Η ΝΤΕΜΠΥ ΡΕΥΝΟΛΝΤΣ είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Είναι ένα αστέρι του Χόλυγουντ με μεγάλη καριέρα, που, αν το όνομα της δεν έγινε συνώνυμο μιάς Τζίντζερ Ρότζερς ή μιάς Ελίζαμπεθ Τέιλορ (πρόσωπο κομβικό στη ζωή της, θα τα πούμε πιο κάτω) οφειλόταν στο ότι πολύ γρήγορα αναδείχτηκε σε κορίτσι της διπλανής πόρτας και πάνω εκεί το Χόλυγουντ τη «δούλεψε». Επένδυσε σε αυτή την πλευρά της κι όχι σε κάτι πιο εκθαμβωτικό ωστόσο της επέτρεψε και ρόλους πάνω σε αυτό το στυλ , και μεγάλες παραγωγές και ταινίες που θα αναδείκνυαν τα ταλέντα της.
Είχε βέβαια και θυελλώδη ζωή. Και με τους άντρες και με τις επιχειρήσεις αλλά αυτό είχε να κάνει και με το ότι ήταν μια γυναίκα δραστήρια και πολυπράγμων που δεν σταμάταγε ποτέ να δουλεύει, που είχε διάρκεια και που με τα χρόνια κέρδισε εκτίμηση κι αναγνώριση.
Στις δεκαετίες 50 κι 60, η Ντέμπυ Ρέυνολντς ευχαριστήθηκε τις επιτυχίες. Όμως, όπου την πήγαινε η επιτυχία, την περίμενε και μια αναποδιά.
Το «ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ» είναι το έργο που την εκτινάσσει στα ύψη κι ενώ ακόμα δεν έχει κλείσει τα 20 της χρόνια. Πρωταγωνίστρια πλάι στον ΤΖΗΝ ΚΕΛΛΥ αλλά και τον ΝΤΟΝΑΛΝΤ Ο’ΚΟΝΟΡ. Η «Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ» την προωθεί, σε αυτό που είπαμε πιο πάνω, το ταλέντο της φαίνεται, τη δίνει και δανεική σε άλλα στούντιο, που σημαίνει σε εκείνα τα χρόνια «επένδυση» και κάνει και μια δεύτερη μέγιστη επιτυχία στην ίδια δεκαετία που την κατατάσσει στις σταρ: Την «ΤΑΜΜΥ». Το τι σήμαινε η «Τάμμυ» στα κοριτσίστικα φιλμ του τέλους δεκαετίας 50 μπορεί να το διαπιστώσει κανείς αν δει το μιούζικαλ «Γκρήηζ» με τον Τζον Τραβόλτα και την Ολίβια Νιούτον Τζον όπου γίνεται αναφορά σε αυτήν.
Τότε γνωρίζει κι ερωτεύεται τον τραγουδιστή ΕΝΤΙ ΦΙΣΕΡ και το 1956 αποκτούν το πρώτο τους παιδί, την ΚΑΡΙ. Κι ακολουθεί ο ΤΟΝΤ.
Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΤΕΙΛΟΡ
Κι όμως επρόκειτο για ΦΙΛΙΑ και μάλιστα ΒΑΘΙΑ που δοκιμάστηκε όσο λίγες φιλίες στον κόσμο διότι συνοδεύτηκε από σχεδόν ΕΣΧΑΤΗ, ως προς τα ερωτικά μεταξύ φίλων, ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Κι έχει να κάνει και με την πορεία της καριέρας της που δίπλα στην επιτυχία καρτερούσε η αναποδιά αλλά την καριέρα της τελικά δεν την επηρέαζε.
