Τα οποία ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ δεν είναι τίποτε άλλο από τα ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ μηνύματα της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ, όπου ΑΚΑΔΗΜΙΑ είναι οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ, οι 7.285 –αν δεν κάνω λάθος σε κάποιο ψηφίο… Τα ΜΗΝΥΜΑΤΑ για όσους ασχολούνται ή ενδιαφέρονται ΣΟΒΑΡΩΣ στο να μάθουν δυό πράγματα αφορούν στο ότι τα ΟΣΚΑΡ που οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν επειδή δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι, εξηγώ πως είναι ο ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ. Το διευκρινίζω για μιά ακόμα φορά πως δεν έχουν σχέση με κριτικούς, με θεωρητικούς, με Φεστιβάλ, πόσο μάλλον με «δημιουργούς» και “auteurs”. ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ είναι ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΕΣ, είναι ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ, κι αυτό που αναζητείται κι εξετάζεται είναι  επί του συνόλου το ΕΡΓΟ, κι όχι ο «δημιουργός», και στα ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ το ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ κι όχι το πρόσωπο.

Με βάση λοιπόν αυτή τη ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ  αρχή πάμε να δούμε τι μας είπαν φέτος, οι 7.285 ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΛΑΔΩΝ της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, ΤΕΧΝΩΝ ΚΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ!!!!!

Και το πρώτο που μας είπαν ήταν ότι  στο σύνηθες δίλημμα «ΤΑΙΝΙΑ ΣΕΝΑΡΙΟΥ ή ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ;», όπου συνήθως κέρδιζε η πρώτη, φέτος βροντοφώναξαν ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ! Κι αυτή ήταν «Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ»

Κι από αυτήν ξεκινάμε . Κι όπως στην ΑΝΑΛΥΣΗ 20-ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ, στο PANTIMO.GR, είχα την κάθε ταινία ξεχωριστά προς επισήμανση με βάση τις υποψηφιότητες, θα κάνω το ίδιο και στο aftermath, μετά τα βραβεία δηλαδή, επί των συμπερασμάτων. Με βάση τι βραβείο πήρε η κάθε ταινία και την περί αυτής, επισήμανση.

1. Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (The shape of water)

ΟΣΚΑΡ 4: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας (ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ), ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ (ΠΟΛ ΑΟΥΣΤΕΡΜΠΕΡΥ κλπ), ΜΟΥΣΙΚΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΝΤΕΣΠΛΑ)

Η ταινία Σκηνοθεσίας λοιπόν που τιμήθηκε είναι αυτή εδώ. Η ΜΑΓΕΙΑ του ΣΙΝΕΜΑ δείχνει πως προκρίθηκε κι αυτό ήταν που εκπροσωπούσε ο ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ ως σκηνοθέτης με όλη την ταινία του. Την ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ που έχει περιοριστεί τα μάλα, αν δεν έχει χαθεί, πάντως αποδείχτηκε με το φιλμ του Ντελ Τόρο ότι δεν έχει χαθεί οριστικά  κι είναι αυτή που πήρε το «χρίσμα» , χωρίς, όμως, και να σαρώσει αριθμητικά αφού από τις 13 υποψηφιότητες , κατέληξαν σε βράβευση οι 4. Ως ταινία ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ, και μάλιστα τέτοιου τύπου, τόσο προσωπικής υπογραφής που όλα τα συστατικά τα έφερε στα μέτρα του ώστε να ανταποκριθούν στο όραμα του, ήταν φυσικό να εκτιμηθούν από τους ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ ως συστατικά που εξυπηρετούσαν τη σκηνοθεσία. SOS: ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΤΗ «ΔΟΥΝΚΕΡΚΗ» όπου κι εκεί έχουμε ταινία με κύριο βάρος τη Σκηνοθεσία. Μόνο που εκεί ο Σκηνοθέτης ξεκινά να στηρίζεται σε συγκεκριμένα πράγματα ενώ στην περίπτωση της «μορφής του νερού», ο σκηνοθέτης προσαρμόζει τα πάντα στο όραμα που τον κατευθύνει. Υπάρχει μια λεπτή αλλά και ειδοποιός διαφορά. Στη «Μορφή του νερού» , τα μόνα από τα λεγόμενα «τεχνικά» (που μόνο τεχνικά δεν είναι αλλά ΑΠΟΛΥΤΩΣ και ΒΑΘΕΩΣ καλλιτεχνικά) αναγνωρίστηκαν ως ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ που συνέβαλαν περισσότερο σε αυτή την ονειρώδη κι εφιαλτική αλλά και παραμυθένια μα και ρομαντική αλλά σκοτεινή σκηνοθεσία ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΕΙΔΩΝ που ήθελε ο Ντελ Τόρο ,τα εξής δύο: Η ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ και η ΜΟΥΣΙΚΗ. Η Σκηνογραφική Διεύθυνση επειδή της αναγνωρίστηκε καταρχάς η επιλογή του ΧΡΩΜΑΤΟΣ, αυτό το «σκοτωμένο» πράσινο του λιμνάζοντος νερού μέσα από το οποίο φιλτραρίστηκε όλη η σκηνογραφία και το οποίο ο Ντελ Τόρο  μετέβαλε σε ατμόσφαιρα . Το έτερον επί μέρους ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ στο οποίο αναγνωρίστηκε ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΗ συμβολή ήταν η ΜΟΥΣΙΚΗ του ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΝΤΕΣΠΛΑ. Μουσική μελωδική και ρομαντική, που αν της έβαζες στην ενορχήστρωση μπόλικο ακορντεόν θα θύμιζε γαλλική ταινία- οι ρίζες του συνθέτη!- και που ήταν αυτή η οποία «μούλιαζε» με συναίσθημα και ρομαντισμό το αρχέτυπο της πεντάμορφης και του τέρατος που ήταν και το love story  της ταινίας. Τα υπόλοιπα «τεχνικά» θεωρήθηκαν περισσότερο μέρος της Σκηνοθεσίας κι ηττήθηκαν από επιμέρους αντιπάλους ισχυροτέρων επιμέρους επιτευγμάτων

2. ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ (Call me by your name)

ΟΣΚΑΡ 1. ΣΕΝΑΡΙΟΥ ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ (ΤΖΕΗΜΣ ΑΪΒΟΡΥ)

Το μεγάλο επίτευγμα του βετεράνου σκηνοθέτη ΤΖΕΗΜΣ ΑΪΒΟΡΥ ήταν πως με τη δουλειά του κατέληξε σε ετοιμοπαράδοτη σκηνοθεσία στον Λούκα Γκουαντανίνο που σκηνοθετούσε το έργο και του στέρησε τη σκηνοθετική υποψηφιότητα.  Κι έδωσε στον Αϊβορυ το ΟΣΚΑΡ που δεν είχε πάρει ποτέ ως σκηνοθέτης (τρείς φορές υποψήφιος). Οπου στα δύο φιλμ εξ εκείνων που εκείνος δεν έπαιρνε Οσκαρ σκηνοθεσίας, έπαιρνε Οσκαρ διασκευασμένου σεναρίου η μόνιμη συνεργάτης του ΡΟΥΘ ΠΡΑΟΥΕΡ ΤΖΑΜΠΒΑΛΑ («ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΘΕΑ», «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΧΑΟΥΑΡΝΤΣ ΕΝΤ») . Αυτό και τότε ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕ. Τα έργα ήταν από βιβλία, όπως και τούτο κι ο Αϊβορυ, που δεν έγραφε σενάρια ως τότε, είχε οδηγό και φάρο τη μεγάλη διασκευάστρια. Όταν εκείνη έφυγε από τη ζωή, άρχισε σταδιακά κι η πτώση του Αϊβορυ μέχρι που αποσύρθηκε.

Και να η ΡΕΒΑΝΣ: Σε ένα βιβλίο σαν κι αυτό του Αντρέ Ασιμάν, που έφτασε στα χέρια του Αϊβορυ, έγραψε το σενάριο ως να το σκηνοθετούσε. Εχοντας κατά νου την Τζαμπβάλα. Περιέγραψε στο σενάριο , σε σκηνές, όλες τις λεπτομέρειες αυτού του ψυχανεμίσματος ανάμεσα σε δύο άντρες, έναν έφηβο κι ένα μεγαλύτερο, έβγαλε με εικόνες μέσα από το σενάριο το πλαίσιο, την καλοκαιρινή Βόρειο Ιταλία, τις λεπτές κινήσεις των ανθρώπων, ακόμα και το φάγωμα του φρούτου και κράτησε από το βιβλίο και μια συγκινητική στιγμή λόγου που είναι η πεμπτουσία της κατανόησης κι όλο αυτό το παρέδωσε στον Γκουαντανίνο. Εγραφε σαν να σκηνοθετούσε. Κι ο σκηνοθέτης δεν είχε παρά να εκτελέσει την εντολή του πληρέστατου σεναρίου ωστόσο φρόντισε να το αξιοποιήσει με την ανάδειξη του πιτσιρικά χάρη σε εκείνο το close –up και να συμβάλλει αλλά η επισήμανση των ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ, της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ήταν ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: ΣΕΝΑΡΙΟ

