Η Ακαδημία δεν είναι τίποτε άλλο από τους 6670 κινηματογραφιστές που βρίσκονται διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του παγκόσμιου κινηματογραφικού ορίζοντα. Διότι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως εκεί μέσα δεν είναι μόνο Αμερικάνοι, είναι και ξένοι, και με τα χρόνια, εδώ και δεκαετίες, γίνεται όλο και πιο global.

Είναι η μόνη «Εθνική» Ακαδημία που είναι η λιγότερο εθνική από όλες τις Κινηματογραφικές Ακαδημίες του κόσμου. Οι Ξένοι που υπάρχουν εκεί μέσα δεν υπάρχουν πουθενά αλλού! Από τον Λάνθιμο και τον Φιλίππου ως τον Αλμοδόβαρ και τον Σακαμότο κι από τον Μπερτολούτσι ως τον Γαβρά, από Γάλλους σκηνογράφους και Ιταλούς ενδυματολόγους ως Ιάπωνες σχεδιαστές και Δανούς και βορειότερους Σκανδιναβούς κινηματογραφιστές. Αυτή είναι η Ακαδημία των Οσκαρ των 6670 μελών.

 Και πάμε στα βραβεία που προέρχονται από τις αναλύσεις ανα κατηγορία που είχα κάνει όλο τον προηγούμενο μήνα στο PANTIMO.GR με βάση τα παραπάνω που γνωρίζω.

1. MOONLIGHT

Toτελεσίδικο μήνυμα είναι ΣΕΝΑΡΙΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ, ΣΕΝΑΡΙΑ. Όπως έλεγα και στις αναλύσεις των υποψηφιοτήτων μπορεί οι ενδείξεις από Σωματεία και φορείς να δείχνουν «La-La-Land» αλλά, έλεγα, ότι υπάρχουν και δύο γερές ταινίες σεναρίων , το «Moonlight» και το «Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα», από τις οποίες βγαίνουν και ρόλοι δυνατοί άρα με ερμηνευτικές απαιτήσεις. Και μια ταινία , ένα γερό σενάριο μαζί με μια ερμηνεία, μπορεί να την «παρασύρει» κι ως την καλύτερη ταινία. Στις Ακαδημίες αλλά κυρίως σε τούτη εδώ, ΣΥΝΗΘΩΣ (το «πάντα»  είναι γενίκευση και πόσο μάλλον δεν θα μπορούσε να ισχύσει σε ένα καλλιτεχνικό οργανισμό) όταν μονομαχούν μια ταινία αναγνωρισμένης σκηνοθεσίας με μια ταινία σεναριακής δύναμης ως «καλύτερη ταινία» κερδίζει η σεναριακή. Το «Moonlight», που όπως έγραφα και στην κριτική μου ΤΟΤΕ, προ-προ-οσκαρικά, είναι σαν ένα πάντρεμα Ηλία Καζάν και Πιερ Πάολο Παζολίνι. Το είχα χαρακτηρίσει ως «το καλύτερο έργο με Αφρο-Αμερικάνους που έβγαλε το Χόλυγουντ» και τελικά αυτό του αναγνωρίστηκε διότι όλα ξεκινούσαν από τη δύναμη του σεναρίου, την ιδιαίτερη γραφή του με τις τρεις πράξεις, το θέμα που είναι η διαδρομή ενός ήρωα από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση και τολμούσε να βάλει και gayζήτημα, χωρίς να είναι μια gay ταινία, το θέμα της δεν είναι η ερωτική ιστορία του ήρωα με τον φίλο του αλλά η πορεία του ήρωα προς την αυτογνωσία, που για τους Αφρο-Αμερικάνους είναι μέγιστο ταμπού, πιο μεγάλο κι από των λευκών των συντηρητικών περιοχών.

