Κάποιες φεμινίστριες μπορεί να αντιδρούν, όπως αντιδρούσαν και τότε, στη γυναικεία εικόνα που πλάσαρε η ΜΠΕ-ΜΠΕ της Γαλλίας κι έκανε τα ανδρικά πλήθη ανα τον κόσμο να παραληρουν και να ονειρεύονται να βρεθούν μαζί της, όσο γίνεται πιο ιδιωτικά..

Η ίδια φυσκά ήταν μια φοβερή φεμινίστρια αλλά από δική της σκοπιά. Μια γυναίκα που πάλεψε στη ζωή καταρρίπτοντας την προκατάληψη περί γυναίκας αδύναμης, σαν άντρες δεκα πάλεψε, απέναντι στην επίθεση, στη ζήλεια, στη λύσσα, στην αμφισβήτηση, στον φθόνο, στον υπερ-υπερβαλλοντα θαυμασμό που δεν την άφηνε να ζήσει ούτε μια στιγμή ιδιωτικά, άλλοτε το επιδίωκε βέβαια κι η ίδια διότι ήταν σταρ με επίγνωση της μεγαλης της δύναμης, όταν ο ίδιος ο Ντε Γκωλ έλεγε -κι έγινε σλόγκαν-πως η «Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στή Γαλλία μεγαλύτερο συνάλλαγμα κι από τα αυτοκίνητα Ρενώ».

Λάνσαρε ένα εντελώς νέο τύπο, έδωσε όψη στη γυναικεία χειραφέτηση μέσω της προκλητικότητας, ναι, είμαι εδώ σαν να ελεγε, είχε πει όμως και τη μεγαλη φράση πως «ναι, η φήμη είναι πολύ ωραία, κάποιες φορές όμως γίνεται κι αφόρητη»

Κάπου 7 ή 8 φορές αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Όχι επειδή δεν την ήθελαν ή δεν την εκτιμούσαν αλλά επειδή την έπνιγε η πολιορκία. Δεν μπορούσε να βγει στο δρόμο, έξω από το σπίτι, να πάει μια βόλτα. Καλά, δεν μιλάμε για το τι γινόταν στο Σεν Τροπέ που το έκανε η ιδια διασημο όταν γυρισε το «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» όπου την πολιορκούσαν από ξηράς και θαλάσσης … Δεν μπόρεσε καν να πάει στο μαιευτήριο να γεννήσει, ήρθαν στο σπίτι γιατροί, νοσηλεύτριες, μαίες και τεχνικός εξοπλισμός μαιευτηρίου πρώτης γραμμής και γέννησε στο σπίτι. Δεν χρειάζεται πολλά για να καταλάβει κανείς.

Για να κάνει τον Νικολά. Με σύζυγο τον ΖΑΚ ΣΑΡΙΕ. Έναν συμπαθή, νοστιμούλη , νεαρό ηθοποιό, που μαλλον κάτι θα της είπε όταν τον πρωταντίκρυσε αλλά εκείνος ήθελε οικογένεια, μέχρι και να την περιορίσει από το σινεμά ήθελε. Δεν ήταν στα καλά του ο ανθρωπάκος-θα αναφώνησε η Μπε-Μπε. Γέννησε το Νικολά με τα χίλια ζόρια, δήλωσε κάποια στιγμή ότι η μητρότητα δεν της ήταν προτεραιότητα, ότι δεν είναι όλοι για όλα, ότι εκείνη την απωθούσε κάθε τι που την περιόριζε, ότι ο Ζακ Σαριε αντίθετα θα γινόταν καλός πατέρας κι έτσι ο γιός έζησε με τον πατέρα ενλω με τη μάνα δεν είχαν σχεσεις. Στα γεραματα όμως τα πράγματα άλλαξαν και δημιουργήθηκε σχεση μανας και γιού, σε διαφορετική βάση, όταν η Μπριζίτ είχε αποσυρθεί φυσικά από το σινεμα , είχε βουτηχτεί μέχρι το μεδουλι στη σωτηρία των ζώων κι εκεί είχαν αλλάξει πολλά

