Κι αυτό επειδή για το Οσκαρ πάει μια συγκεκριμένη πεντάδα στην οποία είτε συγκεντρώνονται πολλά στοιχεία των εξειδικεύσεων είτε γιατί πρυτανεύει μοναδικά κάποιο εξ αυτών.

Η ίδια η κατηγορία είναι πολύ συγκεχυμένη, για τον θεατή- αναγνώστη που δεν γνωρίζει διότι ναι μεν η κατηγορία καταλήγει στο ΚΟΨΙΜΟ ΤΟΥ ΗΧΟΥ αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Μέσα σε αυτό το σύνολο είναι και τα ηχητικά εφφέ, τα οποία στη συνέχεια μπαίνουν σε μια σειρά (άλλωστε από τα ηχητικά εφφέ ξεκίνησε ως οσκαρική κατηγορία και στη συνέχεια μετατράπηκε σε ηχητικό μοντάζ), είναι το μοντάζ των διαλόγων, που το κάνουν ειδικοί και το παντρεύουν με τη δουλειά άλλων ειδικών, είναι οι music editors, που κάνουν δουλειά ηχητική πάνω στη μουσική σε συνδυασμό με α υπόλοιπα, είναι που μαζεύουν ήχους κι ύστερα τους προσαρμόζουν στην εικόνα, είναι… είναι…  είναι…  Κι είναι φυσικά κιη παρακολούθηση του ήχου με την εικόνα, η παρακολούθηση του μοντάζ εικόνας κι η εναρμόνιση του με το μοντάζ του ήχου, μια δουλειά ιδιαιτέρως γοητευτική την οποία έχω παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς κι έχω πει «χαρά στην υπομονή τους».

Στην ΑΚΑΔΗΜΙΑ λοιπόν, ο κλάδος των ηχητικών μοντέρ -ηχοληπτών επέλεξε τα πέντε παρακάτω ως καλύτερα στο συνολικό αποτέλεσμα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργικότητα της ταινίας.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. «ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΑ» (Ford v Ferrari)- Ντόν Συλβέστερ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ένα από τα εκπληκτικά μαθήματα που έχω παρακολουθήσει είναι να βρίσκει ο σκηνοθέτης στο σενάριο τη φράση εκείνη στην οποία θα «πατήσει» ώστε να κάνει την ταινία όπως τη θέλει. Πάνω σε αυτή τη φράση θα ανοίξει το διαβήτη και θα παραδώσει το φιλμ. Στο «Κόντρα σε όλα» η φράση κλειδί για τον σκηνοθέτη Τζέημς Μάνγκολντ είναι μια συμβουλή που λέει κάποιος περί οδηγών αυτοκινήτων «ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΛΛΑΓΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΡΟΦΗ». Αυτή είναι η φράση ώστε ο σκηνοθέτης να βγάλει ένα έργο εναλλακτικών ταχυτήτων και τη σημαντικότητα της «στροφής» και μέσα από αυτή τη φράση να περνά και το δράμα των ανθρώπων. Αν φερειπείν πατούσε σε μιά άλλη φράση που λέει «ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΥΡΟ», τότε θα έβγαζε άλλη ταινία, κάτι σαν τον «ΡΟΚΥ». Στη φράση, όμως που πάτησε ο Μάνγκολντ, οι sound editors γίνονταν πρωταγωνιστές , ήταν αυτοί που έπρεπε να βρουν τους ήχους των ταχυτήτων, τα στριγκλίσματα επί των στροφών, όλες τις φάσεις της πίστας αγώνων αλλά και εργαλείων-οργάνων των αυτοκινήτων , να τα παραδώσουν στους ηχολήπτες της μίξης ήχου κι ο μοντέρ να βγάλει τη φράση  περί ταχυτήτων και στροφών στην ταχύτητα της εικόνας. Μεγάλο επίτευγμα το οποίο ξεκινά από το σενάριο κι από την επιλογή της σκηνοθεσίας κι αναθέτει πρωταγωνιστικούς ρόλους.

2. «JOKER»- Αλαν Ρόμπερτ Μάρεϊ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Εχει ΠΑΡΕΙ ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ, και τα δύο σε ταινίες του Κλιντ Ηστγουντ. Το 2007 για το «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΙΒΟΖΙΜΑ» ΚΑΙ ΤΟ 2015 ΓΙΑ ΤΟ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ».

Εχει προταθεί χωρίς νίκη για τα φιλμ «Ο λύκος και το γεράκι» (1986), «Φονικό όπλο 2» (1990), «Eraser» (11997), «Space cowboys» (2001), «Οι σημαίες των προγόνων μας» (2007), «Sicario» (2016), «Sully» (2017). Η φετινή είναι η 10^η υποψηφιότητα του

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Απειρες επιλογές ηχητικών «γκανγκς» που συνοδεύουν τον ήρωα στο παρανοϊκό του ταξίδι στη ρεαλιστική Γκόθαμ Σίτυ, ήχοι από την καθημερινή Νέα Υόρκη, που συντονίζονται με το μοντάζ και τις φάσεις του ήρωα και μέσα εκεί οι sound editors κάνουν κοψίματα ηχητικής έντασης ή ύφεσης  ενώ οι άλλοι σχετικοί προσέχουν τον λόγο του Γιοακίν Φίνιξ  και φυσικά την παρείσφρηση της μουσικής και την ανάδειξη της την ίδια στιγμή που από κάτω , σε μερικές περιπτώσεις, «σκανδαλίζουν» κάποιοι ήχοι. Ειδικά στη μεγάλη σκηνή του φινάλε εκεί το τι έχει μαζευτεί από ήχους και το τι κόψιμο και ράψιμο γίνεται μαζί με τη φωνή του ηθοποιού, είναι άθλος.