Τότε λοιπόν που κάνει τα παιδάκια της, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ είναι στενή φίλη. Κι όταν σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα ο Νο 3 σύζυγος της Λιζ, παραγωγός ΜΑΙΚ ΤΟΝΤ, που ήταν κι ο μεγάλος έρωτας της Τέιλορ κατά δικές της δηλώσεις (ο Ρίτσαρντ Μπάρτον ήταν το πάθος, ο έρωτας ήταν ο Μάικ Τοντ- τα έχει γράψει η Τέιλορ στην αυτοβιογραφία της) κι είναι κυριολεκτικά απαρηγόρητη, η στενή της φίλη με τον σύζυγο Φίσερ την αναλαμβάνουν υπό την προστασία τους. Αλλωστε τα δύο ζευγάρια έκαναν στενή παρέα. Και τότε η Λιζ ξελογιάζει τον Εντι Φίσερ ή ο Φίσερ ξελογιάζεται με τη ΛΙζ και ξεσπά σκάνδαλο μεγατόνων. Ποιές φιλίες: Και ο Τύπος της εποχής φυσικά διασύρει την Τέιλορ και η Ντέμπυ την καταριέται. Παρόλο ότι το 1961, όταν η Τέιλορ παίρνει το πρώτο της Οσκαρ για το «Ζήσαμε στην αμαρτια» (Butterfield 8») ως σύζυγος πλέον του Εντυ Φίσερ, η Ντέμπυ Ρέυνολντς θα παραδεχτεί δημοσίως «Ανάθεμα την, μέχρι κι εγώ την ψήφισα» Όμως η Τέιλορ από τότε κάνει μια καθοριστική δήλωση στην κατηγορία ότι μπήκε ανάμεσα τους: «Καμία αληθινή αγάπη δεν κινδυνεύει από τρίτο πρόσωπο». Τότε η δήλωση θεωρήθηκε ωμή. Αργότερα, όμως, αποδείχτηκε ότι ήταν κι αυτή που τις ξανάφερε κοντά.
Η Τέιλορ στα γυρίσματα της «Κλεοπάτρας» ερωτεύεται τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, χωρίζει τον Φίσερ (κρίμα τα σκάνδαλα και τις φασαρίες και τη δημοσιότητα), η Ντέμπι Ρέυνολντς δεν θέλει ούτε να τον ξαναδεί, έχει προχωρήσει σε δεύτερο γάμο με ένα τύπο που αποδείχτηκε φοβερός χαρτοπαίκτης και της τίναξε την μπάνκα στον αέρα, ΚΑΙ…Και συναντιούνται με την Τέιλορ στο υπερωκεάνιο, ταξιδεύοντας για την Ευρωπη. Με τους νέους τους συζύγους. Οχι μόνο μίλησαν ύστερα από χρόνια έχθρας αλλά δείπνησαν και μαζί το πρώτο βράδυ και σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τα δύο «καινούργια» ζευγάρια έκαναν παρέα στο βαπόρι. Όπως και τα παλιά… Ξανά μανά.. Και τότε οι δύο γυναίκες μίλησαν περισσότερο. Κι εδώ μπαίνουμε σε φεμινιστική κομεντί διότι άρχισαν κι οι δύο να κανιβαλίζουν τον πρώην τους, τον Εντι Φίσερ, που δεν τον ήθελε πλέον καμιά. Αυτά συνέβησαν το 1965. Εκεί έσπασε ο πάγος. Κι άρχισε η αναθέρμανση της σχέσης. Οπου αποδείχτηκε ότι αυτό που της χώριζε κι ήταν ο Εντι Φίσερ πλέον δεν υπήρχε και τον περιφρονούσαν αμφότερες. Στα κατοπινά χρόνια ξαναδέθηκαν, δούλεψαν και μαζί στην τηλεόραση, η Ρέυνολντς ήταν από τους λίγους καλεσμένους στον τελευταίο γάμο της Τέιλορ κι ήταν παρακαλώ και στο προσκεφάλι της Λιζ όταν πέθαινε. Είχαν σχέση αυτές οι δύο παρόλο ότι κάποτε έγιναν εχθρές.