Διότι κι η προστασία των ζώων, στην οποία αφιερωσε το δευτερο κομμάτι της ζωής της όταν αποφασισε το 1973 να αποσυρθεί από το σινεμά, που πιά δεν το γούσταρε, είχε να κάνει πολύ με το ψυχολογικό της. Θεωρώ. Ποιο ψυχολογικό της; Είδε στα ζωα, μια κακοποίηση από τον άνθρωπο και την ταύτισε με την κακοποίηση που δεχόταν η ίδια από τον Τύπο κυρίως και τους λοιπούς. Προφανώς και ταυτίστηκε μαζί τους, έκανε προβολή πάνω τους κι αλλαξε εντελώς το φύλλο, σχεδόν αλλαξε τράπουλα.

Ως το 1973 που θα κάνει φινάλε με το «ΑΝ Ο ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ ΗΤΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ» που της το έκανε αυτός που της άνοιξε τον μύθο κι αυτός της ολοκλήρωσε την πραξη, ο ΡΟΖΕ ΒΑΝΤΙΜ,που του οφειλει αυτό τον μύθο και τα πλούτη που απέκτησε από αυτόν τον μύθο, ο οποίος συνοδεύτηκε βέβαια από σκληρή εργασία, ως τοτε λοιπόν, θα ασχολούνται μαζί της με τους εραστές, τους συζυγους που αλλάζει, τις τολμηρες, προσωπικές εμφανίσεις…ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ; Τέτοια χαρισματική γυναίκα, τέτοια θελκτική υπαρξη, ε, δεν ήταν όποια κι όποια. Επαναλμβάνω, ότι πολλοί της το αμφισβητούσαν , την έλεγαν «γατούλα», καμία σχέση, ήταν πολύ δυναμική ,όπως «γατούλα» έλεγαν και την Αλίκη και πήγαιναν να την πουν «Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαντό»- εκεί κι αν δεν υπήρχε καμία σχέση. Ούτε από προτυπο, ούτε από «μενταλιτέ», ούτε από διαχείριση καριέρας ή ζητούμενο. Τι δουλειά είχε ένα κορίτσι που έκανε την παιδούλα κι ήθελε να την αγαπούν όλοι, με τη σεξουαλική υπόσταση της Μπε-Μπε; Καθόλου πρότυπο δεν την είχε. Πρότυπα της ήταν στο σινεμα η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και στο θέατρο η Κυρία Κατερίνα.

Της ΜΠΕ ΜΠΕ ήταν άλλα τα πρότυπα. ‘Η ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ . Η ΜΠΕ ΜΠΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΤΥΠΑ. Ηταν παιδί της δεκαετίας του ’50, που οι ανθρωποι βγαίνουν από πολεμο και θελουν να ξελυσσάξουν. Η Μπε Μπε πρόβαλε και λάνσαρε μια ανατρεπτική εικόνα στο γυναικείο πρότυπο κι έφτιαξε παγκόσμια κατάσταση, όχι μόνο για τις Ευρωπαιες και τον προκλητικό δρομο που άνοιγε αλλά και για τις Αμερικάνες που μέχρι τότε θεωρούνταν οι  χειραφετημενες έναντι των Ευρωπαίων κι η Μπε Μπε άλλαξε το σκηνικό, έφτιαξε νέο χάρτη, έκανε τη Γαλλία από τη μια να παραληρεί ως χωρα του έρωτα, από την άλλη να σνομπάρει και το δημιούργημα της. Και να της επιτίθενται κάποιες σδιανοούμενες όπως η Σιμόν Ντε Μποβουάρ. Και φυσικά πρόβαλε και  την κινηματογραφική της καριέρα. Οπου η Μπριζίτ  Μπαρντό εχει κάνει και κάποιες εκπληκτικές ταινίες, πάνω στο πρότυπο που λάνσαρε κι επ’αυτού ήλθαν σεναρια.

