. Οι περιγραφές της Αγκαθα δίνουν μόνο μια βάση για αυτόν. Απο εκεί και πέρα είναι θέμα ηθοποιού. Ο Αλμπερτ Φίνεϋ τον έφτιαξε, στον Αλμπερτ Φίνεϋ πάτησαν κι οι επόμενοι,  απ΄τον Πήτερ Ουστίνωφ ως τον Ντέηβιντ Σάσετς της τηλεόρασης, όπου ο τελευταίος έκανε ταύτιση με την ερμηνεία του αλλά είχε υιοθετήσει πλήρως την εικόνα που είχε σχεδιάσει ο Αλμπερτ Φίνεϋ. Η εικόνα Φίνεϋ πάνω στον Πουαρώ έγινε ρόλος Πουαρώ.

Χάρη στην επιτυχία εκείνη, ακολούθησαν κι άλλα, με την ‘ιδια λογική, την all star cast , από όπου παρέλασαν του κόσμου οι διασημότητες (μέχρι κι η Ελίζαμπεθ Τέιλορ αλλά σε ταινία Μις Μαρπλ έκανε μια από τι ωραιότερες τελευταίες εμφανίσεις της στο σινεμά, «Στον καθρέφτη είδα τον δολοφόνο», κι ύστερα ανέλαβε η τηλεόραση….. Και Πουαρώ και Μις Μαρπλ σε πολλαπλές εκδοχές και για τους δύο..

Τώρα, ο ΚΕΝΕΘ ΜΠΡΑΝΑ επιχειρεί να δώσει νέα ανανέωση , να ακολουθήσει την τεχνολογία της εποχής, να ξαναπάρει λαμπερές διανομές και να ασχοληθεί προσωπικά κι ως ηθοποιός, με τον Πουαρώ, με το ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρώ, να φτιάξει δικό του Πουαρώ.

Κι ως προς τον Πουαρώ, κι ως προς ις ταινίες, δεν το έχει πάρει με άριστα. Στο «Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές» ακολούθησε το all star cast και παρόλο ότι πήρε ονόματα, κανείς και καμία, δεν συγκρίνονταν με τους προγενέστερους. Γιατί; Διότι δεν υπήρχαν ρόλοι. Υπήρχαν μόνο φιγούρες κι αυτό ήταν και το ζητούμενο του Μπράνα. Η δημιουργία ενός γκλαμ που Βσίζεται στη φωτογραφία του Χάρη Ζαμπαρλούκου η οποία ακολουθούσε τα χνάρια της φωτογραφίας του μεγάλου ΤΖΕΦΡΙ ΑΝΣΓΟΥΟΡΘ στο φιλμ του Λιούμετ, με τα χιόνια, τους αποκλεισμούς, τις αποβάθρες και τα λαμπερά πρόσωπα σε υπέρλαμπρα κοστούμια, μόνο που στην περίπτωση Μπράνα  όλο ήταν περισσότερο τεχνολογία κι ελάχιστα ψυχή από την άλλη, όμως, κι εδώ δεν χωρά καμία αμφισβήτηση, το ΄φιλμ την ψυχαγωγική αποστολή του την έφερνε εις πέρας και με το παραπάνω.

Στο «ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΝΕΙΛΟ» έχουμε  θεματάκια. Το ένα, το βρίσκεις και καλό, ότι μια κι ανέλαβε προσωπικά τον Πουαρώ κι ως ηθοποιός, ζήτησε από τον διασκευαστή ΜΑΪΚΛ ΓΚΡΗΝ να του φτιάξει προϊστορία ώστε να πει δικό του λόγο και να εξηγήσει και γιατί κυκλοφορεί εντελώς διαφορετικός από το μοντέλο των προκατόχων του κι από που κατάγεται η σχέση με το μουστάκι. Αν κι είναι «άσχετη» με τα τεκταινόμενα και κυρίως με τις ατμόσφαιρες των έργων της Αγκαθα εν τούτοις καλώς καμωμένο διότι μια προϊστορία μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από την κεντρική ιστορία που θα παρακολουθήσουμε. Πάντως, η τωρινή εισαγωγή του δεν δένει με τίποτα με το έγκλημα του Νείλου, ενώ η εισαγωγή του στο «Οριαν Εξπρές», εκεί το Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ , είχε κάτι να υποδηλώσει σε σχέση με την ατσιδοσύνη του Πουαρώ.

