Θαρρείς κι έγινε απολύτως προγραμματισμένα: Μετά το παράταιρο «Eternals» να έρθει αυτό δω ώστε να προσκυνήσουν και πάλι οι fan και να επέλθει ισορροπία στο …Σύμπαν.
Είναι μια εντελώς ιδιότυπη, εντελώς ιδιαίτερη ταινία αυτή. Ξεκινά από μικρά Φεστιβάλ στα οποία βραβεύεται (όπως και στο δικό μας της Αθήνας),κάνει και μια στάση στο «ένα κάποιο βλέμμα» στις Κάνες με διάκριση περί «πρωτοτυπίας» ,προχωρά στα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ και βραβεύεται στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία για τα ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ- Βέβαια, όταν λέμε στην περίπτωση του «Οπτικά Εφφέ», μη φανταστείτε «Spiderman» και Marvel, αλλά ένα συγκεκριμένο εφφέ (που θα μπορούσε να θεωρηθεί και «μακιγιάζ», αφού στην ουσία πρόκειται για «κατασκευή» πάνω σε ανθρώπινο σώμα, )με απόλυτη δραματουργική ενσωμάτωση…Και δεν σταματά εδώ αλλά υποβάλλεται από την ΙΣΛΑΝΔΙΑ και για το ΟΣΚΑΡ στη ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΙΝΙΑ και τελικώς καταφέρνει και προκρίνεται στη «short list», κάτι που φυσικά δεν κατάφερε ο «Χρυσός Φοίνικας» των Κανών και κυρίως του Προέδρου Σπάικ Λη, το «Titane»…
Τα καλύτερα έχω να πω για το «ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ» των ΜΙΜΗ ΝΤΕΝΙΣΗ, ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΜΙΩΤΗ,ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΚΗ,ΤΖΟΖΕΦ ΣΑΜΑΑΝ και τους αναφέρω ΟΛΟΥΣ αυτούς επειδή το ΣΙΝΕΜΑ, θέλουν δεν θέλουν να το αντιληφθούν είναι συλλογική υπόθεση. Κι επειδή είναι ΣΙΝΕΜΑ θα προχωρήσω και σε άλλους ΣΤΑΡ της ταινίας με επικεφαλής τον ΜΑΚΗ ΓΑΖΗ , στην επιλογή ηθοποιών, στη διανομή, στο casting που λέμε οι νέο-Ελληνες και βέβαια ως ΣΤΑΡ επί της Δημιουργίας αφενός τον Διευθυντή Φωτογραφίας ΣΙΜΟ ΣΑΡΚΕΤΖΗ, ο οποίος έχει κάνει Μεγαλειώδη Δουλειά στη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, αφετερου τον ΗΛΙΑ ΛΕΔΑΚΗ στη ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ με τους συνεργάτες του ΜΙΧΑΛΗ ΣΑΜΙΩΤΗ και ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ κι έχω και μερικούς ακόμα τους οποίους κρατάω για παρακάτω.
Θριαμβευτική και δυναμική επάνοδο στο σινεμά κάνει η ΤΖΕΗΝ ΚΑΜΠΟΝ με αυτή την ταινία, ύστερα από 12χρονη κινηματογραφική απουσία (είχε κάνει βέβαια τηλεόραση, σε αυτά τα ενδιάμεσα, «κενά» χρόνια). Κι έρχεται ανανεωμένη κι από διάθεση είδους αλλά κι από συνεργάτες.
Εβλεπα την ταινία και σκεφτόμουν πως αυτό που υπηρέτησαν καινοτομώντας ο Φεντερίκο Φελίνι κι η Λίνα Βερτμύλερ, κυρίως η δεύτερη, σήμερα το έχουν αναλάβει δύο άλλοι και κάνουν μαγικά πράγματα: Ο ένας είναι αυτός εδώ ο ΓΟΥΕΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ, ο άλλος είναι ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Ο τίτλος της κριτικής εκφράζει τις δυο συνιστώσες που «συναποτελούν» αυτή την ταινία. Κι οι «συνιστώσες» είναι ο Σπήλμπεργκ κι η έννοια «ανέγγιχτο κλασικό αριστούργημᨻ
Ο τίτλος που βάζω στην κριτική μου είναι ό,τι πιο κατασταλαγμένο θα μπορούσε, ύστερα από τρεις φορές θέαση της ταινίας, στο να την προσδιορίσω σε μία φράση και να μεταφέρω το συναίσθημα που δοκίμασα και που κατακάθισε κινηματογραφικά εντός μου.
Αυτό είναι η Ταινία. Ένα καθαρώς ψυχαγωγικό φιλμ, που σκοπό έχει να ευχαριστήσει το θεατή στην δυομισάωρη παρακολούθηση, με θέμα ερεθιστικό, περιβάλλον θελκτικό, ηθοποιούς μαρκίζας και σκηνοθέτη που όσες αποτυχίες κι αν κάνει θα αντιμετωπίζεται πάντα ως …auteur
Προβληματίζει, σχετικά με την ταινία αυτή της MARVEL, το γεγονός της υποδοχής κι ακόμα νωρίτερα, της προϋποδοχής, όπου φτιάχτηκε μία κατάσταση γύρω από την ταινία, που όταν πήρα την απόφαση να πάω να τη δω, αυτά που διάβαζα, δεν τα είδα..
Πόσο εκτιμώ τον ΠΩΛ ΒΕΡΧΟΦΕΝ και πόσο απολαμβάνω τις ταινίες του, εξ αιτίας αυτού: Του ότι είναι προκλητικά παρών, ανυποχώρητος ως καλλιτέχνης, με έργα ολοκληρωμένα, που τολμάνε να δείξουν κάτι είτε αφορούν στην καθαρή ψυχαγωγία είτε και σε μια άλλου τύπου αναζήτηση. Αν κι ο Βερχόφεν, που απεχθάνεται τη θεωρία του auteur, τολμάει πάντα μέσα από ΕΙΔΗ, κατέχει τα είδη κι επιφυλάσσει και μια έκπληξη- σε πολλές περιπτώσεις η εν λόγω έκπληξη είναι ότι παραμένει γνήσιος και δεν εκβιάζεται από σειρήνες.