Ο ΡΟΖΕ ΒΑΝΤΙΜ είναι ο ανθρωπος της σε αυτό το εγχειρημα, πρωτος σύζυγος και γευσιγνώστης των γυναικών, αφού επόμενη σύζυγος και μουσα ήταν η ΤΖΕΗΝ ΦΟΝΤΑ κι ενδιάμεση η ΚΑΤΡΙΝ ΝΤΕΝΕΒ.

Ο Βαντιμ το 1956 έκανε τον κόσμο να παραληρήσει με την Μπριζίτ Μπαρντο επί της οθόνης.Κι εκείνο το μαμπο που χορεύει ξυπόλυτη μπροστα στον καθρέφτη. Η ταινία είναι υπέροχη κι έκανε παγκόσμια επιτυχία, με συμπρωταγωνιστές τον ΚΟΥΡΤ ΓΙΟΥΡΓΚΕΝΣ κα ιτον ΖΑΝ ΛΟΥΙ ΤΡΕΝΤΙΝΙΑΝ, κι επέβαλε διεθνως το αστερι της Μπριζιτ Μπαρντό, για το «ΚΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ» μιλάμε…Φυσικά η ταινία «κράχτηκε» από τους δηθενάδες, ενοχλήθηκαν από τα πρότυπα που προβαλε και λοιπές αηδίες, όμως κάποιος, καποιος νεαρός, κριτικός ακόμα, στα «Κινηματογραφικά Τετράδια»  τη βρήκε προχωρημένη και γεμάτη αρετές. Ο Φρανσουα Τρυφφω ήταν αυτος, ήρθε σε κόντρα με τους υπόλοιπους των τετραδίων που κάποιοι όμως  έσπευσαν μετα να επωφεληθούν από το μύθο, ο Γκοντάρ ένας από αυτούς, ο Λουί Μαλ ο έτερος κι ο μύθος διαμορφώθηκε

Η καλύτερη ταινία της είναι «Η ΑΛΗΘΕΙΑ» , που ήταν κι υποψήφια για Ξενόγλωσσο Oscar και το πήρε ο ΙΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ για την «ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝ». Η ταινία είναι του ΑΝΡΙ ΖΩΡΖ ΚΛΟΥΖΩ .Οπου θα εμπνευστεί ο Δαλιανίδης κι ένα κομμάτι της για τον «Κατήφορο» (ο υπόλοιπος είναι εμπνευσμένος από τους «Ζαβολιάρηδες» του Μαρσέλ Καρνέ) .Στην ταινία βγαίνει αμακιγιάριστη από κάποια σημεια και μετά, είναι ταινία μαυροασπρη, το πως φτανει να δολοφονήσει τον εραστή της, με τον ΣΑΜΜΥ ΦΡΕΪ παρτενέρ, που θα τον δοκιμάσει κι εξωκινηματογραφικα , και θα φανεί ηθοποιός. Τη μεγαλη, δραματική σεκάνς του δικαστηρίου, της απολογίας-καταγγελίας της, την πήγαν με μία λήψη.  Ο Κλουζό την είχε βάλει σε αναλογη ψυχολογική κατάσταση, η οποία ήταν αφόρητη, όπως αφόρητος ήταν κι ο ίδιος. Εχει πει για αυτόν τα χειρότερα για τη συμπεριφορά του, αναγνωρίζει την κατασταση που την εβαλε ώστε να της αποσπάσει την ερμηνεία, όμως για τον Κλουζό, αν υπήρχε το me too, θα ηταν πρωτος τη ταξει για τη συμπεριφορά του προς τις πρωταγωνίστριες, όπως κι ο Οττο Πρέμινγκερ στην Τζήν Σήμπεργκ  και σε άλλους,αλλά κι ο Ζυλ Ντασεν που είχε χαστουκίσει και τη Μελινα Μερκούρη στα γυρίσματα του «Ποτέ την Κυριακή» παρουσία του συνεργείου και καποιων ηθοποιών αλλά και την Τζόαν Κρωφορντ , στα πλατό, όταν ηταν στη «ΜGM», κι ο Χερμπερτ  Ρος που έδωσε την ανάποδη στη Ρακελ Γουέλς στο «Επικινδυνη πρόσκληση» (The last oh Sheila) με την προσβλητική φράση «Δεν εχεις ταλέντο, Ράκελ»  κι άλλοι, κι άλλοι, κι αλλοι. Και καποιοι κυριοι σεβασμιοι του ελληνικού θεατρο που τίς τραβαγαν από τα μαλλιά μέχρι να τα ξερριζώσουν  για να πετύχουν την κραυγή που ήθελαν να ακούσουν  ή τους πέταγαν τασάκια και τους έσκιζαν τα χείλη..Πάντως του οφειλει την καλυτερη ταινία της

