Σε σημείο που σκέφτηκα ότι στα «Εμμυ» ίσως δούμε για πρώτη φορά την «Τζόαν Κρώφορντ» να τρώει βραβείο από  την «Μπέττυ Ντέηβις» (για περισσότερα σχετικά με το θέμα διαβάστε κάτω στα tips, είναι το tip Νο 4 ).Οχι πως υποτιμώ την ΣΟΥΖΑΝ ΣΑΡΑΝΤΟΝ. Στη σκηνή μάλιστα που ανακοινώνεται η νίκη της Ανν Μπάνκροφτ(ΣΕΡΙΝΤΑ ΣΟΥΑΝ), δίνει με ένα απίστευτα συγκλονιστικό βλέμμα την ψυχολογία της ΗΤΤΑΣ. Όμως αυτό που κάνει η Τζέσικα Λανγκ πάνω στην Κρώφορντ είναι μια βαθιά διήθηση, μια ανίχνευση εσωτερικού κόσμου στις λεπτομέρειες και για να μην αδικήσω την Σάραντον, έχω να τονίσω ότι και το σενάριο προσβλέπει προς αυτή την κατεύθυνση αφού το πιο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η Κρώφορντ ακόμα κι όταν παίρνει την εκδίκηση της που είναι μόνο επί των εντυπώσεων και καθόλου επί της ουσίας, η τελευταία σκηνή με το Οσκαρ της Μπάνκροφτ δίπλα στο δικό της δείχνει την τραγωδία της ματαιότητας και του απόλυτου τίποτα.Η «Μπέττυ Ντέηβις» στο σενάριο είναι πρόσωπο περισσότερο δραματικό και λιγότερο τραγικό. Η «ρολάρα» του σεναρίου είναι η Κρώφορντ.

Μετά από μια τέτοια τεράστια ΕΙΣΑΓΩΓΗ, τι να γράψω ως κύριο θέμα για κριτική του επεισοδίου!!!

Είναι το απόλυτο highlight, ένα επεισόδιο-highlight μιάς μίνι σειράς, που αν ήταν ταινία, ναι κάπου στη μέση, θα τοποθετείτο η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΗ του έργου που οι σεναριογράφοι κι οι δημιουργοί της σειράς,  φρόντισαν να είναι η ΑΠΟΝΟΜΉ ΤΩΝ ΟΣΚΑΡ, δεν την κράτησαν για φινάλε, γύρευε τι μας έχουν για παρακάτω αν και δεν είμαι σίγουρος μετά από αυτό το επεισόδιο αν μας επιφυλάσσουν κλιμακώσεις ή σταδιακά, αργά «σβησίματα».

Το 5^ο επεισόδιο είναι ένα μάθημα σεναριακής ανάπλασης μιάς πραγματικότητας , όπου οι λεπτομέρειες οι οποίες μας έχουν κερδίσει ή και μεθύσει στα προηγούμενα επεισόδια, εδώ αποκτούν μεγαλύτερη διάσταση. Οι χαρακτήρες που μπαίνουν και βγαίνουν, εκ των οποίων κάποιοι είναι κι επώνυμοι, όπως η σκηνή της Κρώφορντ με τον σκηνοθέτη Τζόρτζ Κιούκορ καθώς η Τζόαν ετοιμάζει το πραξικόπημα της. Οι σεναριογράφοι κατάφεραν και σύμπτυξαν σε μία σκηνή, σχετικά σύντομη, όλες τις αποχρώσεις της σχέσης της με αυτό τον σκηνοθέτη (διαβάστε λεπτομέρειες για τη σχέση αυτή στο tipΝο 5), μέσα σε λίγες ατάκες, με αρχή, μέση και τέλος της σύντομης σκηνής σαν να ήταν μονόπρακτο.

Το άλλο σπουδαίο που έχουμε θαυμάσει και σε προηγούμενα επεισόδια είναι τα ντεκόρ ως προέκταση των χαρακτήρων. Είχαμε δει τα διαφορετικού τύπου σπίτια της κάθε μίας από τις δύο σταρ, τώρα είδαμε την κόντρα του ταπεινού νεουορκέζικου  διαμερίσματος της «Τζέραλντιν Πέητζ» (αριστούργημα η ΣΑΡΑ ΠΩΛΣΟΝ) που ζούσε ως ένας καλλιτέχνης του θεάτρου στη Νέα Υόρκη κι όχι ως μία σταρ βασίλισσα από το Χόλυγουντ.