Ενπάση περιπτώσει το να θες να φτιάξει πρόλογο σε μια διασκευή και σε μια σειρά έργων με τον ίδιο ήρωα που επιχειρείς ανανέωση, κάπου είναι και νομότυπο κι εύλογο.

Το θέμα είναι το πως αντιλαμβάνεσαι την ανανέωση. Στο «Εγκλημα στο Νείλο» καθώς ο Μπράνα απαγκιστρώνεται όλο και περισσότερο από τα προγενέστερα φιλμ, τα «ανανεώνει» τόσο πολύ ώστε τελικώς να τα αλλοιώνει. Αν και δεν αλλάζει η κεντρική υπόθεση, εκεί στους χαρακτήρες αλλάζουν φύλλα, αλλάζουν ηλικίες , αλλάζουν σχέσεις ουσιαστικά είναι σαν να τα ξαναγράφει από την αρχή.

Απαγκιστρώνεται επίσης από το all star cast. Στο «Νείλο» δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο, δεν είναι all star cast, ο πιο σταρ από όλους είναι ο ίδιος…Κι από όλους τους ηθοποιούς που παίζουν, ως ερμηνεία-παρουσία ξεχωρίζει η ΣΟΦΙ ΟΚΟΝΕΔΟ, η τραγουδίστρια με την οποία και το κλείνει.

Το λούστρο της ταινίας είναι τεχνολογικό, σημερινό, κι η φωτογραφία του Ζαμπαρλούκου δεν έχει πιάσει εδώ τον ήλιο και τα χρώματα της Αιγύπτου και του Νείλου που είχε συλλάβει η φωτογραφία του Τζακ Κάρντιφ στο «έγκλημα στο Νείλο» του 1978 ούτε και τα κοστούμια φέρουν την υπογραφή λάμψης και χαρακτήρων, όπως έφεραν του ΑΝΤΟΝΥ ΠΑΟΥΕΛ στο «Νείλο» και του είχαν δώσει και το ΟΣΚΑΡ ή του Τόνι Γουόλτον στο «Οριαν Εξπρές» του Λϊούμετ που του έφαγε το Οσκαρ η Θεώνη με τον «Υπέροχο Γκάτσμπυ». Στα δύο του Μπράνα, τα κοστούμια δεν υπερέβησαν παρόλο ότι στο προηγούμενο είχε την Αλεξάνδρα Μπερν και τώρα έχει τον ΠΑΚΟ ΝΤΕΛΓΑΔΟ, ο οποίος ξέρει πολύ καλά τις μουσελίνες και  τα αραχνένια, φαίνεται κυρίως στα ρούχα της πλούσιας, θυμόμαστε και «Το κορίτσι από τη Δανία», σαν να κρατιέται εδώ ένα όριο, τα ρούχα να μην ξεπεράσουν τα πρόσωπα μια και το έργο δεν θα υπηρετηθεί από μεγάλους σταρ ή από σύνολο σταρ. Δηλαδή αν κι η υπόλοιπη διανομή ήταν στην ίδια ευθεία με την Ανέτ Μπένινγκ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για all star cast. Ο ΠΑΤΡΙΚ ΝΤΟΫΛ , ειρήσθω εν παρόδω, παραμένει σταθερός συνεργάτης εμπιστοσύνης για τον Μπράνα και του βγάζει μουσική, αστυνομική ατμόσφαιρα αν κι οι μουσικές μεταξύ τους μοιάζουν….

ΩΣΤΟΣΟ……..

Είναι το ΩΣΤΟΣΟ που χρησιμοποίησα και στον τίτλο διότι αυτό το «ΩΣΤΟΣΟ» για την περίσταση, είναι κεφαλαιώδες. Ναι μεν είπα αυτά που είχα να πω, έκανα τις επισημάνσεις αλλά Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: Το έργο το παρακολούθησα με πολλή χαρά , μου έφερε ευφορία, με γέμισε ξεκούραση

Κι έχει κι ένα πλάνο που λάτρεψα: Τον αιφνιδιασμό με τον κροκόδειλο που αρπάει με τη μία το πτηνό από το κλαδί και το κάνει μια χαψιά.