Η επόμενη είναι «Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ».Ω, ναι, εκεί που υποκύπτει στη γοητεία της ο ΖΑΝ ΛΥΚ ΓΚΟΝΤΑΡ κι εκείνη επωφελείται για να δείξει ότι ακολουθεί τα ρεύματα. Ναι, μόνο που  ο Γκονταρ ήθελε να της αποσυναρμολογήσει το Μύθο. Η Μπε Μπε κατάφερε να τον πάρει με τα νερά της, να του επιβάλει το δικό της,  όχι μόνο το μύθο να μην της πειράξει αλλά και να την προβάλει όπως ηταν, να την ντύσει προκλητικά και πολύχρωμα και να εισπράξει το ότι έπαιξε στον Γκονταρ κι έμεινε Μπριζίτ Μπαρντό

«Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ». Άλλη εκπληκτική ταινία της. Πάλι του Βαντίμ. Le Repos du guerrer  Με τον Ρομπερ Οσέν. Πως ταλαιπωρεί η αγαπη δυο ανθρώπους. Με εκπληκτικές διακοσμήσεις,, υπέροχα διαμερίσματα Παρισιού.

ΚΙ εμφανίζεται ο ΛΟΥΙ ΜΑΛ. Πρώτα «Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ». Με παρτενερ τον ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΜΑΣΤΡΟΙΑΝΙ. Της καταγράφει τη φαση των αυτοκτονιών, το πως την πιέζει ο περίγυρος ως σταρ και δεν την αφήνει να αναπνευει ως ανθρωπος. Στοιχεία που φάνηκαν αυτοβιογραφικά αλλά όπως τα έβλεπε ο απέναντι

Και κάνουν κι άλλο μαζί. «ΒΙΒΑ ΜΑΡΙΑ».Εδω θα καταγραψουν υποθηκη. Το φανταιζί γουέστερν γυναικών ως είδος και το ζευγάρωμα της Μπε  Μπε με γυναίκες συμπρωταγωνίστριες, υψηλού βεληνεκούς, όχι με άντρες. Το «ΒΙΒΑ ΜΑΡΙΑ» με συμπρωταγωνίστρια την ΖΑΝ ΜΟΡΩ θα γίνει σουπερ-χιτ. Στην ίδια λογική, έξη χρόνια αργότερα, ο βετεράνος  σκηνοθετης του παλιού γαλλικού σινεμά,ο ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΖΑΚ, που τον είχαν ξεσκίσει οι θεωρητικοί των «Τετραδίων» και της «nouvelle vague», θα της κάνει το αναλογο «ΟΙ ΠΥΡΠΟΛΗΤΡΙΕΣ» με συμπρωταγωνίστρια αυτή τη φορά, την ΚΛΑΟΥΝΤΑ ΚΑΡΝΤΙΝΆΛΕ.  Στα χρόνια που ακολούθησαν και που η Μπριζίτ είχε πια αποσυρθεί κι ασχολείτο με την προστασία των ζώων, είχε μιλήσει μεγαλόθυμα για τις συμπρωταγωνίστριες της κι ότι δεν υπήρξε ανταγωνιστική με τις άλλες. Στην αυτοβιογραφία της πάντως , γραμμένη κάποια χρόνια νωρίτερα,ανέφερε επεισόδια «διαφωνιών» τόσο με τη Ζαν Μορώ όσο και με την Κλαούντια.. Κι αν όχι «σκοτωμών», πάντως  όχι να τις πεις «αλληλέγγυες», πόσο μάλλον… φιλενάδες