3. ΤΡΕΞΕ (Get out!)

ΟΣΚΑΡ 1: ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ (ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΠΗΛ)

Όταν μιλούσαμε για δίλημμα ανάμεσα σε «ταινία σεναρίου» και σε «ταινία σκηνοθεσίας» για το που θα καταλήξει το βραβείο της «καλύτερης» δεν είχαμε αυτήν υπόψη αλλά τις «τρεις πινακίδες…» για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω. Και τελικώς, αυτή εδώ ήταν που έπαιρνε το βραβείο του σεναρίου κι από κει και μετά πήγαινε και για ψηλότερα αλλά την φρέναραν σε αυτό το βραβείο που είναι και ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ. Υπήρχαν ο ενδείξεις αλλά τις προσπερνάγαμε. Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ είχε βραβεύσει ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ. Θέλαμε να πιστεύουμε ότι επρόκειτο για λύση ανάγκης επειδή οι «πινακίδες» λόγω συντεχνιακού καταστατικού δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής στα βραβεία του Σωματείου Σεναριογράφων. Τελικώς αποδείχτηκε ότι όχι μόνο λύση ανάγκης δεν ήταν η βράβευση του «Τρέξε» από το Σωματείο Σεναριογράφων αλλά οι Σεναριογράφοι, με τη στήριξη τους, το «διοχέτευσαν» και στην υπόλοιπη κινηματογραφία. Δεν γνωρίζουμε τις ψήφους, ξέρουμε , όμως, ότι αριθμητικά ο κλάδος των Σεναριογράφων δεν είναι αυτός που στην Ακαδημία πλειοψηφεί. Αρα, το ενέκριναν και πολλοί από τους υπόλοιπους. Το ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ πιστώνεται στο σενάριο στην ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΥΦΟΥΣ, σε μικρή ανεξάρτητη παραγωγή, όπου ο πρωτοεμφανιζόμενος ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΠΗΛ , έκανε ένα θρίλερ, από εκείνα τα εκ πρώτης όψεως «ευτελή» που παρακολουθεί με φανατισμό η νεολαία, μόνο που το μπόλιασε με κοινωνικό, περιεχόμενο, με αντιρατσιστικό μήνυμα, με σενάριο που έμοιαζε να κατάγεται από το επίσης βραβευμένο προ 50ετίας «ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΙΟΣ ΘΑΡΘΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ», που ήταν μια κοινωνική, αντιρατσιστική κομεντί χαρακτήρων και το ενσωμάτωσε στο θρίλερ. Φάνηκε σενάριο απόλυτα μελετημένο στο είδος θρίλερ, με όλους τους κώδικες του είδους, μόνο που στο τέλος ο θεατής αντί να βγαίνει τρομαγμένος από τον τρόμο που υπάρχει στην ταινία έβγαινε με την αίσθηση του αντιρατσιστικού κοινωνικού μηνύματος. Οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ τρέφουν αδυναμία στο σινεμά των ειδών κι ακόμα μεγαλύτερη όταν παρουσιάζονται φαινόμενα ανανέωσης. Κι έτσι από τα τρία επισήμως «ανεξάρτητου σινεμά» φιλμ, που σκηνοθέτης-σεναριογράφος ήταν το ίδιο πρόσωπο, έστρεψαν την προσοχή σε αυτό, ως προς το σενάριο του κι όχι στα άλλα δύο που ήταν οι «τρεις πινακίδες…» κι η «Ladybird».

