Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Pantimo

“FLEE”: Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΕΝΟΣ ΜΕΙΚΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ.

06 Νοεμβρίου 2022
Κατηγορία Κριτικές
Διαβάστηκε 664 φορές

Για την ταινία αυτή εκ ΔΑΝΙΑΣ έγραψα πολλά πράγματα, στη διάρκεια της διαδρομής της. Πρώτα όταν την είχαμε στα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ, στα βραβεία δηλαδη της Ευρωπαικής Ακαδημίας Κινηματογραφου, από τα οποία και θα αρχίσω χρονολογικά, και θα φτάσω ως τα Οσκαρ μια και βρέθηκε να είναι υποψηφια σε τρεις κατηγορίες, όπου η κάθε μία εκπροσωπούσε κι άλλο είδος: ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ,ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ.

Πως παντρεύονται όλα αυτά;

Εχει να κάνει με τη γνώση, με τις σπουδές στις ακομπλεξάριστες κινηματογραφικές σχολές της Ευρώπης όπου «διακονούν» εκπαιδευτικά ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ και ιδού πως η φαντασία κι  η γνώση μπορούν να φτάσουν σε κάτι ενιαίο κι αξεδιάλυτο. Και το κυριότερο: Να αφορά ΘΕΑΤΕΣ κι όχι βαθμολογητές της Σχολής.

 ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ:

Με τις ταινίες, όμως, δεν κλείσαμε εδώ. Και δεν εννοώ τη λίστα με τα επιμέρους επιτεύγματα που τα παραθέτω πιο κάτω, αλλά με κάτι ιδιαίτερο για συγκεκριμένη ταινία, την τρίτη που θριάμβευσε στην απονομή των Ευρωπαϊκών 2021, μετά το «Quo VadisAida?» και το «Πατέρας». Η εν λόγω ταινία, που έφυγε με τρία Βραβεία, λέγεται «FLEE». Είναι από τη ΔΑΝΙΑ- ποιος ξαφνιάζεται;. Η ταινία αυτή βραβεύτηκε κι ως ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ κι ως ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ. Προσέξτε ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ. Της έδωσαν κι ένα Βραβείο που έχουν θεσπίσει οι ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ  ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ. Και το κερασάκι της συγκεκριμένης τούρτας είναι πως την έχει επιλέξει η Δανία και για το Διεθνές Οσκαρ 2022.

Δηλαδή, υπάρχει περίπτωση αυτή η ταινία να βρεθεί υποψήφια και στη Διεθνή και στο Ντοκυμαντέρ και στο Κινούμενο Σχέδιο.

Και πραγματικά θέλω να την αναφέρω ξεχωριστά, διότι από όλα τα φιλμ που είδα φέτος, από την πανευρωπαϊκή συγκομιδή, τούτο εδώ το δανέζικο το θεωρώ ως αυτό που λένε «νέα πρόταση» και καλύπτει πλήρως τον όρο.

Εχω τοποθετηθεί με άποψη πάνω στο είδος που λέγεται «Κινούμενο Σχέδιο», έχω πάρει μέρος και σε συνέδριο επί του θέματος που είχε οργανώσει η Ευρωπαϊκη Ακαδημία στα πλαίσια των εκδηλώσεων μιας απονομής (στην Πολωνία συγκεκριμένα), και μοιράζομαι τον προβληματισμό πολλών κινηματογραφανθρώπων περί του κινουμένου σχεδίου  κι αν έχουμε δικαίωμα να το «κλέψουμε» από τους μικρους θεατές..Ενα ερώτημα που έχει ξεκινήσει από τοτε με εκείνο το συγκλονιστικό φιλμ από το Ισραήλ, το «Βαλς με τον Μπασίρ», τι εξυπηρετεί το να δείξεις το δράμα της εισβολής στο Λίβανο μεσω καρτούν…Ένα ερώτημα που συνεχίζεται για πολλά φιλμ, που έχουν προταθεί και για Οσκαρ κλπ. Με το φετινό «FLEE» του προικισμένου ΓΙΟΝΑΣ ΠΟΧΕΡ ΡΑΣΜΟΥΣΕΝ, ο οποίος έχει σπουδάσει στη Σχολή της Δανίας για την οποία κάνω επαναλαμβανόμενες αναφορές, σηκώνω κι εγώ τα χέρια ψηλά. Ως ένα τρόπος έκφρασης που εδώ ο τύπος συνδυάζει το κινούμενο σχέδιο με το ντοκυμαντέρ και μας λέει μια αληθινότατη ιστορία (στην οποία υπάρχει και ΣΕΝΑΡΙΟ κα δηλώνεται φαρδιά-πλατιά στους τιτλους- για να θυμίζω εκείνη την τραυματική μου εμπειρία με τους Ελληνάρες και την Αμερικάνα την ντοκυμαντερίστρια που της έκαναν «μπούλινγκ» στην εισήγηση της περί σεναριακής αναγκαιότητας στην ανανέωση του είδους, στην αναγέννηση του). Κι η ιστορία που μας λέει είναι δραματική και βαριά, έχει να κάνει με την οδύσσεια μας οικογένειας που πέρασαν του «λιναριού τα πάθη» από το Αφγανιστάν για να φτάσουν στη Μόσχα, να καταλήξουν προσωρινά στη Σουηδία κι επιτέλους στη Δανία με όλων των ειδών το trafficκing, ξεκινώντας από το «σήμερα» και το ντιβάνι του ψυχαναλυτή, με τον  ήρωα  (διότι υπάρχει κεντρικός ήρωας ο οποίος συμμετέχει στο σενάριο) να ψυχαναλύεται και για την εσωτερική του διαδρομή και για την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας του- μαζί με όλα τα άλλα.. Ναι, τα ερωτήματα κι οι προβληματισμοί περι «είδους» παραμένουν, όμως εδώ πέρα έχουν ανακατευθεί και καλοχωνευθεί πολλά είδη, με βαθιά γνώση και δεν μπορείς να τα προσπεράσεις εύκολα, μόνο με την προσκόλληση σε κάποια δεδομένα...

ΚΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ PANTIMO.GR στο ΟΣΚΑΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ – ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ «ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ»:

  1. FLEE- Γιόνας Ποέρ Ρασμούσεν, Μόνικα Χέλστρεμ, Σίγκνε Μπίργκεν Σέρενσεν, Σαρλότ Ντα Λα Γκουρνιέρ

ΠΡΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ολοι τους κατεβαίνουν με πρώτη φορά υποψηφιότητες σε τρεις ταυτοχρόνως κλάδους, εξαιρείται η Σίγκνε Μπίρκεν Σέρενσεν, που ως συστηματική ντοκυμαντερίστρια έχει δύο ακόμα, στην κατηγορία αποκλειστικά του ντοκυμαντερ

ΤΟ ΦΙΛΜ: Η ντοκυμαντερίστικη, αληθινή ιστορία ενός Αφγανού που διέφυγε στη Δύση ύστερα από Οδύσσεια προσωπική κι οικογενειακή και φτάνει ως τις μέρες μας καθώς ήρθε η ωρα να αποκαλύψει κι άλλο ένα μυστικό, την ομοφυλοφιλία του. Κι όλα αυτά ενώ ετοιμάζεται να παντρευτεί τον αγαπημένο του.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΊΑΣ:  Καταρχάς μιλάμε για ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ!!! Σόκ;  Τι είδος κι αυτό!!!!!!!!!!!!!!Κατά συνέπεια μιλάμε για κάτι μοναδικό στα χρονικά: Μία ταινία να προτείνεται ταυτοχρόνως σε τρεις φαινομενικώς «άσχετες» μεταξύ τους κατηγορίες ήτοι του ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, του ΝΤΟΚΜΑΝΤΕΡ και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ως εκπρόσωπος της ΔΑΝΙΑΣ. Εδώ είναι άλλη ιστορία το κινούμενο σχέδιο, είναι άλλη λογική, δεν θα έλεγα πως είναι άλλη Τέχνη , είναι, όμως, άλλη χρήση. Ως εμπειρία για όποιον ενδιαφέρεται για το σινεμά γενικότερα,  είναι «σοκαριστική». Ως επί της ουσίας αποτελεσματικότητα σηκώνει πολλή συζήτηση, όχι, υποχρεωτικώς, αρνητική

ΚΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ PANTIMO.GR ΣΤΟ ΟΣΚΑΡΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ-ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ


  1. FLEE (Flugt) του Γιόνας Πόερ Ρασμούσεν (ΔΑΝΙΑ)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ:  ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ η ΔΑΝΙΑ, ταινία της έχει κερδίσει το ΟΣΚΑΡ τέσσερις φορές: Το 1988 «Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΠΑΜΠΕΤ» του Γκάμπριελ Αξελ, το 1989 «ΠΕΛΕ Ο ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ» του Μπιλ Αουγκουστ, το 2011 «ΙΣΩΣ ΑΥΡΙΟ» (In a better world) της Σουζάνε Μπίερ και πέρσι, το 2021 ήταν και πάλι η νικήτρια με το «ΑΣΠΡΟ ΠΑΤΟ» του ΤΟΜΑΣ ΒΙΝΤΕΝΜΠΕΡΓΚ