Κι όμως δεν σταμάτησε, να παίζει με γυναίκες. Εκανε και με την ΑΝΝΙ ΖΙΡΑΡΝΤΟ την κομεντί «ΟΙ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΕΣ» (Les novices), όπου την πόρνη την έπαιζε η Ζιραρντό κι η Μπε-Μπε έκανε την καλόγρια, έπαιξε και με άλλους δυνατούς συμπρωταγωνιστές, τον ΛΙΝΟ ΒΕΝΤΟΥΡΑ στο «Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΩΝ» (Boulevard de rhum) του Ρομπέρ Ενρικό, όπου έπαιζε κι ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ, περιπετειωδης κωμωδία ποτοαπαγόρευσης, βεβαίως και με τον ΖΑΝ ΓΚΑΜΠΕΝ στο μαυροασπρο  «ΥΒΕΤ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ», που ο ελληνικός τιτλος οφείλεται εν μέρει και στον παταγο του «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» δυο χρονια πριν όπου πλέον το όνομα της κι ο μύθος σκανδαλίζουν (το φιλμ ήταν το «En cas de Malheur» του μάστορα  ΚΛΩΝΤ ΟΤΑΝ ΛΑΡΑ-που επίσης δεν τον «πήγαιναν» οι… «νουβελβαγκίτες», από βιβλίο του ΖΩΡΖ ΣΙΜΕΝΟΝ), κι είχε παιξει και με τον εστετ ΛΩΡΑΝ ΤΕΡΖΙΕΦ σε μια από τις πολύ ωραίες ταινίες της  , το «ΔΥΟ ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ» (À coeur joie ) του ΣΕΡΖ ΜΠΟΥΡΓΚΙΝΙΟΝ που είχε πάρει το ξενόγλωσσο Oscar με το «ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΑΒΡΑΙ»

Και βέβαια, έπαιξε και με τον ΑΛΑΙΝ  ΝΤΕΛΟΝ. Με σκηνοθέτη και πάλι τον Λουί Μαλ.Στη δευτερη ιστορία της σπονδυλωτής της ταινίας «Histoires extraordinaires» (ελλ. Τίτλος «ΣΤΟΝ ΙΛΙΓΓΟ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ), ήταν τρεις ιστορίες του ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ, όπου τις άλλες είχαν σκηνοθετησει ο ΡΟΖΕ ΒΑΝΤΙΜ με πρωταγωνίστρια  την ΤΖΕΗΝ ΦΟΝΤΑ και τον αδελφό της ΠΗΤΕΡ κι ο ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΦΕΛΙΝΙ με ερμηνευτή τον ΤΕΡΕΝΣ ΣΤΑΜΠ. Εδώ η Μπε Μπε εμφανιζόταν μελαχρινή. Εκανε και  μια κατασκοπική κωμωδία με τον ΑΝΤΟΝΥ ΠΕΡΚΙΝΣ «Η ΗΛΙΘΙΑ» κι έκανε και με τον ΜΩΡΙΣ ΡΟΝΕ την κομεντί «ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ» που ο Γιωργος Πηλιχός, στην κριτική του στα «ΝΕΑ», εκεί στις Γιορτές του 1970, το χαρακτήρισε μονολεκτικά «Βλακώδες», αντί όποιας άλλης κριτικής, συμπληρωματικής ή μη.. Η στάση της ελληνικής κριτικής απέναντι της...

