Θα ξεκινήσω από το…Εφετείο, κι εννοώ το «ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ» της Γερμανίας που πραγματικά κερδίζει την έφεση κανονικά, στο Ανώτατο Δικαστήριο των Οσκαρ τη στιγμή που η γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ακαδημία το έχει περιφρονήσει πλήρως κι έρχεται η κατ’ όνομα «αμερικάνικη» και διεθνής επί της ουσίας με μέλη σε όλες τις Ηπείρους να το βάλει και στην Καλύτερη Ταινία και στη Διεθνή, και να πάρει κι εφτά επι μέρους κατηγορίες με το μέρος του, από τις οποίες η πιό σημαντική είναι αυτή του εκ Διασκευης Σεναρίου. Αυτό που είναι η ταινία στη σύγχρονη εκδοχή της, αυτό που είχα γράψει και στην κριτική μου οτι οι Γερμανοί μεταφέρουν βιβλίο δικού τους συγγραφέα στην οθόνη , ενώ έχουν προηγηθεί οι Αμερικάνοι, και το μεταφέρουν με κινηματογραφική λογική του Σήμερα και με το Σενάριο να σκέφεται το βιβλίο του Εριχ Μαρια Ρεμαρκ περισσότερο ως παραγωγή. Αυτό δηλώνουν οι υποψηφιότητες σε ένα πεπειραμένο μάτι και πάνω σε αυτό θα κάνουμε τις αναλύσεις μας επί των κατηγοριών.
Δεύτερος σταθμός στην Πρώτη Εκτίμηση, είναι «ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ». Προτάθηκε για έντεκα, μπορεί να σαρώσει, μπορεί να μην πάρει και κανένα, δεν είναι προς ώρας αυτό το ζητούμενο: Ζητούμενο αποδείχτηκε η προσπάθεια ανανέωσης, η οποία φάνηκε κι αγωνιώδης. Κι ‘όταν λέω «ανανέωσης» εννοώ της κινηματογραφίας Αυτή είναι που λιμνάζει και δεν παράγει τις ταινίες που παρήγαγε άλλοτε, αλλάζουν οι καιροί και ψαχνουν νεα μοτίβα. Το φιλμ αυτό προφέρει αυτό το περί ανανέωσης το οποίος πάει σε πολλούς τομείς, μπορεί να είναι κάτι ευκαιριακό και να μην αποτελέσει «ρεύμα», όμως η Εργοκεντρική Ακαδημία το υιοθετεί και το επισημαίνει.
Στα πλαίσια της ίδιας αναζητησης είναι κι έργα που ανήκουν σε άλλους τομείς αλλά έχουν να κάνουν με νέες γραφές, με νέου τρόπου αφηγήσεις σεναρίων, όπως το «TAR» που το κοινό , ειδικά της δωρεάν κατανάλωσης, δεν το καταλαβαίνει κι αντιδρά και δεν το αδικώ ως θεατής, όμως, θα αδικήσω εκείνους που δουλειά τους είναι να κοιτάνε τα έργα όχι σαν θεατές και να μη δουν την ανανεώσιμη σεναριακή πηγή ενέργειας, ένα σενάριο χαρακτήρα κι όχι ιστορίας, από όπου αντλείται κι ο ρόλος ο μέγας που φέρνει την ΚΕΗΤ ΜΠΛΑΝΣΕΤ ενώπιον διεκδίκησης τρίτου αγαλματιδίου χαρίζοντας την και την 8η υποψηφιότητα. Σε παρόμοια βάση και «ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΝΙΣΕΡΙΝ» αν και πιο βατά ως αποδοχή διότι υπάρχει και μια ιστορία αν κι εδώ επίσης μιλάμε για ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, ας πούμε ‘όπως πέρσι με την «Εξουσία του σκύλου»
Ο ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ ήρθε με τους «FABELMANS» στις μεγάλες κατηγορίες και με τον ΤΖΩΝ ΓΟΥΙΛΙΑΜΣ να διεκδικεί το 6ο του αγαλματίδιο απέναντι στον ΤΖΑΣΤΙΝ ΧΟΡΓΟΥΙΤΣ του «BABYLON»- το τελευταίο πέρασε ως ταινία αίσθησης με τα σκηνικά και τα κοστούμια κι όχι ως κάτι παραπάνω
Επίσης, η υιοθέτηση του ‘TOP GUN MAVERICK”. To ότι στη σημερινή εποχή της πλατφόρμας έρχεται ένα παλιό , που κάποτε ίσως να το περιφρονούσαν ,να υπενθυμίσει τι σημαίνει συναρπαστικότητα εντός αιθούσης. Κι ετσι το βλέπουμε στη 10άδα της Καλύτερης Ταινίας (αν ήταν 5άδα θα συζητούσαμε διαφορετικά, όχι μόνο για αυτό αλλά και για πολλά ακόμα) όπου μεταξύ άλλων είναι και του Εκ Διασκευης Σεναρίου. Υιοθετείται και Σεναριακά δηλαδή. Κι εδώ Σενάριο τι είναι; Η αρχική ιδέα του να κάνω ένα φιλμ που να συναρπάζει λεγοντας μια ιστορία σε μια εποχή που οι ιστορίες αυτού του τύπου εξέλιπαν. Δεν είναι δηλαδή ένα έργο που ενθουσίασε μόνο μοντέρ, ηχολήπτες και λοιπους κι η υπερψήφιση από αυτούς το έφτασε μέχρι τη 10άδα. Η παρουσία του στο Σενάριο δηλώνει ευρύτερη αποδοχή.