Η ταινία πήρε και το ΟΣΚΑΡ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ που είναι αυτό το οποίο την οδήγησε στην τελική νίκη και πήρε και το ΟΣΚΑΡ Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ για τον ΜΑΧΕΡΣΑΛΑ ΑΛΙ στον οποίο αναγνωρίστηκε  ερμηνευτική κινηματογραφική λιτότητα , που είναι και βασικό ζητούμενο στο κινηματογραφικό παίξιμο συν το γεγονός πως βρήκε τρόπο να ερμηνεύσει τον dealer της γειτονιάς σαν να ήταν πατέρας-οικογενειάρχης. Μεγάλη πρόκληση του ρόλου να είναι αυτός που μαθαίνει στον πιτσιρικά τους κανόνες της ζωής και του παρέχει προστασία, που γίνεται φάρος για τον πιτσιρικά, την ίδια  στιγμή που πουλά αυτός ο ίδιος ναρκωτικά στη μάνα του.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Και ξαφνικά διαβάζω και σε έντυπα του εξωτερικού πως επιλέχτηκε επειδή για πρώτο φορά έγινε ταινία με μαύρους (black έλεγαν τα δημοσιεύματα αλλά και διεθνή δίκτυα) κι από μαύρο (πάλι τη λέξη black χρησιμοποιούσαν) κι ότι όλο αυτό αποδόθηκε στην περσινή «αναταραχή» για τα «λευκά Οσκαρ». ΚΙ ΕΡΩΤΩ αυτούς που έγραψαν τα δημοσιεύματα: Το 2014 δεν είχε βραβευτεί το «12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ»; Δεν ήταν επίσης μια ταινία σκηνοθετημένη από μαύρο; Πως είναι η πρώτη φορά η φετινή με το «Moonlight»; Γνωρίζουν αυτοί που γράφουν είτε από το νου είτε από αυτά που τους σερβίρουν οι p.r ότι το «Δώδεκα χρόνια σκλάβος» και το «Moonlight» πήραν ακριβώς τα ίδια Οσκαρ, τον ίδιο αριθμό; Από τρία και τα δύο: Καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και β΄ρόλου. Η μόνη διαφορά είναι πως στον «Σκλάβο» είχε δοθεί γυναικείου ενώ στο «Moonlight» ανδρικού- κι ήταν και οι δύο ηθοποιοί BLACK. Τι καινούργιο συνέβη φέτος κι ο καθένας μιλάει με τόση απερισκεψία κι άγνοια χωρίς προηγουμένως να βουτήξει τη γλώσσα στο αλάτι του μυαλού;

2. LA-LA-LAND

Παρά τη Σωματειακή υποστήριξη, την καλύτερη ταινία δεν την κατάφερε. Και παρά τις 14 υποψηφιότητες γίνεται η μόνη που δεν πήρε το μεγάλο. Λύγισε δίπλα στα έργα περιεχομένου. Της αναγνωρίστηκε όμως με το βραβείο σκηνοθεσίας στον ΝΤΑΜΙΕΝ ΣΑΖΕΛ η ανανέωση ενός είδους κι η φρέσκια ιδέα και της φέρθηκαν με τον ίδιο τρόπο που είχαν φερθεί το 1973 και στο «Καμπαρέ». Οπου είχαν αναγνωρίσει στον ΜΠΟΜΠ ΦΟΣΙ την εκ θεμελίων ανατροπή των κωδίκων του μιούζικαλ αλλά καλύτερη ταινία είχαν εκείνη με το εκπληκτικό σενάριο και την σπάνια πρωταγωνιστική ερμηνεία του ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ , τον «ΝΟΝΟ». Ετσι και φέτος. Απλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ μιλούμε για μια άλλη εποχή όπου ο κινηματογράφος δεν είναι εκείνος που ήταν κι έχει κατέβει πολλά σκαλοπάτια-να το πούμε κι αυτό!