ΚΑΡΙΕΡΑ
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά στην προσωπική της ζωή, η καριέρα πάει μια χαρά. Ωριμάζει ως ηθοποιός, κάνει μεγάλες επιτυχίες όπως το «The Gazebo» με τον Γκλεν Φορντ («Ο εκβιαστής των γυμνών μοντέλων» ο ελληνικός τίτλος) (το είχε παίξει στο θέατρο στην Ελλάδα ο Γιώργος Κωνσταντίνου με την Καίτη Παπανίκα ως «Μάντεψε ποιόν κρύβω στο ψυγείο;»), το «Χρήμα δεν είναι Θεός» (Rat race) με τον Τόνυ Κέρτις που έγινε πολύ φίλος της κι έκαναν και δεύτερη ,ακόμα μεγαλύτερη, επιτυχία υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Βιντσέντε ΜΙνέλι , το «Goodbye Charlie» που στην Ελλάδα παίχτηκε με τον «ανείπωτο» τίτλο «Μερικοί το προτιμούν ντούμπλεξ» (το έπαιξε στο θέατρο η Πέμυ Ζούνη) κι είναι από αυτά που επέβαλαν την Ντέμπυ ως κομεντιέν μαζί με το «Διαζύγιο αλα αμερικάνικα» που ακολούθησε , το «Μαίρη Μαίρη» την εν Ελλάδι θεατρική επιτυχία της Καρέζη, αλλά και ως δραματική ή σε σαλούν όπως στο «Η κατάκτηση της Δύσεως» όπου έκανε ζευγάρι με τον Γκρέγκορυ Πέκ… όμως δεν της ερχόταν το Οσκαρ.
Η ΝΤΕΜΠΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΣΚΑΡ
Το ήθελε τρελά αλλά δεν της ερχόταν. Ωσπου έκανε το μιούζικαλ, μεγάλη παραγωγή κι όλο πάνω της, «The Unsinkable Molly Brown» («Μόλυ Μπράουν, η βασίλισσα του Κολοράντο» για μας) και προτάθηκε. Η υποψηφιότητα της εκείνη είχε ξέχωρη σημασία για την ίδια πέραν του γεγονότος πως επιτέλους προτάθηκε. Το ότι η Ωντρευ Χέπμπορν που βαλλόταν ως επιλογή του «Ωραία μου κυρία» αποκλειόταν από την πεντάδα κι απέναντι στην Τζούλι Αντριους ως κορυφαία με τη «Μαίρη Πόππινς» αντιπρότειναν την Ντέμπυ στη «Μόλλυ Μπράουν» ως «εφόσον μιλάμε για ερμηνεία σε μιούζικαλ». Η Ντέμπυ φυσικά δεν το πήρε, της Τζούλι Αντριους ήταν, ωστόσο έστω και την υποψηφιότητα την είχε κορνιζαρισμένη στο Μουσείο της , στο ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ, ενώ σε περίοπτη θέση είχε το κοστούμι από το μιούζικαλ που ήταν κι εκείνο υποψήφιο για Οσκαρ.
Τελικά την αναγνώρισε η Ακαδημία. Όχι δια του performance αλλά δια του τιμητικού εφ όλης της ύλης. Μα δεν μπόρεσε να το χαρεί. Λίγες μέρες πριν την τελετή, που την περίμενε πως και πως, έπεσε κι έσπασε το πόδι της. Αντιπροσωπεία της Ακαδημίας της το πήγε στο Νοσοκομείο. Η αναποδιά που λέγαμε.
ΛΑΣ ΒΕΓΚΑΣ
Το 1971, μετά τα γυρίσματα του θρίλερ «Τι απέγινε η Ελεν;» (What’s the matter with Helen) με την Σέλλευ Γουίντερς αποφασίζει να φύγει από το Χόλυγουντ και να πάει στο Λας Βέγκας για εμφανίσεις. Αυτή είναι η μεγάλη καμπή της καλλιτεχνικής ζωής της όπου και πάλι θα ανακατευθεί το προσωπικό. Το Χόλυγουντ έχει περάσει τότε άλλη μια κρίση, όπου έχουν καταστραφεί παραγωγές και στούντιο κυρίως από το χώρο της υπερπαραγωγής και δη του μιούζικαλ όπου δείχνει να μην τραβάει. Τέλη 60, αρχές 70, ραγδαία αλλάζουν όλα, στούντιο βγαίνουν στο σφυρί κι εκείνη πάει Λας Βέγκας που είναι έτσι κι αλλιώς ο τρίτος τόπος καθιέρωσης κι αναγνώρισης στην Αμερική (η Θεώνη Ωλντριντς μου έλεγε «Στην Αμερική έχουμε τρία κράτη: Το Χόλυγουντ, το Μπροντγουέι και το Λας Βέγκας»). Ενδιαμέσως θα κάνει και Μπρονγουέι και θα προταθεί μάλιστα και για Τόνυ ενώ η χάρη της θα φτάσει ως την Αγγλία και θα βγάλει σαιζόν κάνοντας show στο περίφημο «LONDON PALLADIUM». Το Λας Βέγκας , όμως, είναι που της τραβά το ενδιαφέρον, η ζήτηση της εκεί κι η επιτυχία της είναι τεράστια, οπότε αποφασίζει και να εγκατασταθεί.
