Και ο σενάριο ακόμα, που είναι κι αυτό καλογραμμένο, είναι ένα σενάριο, ένα διαφορετικού τύπου σενάριο από των «πινακίδων», ένα σενάριο που στήθηκε ώστε να στηρίξει σκηνοθετική γραμμή.
Κι η σκηνοθετική γραμμή φέρει προσωπική υπογραφή, σημαντικότατη , του ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ, ο οποίος την προσωπική του υπογραφή πάνω σε είδη και συγκεκριμένα στο φανταστικό που το διαφοροποιεί και το ανοίγει από ταινία σε ταινία περιλαμβάνει αναγνωρίσιμα στοιχεία με πρώτιστο την ΦΑΝΤΑΣΙΑ.
Είναι μιά ταινία γοητείας και μυστηρίου, μπορούμε να την αποκαλέσουμε και ΤΑΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΓΟΗΤΕΙΑΣ, η οποία ως σεναριακό καμβά έχει ένα παραμύθι, το οποίο παντρεύει πάμπολλα κινηματογραφικά είδη και τα ενσωματώνει στην προσωπική γραμμή του σκηνοθέτη.
Εχει κοινά στοιχεία με τον «Λαβύρινθο του Πάνα» αλλά και σημεία σημαντικής διαφοροποίησης από εκείνο και πρώτα από όλα το ίδιο το παραμύθι. Εδώ είναι περισσότερο παραμύθι, σε αντιδιαστολή με το πολιτικό-ιστορικό κομμάτι, το οποίο ιστορικό κομμάτι γίνεται επικουρικό στη «μορφή του νερού» ενώ στον «Λαβύρινθο του Πάνα» ήταν πρωτεύον.
Αυτά ως προς τη θεωρητική τοποθέτηση.
Ως προς την ταινία, ο θεατής καλείται να βυθιστεί στη γοητεία της και στη «μορφή» ή και στο χρώμα του νερού της, να συμπαθήσει και να ακολουθήσει τα φυσικά πρόσωπα στην περιπέτεια τους και να γοητευτεί με το συνολικό ύφος της ταινίας, αυτό που λέμε «στυλ». Βέβαια το στυλ, το έχω ξαναγράψει και το έχω διδαχτεί από τον ΣΥΝΤΝΕΫ ΛΙΟΥΜΕΤ, τον κορυφαίο Αμερικανό σκηνοθέτη, πως είναι πολυχρησιμοποιημένη λέξη σε σημείο κατάχρησης κι ότι το στυλ ενυπάρχει παντού, σε όλους τους σκηνοθέτες, ότι δηλαδή κάθε σκηνοθέτης έχει το στυλ του, ό,τι είδος κι αν κάνει, όποια σκηνοθετική τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, ακόμα κι ένας σκηνοθέτης στατικών ταινιών έχει κι αυτός το δικό του στυλ, που είναι η στατικότητα, κι ότι το στυλ δεν είναι ένα μόνο είδος, ούτε ένα μόνο ύφος.
Ακολουθώντας και τα μαθήματα του Λιούμετ, το στυλ του Γκιγιέρμο εξελίσσεται σε «στυλίστικο» κινηματογράφο κι αυτός ο κινηματογράφος είναι που φέρνει τη γοητεία, ακριβώς επειδή γίνεται σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Η υπόθεση μας μεταφέρει σε ένα κέντρο ερευνών στις ΗΠΑ του 1962, όπου ο Ψυχρός Πόλεμος καλά κρατεί, κι εκεί στο κέντρο ερευνών , όπου εργάζεται η ηρωίδα, η οποία είναι μουγκή κι όχι κωφάλαλη, μεταφέρεται ένα όν, ένα πλάσμα. Το πλάσμα αυτό το έχουν φέρει για πειράματα, το ορέγονται κι οι Σοβιετικοί για δικούς τους λόγους, ανακατεύονται κατασκοπικά παιχνίδια στην υπόθεση τόσο όσο ..ώστε να μη γίνει το φιλμ καθαρόαιμο κατασκοπικό, κι η ηρωίδα ερωτεύεται το «τέρας» που την ερωτεύεται κι αυτό κι επιστρατεύει ανθρώπους από το περιβάλλον της, για να το βοηθήσουν καθώς κινδυνεύει η ζωή του από αυτούς που την επιβουλεύονται.
Τα πάντα ακολουθούν το πνεύμα της σκηνοθεσίας. Του σκηνοθετικού οράματος του Ντελ Τόρο. Παραμύθι, σκοτεινό, μυστηριακό, γοητευτικό, ανάλαφρο, αναφορές στο κλασικό Χόλυγουντ, παιχνιδίσματα ειδών, αισθητική που ξεκινά από τον καθορισμό του χρώματος που είναι το πράσινο του νερού ιδίως του ελώδους και λμνάζοντος η οποία επεκτείνεται στα πάντα ενώ η απαλότητα της σκηνοθετικής γραμμής-παρακολούθησης-ενορχήστρωσης πιάνει και τους ρόλους και τους ηθοποιούς σε κατεύθυνση ερμηνευτικής απαλότητας ενώ οι ρόλοι ολοκληρώνουν χαρακτήρες που κι αυτοί κινούνται στα πλαίσια ενός ελαφρού παραμυθιού αλλά εφιαλτικών τόνων.
Η ΣΑΛΛΥ ΧΩΚΙΝΣ δίνει μια πολύ τρυφερή κι απαλή εκδοχή της μουγκής ηρωίδας, η ηθοποιός την παίζει αέρινα σε έκφραση προσώπου και κίνηση σώματος, ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΤΖΕΝΚΙΝΣ δίνε με χαμηλούς τόνους τον ταλαιπωρημένο ομοφυλόφιλο μεσήλικα του, η ΟΚΤΑΒΙΑ ΣΠΕΝΣΕΡ είναι στερεή ρολίστα-φιλενάδα της ηρωίδας όπου στο ρόλο επιφυλάσσει και τις ανάλογες δυναμικές εκδοχές στα σημεία, ο ΜΑΪΚΛ ΣΑΝΟΝ χρησιμοποιείται λόγω φάτσας και συγκεκριμένης έκφρασης γενικώς όλο μαζί με τη σκηνογραφία, τα κοστούμια, τη μουσική, την υπόθεση προσφέρει στο θεατή την κινηματογραφική γοητεία που έχει ανάγκη. Εξού κι έχει ΠΡΟΤΑΘΕΙ ΓΙΑ 13 ΟΣΚΑΡ. Όλα κι όλοι υπηρετούν το σκηνοθετικό όραμα . Περισσότερο ταινία ύφους παρά περιεχομένου, χαρίζει στο θεατή κάτι ασυνήθιστο, κάτι έξω από τα καθιερωμένα, κι ειδικά στο θεατή των χολυγουντιανών ταινιών όπου με αυτό το φιλμ σίγουρα διευρύνονται τα όρια. Ο ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ τους είναι πολύ χρήσιμος. Όπως κι ο άλλοι συμπατριώτες του Μεξικανοί, που τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει κατάληψη στο Χόλυγουντ και του διευρύνουν τα όρια.