Κι έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη Γαλλία για το πολυπόθητο Διεθνές Oscar, που έχει να το πάρει από το 1993 με την «Ινδοκίνα» και στην εναγώνια αναζήτηση του αυτά τα 30 και κάτι χρόνια, καρατομήθηκαν επιτροπές, υπάλληλοι του υπουργείου και παράγοντες της κινηματογραφίας κατηγορούμενοι για λάθος επιλογές, με αποκορύφωμα το περσινό ανάλογο με την «Ανατομία μιας πτώσης» που κι εκείνο είχε σαρώσει στα Ευρωπαϊκά, εκείνο μαλιστα είχε και το «Χρυσό Φοίνικα» στις Κάνες αλλά η επιτροπή του υπουργείου έκρινε διαφορετικά, θεώρησε ότι το «Στη φωτιά» του Τραν Αν Χουνγκ έχει μεγαλύτερες πιθανότητες λογω γαλλικών γεύσεων και θα ξιπάσει τους ξένους και τελικά το φιλμ δεν πέρασε ούτε στα «Σεζάρ» , στα οποία αποκόμισε μόνο τρεις αισθητικής φύσεως υποψηφιότητες..
Με την «Pérez» η Γαλλία ανακτά δυνάμεις κι η Ευρωπαϊκή Ακαδημία της το ενισχύει, αν και το φιλμ δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «γαλλικό». Γάλλοι είναι ο σκηνοθέτης κι η χρηματοδότηση. Η πρωταγωνίστρια είναι Ισπανίδα, η βάση είναι μεξικάνικη, η υπόθεση, η διανομή που πλαισιώνει, ο τοπος που διαδραματίζετα είναι Μεξικό κι ευρύτερη ισπανόφωνη Αμερική και βέβαια η γλώσσα είναι η ισπανική, δεν ακούγεται γαλλική λέξη ούτε για δείγμα.
Το φιλμ , όμως, είναι πανέμορφο, τολμηρό, προχωρημένο, ανταποκρίνεται σε πολλά της εποχής, ένα κι η συμπερίληψη για την οποία γίνεται τόσος λόγος, κινηματογραφικά ενθουσιάζει με ένα πάντρεμα ειδών μοναδικό και σπάνιο κι αισθητικά ή ιδεολογικά κάποιους τους βρίσκει απέναντι. Οι τελευταίοι δείχνουν ότι είναι αυτοί που χάνουν το παιχνίδι στο να αντιληφθούν την ταινία επακριβώς.
Τα λέω αυτά, επειδή υπήρξε σάρωμα , κάτι που στην Ευρωπαϊκη Ακαδημία δεν συνηθίζεται, αν και τα τελευταία χρόνια, κυρίως από την «Ευνοούμενη» του Λάνθιμου και μετά, βλέπουμε να δίνει παρουσία.
Ισως αυτό να εχει να κάνει και με τη σταδιακή ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και την απομάκρυνση από φεστιβαλικές αγκυλώσεις που επί χρόνια την ταλάνιζαν και δεν την άφηναν να απλωθεί, να εξελιχθεί.
Στον ΒΙΜ ΒΕΝΤΕΡΣ που τον τίμησαν για το σύνολο του έργου του, οφείλει πολλά η Ευρωπαϊκη Ακαδημία, αυτός είναι που έβαζε σταδιακά τις βάσεις για να ανοίξει την βεντάλια της. 24 χρόνια Πρόεδρος της. Δεν το λες και λίγο.
Εχει λοιπόν σημασία το σαρωμα ης ταινιας Οντιάρ διότι υπήρχαν αντιπαλοι διεκδικητές περγαμηνών, όπως το ιρανικό τα Γερμανίας «Ο σπόρος της ιερης συκιάς» και το τελευταίο φιλμ του Αλμοδόβαρ, το αγγλόφωνο «Διπλανό δωμάτιο» που έφυγαν με αδεια χέρια. Δεν μοιράστηκαν ψηφοι, υπήρξε θαρρείς ομοφωνία.
Υπήρξαν κάποιες εκπλήξεις όπως της ανδρικής ερμηνείας στον AMΠΟΥ ΣΑΝΓΚΑΡΕ, για την «Ιστορία του Σουλεϊμαν», Αφρικανού που η περίπτωση του ήρωα, ενός ντελιβερά χωρίς άδεια παραμονής, ταιριαζε με τη δική του περίπτωση. Σε αυτές τις περιπτώσεις η πρώτη αιτιολόγηση είναι η πολιτική, σε συνδυασμό και με κάποια άλλα φιλμ που αναφερονταν σε ταραγμένες περιοχές του Πλανήτη. Από την άλλη υπάρχει κι η λιτότητα της κινηματογραφικής γλώσσας, που αφορά και στην ερμηνεία κι εκεί μπορεί κανείς να τα δει διαφορετικά. Συν το γεγονός ότι το φιλμ βραβεύτηκε και για τον Ηχο κι η δουλειά είχε να κάνει με τους φυσικούς θορύβους του νυχτερινού Παρισιού που διανύει ο ντελιβερας . Ωστόσο, έμειναν απέξω τόσο ο Ρέιφ Φάινς με το «Κονκλάβιο» όσο κι ο Ντάνιελ Κραιγκ με το «Queer».
