Ας σημειωθεί ότι από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο με σκηνοθέτη να έχει κερδίσει δυο συνεχόμενα χρόνια.

Υπάρχει κάτι που μπορεί να μπερδέψει ορισμένους, υπάρχει η περίπτωση του ΤΖΟΤΖΕΦ ΜΑΝΚΙΕΒΙΤΣ. Ηταν η πρώτη χρονιά που το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ θα απένειμε βραβείο. Έτος  1949 – ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ όχι σαν και αυτά του IMDBπου μπερδεύουν το Οσκαρ απονομής με ταινία έτους παραγωγής. Το 1949 λοιπόν ο Τζότζεφ Μάνκιεβιτς βραβεύεται από τους συναδέλφους του για την ταινία «ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ». Όμως το καταστατικό ακόμα δεν ήταν ξεκαθαρισμένο. Με ημερομηνίες και άλλα συναφή. Η ταινία βραβεύεται  ύστερα από λίγο από την έξοδο της στους κινηματογράφους. Οπότε θεωρείται «εκλέξιμη» για Οσκαρ στο  επόμενο έτος , το 1950. Πράγματι, ο Μάνκιεβιτς κερδίζει το 1950 το ΟΣΚΑΡ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ (καθώς και σεναρίου διότι ήταν και φωτισμένος σεναριογράφος ο μέγιστος) για την εν λόγω ταινία.

Όμως στο έτος 1950, το Σωματείο βραβεύει φυσικά έναν άλλο αφού του Μανκιεβιτς για την ταινία αυτή του το έδωσαν τον  προηγούμενο χρόνο. Βραβεύουν τον ΡΟΜΠΕΡΤ ΡΟΣΕΝ για το «Ολοι οι άνθρωποι του βασιλιά», ο οποίος Ρόσεν στην απονομή  των Οσκαρ του 1950, «συγκρούεται» με τον Μάνκιεβιτς και χάνει από εκείνον. Το 1951 ο Μάνκιεβιτς ξαναβραβεύεται από το Σωματείο για το «ALL ABOUT EVE» και ΞΑΝΑΠΑΙΡΝΕΙ και το ΟΣΚΑΡ (πάλι ΔΙΠΛΟ, σκηνοθεσίας και σεναρίου). Ετσι ενώ στα Οσκαρ ο Μάνκιεβιτς είναι νικητής δύο συνεχομένων ετών, στο Σωματείο δεν είναι.

Ο πρώτος που σπάει τον περιορισμό και γίνεται σωματειακός νικητής δύο συνεχομένων ετών είναι  φέτος ο ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΓΚΟΝΖΑΛΕΣ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ.

Να μην πούμε για «Ξενοφοβία» των Αμερικάνων που το παίρνουν το βραβείο συνεχώς ξένοι, να μην πουμε για «ξενοφοβία» της Ακαδημίας που έχει να πιάσει Οσκαρ στο χέρι του ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ σκηνοθέτης από την απονομή του 2010…με τελευταία «Μοικανή» την ΚΑΘΡΙΝ ΜΠΙΓΚΕΛΟΟΥ. Ας τα αφήσουμε αυτά για τους Ευρωπαίους και για την  Ευρωπαική μας δυστυχώς Ακαδημία….. Για τα Σωματεία  στην Ευρώπη ούτε  λόγος.  Είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα..

Οπερ, επειδή το βραβείο των ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ θεωρείται καθοριστικό, πλέον οι πόρτες για τον Ινιαρίτου είναι ορθάνοιχτες. Για την κατάκτηση δεύτερου συνεχόμενου Οσκαρ. Ναι, βεβαίως και κάποιες λίγες φορές τα βραβεία Σωματείου κι Ακαδημίας δεν συνέπεσαν. Πολύ λίγες αλλά ΥΠΑΡΚΤΕΣ. Οπότε, αφού κάτι έγινε  μια φορά γιατί να μη συμβεί και μια επόμενη;

Τώρα η τράπουλα ανακατεύεται ως προς το ποιος θα πάρει την «καλύτερη ταινία» μια κι η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» του  Ινιαρίτου αλλά κι ο  ως χτές «ανταγωνιστής» στο Σωματείο «MADMAX»  του Τζορτζ Μίλερ , δεν έχουν υποψηφιότητα για Οσκαρ στο σενάριο (από το 1949 κι ύστερα, μετά τον «ΑΜΛΕΤ» του ΛΩΡΕΝΣ ΟΛΙΒΙΕ, μόνο δύο ταινίες που πήραν Οσκαρ δεν είχαν σεναριακή υποψηφιότητα κι αυτές ήταν «Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»(1966) και «ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ» (1998)) να δούμε πόσο το βραβείο Σκηνοθεσίας του Σωματείου θα φέρει και το βραβείο καλύτερης ταινίας της Ακαδημίας. Στην περίπτωση της «Μελωδίας της ευτυχίας» του ΡΟΜΠΕΡΤ ΓΟΥΑΙΖ και του «ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ» του ΤΖΕΗΜΣ ΚΑΜΕΡΟΝ, το είχε φέρει!!!! (αμφότεροι είχαν νικήσει και στο Σωματείο!)

Ωστόσο, το μοίρασμα της τράπουλας ως προς την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ παραμένει ΑΝΟΙΧΤΟ διότι τα ΤΡΙΑ Σωματεία που επηρεάζουν τις εξελίξεις του ΟΣΚΑΡ έχουν διαφορετικές προτιμήσεις: Οι ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ψήφισαν «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΟΡΤΑΡΙΣΜΑ», οι ΗΘΟΠΟΙΟΙ διάλεξαν «SPOTLIGHT» και τώρα οι ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ χειροκροτούν «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»

Που θα κάτσει η μπίλια του συνόλου;

ΥΓ. Αν ο ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ επαναλάβει τη νίκη και στα ΟΣΚΑΡ θα είναι ο τρίτος σκηνοθέτης στην Ιστορία της Ακαδημίας με δύο συνεχόμενα. Ο πρώτος, υπενθυμίζω, ήταν ο ΤΖΩΝ ΦΟΡΝΤ το 1941 για τα «ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ» και το 1942 για το «Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΑΣ» που το έχουν καταδικάσει οι EK ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ κριτικοί σε αφάνεια κι ας πρόκειται για αριστουργηματικό φιλμ επειδή προτιμήθηκε με τα μέτρα της εποχής από τον «Πολίτη Κέιν» (Ας σημειωθεί ότι τότε δεν είχαν  ξεκινήσει οι απονομές του Σωματείου). Ο δεύτερος είναι ο ΤΖΟΤΖΕΦ ΜΑΝΚΙΕΒΙΤΣ για τον οποίο τα είπα πιο πάνω αναλυτικά.