H ταινία αυτή που κυκλοφορεί στην πλατφόρμα της ΑΜΑΖΟΝ έχει ως θέμα τη συζυγική σχέση του ζεύγους Λούσιλ Μπωλ κι Ντεζι Αρναζ , άρα υπερ- τραβηχτικό θέμα, κι έχει για ενσαρκωτές την ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ και τον ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ και για σεναριογράφο-σκηνοθέτη τον ΑΑΡΟΝ ΣΟΡΚΙΝ. Αρα, όλα, από πλευράς ακούσματος, ελκυστικά. Το θέμα, όμως, είναι τι έργο έχει βγει από όλη αυτή την υπόθεση.
Ο ΑΝΤΡΙΟΥ ΓΚΑΡΦΗΛΝΤ, αυτό το παιδί που επισημάνθηκε στο «The social network», που έγινε «Spiderman», που του εμπιστεύθηκε ο Μελ Γκίμπσον δυνατό δραματικό πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Αντιρρησίας συνείδησης» με αποτέλεσμα να προταθεί για το Οσκαρ, και τον επόμενο χρόνο να κερδίσει το βραβείο ΤΟΝΥ στο θέατρο, στο revival του «ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ» είναι ο βασικός λόγος για να δει κανείς αυτή την ταινία. Μαζί με κάποια όμορφα τραγούδια-σχολής μιούζικαλ, που τον συνοδεύουν.
Οι οποίοι όλο και πληθαίνουν, καθώς βλέπουμε το άλλοτε «μονοπωλιακό» παιδικό είδος, να απλώνεται σε θεματολογίες και ηλικίες που δεν αγγίζουν την παιδικότητα αλλά πάνε αλλού …Οπότε αναρωτιέται κανείς «γιατί διαλέγουν το κινούμενο σχέδιο» για να μιλήσουν για «μεγαλίστικα» θέματα.
Άλλο ένα έργο ΣΕΝΑΡΙΟΥ από τον σεναριογράφο-σκηνοθέτη ΑΝΤΑΜ ΜΑΚ ΚΕΪ, ο οποίος δεν γράφει ποτέ μόνος του αλλά πάντα με συνεργάτη. Είναι ενδιαφέρον αυτό ο στοιχείο διότι δείχνει ότι ενώ είναι μεγάλος σεναριογράφος, βλέπει παράλληλα τον εαυτό του κι ως σκηνοθέτη και πολύ σοβαρά, ακριβώς ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ που το έκανε ο μέγιστος ΜΠΙΛΥ ΓΟΥΑΪΛΝΤΕΡ, ο οποίος αν και σεναριογράφος από τους μεγαλύτερους, δε έγραφε ποτέ μόνος.
Θαρρείς κι έγινε απολύτως προγραμματισμένα: Μετά το παράταιρο «Eternals» να έρθει αυτό δω ώστε να προσκυνήσουν και πάλι οι fan και να επέλθει ισορροπία στο …Σύμπαν.
Είναι μια εντελώς ιδιότυπη, εντελώς ιδιαίτερη ταινία αυτή. Ξεκινά από μικρά Φεστιβάλ στα οποία βραβεύεται (όπως και στο δικό μας της Αθήνας),κάνει και μια στάση στο «ένα κάποιο βλέμμα» στις Κάνες με διάκριση περί «πρωτοτυπίας» ,προχωρά στα ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ και βραβεύεται στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία για τα ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΦΕ- Βέβαια, όταν λέμε στην περίπτωση του «Οπτικά Εφφέ», μη φανταστείτε «Spiderman» και Marvel, αλλά ένα συγκεκριμένο εφφέ (που θα μπορούσε να θεωρηθεί και «μακιγιάζ», αφού στην ουσία πρόκειται για «κατασκευή» πάνω σε ανθρώπινο σώμα, )με απόλυτη δραματουργική ενσωμάτωση…Και δεν σταματά εδώ αλλά υποβάλλεται από την ΙΣΛΑΝΔΙΑ και για το ΟΣΚΑΡ στη ΔΙΕΘΝΗ ΤΑΙΝΙΑ και τελικώς καταφέρνει και προκρίνεται στη «short list», κάτι που φυσικά δεν κατάφερε ο «Χρυσός Φοίνικας» των Κανών και κυρίως του Προέδρου Σπάικ Λη, το «Titane»…
Τα καλύτερα έχω να πω για το «ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ» των ΜΙΜΗ ΝΤΕΝΙΣΗ, ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΜΙΩΤΗ,ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΚΗ,ΤΖΟΖΕΦ ΣΑΜΑΑΝ και τους αναφέρω ΟΛΟΥΣ αυτούς επειδή το ΣΙΝΕΜΑ, θέλουν δεν θέλουν να το αντιληφθούν είναι συλλογική υπόθεση. Κι επειδή είναι ΣΙΝΕΜΑ θα προχωρήσω και σε άλλους ΣΤΑΡ της ταινίας με επικεφαλής τον ΜΑΚΗ ΓΑΖΗ , στην επιλογή ηθοποιών, στη διανομή, στο casting που λέμε οι νέο-Ελληνες και βέβαια ως ΣΤΑΡ επί της Δημιουργίας αφενός τον Διευθυντή Φωτογραφίας ΣΙΜΟ ΣΑΡΚΕΤΖΗ, ο οποίος έχει κάνει Μεγαλειώδη Δουλειά στη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, αφετερου τον ΗΛΙΑ ΛΕΔΑΚΗ στη ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ με τους συνεργάτες του ΜΙΧΑΛΗ ΣΑΜΙΩΤΗ και ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ κι έχω και μερικούς ακόμα τους οποίους κρατάω για παρακάτω.
Θριαμβευτική και δυναμική επάνοδο στο σινεμά κάνει η ΤΖΕΗΝ ΚΑΜΠΟΝ με αυτή την ταινία, ύστερα από 12χρονη κινηματογραφική απουσία (είχε κάνει βέβαια τηλεόραση, σε αυτά τα ενδιάμεσα, «κενά» χρόνια). Κι έρχεται ανανεωμένη κι από διάθεση είδους αλλά κι από συνεργάτες.
Εβλεπα την ταινία και σκεφτόμουν πως αυτό που υπηρέτησαν καινοτομώντας ο Φεντερίκο Φελίνι κι η Λίνα Βερτμύλερ, κυρίως η δεύτερη, σήμερα το έχουν αναλάβει δύο άλλοι και κάνουν μαγικά πράγματα: Ο ένας είναι αυτός εδώ ο ΓΟΥΕΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ, ο άλλος είναι ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Ο τίτλος της κριτικής εκφράζει τις δυο συνιστώσες που «συναποτελούν» αυτή την ταινία. Κι οι «συνιστώσες» είναι ο Σπήλμπεργκ κι η έννοια «ανέγγιχτο κλασικό αριστούργημᨻ