Το βραβείο σκηνοθεσίας στον Ντάμιεν Σαζέλ συνοδεύτηκε από πέντε , όπου τα τέσσερα είναι κι εκείνα που όρισαν τη σκηνοθεσία του. Βασικά της σκηνογραφικής διεύθυνσης που του επέλεξε τα χρώματα, την διαρκή κόντρα σε γκρίζο (για τη ρομαντική μελαγχολία) και το μπλέ (για να φαντάζει μιούζικαλ) και της φωτογραφίας στο Σουηδό διευθυντή της που τα φώτισε αλλά και τα κίνησε με κάμερα αλα νουβέλ βαγκ σχολή δίνοντας πάτημα στη σκηνοθεσία κι εξυπηρετώντας το όραμα της. Τα δύο χρώματα ήταν ο μπούσουλα για το σκηνοθέτη στο τι είδους ταινία ήθελε να κάνει και δεν θα έπρεπε να του διαφεύγει ούτε στιγμή- ήταν κάτι σαν το εύρημα με το φτερό στο «Φόρεστ Γκαμπ» που ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΖΕΜΕΚΙΣ το είχε βάλει επίτηδες και το επανέφερε κάθε τόσο ως μπούσουλα για τη σκηνοθεσία  της αέρινης κι ανάλαφρης ταινίας που ήθελε να κάνει. Η μουσική , μια και μιλάμε για μιούζικαλ αλλά για ρομαντικό μιούζικαλ με το μουσικό θεματάκι στο πιάνο για κύριο μοτίβο ήταν το άλλο στοιχείο της σκηνοθεσίας όπου κι η μουσική ακολουθούσε την διαρκή αντίθεση «γκρίζου» και «μπλε» και το τραγούδι «Cityofstars» επικράτησε  διότι ήταν «πιο» τραγούδι από το «audition» της ίδιας ταινίας που έχασε το οποίο ήταν πιο «νούμερο».

Η ΕΜΜΑ ΣΤΟΟΥΝ είναι το έκτο ΟΣΚΑΡ της ταινίας, ο Α’ γυναικείος ρόλος, και το βασικότερο μετά τη σκηνοθεσία. Περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο επιβεβαιώνει από μεριάς κινηματογραφιστών ότι το «La-La-Land» ήταν περισσότερο έργο της κοπέλας και λιγότερο του ζευγαριού. Κι ότι ο πρωταγωνιστής, για αυτό το λόγο , επισκιάζεται από την πρωταγωνίστρια.

Βέβαια εδώ υπάρχει κάτι που έχει να κάνει με την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου μιούζικαλ. Η Εμμα Στόουν είναι η 4^η που παίρνει Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου στο είδος μιούζικαλ μετά την ΤΖΟΥΛΙ ΑΝΤΡΙΟΥΣ, την ΜΠΑΡΜΠΡΑ ΣΤΡΕΙΖΑΝΤ και την ΛΑΙΖΑ ΜΙΝΕΛΙ.  Επ΄ουδενί δεν συγκρίνεται με καμία από αυτές αλλά δεν ξέρουμε κι αν θα ξαναπαίξει μιούζικαλ στη ζωή της διότι η ιδιαιτερότητα τόσο της ταινίας όσο και του ρόλου της δεν είναι για να αναδείξει SHOW-WOMAN, με προσεχείς εμφανίσεις στο Μπροντγουέι και στα nightclubτου Λας Βέγκας αλλά ηθοποιό που στην ερμηνεία του ρόλου επιδεικνύει χορευτικές και κυρίως φωνητικές ικανότητες. Κι έτσι δείχνουν τα πράγματα ότι την είδαν κι οι κινηματογραφιστές.

3. MIA ΠΟΛΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Toδεύτερο φιλμ μεγάλου σεναρίου της φετινής χρονιάς. Πήρε το ΟΣΚΑΡ του ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ για τον Κένεθ Λόνεργκαν και του Α΄ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΌΛΟΥ για τον ΚΕΙΣΥ ΑΦΛΕΚ. Το μεγάλο γράψιμο, με την επαναστατική μέθοδο στη χρήση των flash-back κι το σκάψιμο στο ανθρώπινο δράμα είναι που εξασφαλίζουν στον Λόνεργκαν και στο φιλμ το Οσκαρ σεναρίου. Αν δεν είναι αυτό που κατάφερε να σύρει και το φιλμ ως το βραβείο της «καλύτερης ταινίας» πιστεύω έχει να κάνει με το ότι το «Moonlight» είχε και καλύτερη σκηνοθεσία-  πέρα από την καθοδήγηση ηθοποιών και χαρακτήρων είχε και μια ενδιαφέρουσα σχέση στον άξονα σκηνοθεσία-φωτογραφία-μοντάζ που του πρόσφερε περισσότερες ψήφους  από εκείνες στο «Πόλη δίπλα στη θάλασσα».

