ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΙΝΑΙ:
- Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (Beauty and the beast)- ΣΑΡΑ ΓΚΡΗΝΓΟΥΝΤ, Κέιτυ Σπένσερ (set)
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Δίδυμο σταθερό η υπεύθυνη σκηνογραφίας Σάρα Γκρήνγουντ με την setdecoratorΚέιτυ Σπένσερ, έχουν κοινή μοίρα και στα Οσκαρ. Φέτος, έχουν διπλή υποψηφιότητα καθώς τα ονόματα τους φιγουράρουν και στο «Η πιο σκοτεινή ώρα». Κι είναι , συμπεριλαμβανομένης της φετινής διπλής, η έκτη υποψηφιότητα και για τις δύο. Στο παρελθόν είχαν προταθεί, χωρίς νίκη, για τα φιλμ «Υπερηφάνεια και προκατάληψη» (2006), «Εξιλέωση» (Atonement)(2008), «Σέρλοκ Χολμς» (2010), «Αννα Καρένινα» (2013)
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Σκηνογραφικό ζητούμενο το παραμύθι- μιούζικαλ. Ολο δουλεύεται σε «πλατώ», σε όλα τα setυπάρχει τονισμένος ο τόνος του «ψεύτικου», ακριβώς ώστε να βγάζει παραμύθι, στο πύργο του τέρατος παρατηρούμε δουλειά «μπαρόκ» που φρενάρει στο να μη γίνει «θρίλερ» με την παρέμβαση αντικειμένων που το υπονομεύουν και το κάνουν πύργο παραμυθιού αφού και τα εφφέ ενσωματώνονται πλήρως στη σκηνογραφία ως δάνειο από το θέατρο (έτσι συνέβαινε και στη θεατρική παράσταση, στο Μπροντγουέι) ενώ κι οι δρόμοι και το χωριό είναι σκηνογραφικής, στουντιακής αντίληψης που θυμίζουν παλιά, παραδοσιακά μιούζικαλ του κλασικού Χόλυγουντ όπως λχ το «Brigadoon» του 1954, όπου μοιάζουν χωριό και γεφυράκι
- BLADERUNNER 2049- ΝΤΕΝΙΣ ΓΚΑΣΝΕΡ, Αλεσάντρα Κουερτζόλο (set)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ ο ΝΤΕΝΙΣ ΓΚΑΝΣΕΡ, το είχε ΠΑΡΕΙ το 1992 για το «BUGSY». Αυτή είναι η έκτη υποψηφιότητα του. Είχε προταθεί επίσης για το «Barton Fink» το 1992 όπου είχε χάσει από τον… εαυτό του με το «Bugsy» καθώς και για τα «Ο δρόμος της απώλειας» (2003), «Το αστέρι του Βορρά» (The golden compass)(2008) και «Τα μυστικά του δάσους» (Into the woods)(2015).
Για την setdecorator είναι η πρώτη υποψηφιότητα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Στη συγκεκριμένη ταινία είναι οφθαλμοφανές πως η σκηνογραφία με τη σκηνοθεσία έχουν στενή αλληλο-εξάρτηση κι όχι μόνο συνεργασία. Όχι ότι και στις άλλες ταινίες δεν συμβαίνει μια τέτοια στενή σχέση, εδώ, όμως, η σκηνογραφική επιταγή δείχνει σκηνοθετική άποψη. Μια σκηνογραφία εντελώς διαφορετική από το παλιό «Blade Runner» του Ρίντλεη Σκοτ είναι ολοφάνερο ζητούμενο από τον σκηνοθέτη ΝΤΕΝΙΣ ΒΙΛΝΕΒ που ήθελε να βάλει δική του υπογραφή στην ταινία και να απαγκιστρωθεί ΠΛΗΡΩΣ από το πνιγηρό κι ογκώδες σκηνικό του παλιού φιλμ. Εδώ η σκηνογραφία είναι γεμάτη ανάσες, η λειτουργικότητα της η κινηματογραφική είναι παροιμιώδης , τα set, οι εξωτερικοί χώροι, τα έρημα τοπία και τα γεμάτα με πεδία διέλευσης ματιού κι ανθρώπων σκηνικά του πλατό ΥΠΟΔΗΛΩΝΟΥΝ τον μελλοντολογικό εφιάλτη και τον μεταβάλουν σε ατμόσφαιρα. Ηδη, το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΩΝ της έδωσε την έγκριση του με το ΒΡΑΒΕΙΟ που της απένειμε. Μόνο που εκεί υπήρχαν κι άλλες κατηγορίες