Στους Ηθοποιούς έχουν γίνει επισημάνσεις, κι αναφέρομαι στην περίπτωση του ΠΩΛ ΜΕΣΚΑΛ από το «Aftersun», ή της ΑΝΤΡΕΑ ΡΑΪΣΜΠΟΡΟ «To Leslie»- της Ράισμπορω η επισήμανση έχει να κάνει αποκλειστικά με τους συναδέλφους της , όπου τάχθηκαν υπέρ της πάμπολλοι, μέχρι κι η ΤΖΕΗΝ ΦΟΝΤΑ. Την οποία Ράισμπορω δεν είχε συμπεριλάβει το Σωματείο Ηθοποιών με τα συντεχνιακά του εν μέρει (όχι απολύτως) κριτήρια αλλά ούτε και τα ΒAFTA κι ας πρόκειται για Εγγλέζα- εδώ την Είδαν!!!!! Αλλωστε και το «Rocky» οφείλει μέρος της νίκης του στον ΦΡΑΝΚ ΚΑΠΡΑ που βγήκε τότε και το αποθέωσε, όπως και το ξενόγλωσσο της Ισπανίας «BELLΕ EPOQUE» που είχε βγεί επικεφαλής της υποστήριξης ο ΜΠΙΛΥ ΓΟΥΆΙΛΝΤΕΡ πετώντας και κάτι υπαινιγμούς για «άλλα έργα που χάνονται μεσα στα ιστορικά γεγονότα» και κατάλαβα ότι για το «Αντιο παλλακίδα μου» χτυπούσε η καμπάνα, ή τον ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΣΕΖΕ πέρσυ που είχε βγει μπροσταρης υπερ της ΤΖΕΗΝ ΚΑΜΠΙΟΝ. Καπως έτσι φέτος, τουλάχιστον σε επίπεδο υποψηφιότητας, έγινε με την Ράισμπορω
Για τους προφανείς αναμενόμενους τύπου ΜΠΡΕΝΤΑΝ ΦΡΕΗΖΕΡ (Φαλαινα) κι ΩΣΤΙΝ ΜΠΑΤΛΕΡ (Elvis) δεν θα κάνω «πρωτη εκτίμηση», με αυτούς και με τους άλλους φυσικά θα ασχοληθώ εμπεριστατωμένα στις επι μέρους αναλύσεις-θεσμός του PANTIMO.GR, οι οποίες θα διαρκέσουν ως τις 12 ΜΑΡΤΙΟΥ που θα γίνει η απονομή.
Τωρα θα ήθελα να ήμουν στο Λος Αντζελες, όπως εκείνα τα ανεκτίμητα κι αναντικατάστατα 21 χρόνια και να ξεκίναγα τις συζητήσεις με τους κινηματογραφιστές, πάνω στη Φωτογραφία ας πούμε που υπερτέρησε το «Tar» έναντι του «Top Gun Maverick» το οποίο οι Διευθυτές Φωτογραφίας προσπέρασαν και το έκαναν πάσα στους Μοντέρ, θα μου έλεγαν για το χρώμα» στην ταινία του Σπήλμπεργκ πως πιστώθηκε στη σκηνογραφική διεύθυνση κι όχι στη Φωτογραφία, για τον Ντεσπλά που δεν του αποδόθηκε ξεχωριστο credit στη μουσική και στο τραγουδι του «Πινόκιο», θα μου έλεγαν για την ΑΝΑ ΝΤΕ ΑΡΜΑΣ πως πήρε όλη την ταινία για την Μαίρυλιν πάνω της, για το οτι ο Φρέηζερ επιβλήθηκε πανω στο μακιγιαζ και προταθηκαν κι οι δυο …..και…και…και..
Αυτά όλα, υπό τύπον εμπειρίας θα τα πούμε από εδώ
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