Οσο για το Οσκαρ ερμηνείας Α΄ανδρικού ρόλου στον Κέισυ Αφλεκ σαφώς κι αναγνωρίζεται η ερμηνευτική λιτοτητα ως ζητούμενο αλλά κι ο τρόπος διαχείρισης από τον πρωταγωνιστή ο οποίος βρήκε τη λύση στο πως να κοινωνήσει στους θεατές αυτό τον τόσο δύσκολο χαρακτήρα, τον ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ διαλυμένο άνθρωπο. Πως τον παίζεις αυτό τον άνθρωπο χωρίς να καταφύγεις σε τίποτε εξωτερικό; Ηταν ένα άθλος. Ολος ο ρόλος αλλά κι επιμέρους σκηνές όπως στο νοσοκομείο, στην κηδεία και προπάντων στο αστυνομικό τμήμα, ε, εντάξει, ομιλία και μάτια είχαν λιώσει στις πρόβες προκειμένου να βρεθεί ο τρόπος.

4. FENCES

Κι έτσι, με τον Αφλεκ κι αυτή  την ερμηνεία, έχασε ο Ντένζελ Γουάσινγκτον τη δυνατότητα για κατάκτηση τρίτου Οσκαρ. Αυτό το παίξιμο από την Ακαδημία των κινηματογραφιστών δεν εγκρίνεται. Εχουν χάσει το Οσκαρ μεγάλοι ηθοποιοί επειδή ακριβώς έπαιζαν έτσι, θεατρικά ή εξεζητημένα. Κι ο Πήτερ Ο’ Τουλ μέσα σε αυτούς , ο οποίος  γοήτευε απεριόριστα το κοινό αλλά στην ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ Ακαδημία αυτό φαινόταν ερμηνευτική υπερβολκή. Όπως κι η καθυστέρηση βραβείου στον Αλ Πατσίνο επειδή είχε πάντα μια ροπή στο over-acting. Για την Τζέραλντιν Πέητζ δεν το συζητάμε, έφτασε να το πάρει με την όγδοη, όπως κι ο Πατσίνο, όταν βρέθηκε ο ρόλος στο «Ταξίδι στο Μπάουντυφουλ»  όπου  ηρωίδα και τέτοιο παίξιμο βρέθηκαν να συνδυάζονται στο πρόσωπο της καλύτερης του είδους.. Ο Ντένζελ Γουάσινγκτον, επειδή είχε παίξει το έργο στο θέατρο, θέλησε πιθανόν, μια κι ήταν κι ο σκηνοθέτης του φιλμ, να απαθανατίσει στο σελυλόιντ την ερμηνεία που του χάρισε το θεατρικό «Τόνυ». Κι αν κάποιος τον «έκαψε» οριστικά δεν ήταν ίσως ο Κέισυ Αφλεκ με το άκρως λιτό και κινηματογραφικό του παίξιμο αλλά η συνερμηνεύτρια ΒΑΙΟΛΑ ΝΤΕΗΒΙΣ, η μεγάλη αυτή ηθοποιός, η οποία είχε παίξει το έργο μαζί του στο θέατρο, είχε πάρει κι εκείνη «Τόνυ» αλλά για το σινεμά επέλεγε μια 100 ο/ο κινηματογραφική κι εντελώς ανεπιτήδευτη ερμηνεία. Κι έτσι η Βαιόλα είναι η μόνη που κοσμεί το «Fences» με Οσκαρ.

5. ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Τα ΟΣΚΑΡ ΜΟΝΤΑΖ ΚΑΙ ΗΧΟΥ σε αυτή την ταινία αντιπροσωπεύουν μισό Οσκαρ σκηνοθεσίας για τον Μελ Γκιμπσον. Είναι ακριβώς τα δύο στοιχεία στα οποία στήριξε τη σκηνοθεσία του. Δι αυτού του τρόπου της αναγνωρίζουν τη δύναμη που έβγαλε και τα πιστώνουυν στα δύο αυτά κύρια ατού της.