Μα το πιο εκπληκτικό και πιο ευρηματικό είναι το πώς σκιτσάρισαν οι δημιουργοί τους χαρακτήρες των αντιπάλων τις οποίες ετοιμάζεται να προσεγγίσει η Κρώφορντ για να κάνει το πραξικόπημα αντεκδίκησης . Κι ως αποθέωση των λεπτομερειών στους χαρακτήρες, έχουμε τις αντιδράσεις τόσο της «Μπάνκροφτ» όσο και της «Τζέραλντιν Πέτζ» στο πως τελικά κατανοούν την αγωνία της και παραιτούνται του να παραστούν, διαπιστώνοντας πόσο ανάγκη το έχει εκείνη να κάνει ένα τέτοιο χολυγουντιανό πραξικόπημα. Με αυτές τις λεπτοδουλεμένες πινελιές του σεναρίου , οι δημιουργοί μας έχουν δώσει πρώτα από όλα τη διαφορά νοοτροπίας Μπροντγουέη και Χόλυγουντ. Κατόπιν, χάρη στους πλήρεις ρόλους αφήνουν να εννοηθεί, μέσα από μια και μόνη σκηνή για την κάθε μία, πόσο ευτυχείς αισθάνονται που είναι του θεάτρου και δεν τους απασχολούν τέτοια ή μάλλον του από τι έχουν γλυτώσει….Μα το πιο σπουδαίο, που φαίνεται στη σκηνή της «Πέητζ», είναι το πώς αυτή συνειδητοποιεί την αγωνία της Κρώφορντ , μέσα από την ηρωίδα που ερμηνεύει στο έργο για το οποίο πάει για το Οσκαρ, «Το γλυκό πουλί της νιότης» και εκεί συναισθάνεται την Κρώφορντ επειδή βρίσκει πολλά κοινά με την Αλεξάντρα Ντελ Λάγκο, την ηρωίδα του Τενεσί Γουίλιαμς που ερμηνεύει στο έργο.

Αυτά να τα βλέπουν οι Ελληνες σεναριογράφοι που έχουν απομακρυνθεί πλήρως από την έννοια «μυθοπλασία»  και «λεπτομερής επεξεργασία χαρακτήρων» και παραδέρνουν σε συγχύσεις «ρεπορτάζ» και το νομίζουν από πάνω και για σεναριακό προχώρημα..

Όπως επίσης και για τα Οσκαρ, που με τον τρόπο τους οι δημιουργοί της σειράς δείχνουν ότι προς τα έξω δουλεύει ένα publicity που δεν καταλήγει ποτέ να αφορά τις ψήφους και τις καλλιτεχνικές αξιολογήσεις στην Ακαδημία κι η απονομή εκείνη του 1963 είναι από τις πιό χαρακτηριστικές: Δύο μεγάλες σταρ του παρελθόντος λυσσάνε γύρω από ένα publicity που αφορά, όπως αποδεικνύεται, μόνο αυτές και κι εκείνες που δουλεύουν για αυτές, τύπου Χέντα Χόπερ, που δεν έχουν καμία σχέση με το σινεμά αλλά με τα κουτσομπολιά γύρω από αυτό. Και καλλιεργούν κλίμα και «εικόνα» που δεν έχει καμία σχέση με την καλλιτεχνική πραγματικότητα.