Πάντως, ακόμα χρειάζεται δουλίτσα, διότι το γεγονός ότι απονομή 3 και κάτι ωρών, που δεν είχε ούτε μία διαφήμιση, ούτε μία διακοπή για διαφημιση δείχνει και μια έλλειψη εμπορικού ενδιαφέροντος σε αντίθεση με τα βραβεία άλλων Ακαδημιών και βασικά με τα Oscar αλλά και εθνικών ευρωπαϊκών Ακαδημιών. Αν πάλι, είναι από άποψη, πάλι σηκώνει δουλίτσα
Ωστόσο, προχωραει, διότι υπαρχει ενδιαφερον από καλλιτεχνική άποψη, και το γεγονός ότι του χρόνου δεν θα απονεμηθούν παρα θα πάνε απευθείας στο 2026, δηλώνει κάτι. Κάτι πολύ απλό που σχετίζεται με το παραπάνω. Ότι θα συντονιστεί απολύτως με την Αμερικανική Ακαδημία των Oscar, η ίδια της το έχει ζητήσει, την θέλει στο προ-οσκαρικό γίγνεσθαι. Τρία επισήμως θελει η Αμερικανική Ακαδημία ως προ¨-οσκαρικα, τις «Χρυσές Σφαίρες» για την προετοιμασία του «γκλαμ» και του εμπορικού, τα BAFTA επειδή τους ενδιαφέρει η γνώμη των Εγγλέζων, και τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, από τη στιγμή που η Ακαδημια των Oscar εχει μετεξελιχθεί σε global, σε παγκόσμια, λόγω ζήτησης, ΚΙ ΕΊΝΑΙ"ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΉ" ΜΌΝΟ ΚΑΤ' ΌΝΟΜΑ, ΤΑ ΜΈΛΗ ΤΗς ΠΡΟΈΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΑ 4 ΣΗΜΕΊΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΥ ΟΡΊΖΟΝΤΑ θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Ακαδημία που «ελέγχει» τρόπον τινα τον ευρωπαϊκο κινηματογραφο των πολλων χωρών, είναι καθοριστικός σιτοβολώνας. Τα Ευρωπαϊκα θα απονεμηθουν, μετα την αργία του 2025, στα μέσα του Γεναρη του 2026, κάπου εκεί, λίγο πριν λιγο μετα, τις "Χρυσές Σφαίρες". Κι έτσ θα μπουν στο παιχνίδι.
Αλλωστε, η εκτίμηση είναι παλιά. Ασχετο τι νομίζουν εκείνοι που δεν ξέρουν. Θα πω κάτι προσωπικό. Όταν ειδοποιήθηκα ότι ο Βιμ Βέντερς είχε ανταποκριθεί κολακευτικά στην εισηγηση του για το άτομο μου στην ενταξη μου στην Ευρωπαϊκη Ακαδημία η οποία μου το είχε ζητησει, δεν ειχα παρακαλέσει εγώ, βρισκόμουν τότε στην Αμερική. Σε κάτι φίλους της εκεί Ακαδημίας, της Αμερικάνικης,μίλησα δειλά για την ειδοποίηση. Για πότε δούλεψαν τα «τηλεφωνα» απόρησα κι ο ίδιος, κυριως με την κατάληξη. Μου οργανωσαν ένα δειπνο προς εορτασμό του γεγονότος διότι είχαν θεωρήσει ότι ήταν μεγαλη τιμή το ότι η Ευρωπαϊκη Ακαδημία με είχε συμπεριλάβει στους κόλπους της. Αυτό, επειδή εδώ νομίζουν άλλα.
Ραντεβού το 2026 στο Βερολίνο με προ-οσκαρική πλέον κι επισήμως Εξουσία. Κι έτσι το Βερολίνο από χωρα διεξαγωγης στα μονα χρονια, γίνεται χωρα διεξαγωγής των βραβείων στα ζυγά. Τα μονά περνουν τώρα στους υπόλοιπους.
Αντε και στην Αθήνα, κάποια ώρα, κάποια μονή χρονιά. Και με αυτή την ευχή κλείνω.
Ακολουθούν τα βραβεία:
European Film
Emilia Pérez (France), directed by Jacques Audiard, produced by Pascal Caucheteux, Jacques Audiard, Valérie Schermann & Anthony Vaccarello
European Documentary
No Other Land (Palestine, Norway), directed by Yuval Abraham, Rachel Szor, Basel Adra & Hamdan Ballal, produced by Fabien Greenberg, Bård Kjøge Rønning, Yuval Abraham, Basel Adra, Rachel Szor & Hamdan Ballal
European Director
Jacques Audiard for Emilia Pérez
European Actress
Karla Sofía Gascón in Emilia Pérez
European Actor
Abou Sangare in Souleymane’s Story
European Screenwriter
Jacques Audiard for Emilia Pérez
European Discovery – Prix FIPRESCI
Armand (Norway, Netherlands, Germany, Sweden), directed by Halfdan Ullmann Tøndel, produced by Andrea Berentsen Ottmar
European Animated Feature Film
Flow, directed by Gints Zilbalodis
European Short Film
The Man Who Could Not Remain Silent, directed by Nebojsa Slijepcevic
European Young Audience Award
The Remarkable Life of Ibelin (Norway), directed by Benjamin Ree, produced by Ingvil Giske
Best Cinematography
The Substance (Benjamin Kračun
Best Visual Effects
The Substance (Bryan Jones, Pierre Procoudine-Gorsky, Chervin Shafaghi, Guillaume Le Gouez)
Best Production Design
The Girl With the Needle (Jagna Dobesz)
Best Original Score
The Girl With the Needle (Frederikke Hoffmeier)
Best Editing
Emilia Pérez (Juliette Welfling)
Best Costume Design
The Devil’s Bath (Tanja Hausner)
Best Make-Up & Hair
When the Light Breaks (Evalotte Oosterop)
Best Sound
Souleymane’s Story (Marc-Olivier Brullé, Pierre Bariaud, Charlotte Butrak, Samuel Aïchoun, Rodrigo Diaz)
European University Film Award
Three Kilometers to the End of the World (director Emanuel Pârvu)
European Lifetime Achievement
Wim Wenders
European Achievement in World Cinema
Isabella Rossellini