Υπάρχει και οδός που φέρει το όνομα της, στο κέντρο της πόλης, στο λεγόμενο STRIP, κι όταν πήγα εκεί και το είδα, δεν το πίστευα. Εκείνη βέβαια πήγε για εγκατάσταση όταν έμαθε πως την είχε φεσώσει ο δεύτερος σύζυγος με χρέη στα χαρτιά αλλά από την επιτυχία έβγαλε άλλα τόσα και περισσότερα κι άνοιξε ΔΙΚΟ ΤΗΣ Θέατρο με Καζίνο και Ξενοδοχείο και με κάτι ακόμα πιο σπουδαίο, με ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΑΞΕΣΟΥΑΡ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ. Αυτή η ιδέα της μπήκε , όπως μου είπε η ίδια όταν μας έβαλαν να καθίσουμε μαζί στις «Χρυσές Σφαίρες» του 1997, τότε στο 1969 με 1970 που τίναζαν τα πέταλα τα στούντιο στο Χόλυγουντ κι έβγαζαν αντικείμενα στο σφυρί. Τα έβλεπε να ρημάζουν και πονούσε η ψυχή της. Το έκανε σκοπό ζωής να μαζέψει κινηματογραφικά αντικείμενα και κοστούμια, όχι μόνο διά της αλλά και άλλων, και να φτιάξει ένα Μουσείο ώστε να διασωθούν ως μέρος πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην είσοδο του Μουσείου του Λας Βέγκας κυριαρχούσε η Κόκκινη Κάντιλακ που της έκανε δώρο η «Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ» το 1951 όταν υπέγραψε το πρώτο 7ετές συμβόλαιο. Στην κεντρική βιτρίνα, δίπλα στην είσοδο του θεάτρου όπου έκανε τα μοναδικά showτης, ήταν φυσικά το κοστούμι από τη «Μόλλυ Μπράουν» και πάνω του καρφιτσωμένο το certificateμε τη δική της υποψηφιοτητα για το Οσκαρ. Αφού δεν είχε το Οσκαρ, βοελύτηκε με το certificate και το πλάσαρε με την ίδια περηφάνια. Σκοπός της ήταν να φτιάξει, και το έκανε πράξη, Μουσείο Κοστουμιών στο Χόλυγουντ όπου είχε μαζέψει περί τα 4.000 κινηματογραφικά κοστούμια. Αν κι εγώ , στο Μουσείο του Λας Βέγκας εκεί που εντυπωσιάστηκα περισσότερο ήταν στο section των ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ, όπου είχε καταφέρει να συγκεντρώσει ζευγάρια παπουτσιών που φορούσαν πρωταγωνίστριες του Χόλυγουντ κυρίως σε μιούζικαλ κι είδα της Τζούντι Γκάρλαντ, της Τζίντζερ Ρότζερς, της Ανν Μίλερ, της Συντ Τσαρίς- μου έκανε εντύπωση ότι τα παπούτσια ήταν λίγο μεγαλύτερα από παιδικά. Κοντούλες ήταν οι περισσότερες σταρ, τουλάχιστον εκείνης της εποχής, κοντούλα ήταν κι η ίδια η Ντέμπυ και τα ποδαράκια τους, αν κρίνω από τα παπούτσια του Μουσείου ήταν πολύ μικρά. Ειδικά εμένα που φορώ 45 νούμερο καταλαβαίνετε πόση εντύπωση μου έκαναν.