Την ώρα που αυτές «λυσσομανάγανε», όπως βλέπουμε και στο σήριαλ, η Ακαδημία επέλεγε την ερμηνεύτρια του Μπροντγουέι, εκείνη που έπαιζε ένα ρόλο θεατρικής ποιότητας, έργου τιμημένου με Τονυ κι ερμηνείας τιμημένης στα Τόνυ, κι εννοώ την Ανν Μπάνκροφτ, η oποία το έπαιζε με κινηματογραφικούς όρους στο σινεμά . Κάτι που δεν έκανε η Τζέραλντιν Πέητζ, η άλλη μεγάλη του Μπροντγουέι, που δεν μπορούσε να απαλλάξει την ερμηνεία της από τη θεατρική εκζήτηση, εξού και καθυστέρησε κι αυτή να πάρει το Οσκαρ. Το «Τι απέγινε η Μπέημπυ Τζέην» το είδαν ως ένα φιλμ που ερχόταν από τα παλιά και το Χόλυγουντ είχε πιά αλλάξει, είχε νέα ζητούμενα, ήταν έτος 1963.Κι όχι οι δεκαετίες του ’30 και του ’40 για το αν μαλώνουν μεταξύ τους δύο παλαίμαχες εκ των οποίων η μία έπαιζε υπέροχα κάτι που είχε ξαναπαίξει κατεπανάληψη στο παρελθόν (Ντέηβις).   

TIPS (βλ και «Παιχνίδια της ΜΟΙΡΑΣ»)

1. H« Τζόαν Κρώφορντ» (Τζέσικα Λανγκ), ως παρουσιάστρια της «πολυτάραχης» απονομής του 1963, διαβάζει τα ονόματα των πέντε υποψηφίων για το Οσκαρ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ. Το πρώτο όνομα υποψηφίου που διαβάζει είναι του ΦΡΑΝΚ ΠΕΡΡΥ (για το «Δαβίδ και Λιζα») . Ποιος να της το έλεγε ότι ο σκηνοθέτης αυτός, 18 χρόνια μετά , θα σκηνοθετούσε τον κινηματογραφικό διασυρμό της στο «Mommy dearest». Μόνο που η «κατάρα» συμπεριέλαβε κι αυτόν κι όχι μόνο την Φαίη Νταναγουέι που την ενσάρκωσε με αυτό τον ποταπό τρόπο κι ενώ η Κρώφορντ την είχε χρίσει «διάδοχο» της. Ο Πέρρυ καταστράφηκε, εξαφανίστηκε.
2. Η Μπέττυ Ντέηβις με την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ συνεργάστηκαν αμέσως μετά την απονομή που τις επανένωσε , σε ένα θρίλερ στα ίχνη του «Μπέημπυ Τζέην» με σκηνοθέτη και πάλι τον Ρόμπερτ Ολντριντς: «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΑΡΛΟΤ» (Hush hush sweet Charlotte», το οποίο αν και προτάθηκε για εφτά Οσκαρ (κι όχι για πέντε), επισκιάστηκε από την επιτυχία της «Μπέημπυ Τζέην» και δεν είχε την ανάλογη ακτινοβολία. Από τη μια δεν υπήρχε publicity για να προβάλει τη σχέση των δύο, παρόλο ότι έπαιζαν δύο εχθρές (αλλά στην πραγματικότητα ήταν φίλες) κι από την άλλη το παλιό είχε αρχίσει και ξεθώριαζε…
3. Η «Τζόαν Κρώφορντ» επισκέπτεται την «Ανν Μπανκροφτ» στο καμαρίνι της στο Μπροντγουέι και της υπενθυμίζει ότι η Σίρλει Μακ Λέην της έφαγε το ρόλο στην κινηματογραφικη μεταφορά του έργου «Το παιχνίδι της μοναξιάς» που ήταν το πρώτο της «Τόνυ». Η Μπάνκροφτ ξαφνικά γίνεται «Κρώφορντ» για ελάχιστα δευτερόλεπτα και λέει «ναι, και το φιλμ ήταν καταστροφή». Η ΑΝΝ ΜΠΑΝΚΡΟΦΤ με την ΣΙΡΛΕΥ ΜΑΚ ΛΕΙΝ συνεργάστηκαν 15 χρόνια αργότερα στο «Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΚΑΜΠΗ» του Χέρμπερτ Ρός, όπου έπαιζαν δύο φίλες που γίνονται ανταγωνίστριες. Προτάθηκαν κι οι δύο για το Οσκαρ και το έχασαν και οι δύο (από την Νταιάν Κήτον στο «Ο νευρικός εραστής» του Γούντυ Αλεν)