6. ΑΦΙΞΗ

Η επένδυση του σκηνοθέτη στην ηχητική δουλειά είναι από τα πιο εμφανή της ταινίας, είχα γράψει αναλυτικά για αυτό στην κριτική μου για το φιλμ από το 2016. Τελικά οι κινηματογραφιστές θεώρησαν πιο σημαντικό , και φυσικά πιο δύσκολο, από την ίδια τη σύνθεση του ήχου στην οποία θυσιαζόταν κι η μουσική, το κόψιμο του ήχου. Κι όπως είχα γράψει, στηρίχτηκε ο σκηνοθέτης Βιλνέβ τα μάλα στον ηχητικό μοντέρ  διότι όλο αυτό του ήχου, αν δεν είχε ένα τόσο σημαντικό να κόβει, θα μπορούσε να βγάζει ηχητικό χάος. Κι ο Βιλνέβ το ήξερε.

7. ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

Δεν είναι ταινία για Οσκαρ, είναι ταινία για ΟΣΚΑΡ ΜΑΚΙΓΙΑΖ. Οι μακιγιέρ με το επιτελείο τους συνταιριάζουν τα πάντα. Από εφφέ και κατασκευές μέχρι ιχνογραφήσεις πάνω σε πρόσωπα, παραμορφώσεις συνδυασμένες με ρούχα…αυτό.

8. ΖΩΟΥΠΟΛΗ

Επικράτησε το κινούμενο σχέδιο που απευθύνεται και σε παιδάκια. Είχα γράψει, από το Δεκέμβρη στην Πολωνία, τους προβληματισμούς μιας Γαλλίδας που τους είχε θέσει ως θέμα σχετικά με το κινούμενο σχέδιο κι αν έχουμε το δικαίωμα να το στερήσουμε ως είδος από τα παιδιά κι αυτός ο προβληματισμός στην Αμερική υπάρχει χρόνια αλλά έχει και πολλούς ενάντιους. Επικράτησε το παιδικό , ψυχαγωγικό στοιχείο.

9. Ο ΕΜΠΟΡΑΚΟΣ

Να δούμε σε ποιο ανθρωποκεντρικό δράμα θα κάτσει η μπίλια, αναρωτιόμουν στην ανάλυση περί Ξενόγλωσσης Ταινίας. Ο «Εμποράκος» του Ασγκάρ Φαραντί ήταν ίσως ο πιό ανθρωποκεντρικός με κοινωνική αναφορά αλλά μέτραγε φαντάζομαι και το πώς έδενε το αποκαλυπτικό φινάλε με τον «Θάνατο του εμποράκου» του Μίλερ και ποιο στοιχείο βρήκε να συνταιριάξει. Η ήττα του «Τόνι Ερντμαν» όπως σε όλες σχεδόν τις εθνικές Ακαδημίες από όπου πέρασε, έδειξε πολύ απλά ότι εκείνα τα ατέλειωτα μάκρη και τους νεκρούς χρόνους χωρίς σταματημό, οι κινηματογραφιστές δεν τους σηκώνουν, δεν τους εγκρίνουν.

10. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ

Το ΟΣΚΑΡ ΚΟΣΤΟΟΥΜΙΩΝ σε αυτή την ταινία ήταν που "έδειξε" ότι το "La-La-Land" δεν πήγαινε για "σάρωμα", ότι δεν είχαν αναλάβει την ταινία "πακέτο" δίκην μιούζικαλ κι ότι εξέταζαν τα ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ανά ταινία χωριστά. Βραβεύτηκε η φαντασία της ΚΟΛΙΝ ΑΤΓΟΥΝΤ για τέταρτη φορά, της κατεξοχήν "φανταιζί" ενδυματολόγου

11. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ

Οσκαρ οπτικών εφφέ με βάση το κινούμενο σχέδιο που στη λογική του πατώντας μετέτρεπαν τα "καρτούν" σε ζώα κι ανθρώπους- μιά δουλειά δηλαδή "από την ανάποδη"

Και του χρόνου.

Να υπενθυμίσω ότι για τα επόμενα 3 χρόνια η COSMOTE TV, έχει εξασφαλίσει την αποκλειστικότητα της μετάδοσης των ΟΣΚΑΡ στην Ελλάδα.