Εξηγώ: Επειδή πολλοί δεν έχουν αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται. Το Οscar δεν είναι τμήμα αγοράς σε κάποιο Φεστιβάλ που αγοράζονται και πουλιούνται ταινίες. Δεν είναι δηλαδή η λογική του να στείλουμε το συντομευμένο για να βγάλει περισσότερα προγράμματα στις αίθουσες ώστε να κόψει ειστήρια. Βέβαια στα τμήματα αγοράς, όταν επιλέγουν να πουλήσουν ταινίες σε συντομευμένη εκδοχή, συνήθως στο τέλος τις καταστρέφουν. Τρανό παράδειγμα το «Κάποτε στην Αμερική» που για να πουληθεί «εμπορικά» στις ΗΠΑ από 4ωρο το έκαναν δίωρο και το φιλμ σχεδόν δεν βλεπόταν, δεν είχε σχέση με το αρχικό του. Και πολλά άλλα μα δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι εκείνοι που νομίζουν ότι αυτό είναι το θέμα. Όμως δεν είναι. Ας λάβουν υπόψη τους ότι το OSCAR ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΤΟΥ 2022 απονεμήθηκε (κι όχι απλώς προτάθηκε- μπήκε στην 5άδα δηλαδή) σε ΤΡΙΩΡΟ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝΙΚΟ ΓΙΑΠΩΝΈΖΙΚΟ, το «DRIVE MY CAR» του ΡΟΥΙΣΟΥΚΕ ΧΑΜΑΓΚΟΥΤΣΙ. Με ζητούμενο φυσικά τη διάκριση κι όχι σκέτα τα εισιτήρια. Είναι άλλο πράγμα τα εισιτήρια που προκύπτουν από μια διάκριση και διαφορετικό τα εισιτήρια που προκύπτουν από την σκέτη εμπορευματοποίησή , όπως αυτή μιας συντομευμένης βερσιόν.
Αλλωστε, οι ελάχιστοι που ξέρουν , γνωρίζουν πόσα μεγάλης διάρκειας και στρυφνής θεματολογίας έργα έχουν προταθεί η έχουν πάρει Oscar κυρίως Διεθνές πρώην Ξενόγλωσσο. Διότι αυτό το οποίο θα εξεταστεί στη συγκεκριμένη ταινία, στο «Σμύρνη μου αγαπημένη» εννοώ , είναι η διαχείριση του είδους, στη συγκεκριμένη περίπτωση του Επους. Αυτό κάνει μια Ακαδημία, εξού και λέμε περί θεματοφυλακής των κανόνων. Ανεξαρτήτως του αν βρίσκει πάντα σύμφωνους ή όχι τους κριτικούς το εκάστοτε αποτέλεσμα. Είτε το θεωρούν «δίκαιο» επειδή τους άρεσε, είτε το θεωρούν «άδικο» επειδή δεν ήταν του γούστου τους, η επιλογή τόσο στο «δίκαιο» όσο και στο «άδικο» έχει γίνει με τους ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ. Εδώ λοιπόν θα εξεταστεί και θα αξιολογηθεί ως ΕΠΟΣ. Εξου κι η Ακαδημία συναποτελείται από ΟΛΟΥΣ τους κλάδους, τους τομείς, που εμπλέκονται στη παραγωγική διαδικασία, στη δημιουργία δηλαδή μιας ταινίας. Αν παραλάβουν την ταινία ολόκληρη θα την εξετάσουν διαφορετικά από το αν την δουν «κουτσουρεμένη» στο δίωρο και στο παρα κάτι…Αυτή είναι η δουλειά των Ακαδημιών , για όσους δεν ξέρουν. Το 1966 άφησαν απέξω τον «Τρελλό Πιερό» του Γκοντάρ και πρόκριναν αντ’ αυτού «ΤΟ ΧΩΜΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ» του Βασίλης Γεωργιάδη σε σενάριο Νίκου Φώσκολου επειδή θεώρησαν πιο σημαντικό τον λόγο μιας χώρας πάνω σε ένα συγκεκριμένο είδος, στο γουέστερν, που το έκανε με δικό της τρόπο και δική της πολιτιστική παράδοση παρά τις ευφυείς παραδοξολογίες του συγκεκριμένου φιλμ του Γκοντάρ. Πάνω στο ειδος εξετάστηκαν τα πράγματα. Συνεπώς πάνω στο είδος θα κριθεί κι η «Σμύρνη». Εφόσον φυσικά επιλέξουν να την στείλουν. Υπάρχει κίνδυνος στην συντομευμένη βερσιόν να βρουν αφηγηματικά κενά. Εχω πάει σε αυτές τις προβολές της Ακαδημίας άπειρες φορές κι εχω βρεθεί μετά σε συζητήσεις. Κι ελληνικών και ξένων υποβολών, και μάλιστα κι επωνύμων. Το τι λέγεται μετά, στις μεταξύ τους συζητήσεις, στα πηγαδάκια των κινηματογραφιστών κατά την έξοδο, ούτε που το φαντάζεται κανείς. «Καλυβώνουν τον ψύλλο», όπως το έλεγε η γιαγια μου, επίσης από τη Σμύρνη……
Εκτός, αν επιλέξουν , στην αρμόδια επιτροπή της Ελλάδας, κάποια άλλη ταινία που κι εκείνη ‘όμως θα κριθεί με βάση τους κανονες του δικού της είδους, αν ανήκει σε είδος κι αν διέπεται από κανόνες.
