Ξεκινάμε λοιπόν από τον Ηχο και τη σημαντικότητα του όπου φέτος έχουμε την ευκαιρία να τον αντιληφθούμε καλύτερα όχι τόσο από ένα κατατοπιστικό πρόλογο όσο μέσα από τις ίδιες τις πέντε ταινίες που οι Ηχολήπτες της Κινηματογραφίας (βλ Ακαδημία Κινηματογράφου) υπέδειξαν ως τις πέντε καλύτερες.  Κι φυσικά θα είχαν τους λόγους τους. Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί οι «λόγοι».

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

1. BABY DRIVER.- Τζούλιαν Σλέιτερ, Τιμ Κάβατζιν, Μαίρη Χ.Ελλις

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Για τον Σλέιτερ είναι η πρώτη υποψηφιότητα αλλά διπλή καθόσον είναι υποψήφιος , για την ίδια ταινία, και στην κατηγορία του ηχητικού μοντάζ. Πρώτη υποψηφιότητα  για τους άλλους δύο, τον Κάβατζιν και την Ελλις-αυτοί μόνο στον ήχο.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ, ας πούμε, πραγματικά αξίζει να ασχοληθείς αν σε ενδιαφέρει ο κινηματογράφος στο παραμέσα του. Να προσέξεις τον ήχο και να δεις πως ο ήχος επιδρά ή συμβάλλει στο να επισημανθεί είδος. Η συγκεκριμένη ταινία ενώ έχει επίφαση περιπέτειας δράσης, λειτουργεί πολύ και ως κωμωδία. Ένα φρέσκο blockbuster (επειδή συνηθίσαμε να αποκαλούμε έτσι αυτές τις ανάλαφρες περιπέτειες δράσης) που όμως έχει κάτι παραπάνω. Κι όταν την έβλεπα, θυμόμουν εκείνο το πείραμα στην Αμερική με τον ηχολήπτη που μου άλλαξε τον ήχο του «Βράχου». Εδώ ο ήχος της δράσης γίνεται «ανάλαφρος» προκειμένου να μη χάσει ο σκηνοθέτης τον τόνο της κωμωδίας.

2. BLADE RUNNER 2049- Ρον Μπάρτλετ, Ντουγκ Χέμφιλ, Μακ Ρουθ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ο Χέμφιλ είναι οσκαρούχος της ομάδας- το πήρε το 1993 για τον «ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΩΝ ΜΟΪΚΑΝΩΝ». Αυτή είναι η ένατη υποψηφιότητα του. Εχει προταθεί επίσης για τα φιλμ «Ντικ Τρέισυ»(1991), «Τζερόνιμο»(1994), «Air Force One» (1998), «Insider»(2000), «Master and Commander» (2004), «Walk the line» (2006), «Η ζωή του Πι» (2013)

  Για τον Μπάρτλετ είναι η δεύτερη υποψηφιότητα- είχε προταθεί και το 2013 στη «Ζωή του Πι» κι είχε χάσει από το «Lesmiserables» το μιούζικαλ.

Για τον Ρουθ είναι η τρίτη, μετά την «Διάσωση» (2016) και τις περσυνές  «13 ώρες: Οι μυστικοί στρατιώτες της  Βεγγάζης » που είχαν όλες καταλήξει χωρίς νίκη.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Αν σας έλεγα ότι αυτός είναι ένας ήχος που ακολουθεί τη φωτογραφία; Πως γίνεται; Γίνεται όταν σε εκείνην έχει στρέψει την προσοχή του ο σκηνοθέτης Ντενίς Βιλνέφ-ένας σκηνοθέτης που έχει ιδιαίτερη σχέση με τον ήχο (πέρσι το ηχητικό μοντάζ της «Αφιξης», μια πολύ σύνθετη δουλειά, στέφθηκε με Οσκαρ) και ζητά από τους Ηχολήπτες ήχους είτε έντονους είτε σβησμένους που βγαίνουν μέσα από την ατμόσφαιρα που φτιάχνει η Φωτογραφία. Μια πολύ δύσκολη και πολύ ιδιαίτερη δουλειά που δίνει κι αυτή, όπως κι άλλες φετινές , καλλιτεχνική ποιότητα μέσω του ήχου στο είδος που λέγεται «blockbuster». Οσοι ξαναδείτε την ταινία προσέξτε αυτή τη «σχέση».