4. Η Μπέττυ Ντέηβις ποτέ δεν έφαγε Οσκαρ από την Τζόαν Κρώφορντ. Δεν συνυπήρξαν  ως συνυποψήφιες παρά μόνο μία φορά, το 1953, όπου έχασαν κι οι δύο πάλι από θεατρική ηθοποιό, που ερχόταν με «Τόνυ» από το Μπροντγουέι, την ΣΙΡΛΕΥ ΜΠΟΥΘ στο «Ξαναγύρισε μικρή μου Σέμπα». Ισως εκείνη τη φορά, αν δεν υπήρχε η Μπουθ, αυτό που πιθανόν να συμβεί στα «Εμμυ» με τις «ενσαρκώτριες» να είχε συμβεί στα Οσκαρ με τις «κανονικές» μια κι η Κρώφορντ στον «Πύρινο εφιάλτη»( «Sudden Fear») είχε αντικειμενικά καλύτερο υλικό στα χέρια της από την Μπέττυ Ντέηβις στο «Star»- αν κι οι πιστοί της Ντέηβις αρνούνται να το παραδεχτούν.
5. Ο Τζορτζ Κιούκορ, σκηνοθέτης των γυναικών, ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που αγάπησε η Κρώφορντ από τα χρόνια της στη «Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ». Κι όταν ο μεγάλος σκηνοθέτης, δύο χρόνια μετά τα «μακελειά» της απονομής της «Μπέημπυ Τζέην», είναι φαβορί για το Οσκαρ , που δεν έχει πάρει ποτέ του, με το «ΩΡΑΙΑ ΜΟΥ ΚΥΡΙΑ» (το οποίο πάει να δει στο Μπροντγουέι ο Τζακ Γουόρνερ γι να κλείσει τα δικαιώματα – στο δεύτερο, αν δεν με απατά η μνήμη, επεισόδιο του «Feud»)η Κρώφορντ κάνει κάτι ανάλογο, αυτή τη φορά ΓΙΑ ΚΑΛΟ: Ζητά από την Ακαδημία να είναι εκείνη παρουσιάστρια του βραβείου σκηνοθεσίας διότι θέλει να το πάρει ο Κιούκορ από τα δικά της χέρια. Και μάλιστα παραγγέλνει ειδική τουαλέτα, μισή λευκή, μισή μαύρη και λέει του Κιούκορ πως αν το έχεις πάρει την ώρα που θα διαβάσω το όνομα θα είμαι στραμμένη προς τη μεριά που κυριαρχεί το λευκό. Κι έτσι κι έγινε. Το publicity το είχε στο αίμα της.
6. Η Ανν Μπάνκροφτ, ωστόσο, μετά το Οσκαρ, δέχτηκε προτάσεις βροχή από το Χόλυγουντ, με καλά σενάρια, μετακόμισε εκεί και το Μπροντγουέι της έγινε παρελθόν.

.      7. Και τα δύο «Τόνυ» της, η Ανν Μπάνκροφτ τα πήρε με έργα του ίδιου συγγραφέα, του ΟΥΙΛΙΑΜ ΓΚΙΜΠΣΟΝ, «Το παιχνίδι της μοναξιάς» και «Το θαύμα της Αννυ Σάλλιβαν». Και τα δύο έργα στην Ελλάδα τα έπαιξε πρώτη η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ.

       8. Το μοναδικό Οσκαρ που πήρε το "Τι απέγινε η Μπέημπυ Τζέην;" ήταν των κοστουμιών (σε μαυρόασπρο) κι έχασε η Ντένη Βαχλιώτη με τα κοστούμια της "Φαίδρας" Οι ρόμπες χαρακτήρων νίκησαν τα μοντέλα "Ντιόρ".

       9. Τη χρονιά εκείνη είχαμε την πρώτη υποψηφιότητα της Ελλάδας για ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ταινία με την "Ηλέκτρα" του Μιχάλη Κακογιάννη. Σιγά, μην ενδιέφερε αυτό την Χέντα Χόπερ...

Νέο επεισόδιο  Κυριακή στις 21.00 από το FOX μέσω COSMOTE TV και NOVA