Όλα της τα λεφτά τα επένδυε εκεί.
Αλλά δυστυχώς και το καζίνο του Λας Βέκας δεν είχε καλό τέλος, πάλι σύζυγος ο Νο 3 κάπου είχε ανακατευτεί, εδώ εμπλεκόταν από ό,τι λεγόταν κι ο γιός και της τράβηξαν μια χρεωκοπία που τα πλήρωσε και πάλι η Ντέμπυ. Το σύζυγο τον χώρισε , το γιό τον συγχώρεσε αλλά όπως μου είπε «στους άντρες τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχα ένστικτο». Κι έτσι σιγά σιγά αποχώρησε από το Λας Βέγκας το οποίο, μπορεί να της έδωσε τεράστια επιτυχία κι αναγνώριση αλλά και προφανώς την είχε κουράσει διότι όλα αυτά τα show γίνονταν πάνω στην πλάτη της. Την ίδια πήγαινα να δουν και ο, τι διάνθιζε το πρόγραμμα της ήταν απλώς γαρνιτούρα. Το κυρίως πιάτο ήταν η Ντέμπυ Ρέυνολντς. Και στο μεταξύ είχε πατήσει και τα 70, δεν ήταν πια καμιά μπεμπέκα..
Παρόλα αυτά δεν σταμάτησε να δουλεύει, δεν μπορούσε να κάτσει, είχε και ζήτηση. Κι ενώ είχε φύγει τόσα χρόνια από το Χόλυγουντ, ο απόηχος των επιτυχιών στην πόλη του τζόγου αναθέρμαινε και την κινηματογραφική της προιστορία, και την καθιστούσε περιζήτητη. Επαιξε και στο σινεμά (guest στο «Σωματοφύλακα» με Κέβιν Κόσνερ-Γουίτνι Χιούστον, και στο «Ουρανός και γη» του Ολιβερ Στόουν με Τόμυ Λη Τζόουνς, βασικό ρόλο στο «InandOut» με τον Κέβιν Κλάιν, πρωταγωνίστρια στο «Mother» του Αλμπερτ Μπρουκς όπου ευελπιστούσε σε υποψηφιότητα για Οσκαρ αλλά δεν…) έπαιξε και στην τηλεόραση (τη μαμά τουυ "Λιμπεράτσε" στου Σόντενμπεργκ την τηλεταινία με τον Μάικλ Ντάγκλας), έκανε και ζωντανές εμφανίσεις αλλά περιορισμένες – για το Χόλυγουντ τώρα μιλάμε όπου έχει επιστρέψει κι επανεγκατασταθεί στο Λος Αντζελες- κι όλα τα λεφτά τα επένδυε στη αγορά (ή «εξαγορά) κινηματογραφικών κοστουμιών για το Μουσείο και τη διάσωση.
Ηταν και σε Φιλανθρωπικά ανακατεμένη… δεν σταμάταγε. Πολύ δραστήρια γυναίκα. Ηθελε να είχε παίξει το ρόλο, που τελικά έπαιξε η Σίρλευ ΜακΛέιν στο «Φλερτάροντας τη ζωή» από το βιωματικό βιβλίο της κόρης της, δηλαδή να παίξει τον εαυτό της, αν και στο βιβλίο είχαν αλλαγμένα ονόματα αλλά κάτι τέτοιο δεν το ήθελαν ούτε η παραγωγή ούτε κι ο σκηνοθέτης ο Μάικ Νίκολς. Δεν ήθελαν να πάρει άλλο δρόμο η ταινία.
Ηταν μια γυναίκα πολύ γελαστή, πολύ πρόσχαρη , είχε τη φήμη της ειλικρινούς αλλά κι ως Κριαρίνα άμα την έπιανε το μπουρίνι, όπως μου έλεγαν, την.. έπιανε. Και μετά της πέρναγε.
Το φινάλε της το είδαμε,. Την περίμενε ένας πολύ μεγάλος πόνος που φρόντισε η ίδια να τον κάνει ακόμα πιο έντονο ώστε μέσα σε ένα 24ωριο να φύγει.
Τώρα είναι μέρος της Ιστορίας.