4. Η ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΩΡΑ (Darkest hour)

ΟΣΚΑΡ 2: ΗΘΟΠΟΙΙΑΣ Α΄ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΓΚΑΡΥ ΟΛΝΤΜΑΝ), ΜΑΚΙΓΙΑΖ

Ταινία ΗΘΟΠΟΙΙΑΣ, Ταινία ΓΚΑΡΥ ΟΛΝΤΜΑΝ, Ταινία ΤΣΩΡΤΣΙΛ. Το έργο έγινε για να παίξει ο ΓΚΑΡΥ ΟΛΝΤΜΑΝ τον ΤΣΩΡΤΣΙΛ, όλο το έργο ήταν η μεταμόρφωση του Γκάρυ Ολντμαν σε Τσώρτσιλ, όλο το έργο είχε να κάνει με τις ερμηνευτικές πρωτοβουλίες του Ολντμαν (αυτό με το ουίσκυ περασμένο στην ερμηνεία του θα έχω να το λέω!!!!) και φυσικά με τη συνδρομή του μακιγιάζ στο να τον κάνει να φαίνεται κι ως Τσώρτσιλ. Ο Γκάρυ Ολντμαν σε αυτό τον δύσκολο ρόλο, που αν σου το έλεγαν προκαταβολικά δεν θα το πίστευες ότι θα διάλεγαν τον Ολντμαν για Τσώρτσιλ ,έδειξε τα απεριόριστα σημεία της γκάμας του, την ωρίμανση του ως ηθοποιού, το ότι ήταν η ώρα για το ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ, όπου την ωριμότητα του ταλέντου του που είχε φανεί από την αρχή της καριέρας την είχε φροντίσει ο ίδιος απίστευτα. Περνώντας από πολλά στάδια. Το επίτευγμα του είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Εγινε ο ΤΣΩΡΤΣΙΛ. Αυτοπροσώπως.

5. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΜΠΙNΓΚ ΣΤΟ ΜΙΣΟΥΡΙ. (Three billboards outside Ebbing, Missouri)

ΟΣΚΑΡ 2: ΗΘΟΠΟΙΑΣ Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΦΡΑΝΣΕΣ ΜΑΚ ΝΤΟΡΜΑΝΤ), ΗΘΟΠΟΙΙΑΣ Β’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΣΑΜ ΡΟΚΓΟΥΕΛ)

Αυτό που ξεκίναγε ως έργο ΣΕΝΑΡΙΟΥ, κατέληξε να τιμηθεί μόνο ως ΕΡΓΟ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ. Ως έργο ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ όπου στην έννοια σενάριο αυτό που πιστώθηκε, σύμφωνα με το «πόρισμα» , ήταν οι τέλεια γραμμένοι χαρακτήρες που οδήγησαν τους ηθοποιούς σε ΜΕΓΑΛΕΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ. Το ότι το φινάλε δεν κατέληγε , πιστεύω ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ πως ήταν το καθοριστικό στην απώλεια ψήφων. Η παράβαση του αριστοτελικού νόμου. Πως σε ένα έργο για το οποίο όλη φασαρία γίνεται για το ξεσκέπασμα ενός εγκλήματος, δεν είναι δυνατόν να μην καταλήγεις και στο ποιος ήταν αυτός ο δολοφόνος ακόμα κι αν το έργο δεν το θέλεις αστυνομικό αλλά κοινωνικό. Όπως επίσης το τι πάνε να κάνουν αυτοί οι δύο στο φινάλε αφού δεν πάνε να βρουν τον δολοφόνο.. Αυτό που όσοι γοητευτήκαμε από το έργο και δεν θελήσαμε να το δούμε μας το είπαν στις 4 Μαρτίου. Όπως επίσης και το γεγονός πως δεν θέλαμε να πάρουμε τα μηνύματα ,με τους σκηνοθέτες να το αποκλείουν (ενώ κράτησαν στην πεντάδα τους άλλους σεναριογράφους -σκηνοθέτες Τζόρνταν Πηλ και Γκρέτα Γκέργουιγκ) ή το ότι οι Σεναριογράφοι έδειχναν ανοιχτά την προτίμηση σε άλλο. Το έργο καταγράφεται ως έργο ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ κι αυτό που έκαναν η ΦΡΑΝΣΕΣ ΜΑΚ ΝΤΟΡΜΑΝΤ και κατέκτησε το δεύτερο της ΟΣΚΑΡ, οι ερμηνευτικές της λεπτομέρειες…Θεέ μου, όπως κι ο ΣΑΜ ΡΟΚΓΟΥΕΛ στη ρολάρα των μεταστροφών, γράφονται με χρυσά γράμματα. ΥΓ Αυτά από ένα «πικραμένο» οπαδό των πινακίδων που δεν παρέλαβε κάποια μηνύματα.