3. ΔΟΥΝΚΕΡΚΗ- Μαρκ Γουινγκκάρτεν, Γκρεγκ Λαντέηκερ, Γκάρυ Ρίτσο

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ο Λαντέηκερ είναι ο πολύ- οσκαρούχος της ομάδας και παλαιός πολεμιστής. Εχει ΠΑΡΕΙ ΤΡΙΑ ΟΣΚΑΡ: Για το «Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΝΤΕΠΙΤΊΘΕΤΑΙ» το 1981, για το «ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ» το 1982 και για το «SPEED» το 1995. Η φετινή είναι η ένατη υποψηφιότητα του. Εχει προταθεί επίσης (χωρίς νίκη) για το «JFK» (1992), για τον «Υδάτινο κόσμο» (1996), για το «Twisted» (1997), για το «U-571, Το χαμένο υποβρύχιο» (2001) και για το «Interstellar» (2015)

Οσκαρούχος είναι κι ο Ρίτσο. ΠΗΡΕ ΟΣΚΑΡ το 2011 για το «INCEPTION» εις βάρος του τωρινού συνεργάτη του Μαρκ Γουινγκάρτεν που ήταν υποψήφιος με το «The Social Network». Η φετινή είναι η πέμπτη του υποψηφιότητα. Εχει ξαναπροταθεί , χωρίς να κερδίσει, για το κινούμενο σχέδιο «Οι απίθανοι» (2005),  για τον «Σκοτεινό ιππότη» (2009) και για το «Interstellar»(2015)  

Τέταρτη υποψηφιότητα για τον Γουινγκάρτεν, χωρίς νίκη ως τώρα- έχει ξαναπροταθεί για το «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2009), για το «Social Network» (2011) και για το «Interstellar» (2015)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ δεν έχουμε απλώς σκηνοθετημένο ήχο. Εδώ έχουμε τον Ηχο ως βάση στον οποίο στηρίχτηκε η σκηνοθεσία. Ο Κρίστοφερ Νόλαν που αν προσέξει κανείς τους τίτλους των ηχοληπτών του θα δεί ότι τους έχει χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν κι ότι είναι σκηνοθέτης που με τον ήχο έχει θερμή σχέση, εδώ ξεπέρασε τον εαυτό του και το αντικείμενο. Ο Ηχος έγινε σταρ.  Ο Ηχος ΗΤΑΝ ο σταρ. Τον ήχο θαρρείς και θέλησε να σκηνοθετήσει μέσα από την Μάχη της Δουνκέρκης, ο Ηχος του προκαθόρισε εικόνα και ρυθμό, όλα έγιναν με βάση τον Ηχο στον οποίο είναι εμφανής η σκηνοθετική καθοδήγηση-παρέμβαση. ΚΙ από τον Ηχο εξαρτήθηκαν Φωτογραφία και Μοντάζ. Δηλαδή κάτι σαν αντίστροφο με αυτό που συνέβη στο «Blade Runner 2049». Εκεί ο ήχος ακολούθησε τη φωτογραφία ενώ εδώ ο ήχος καθόρισε κι αυτήν και το μοντάζ.

4. Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (The shape of water)- Κρίστιαν Κουκ, Μπραντ Ζόερν, Γκλεν Γκοτιέ

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ηχολήπτες.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ έχουμε άλλη περίπτωση ήχου, εκείνον που εντάσσεται πλήρως στη σκηνοθεσία, σε μια ΤΑΙΝΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ, όπου η συνολική σύνθεση της περιλαμβάνει και τον Ηχο. Χωρίς να πρόκειται για «έργο ήχου» ή για «blockbuster». Η απαλότητα του νερού και οι εντάσεις της περιπέτειας που είναι σαν να διαταράσσουν το νερό, όπως ακριβώς είναι το κλίμα της Σκηνοθεσίας σε ένα φιλμ που περιλαμβάνει πολλούς ήχους «πλατώ» κι εσωτερικών γυρισμάτων, μεταβάλλουν τον ήχο σε ΑΦΑΝΗ ΗΡΩΑ.