3. «1917» - Ολιβερ Τάρνεϋ, Ρέητσελ Τέητ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Τρίτη υποψηφιότητα για τον Ολιβερ Τάρνεϋ, είχε προταθεί το 2014 για το «Captain Phillips» και το 2016 για το «The martian».

Για την Ρέητσελ Τέητ είναι η πρώτη υποψηφιότητα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ο υπ’ αριθμόν 4  βασικός συντελεστής σε αυτό το δημιούργημα , δίπλα στη σκηνοθεσία, τη φωτογραφία και τη μουσική, είναι το ηχητικό μοντάζ. Η συμβολή του είναι ΚΑΙΡΙΑ. Διότι ακριβώς επειδή έχουμε ταινία «μονοπλάνο», κι επειδή όλο το έργο το παρακολουθεί μια κάμερα που κινείται διαρκώς, αλλάζει γωνίες αλλά και θεματική στην απεικόνιση της, το ηχητικό μοντάζ είναι αυτό που αναλαμβάνει και για λογαριασμό του μοντάζ που λείπει λόγω συγκεκριμένων συνθηκών. Τα ηχητικά τρυκ συνοδεύουν την κάμερα που είναι η σταρ του σκηνοθέτη και οι music editors φροντίζουν και τον τρίτο συντελεστή, τη μουσική που αυτή κι αν παρακολουθεί την κάμερα. Γενικά, στις ταινίες «μονοπλάνου» τα ηχητικά αναλαμβάνουν την αναπλήρωση του μοντάζ που δεν μπορεί να παρίσταται, παρά μόνο συμβουλευτικά. Κι αν στο «1917» λόγω πολεμικού είδους, μπορούν και γίνονται αντιληπτότερα, στην περίπτωση του «Birdman» έπαιρναν  κι εκεί υποψηφιότητα για Οσκαρ χωρίς να φαίνονται. Αυτά όμως άφηναν την ψευδαίσθηση ότι γίνεται μοντάζ, όπως η κάμερα άφηνε κι αφήνει την ψευδαίσθηση τoυ ενός και μόνο πλάνου χωρίς «cut»

4. «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» (Once upon a time ….in Hollywood)- Γουίλυ Στέϊτμαν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ενατη υποψηφιότητα χωρίς νίκες. Εχει προταθεί για τα φιλμ «Γεννημένος την 4^η Ιουλίου»(1990-ήχος), «Βαρομετρικό χαμηλό» (1994), «Αναμνήσεις μιάς γκέισας» (2206), «Wanted» (2009), «Αδοξοι μπάσταρδοι» (2010),»Τζάνγκο ο τιμωρός» (2013), «Lone survivor» (2014), «Deepwater horizon» (2017)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ την πολλή δουλειά την έχουν κάνει οι music editors. Σε συνδυασμό φυσικά με τα άλλα ηχητικά κόλπα αλλά αυτά που κυριαρχούν είναι τα μουσικά κομμάτια της χρονιάς που διαδραματίζεται το έργο, του 1969, με τόπο δράση το Λος Αντζελες και τέτοια κομμάτια μπαίνουν και βγαίνουν, κόβονται ή σχολιάζουν, γίνονται ρυθμιστική επιλογή. Συγχρόνως, όμως, οι ειδικοί καλλιτέχνες του ήχου παρακολουθούν και τις μεγάλες σεκάνς του Ταραντίνο και τις ρυθμίζουν με την προσθήκη ή την αφαίρεση ήχων που θα τις ζωντανέψουν. Αλλωστε κι εδώ, που λείπει το μοντάζ ως πρωταγωνιστής γιατί τα ηνία τα κρατά η «μονταρίστικη» σεναριακή γραφή του Ταραντίνο, οι ήχοι αναπληρώνουν.

5. «STAR WARS: SKYWALKER- Η ΑΝΟΔΟΣ»- Μάθιου Γουντ, Ντέηβιντ Ακορντ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πέμπτη υποψηφιότητα του Μάθιου Γουντ. Ε΄χε προταθεί, χωρίς νίκες, για το «Θα χυθεί αίμα» το 2008, για το «Wall-E» το 2009 και για τα «Star Wars» του 2016 και του 2018.

Για τον Ντέηβιντ Ακορντ είναι η δεύτερη. Η προηγούμενη ήταν στο «Star wars» του 2016

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ έχουμε πανδαισία από ηχητικά εφφέ τα οποία πρέπει να δέσουν- και δένουν μοναδικά!- με τα εντυπωσιακά οπτικά εφφέ της ταινίας. Συνεπώς εδώ κόβουν και ράβουν οι μοντέρ του ήχου τα ηχητικά ευρήματα που επιλέχθηκαν και τα συνθέτουν με τα άλλα της εικόνας. Κι όπου μπαίνει κι η μουσική του Τζών Γουίλιαμς, ειδικά στο τελευταίο ημίωρο που πρέπει όλα αυτά να συγχρονιστούν και να συγχωνευτούν σε ένα, το ηχητικό μοντάζ φτάνει στην απογείωση.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Το «ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΑ» θα συγκρουστεί με το «1917». Το μεν πρώτο είναι η σφραγίδα του είδους, και χωρίς αυτά πως θα έβγαινε η σκηνοθεσία ενώ στο δεύτερο, πάλι η συγκεκριμένη σκηνοθεσία δεν θα μπορούσε να οδηγηθεί σε τέλεια ταινία αν το «μονοπλάνο» κι η δουλειά της κάμερας έμεναν χωρίς ηχητική υποστήριξη στο μοντάζ που επισήμως απουσιάζει.