6. ΕΓΩ, Η ΤΟΝΙΑ (Ι, Tonya)

ΟΣΚΑΡ 1: ΗΘΟΠΟΙΑΣ Β’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ (ΑΛΙΣΟΝ ΤΖΑΝΕΪ)

Το γεμάτο παλμό παίξιμο της εξαίρετης αυτής ηθοποιού καθόρισε την ταινία και με το «πόρισμα» των κινηματογραφιστών, την χαρακτήρισε κιόλας. Η επιλογή του να δείξει σλκηρή και κυνική τη μάνα του σεναρίου αλλά κι η αξιοποίηση της κομβικής σκηνής στο εστιατόριο όπου μιλά για τη δική της μάνα χωρίς να καταφεύγει σε συγκινησιακούς ελιγμούς, ήταν το μεγάλο της εφεύρημα για να ξέρει που πατά και να ισορροπεί μέσα στο ρόλο, κάνοντας τον μεγάλο. Του πρόσθετε στοιχεία χωρίς αυτά να φαίνονται. Μέγιστη η Αλισον.

7. BLADE RUNNER 2049

ΟΣΚΑΡ 2: ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ (ΡΟΤΖΕΡ ΝΤΗΚΙΝΣ), ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ

Καταρχάς, θέλουν δεν θέλουν να το δεχτούν , η ταινία αυτή δίνει απάντηση στο παλιό φιλμ με τη διπλή αναγνώριση. Όταν το άλλο, το παλιό εννοώ, του Ρίντλεη Σκοτ, δεν τα είχε καταφέρει με τα εφφέ του που απέρρεαν από την πνιγηρή σκηνογραφία. Εδώ η όλη διαφορετική αντίληψη του σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ  έδωσε τις απαντήσεις. Τα εφφέ βγήκαν μέσα από την ατμόσφαιρα της ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, όπου θες ο Βιλνέβ προσωπικά, θες ο ίδιος ο διευθυντής φωτογραφίας ΡΟΡΤΖΕΡ ΝΤΗΚΙΝΣ με τις προφανώς πολύτιμες συμβουλές του, έκαναν τη φωτογραφία κυρίαρχη, αυτή καθόρισε τα υπόλοιπα, έφτιαξε την ατμόσφαιρα που πιο ακριβώς ταιριαστή δεν μπορούσε να υπάρχει και τα εφφέ βγήκαν μέσα από αυτήν, συντονίστηκαν με αυτήν κι όχι με ακατέργαστους , πνιγηρούς όγκους του εντυπωσιασμού. Το εφιαλτικό τοπίο της φωτογραφίας ήταν το ΜΕΓΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΜ και σε αυτό εντάχθηκαν ως ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ και τα ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ, και δεν πήγαν σε κάποιο blockbuster. Παρόλο που το Σωματείο των Εφφέ επιμένει επί τρία χρόνια στον «Πλανήτη των Πιθήκων» που Οσκαρ δεν παίρνει ποτέ. Με τη δικαίωση τη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ κι ο μεγάλος διευθυντής φωτογραφίας που είχε φτάσει στην 14^η υποψηφιότητα αβράβευτος κι αρνητικός ρεκορ-ούχος. Στη 14^η το ανατρεψε κι έγινε ΟΣΚΑΡΟΥΧΟΣ. Το αρνητικό ρεκόρ ξανακατέβηκε στις 13 υποψηφιότητες και το έχει ο μακαρίτης εδώ και πολλά χρόνια Τζορτζ Φόλσει

8. ΑΟΡΑΤΗ ΚΛΩΣΤΗ (Phantom thread)

ΟΣΚΑΡ 1: ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ (ΜΑΡΚ ΜΠΡΙΤΖΕΣ)