Η φετινή είναι η 14η υποψηφιότητα της χώρας. Είχε προταθεί και για τα φιλμ «Qivitok» του Ερικ Μπάλινγκ (1957), «Paw» του Αστρινγκ Χένινγκ-Γιένσεν (1960), «Ο Χάρυ και ο μπάτλερ» του Μπεντ Κριστενσεν (1962), «Χορεύοντας με την Ρεγκίτζε» του Κάσπαρ Ρόστρουπ (1990), «Μετά τον γάμο» της Σουζάνε Μπίερ (2007), «Ο έρωτας της βασίλισσας» του Νικολάι Αρσελ (2013), «Το κυνήγι» του Τόμας Βίντερμπεργκ (2014), «Ενας πόλεμος» του Τομπίας Λίντολμ (2016), «Κάτω από την άμμο» (Land of mine) του Μάρτιν Τσάνβλιετ (2017)

ΤΟ ΦΙΛΜ: Η οδύσσεια ενός Αφγανού και της οικογένειας του, να διαφύγουν από το κολαστήρι του πολέμου, με πρώτο σταθμό της Ρωσια , να μπλέξουν με trafficking, με απίστευτες περιπέτειες, να χαθούν μεταξύ τους, να φτάσει ο ήρωας κάποτε στη Δανία. Κι όλα αυτά τα βλέπουμε στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή του, καθως ετοιμάζεται να παντρευτεί τον αγαπημένο του κι αποκαλύπτει όλο το δράμα το προσωπικό και της οικογένειας.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Μόνο που αυτό το οποίο διαβάζετε ως ταυτότητα του φιλμ δεν αφορά ένα αφηγηματικό δράμα αλλά ένα πρωτοφανή συνδυασμό ειδών στον Κινηματογράφο: Πρόκειται για ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ, το οποίο ο σκηνοθέτης επιλέγει να δείξει μέσω της Σχολής, μέσω της Τέχνης, του ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ. Και βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι μοναδικό, τόσο ως συνδυασμό όσο κι ως υποδοχή αφού η ταινία είναι αυτή τη στιγμή υποψήφια σε 3 κατηγορίες των Οσκαρ: Στη ΔΙΕΘΝΗ Ταινία, στο ΚΙΝΟΥΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ και στο ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ. Μιλά ο ήρωας, μιλά ο ψυχαναλυτής του, μιλά κι ο αγαπημένος του, μιλούν κι οι διωκτικές αρχές, μιλούν κι οι διακινητές… μόνο που μιλούν ως ήρωες δράματος εν εξελίξει κι όχι ως δηλώσεις συνεντευξιαζομένων. Δίπλα στο όνομα του Αμιν, του ήρωα, υπάρχει σεναριογράφος -θα το ξαναπώ ,(διότι κουβαλάω την ντροπή ακόμα) για τους Ελληναράδες της Ημιμάθειας που προπηλάκισαν εκείνη την Αμερικάνα την ντοκυμαντερίστρια προ 25ετίας όταν ειπε ότι η νέα τάση για εξέλιξη του ντοκυμαντέρ ως είδος είναι το Σενάριο. Φέτος είναι η 3η συνεχόμενη χρονιά που στη Διεθνή Ταινία, γίνεται δεκτό Ντοκυμαντέρ , παράλληλα με τη δική του κατηγορία, που συμμετέχει κι εκεί (πρόπερσι το Honeyland της Βόρειας Μακεδονίας, πέρσι το Collective της Ρουμανίας). Η ταινία έχει καταπληκτική αφήγηση, συναρπάζει, κάπου ξεχνιέσαι ότι πρόκειται για κινούμενο σχέδιο, κάπου όμως κι αναρωτιέσαι  «γιατί;» τις στιγμές που συνέρχεσαι. Κι επειδή στους τίτλους αναφέρεται ως executive producer ο Ριζ Αχμέντ, σκέφτεται κανείς ότι αν είχε γυριστεί κανονικά με ηθοποιούς θα ήταν ένας χρυσός ρόλος για αυτόν που μας καταγοήτευσε πέρσι στο «Ηχος από μέταλλο» για το οποίο ήταν κι υποψήφιος για Οσκαρ.

 

 

 

 

 

 

Pantimo

Τελευταία άρθρα από τον/την Pantimo