Πάντως για να καταλάβετε πόση σημασία δίνουν οι ΓΑΛΛΟΙ στο θέμα: Φέτος το καλοκαίρι, η ΓΑΛΛΙΑ ξηλωσε την επιτροπή που ήταν επιφορτισμένη από το Υπουργείο Πολιτισμού της, με το έργο της επιλογής για την υποβολή στο Οσκαρ.
Η επισήμως αρμόδια Γαλλία δηλώνει τη βαθιά της απογοήτευση για τα έργα που υποβάλει στα Οσκαρ, και θεωρεί αδιανόητο αυτό που της συμβαίνει στα τελευταία 12 χρόνια να έχει καταφέρει να προταθεί μόνο δυο φορές. Μία το 2016 με το ουσιαστικά τουρκικό “Mustang” (οι ατίθασες) της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκυβέν και μία το 2020 με το «Οι άθλιοι» του Λατζ Λυ από το Μάλι… Η Γαλλία έχει να πάρει Οσκαρ εδώ και 30 χρόνια, το τελευταίο της ήταν η «ΙΝΔΟΚΙΝΑ» του ΡΕΖΙ ΒΑΡΝΙΕ, στην απονομή του 1993..
Επεσε μεγάλος προβληματισμός στη Γαλλία και θεώρησαν ότι με τις υποβολές έχουν χάσει την κινηματογραφική αίσθηση, το κινηματογραφικό γούστο, την ΣΦΑΙΡΙΚOΤΗΤΑ και την ΠΡΙΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ της κινηματογραφικής έννοιας κι ότι εκπροσωπούν συμφέροντα που αντιπαλεύονται μέσα στην Επιτροπή. ΞΗΛΩΣΕ λοιπόν η Υπουργός Πολιτισμού, τους αφαιρέσε δηλαδή το δικαίωμα ψήφου , τρεις πανίσχυρους της Γαλλικής Κινηματογραφίας, άτομα κινηματογραφικής εξουσίας: Τον διευθύνοντα του Φεστιβαλ Κανών Τιερύ Φερμό, την πρόεδρο της Γαλλικής Ακαδημίας (Βραβεία Σεζαρ)Βερονίκ Καϋλά και το «αφεντικό» της Unifrance Σερζ Τουμπιανά.
Η σταγόνα που το ποτήρι ξεχείλισε ήταν που επέλεξαν να στείλουν για το 2022 το «Τιτάν» που εδώ, που τα λέμε δεν βλεπόταν, τουλάχιστον με Εργοκεντρικά Κριτήρια αλλά το υπέβαλαν λόγω προώθησης εκ Κανών μεριά κι όχι το «ΓΕΓΟΝΟΣ» που θεωρουσαν οι υπερασπιστές -και κοινωνικά, αν μη τι άλλο, δικαιώθηκαν- ως έργο που μπορούσε να εκπροσωπήσει τη Γαλλία ως ταινία Σεναρίου με κινηματογραφική αναφορά σε ένα σημαντικό θέμα, αυτό της άμβλωσης που επανέρχεται ανησυχητικά…Εδώ ξεχείλισε το ποτήρι και με το που ανέλαβε η νέα αρμόδια υπουργός Ρίμα Αμπντουλ Μαλάκ, στις 27 Ιουλίου, αποφάσισε να κινηθεί πιο δραστικά!! Αυτό, για να καταλαβουν οι αναγνώστες πόση σημασία δίνουν οι Γάλλοι στο Οσκαρ.
Με αυτή την αφορμή, γράφω το άρθρο περί «Σμύρνης» ώστε να γίνει κατανοητό ως έννοια το ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ, άρα το Είδος, άρα στη συγκεκριμένη περίπτωση το Επος, άρα δεν πειράζεις τίποτα, το στέλνεις να κριθεί ως έπος με τους κανόνες του έπους.
Εκτός κι αν στείλεις κάποιο άλλο που κι αυτό , όπως κι αναφερα πιο πάνω , θα κριθεί επίσης ανάλογα. Οπως συνέβη το 2011 με τον «Κυνόδοντα» του Λάνθιμου, που κατά την εξέταση των κανόνων, διαπιστώθηκε σεναριακή αλληγορία και το έργο προβιβάστηκε. Κι ας απορούσαν ή ας μην αντιλαμβάνονταν κινηματογραφικά το ζήτημα, κάποιοι εγχώριοι