- Η ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΩΡΑ (The darkest hour)- ΣΑΡΑ ΓΚΡΗΝΓΟΥΝΤ, Κέιτυ Σπένσερ (set)
ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ανατρέξτε πιο πάνω στην παράγραφο του «Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ»
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Σκηνογραφικό ζητούμενο από το σκηνοθέτη ΤΖΟ ΡΑΪΤ στις δύο σταθερές συνεργάτριες του που σε δικά του έργα παίρνουν τις υποψηφιότητες, είναι ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ που θα πλαισιώνει ΠΡΟΣΩΠΟ κι όχι ΕΠΟΣ. Ακριβώς επειδή η αντίληψη της ταινίας του είναι προσωπογραφική κι όχι επική. Είναι η ψυχογραφία του ανθρώπου που καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις σε ώρα ιστορικά δύσκολη κι όχι η Ιστορία του Πολέμου στην οποία συμμετείχε το πρόσωπο. Σκηνικό λοιπόν αυστηρό που να πλαισιώνει τον ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΩΡΤΣΙΛ, που είναι και το πρόσωπο κι όλο το έργο, επιλογή σκοτεινών αποχρώσεων στα χρώματα, ντεκόρ στα οποία κινείται μια μεγάλη προσωπικότητα άρα κι οι χώροι να υποβάλουν κι όχι να εντυπωσιάζουν κι όλα αυτά να φτιάχνουν μια σύνθεση στην οποία θα κινείτο ο συγκεκριμένος Τσώρτσιλ της συγκεκριμένης ταινίας που ήταν και σκηνοθετική επιταγή. Σκοτωμένα χρώματα, σκοτεινές αποχρώσεις, σκοτεινή ώρα. Σαν να είμαι μπροστά στη συζήτηση. Ας όψονται τα μαθήματα σκηνογραφικών αναλύσεων με βάση το σενάριο που πήρα στην Αμερική και στην Ακαδημία. Αιωνίως ευγνώμων.
- ΔΟΥΝΚΕΡΚΗ – ΝΕΪΘΑΝ ΚΡΟΟΥΛΥ, Γκάρυ Φέτις (set)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Για τον Νέιθαν Κρόουλυ είναι η τέταρτη υποψηφιότητα, κι αυτή, όπως κι οι προηγούμενες είναι με σκηνοθέτη τον Κρίστοφερ Νόλαν ήτοι «The prestige»(2007), «Σκοτεινός ιππότης» (2009), «Interstellar» (2015). Και για τον Γκάρυ Φέτις είναι η τέταρτη αλλά με κοινή με τον Κρόουλυ υποψηφιότητα στο παρελθόν εκείνη του «Interstellar». Οι άλλες δύο του Φέττις ήταν «Ο νονός μέρος τρίτο»(1991) και «Η ανταλλαγή» (Changeling) (2009)
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Οποιος δεν έχει καταλάβει την έννοια «Σκηνογραφική Διεύθυνση» μπορεί και να απορήσει και να κάνει και τον έξυπνο στους «χαζούς Αμερικάνους» για το που βρήκαν τα σκηνικά και τα πρότειναν για Οσκαρ. Μόνο που σκηνογραφική διεύθυνση είναι τα πάντα. Αεροπλάνα, πλοία, σημεία, τοπία, ό,τι κυκλοφορεί στην ταινία, ό,τι πήρε μέρος στη μάχη της Δουνκέρκης , στην αυγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περνά μέσα από την ταινία. Χωρίς τον Διευθυντή Σκηνογραφίας, ο Κρίστοφερ Νόλαν δεν θα μπορούσε να την κάνει, τη στιγμή μάλιστα που ως σκηνοθέτης επένδυσε στον ΗΧΟ ως απαρχή για την ταινία κι η σκηνογραφική διεύθυνση έρχεται να υπηρετήσει κι αυτή τον Ηχο μέσα από τον οποίο θα προβληθεί η σκηνοθεσία του Νόλαν.
- Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (Theshapeofwater)- ΠΟΛ ΝΤΕΝΑΜ ΟΣΤΕΡΜΠΕΡΥ, Σέιν Βιό και Τζεφ Μέλβιν (οι δύο των set)
ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα για όλους
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Σκηνογραφία παραμυθιού, Σκηνογραφία ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ. Εδώ είναι το που σταματά η σκηνοθεσία-που αρχίζει η σκηνογραφία. ¨Η και το ανάποδο. Η σκηνογραφία είναι βάση, είναι πλαίσιο της ιδιαίτερης ταινίας του ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ, ξεκινώντας από το κυρίαρχο χρώμα που είναι το πράσινο αλλά το πράσινο του νερού ακόμα και του «σαπισμένου», του ελώδους. Στις αποχρώσεις του πράσινου στήνονται τα πάντα, στο χρώμα που επέλεξε ο productiondesigner, το οποίο δεν λείπει ποτέ από κανένα καρέ- δεν μιλάμε καν για πλάνο. Μέσα σε αυτό το χρώμα που λειτουργεί ως σκηνοθετικό ύφος κι ως πλαίσιο της συνολικής ταινίας στήνονται και τα ντεκόρ που αναπαριστούν ερευνητικό κέντρο στις ΗΠΑ του 1962 μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, το οποίο , έχει μνήμες από το κλασικό Χόλυγουντ όπως έχει κι όλη η ταινία, αυτό το ιδιαίτερο, ξεχωριστό, προσωπικής υπογραφής εφιαλτικό παραμύθι του Ντελ Τόρο. Κι αυτή η ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ, βραβεύτηκε επίσης από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ των Σκηνογράφων.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Με βάση τις δύο βραβεύσεις στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΩΝ γίνεται φανερό πως για σπάνια φορά υπάρχει αγωνία για τη σκηνογραφία, υπάρχει ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΕΡΜΠΥ. Κι αυτό παίζεται ανάμεσα στο «BLADE RUNNER 2049» και στη «ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ». Οπου συναγωνίζονται δύο σκηνογραφίες ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ. Στην περίπτωση του «νερού» η Σκηνογραφία θεωρείται αναπόσπαστο μέλος της Σκηνοθεσίας, οι δύο μαζί πάνε πακέτο και τίποτα δεν μπορεί να τις χωρίσει. Στην περίπτωση του «BLADE RUNNER 2049» (κι εδώ θα ήθελα να εξηγήσω μερικά πράγματα στους fanτης ταινίας που δεν την είδαν να φιγουράρει με υποψηφιότητες σε μεγαλύτερες κατηγορίες και λυπήθηκαν για αυτό) η ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕΙ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ. Αν προκριθεί αυτή η Σκηνογραφία σημαίνει πως επικροτείται η σκηνοθεσία του Ντενίς Βιλνέβ. Η οποία έχει ήδη επιδοκιμαστεί με τις πέντε υποψηφιότητες στις κατηγορίες που επένδυσε. Δεν επένδυσε στο σενάριο ο Βιλνέβ. Εξου κι η ταινία δεν μπορεί να είναι στις μεγάλες κατηγορίες. Με τη φωτογραφία, όμως, με τη συγκεκριμένη ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ, με τα συγκεκριμένα Οπτικα Εφφε για τα οποία θα μιλήσουμε στην ώρα τους και με τα ηχητικά της (κι ας μην έχουν ελπίδα διάκρισης απέναντι στη «Δουνκέρκη») αυτό που έχει αναγνωριστεί στην ταινία είναι το σκηνοθετικό ύφος. Κι οι fan που στενοχωρήθηκαν ας κάνουν υπομονή διότι μπορεί να τη δουν να φεύγει με περισσότερα Οσκαρ ενώ ταινίες που μπήκαν στις μεγάλες κατηγορίες λόγω ειδών, να φύγουν με τα χέρια αδειανά.
Γι αυτό μιλάμε φέτος για ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΕΡΜΠΥ διότι από την άλλη «Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ» δείχνει τι σημαίνει σκηνοθετημένη σκηνογραφία όταν μιλάμε για παραμύθι και τη διαφορά της από το συνυποψήφιο παραμύθι «Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ» που δεν έχει «σκηνοθετημένη» αλλά «θεατρική» σκηνογραφία .
Όμως, καθώς μιλάμε για ντέρμπυ, κανείς δεν αποκλείει ότι στο βάθος μπορεί να απειλεί η «Δουνκέρκη» με όλα τα σύνεργα της ιστορικής μάχης παρόντα στην ταινία. Το ότι κι εδώ υπάρχει «σκηνοθέτης», της ενισχύει την υποψηφιότητα. Μένει ο ανθρωποκεντρισμός του «Τσώρτσιλ», του «Η ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΩΡΑ» δηλαδή όπου εκεί θα εξεταστεί μέχρι που ανεβάζει την ταινία η ερμηνεία του ΓΚΑΡΥ ΟΛΝΤΜΑΝ , ως που φτάνει τον ανθρωποκεντρισμό του «Τσώρτσιλ» σε ό,τι έχει να κάνει με τον ίδιο, όπου εκτός από το μακιγιάζ ανθρωποκεντρισμό έχουν και τα κοστούμια και τον ανθρωποκεντρισμό πλαισιώνει κι η σκηνογραφία!!!