Στον αποχαιρετισμό της, στο τελευταίο χαρτί του μύθου της ,στα 39 της χρονια, στο «ΑΝ Ο ΔΟΝ ΖΟΑΝ ΗΤΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ», το οποίο ήταν πολύ ωραίο φιλμ, και προχώ σε σκηνικά και σχέσεις και μουσική, ο ΒΑΝΤΙΜ που όπως της έφτιαξε τον ερχομό έτσι αναλάμβανε και την αποχώρηση , της συγκεντρωσε πολλούς από διαφορετικές γενιές Ρομπερ Οσεν και Μωρίς Ρονέ από τη μια, Ματιέ Καριερ και Ρομπερτ Γουόκερ (μετα τη «Σαλίνα»του Ζορζ Λοτνερ) και της υπενθύμισε και γυναίκα παρτενέρ, τωρα από τη νέα γενιά,  την ΤΖΕΗΝ  ΜΠΙΡΚΙΝ με την οποια μοιράστηκαν πολύ τολμηρές σκηνές, καθώς και αναμνήσεις ενός κοινού ομοκρέββατου, του ΣΕΡΖ ΓΚΕΝΣΜΠΟΥΡΓΚ, που έζησε μεγαλο έρωτα με την Μπριζίτ, της έγραψε τραγούδια, της εγραψαν τραγούδια και άλλοι, έκανε δίσκους διότι ήταν και πολύ καλή φωνητική ερμηνευτρια, εδώ, ας πούμε έβαζε το στοιχείο «γατούλα» στο πως ερμηνευε ή και .. «αγριογατα»…ΚΙ έγιναν και φίλες με την Μπίρκιν κι αργοτερα στις σταυροφορίες για τη διάσωση της φωκιας, το ζεύγος Μπιρκιν - Γκενσμπουργκ  , όπως κι ο Ντελόν, της σταθηκαν διπλα της.

Εκανε και με τον ΣΩΝ ΚΟΝΕΡΥ ταινία, το γουέστερν «ΣΑΛΑΚΟ» του ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΝΤΜΗΤΡΥΚ αλλά δεν γούσταρε το Χόλυγουντ όπως δεν γούσταρε και τους Αμερικάνους. Ηταν πολύ Ευρωπαία, πολύ Γαλλίδα, κι αυτό κάποια στιγμη  καθώς ήταν και θυμωμένη για τα ζωα, κανοντας τις προσωπικές της προβολές , την οδήγησε ως βερα Γαλλιδα και σε ακροδεξιές επιλογές, κάτι παρόμοιο που συνέβη και στον Αλαιν Ντελόν και στον Τζωνυ Χαλινταίη… Από τον Ζισκάρ και μετά…. Κι όταν ανέλαβε την εκστρατεία για τα ζώα και ειδικά για ις φώκιες δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τον Πιερ Τρυντω του Καναδά, με τον Μακρόν που έγιναν κουλουβάχταα, ακόμα και με την Μαρίν Λεπέν σε κάποιο συγκεκριμένο αν και την συμπαθούσε κι ήταν πλάι της. Με τον μόνο που τα πήγε  καλά και της παραστάθηκε στο θέμα κι ενώ ιδεολογικά ήταν σε δημόσια σύγκρουση, ήταν ο Φρανσουα Μιτεράν!

Στα χρόνια της δόξας της, την έκαναν και τραγούδι, έφτασε η χαρη της στη Λατινική Αμερική, την έκαναν μάμπο, κατοπιν και σάμπα. Το ίδιο τραγούδι, που ακούστηκε πρωτα με τον Ντάριο Μορένο  ως μπαμπο  που το χορεύει με τον Μορένο η Μπε-Μπε στην ταινία της «Θελετε να χορέψετε μαζί μου;» μια αστυνομική κωμωδιούλα με τον ΑΝΡΙ ΒΙΝΤΑΛ και μετά, ο ΧΟΡΧΕ ΒΕΓΚΑ της το το διασκευασε σε βραζιλιάνικη σαμπα κι έτσι το ξέρουμε, το μαθαμε,το τραγουδάμε και θα την τιμούμε εις τους αιώνας των αιώνων

Brigitte Bardot, Bardot

Brigitte beijou, beijou

Lá dentro do cinema

Todo mundo se afobou

Bebê, bebê, bebê

Por que é que todo mundo

Olha tanto pra você?

‘Η στο πιο…προσωπικό: ΜΠΡΙΖΙΤ ΜΠΑΡΝΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