Τα κοστούμια είχαν σκηνοθετική αξία, στηρίχτηκε πάνω τους ο Πολ Τόμας Αντερσον για να φτιάξει την ατμόσφαιρα καλαισθησία και να τα κάνει προέκταση του κεντρικού χαρακτήρα (μόδιστρος) και του περιβάλλοντος του (ατελιέ για υψηλή  πελατεία στο Λονδίνο του 50). Το Οσκαρ των κοστουμιών δίνει credits και στο σκηνοθέτη, στον τρόπο με τον οποίο θέλησε να αποδεσμευτεί για λίγο από τον σεναριογράφο εαυτό του ο οποίος αυτή τη φορά σεναρικακά δεν τα κατάφερνε…

9. ΔΟΥΝΚΕΡΚΗ

ΟΣΚΑΡ 3: ΜΟΝΤΑΖ, ΗΧΟΥ, ΗΧΗΤΙΚΟΥ ΜΟΝΤΑΖ

Και τα τρία είναι τα στοιχεία στα οποία βασίστηκε ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν για την αναπαράσταση της μάχης της Δουνκέρκης. Εχουν και τα τρία σκηνοθετικών αξία διότι πάνω τους στηρίχτηκε με πρώτιστο τον ήχο τον οποίο είχε σταρ και μπούσουλα του εγχειρήματος κι από δίπλα τα μοντάζ να ακολουθεί τον ήχο στα κοψίματα των επιθέσεων, των πολεμικών επιχειρήσεων και των επιδρομών και το ηχητικό μοντάζ να συμβάλει ως «κουμπάρος» του γάμου ήχου και μοντάζ. Αυτή είναι η «Δουνκέρκη», αυτό είναι το μήνυμα. Σκηνοθεσία στο κάτι παραπάνω, στο πολύ πιο σύνθετο,  είναι του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο στη «Μορφή του νερού»

10. COCO

ΟΣΚΑΡ 2: ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ (REMEMBER ME), ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ

Πανδαισία και συγκίνηση, χρώματα τοπικά (Μεξικό) αλλά και κυριολεκτικά, να κατάφερε να κάνει παιδικό χάρμα τη Μέρα των Νεκρών. Το κινούμενο σχέδιο σε υψίστη ψυχαγωγική αποστολή που σου αφήνει και κάτι. Κι ως παιδί κι ως ενήλικα. Και το τραγούδι αναγνωρίστηκε ως το απόλυτο συμπλήρωμα, ως το πιο λειτουργικό από τα υπόλοιπα τέσσερα της κατηγορίας του τραγουδιού στις δικές τους ταινίες.

11. ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ (Una mujer fantastica)

ΟΣΚΑΡ 1: ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ στον ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΛΕΛΙΟ (ΧΙΛΗ)

Την είχα επισημάνει τη χιλιανή ταινία. Εδώ αξιολογούν οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ. Οι άνθρωποι που ΚΑΝΟΥΝ κινηματογράφο. Πως βλέπουν ΑΥΤΟΙ την  Ξενόγλωσση Ταινία. . Στην Ξενόγλωσση Ταινία, λοιπόν, ζητούμενο τους είναι το έργο κι όχι ο auteur ή η φεστιβαλική ανακάλυψη. Η «ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ» πληροί τις προϋποθέσεις του έργου με σοβαρότατη κοινωνική αναφορά-τον αποκλεισμό της τρεανσέξουαλ επειδή είναι τρανσέξουαλ, κι όλο αυτό περι «διαφορετικότητας» που είναι ζητούμενο και συζητιέται διαρκώς από εδώ κι από εκεί, η χιλιανή ταινία το έκανε ΣΙΝΕΜΑ  κι όχ κήρυγμα. Με μια υπόθεση ερωτική που εξελίσσεται σε κοινωνική, που σκηνοθετείται έως κι ως αστυνομική και που δίνει το περιεχόμενο της μέσα από μια ταινία ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ και ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ. Αυτό είναι ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ για τους ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ.

Καλή Ανάγνωση. Και του Χρόνου.

ΥΓ  Αν δεν είδατε την 90η τελετή απονομής των Βραβείων Όσκαρ, μη χάσετε αυτή την Παρασκευή την μονταρισμένη τελετή διάρκειας 90 λεπτών στις 18.45 στο COSMOTE CINEMA 1HD.

Επιπλέον,  από τις ταινίες που διακρίθηκαν θα προβληθούν αποκλειστικά στα κανάλια COSMOTE CINEMA οι: Η πιο Σκοτεινή Ώρα,  Εγώ, η Τόνια, Τρέξε, Coco, Αόρατη Κλωστή, Μια Φανταστική Γυναίκα.