5. STARWARS- ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ  ΤΖΕΝΤΑΪ (StarWars: The las tJedi)- Ντέηβιντ Πάρκερ, Μάικλ Σέμανικ, Ρεν Κλάυς, Στιούαρτ Γουίλσον

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ:  Ο Πάρκερ έχει ΠΑΡΕΙ ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ: Το 1997 για τον «ΑΓΓΛΟ ΑΣΘΕΝΗ» και το 2008 για «ΤΟ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΜΠΟΡΝ». Η φετινή είναι η ένατη υποψηφιότητα του. Εχει προταθεί, χωρίς να κερδίσει, στα φιλμ : «Never Cry Wolf» (1984), «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού» (2004), «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2009), «The socia lnetwork» (2011), «Το κορίτσι με το τατουάζ» (2012), « Rogue One» (2017)

ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ και για τον Σέμανικ: Το 2004 για το «Ο ΑΡΧΟΝΤΑς ΤΩΝ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΩΝ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ» και το 2006 για τον «ΚΙΝΓΚ ΚΟΝΓΚ» (και τα δύο με σκηνοθέτη τον Πήτερ Τζάκσον).  Η φετινή είναι η 11^η υποψηφιότητα του. Εχει προταθεί επίσης για τους άλλους δύο «Αρχοντες των δαχτυλιδιών» (2002 «η συντροφιά του δαχτυλιδιού», 2003 «οι δύο πύργοι»), «Ο Ρατατούης» (2008), «Wall-E» (2009), «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2009- χρονιά με διπλή υποψηφιότητα), «The social network» (2011), «Το κορίτσι με το τατουάζ» (2012), «Hobbit» (2014)

Εβδομη υποψηφιότητα για τον Κλάυς, χωρίς καμία νίκη ως τώρα, ο οποίος έχει προταθεί και στους δύο κλάδους, τόσο της ηχοληψίας όσο και του ηχητικού μοντάζ. Στην πρώτη κατηγορία , μαζί με τη φετινή περιλαμβάνονται οι υποψηφιότητες των ταινιών «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2009), «The social network» (2011), «Το κορίτσι με το τατουάζ» (2012) ενώ στη δεύτερη κατηγορία , μαζί με τη φετινή, περιλαμβάνονται ι υποψηφιότητες ηχητικού μοντάζ για τις ταινίες «Fight Club» (2000) και «Το κορίτσι με το τατουάζ» (2012)

Πέμπτη υποψηφιότητα, χωρίς νίκη, για τον Ουίλσον. Εχει προταθει με τα φιλμ «Το άλογο του πολέμου» (2012), «Skyfall»(2013), «StarWars: Η δύναμη ξυπνά» (2016), «Rogu eOne» (2017).

TAYTOTHTAΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Η αποθέωση του «blockbuster- ήχου». Η διαφορά του από την «Δουνκέρκη» φερειπείν ή από το «BladeRunner 2049» είναι πως δεν πρόκειται για «σκηνοθετημένο» ήχο, όμως, χωρίς αυτόν τον ήχο δεν θα υπήρχε το είδος, δεν θα υπήρχαν τα εξελιγμένα πολυσινεμά, δεν θα υπήρχε η τελειοποίηση της τεχνικής, ψηφιακής επεξεργασίας και στα ηχητικά ζητήματα του σινεμά. Είναι ένας σύνθετος ήχος-επίτευγμα που  βγάζει ήχους από τη σωρεία των εφφέ αλλά ενσωματώνει και τη μουσική του Τζων Γουίλιαμς χωρίς να την «καπελώνει», φέρεται με σέβας απέναντι της. Κι αυτά είναι πράγματα που σημειώνονται και βαθμολογούνται.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Στην περίπτωση της «Δουνκέρκης» ο ήχος δεν είναι μόνο ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ αλλά και ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ της ταινίας. Κι αν θέλουμε να της βρούμε αντίπαλο; Βρείτε εσείς, εγώ αδυνατώ. Σεβόμενος απολύτως τα άλλα τέσσερα