Ούτε η «κομματάρα» ούτε η «τραγουδάρα» ούτε η «πρωτοπορία» μετράνε , αν δεν έχουν κινηματογραφική λειτουργικότητα, αν δεν έχουν κινηματογραφική προέκταση και προπάντων, κινηματογραφική υπόσταση. Επειδή ένα «προχωρημένο» για τη μουσική ΄για τη δισκογραφία τραγούδι ακούστηκε σε ταινία ή γράφτηκε για ταινία, δεν σημαίνει ότι είναι το καλύτερο κινηματογραφικό τραγούδι της χρονιάς διότι το ζητούμενο είναι η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΤΗΤΑ. Κι αυτή, ορίζεται από τους 7285 κινηματογραφισστές όλων των κλάδων που συναποτελούν την Ακαδημία.  

Το τραγούδι έχει να κάνει με τη θέση που κατέχει στην ταινία, με το πώς συνδέεται με το σενάριο της, με το πώς «κλείνει» (τίτλοι φινάλε) (άκουγα πρόσφατα το τραγούδι από τη «Φρίντα») ή «ανοίγει» (τίτλοι αρχής) μια ταινία (υπάρχει αντιπροσωπευτικότερο παράδειγμα από το «Windmills of your mind» της «Υπόθεσης Τόμας Κράουν»;), με το πώς την χαρακτηρίζει, με το πώς ταυτίζεται με μια ταινία σε λειτουργική σχέση με το σύνολο  κι όλο αυτό να καταλήγει στο τραγούδι που πιστώνεται κι ολόκληρη την ταινία (περίπτωση Χατζιδάκι με τα «Παιδιά του Πειραιά)» , με το πώς μπορεί να «εκπροσωπεί» ηχητικά και περιεκτικά ένα φιλμ (περίπτωση Εμινεμ), με το πώς μπορεί να γίνεται προέκταση της μουσικής η οποία κλιμακώνεται σε ένα τραγούδι (από το «The way we were» ως το «Moonriver» αλλά και το «Up there we are we belong»). Οπως επίσης και το πώς συμπαρασύρεται από μια συνολική αποτυχία κι εκτίθεται κινηματογραφικά κι αυτό, κι ας κάνει σουξέ αργότερα στη δισκογραφία (περίπτωση «New York New York») .

Το ζητούμενο στο ΟΣΚΑΡ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ δεν είναι ένα τραγούδι που υποχρεωτικά θα σιγοψιθυρίσουμε αλλά ένα τραγούδι που εντάχθηκε ΠΛΗΡΩΣ στην ταινία. Με βάση αυτό γίνονται οι επιλογές και με τίποτε άλλο. Οσοι δεν καταλαβαίνουν αντιδρούν φυσικά με το σχόλιο «εκεί μέσα βάζουν ό,τι νάναι». Δεν χρειάζεται απάντηση προς αυτούς, έχουν συστήσει την ταυτότητα τους. Εξού και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό το πώς προτείνεται συχνά –πυκνά η Νταϊάν Γουόρεν που είναι και φέτος υποψήφια  κι όχι κάποιοι της μουσικής πρωτοπορίας που περνάνε κι από το σινεμά. Διότι η Νταϊάν Γουόρεν είναι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΣ, ασχολείται αποκλειστικά με αυτό, γράφει τραγούδια πάνω στα σενάρια που της δίνουν. Και δεν προτείνεται η Γουόρεν αλλά τα τραγούδια της για την κινηματογραφικότητα που τους αναγνωρίζεται κι ας χάνονται μετά στους εισπρακτικούς πίνακες της δισκογραφίας.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΙΝΑΙ:

1. «Mighty river» από το «MUDBOUND»- Μουσική και στίχοι: Μαίρη Μπλάιτζ, Ραφαέλ Σααντίκ, Τάουρα Στίνσον

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Η Μαίρη Μπλάιτζ έχει φέτος διπλή υποψηφιότητα- έχει προταθεί και με την ιδιότητα της ηθοποιού στην κατηγορία supporting για την ίδια ταινία. Για τους δύο συνεργάτες είναι η πρώτη υποψηφιότητα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Μπαλάντα που εκφράζει πλήρως το περιεχόμενο της ταινίας που έχει να κάνει με το διαχωρισμό, με το μίσος, με τις βαθύτερες καταλήξεις και συμπυκνώνει σε τραγούδι τόσο με τους στίχους όσο και με τη μελωδία, τα έργο που είδαμε. Κι η κατάληξη του, ακούγεται σαν «νέγρικο» κλάμα, δείχνοντας έτσι και τη μεριά από την οποία εκφράζονται τόσο το τραγούδι όσο κι η ταινία.

2. «Mystery of love» από το «ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ (Call me by your name)- Σούφτζαν Στίβενς

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ερμηνεύει στην αίσθηση της ταινίας που είναι το ξύπνημα της νιότης και του έρωτα σε ένα ηλιόλουστο ιταλικό καλοκαίρι. Μια ήρεμη μπαλάντα είναι το τραγούδι που σου αφυπνίζει γλυκές αισθήσεις, που εκφράζει όλο αυτό που συμβαίνει στα πρόσωπα και στο οποίο συμβάλει κι ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύεται , θέλει χαμηλή φωνή σαν να σου ψιθυρίζει το τραγούδι ερωτόλογα στο αυτί , κάτι σαν ….. «ας τ’ άκουγα από σένα τα λογάκια του μπάτη»…….

3. «Remember me» από το «COCO»- Μουσική και στίχοι από τους Κρίστεν Αντερσον Λοπέζ και Ρόμπερτ Λοπέζ.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Το δίδυμο έχουν ΠΑΡΕΙ ΟΣΚΑΡ το 2014 με το «LET IT GO» από το  «FROZEN». Αυτή είναι η δεύτερη υποψηφιότητα τους

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Αγαπησιάρικο σε στίχους, παιχνιδιάρικο παντού, allegro στη μουσική αλλά με μια μελαγχολική υπονόμευση κάπου –κάπου, εκφράζει πλήρως το συγκεκριμένο φιλμ, το συγκεκριμένο κινούμενο σχέδιο που κατορθώνει να προσφέρει στα παιδάκια ψυχαγωγία με ένα έργο αφιερωμένο στη μέρα των νεκρών. Κι έχει και μεξικάνικες καταβολές, όπως τις έχει κι η ταινία.

4. «Stand up for something» από το «MARSHAL»- Μουσική: Νταϊάν Γουόρεν, Στίχοι: Λόνυ Λιν και Νταϊάν Γουόρεν

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΟΣΚΑΡ έχει ΠΑΡΕΙ ο στιχουργός Λόνυ Λιν το 2015 για το «SELMA». Αυτή είναι η δεύτερη υποψηφιότητα του.

Αντιθέτως, η συνθέτης Νταϊάν Γουόρεν προτείνεται για ένατη φορά και μέχρι στιγμής βρίσκεται χωρίς νίκη. Οι προηγούμενες οκτώ υποψηφιότητες της ήταν για τραγούδια από τα φιλμ : «Μανεκέν» (1988),»Υπόθεση πολύ προσωπική» (1997), «Con Air» (1998), «Αρμαγεδδών» (1999), «Μια τρυφερή σχέση» (2000), «Περλ Χάρμπορ» (2002), «Beyond the lights» (ελλ. τίτλος «Πότε πέφτει ένα αστέρι») (2015), «The hunting ground» (ντοκυμαντέρ) (2016)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ενδιαφέρουσα σύνθεση. Σαν συνδυασμός μπαλάντας, νέγρικου spiritualαλλά και rap, ακούγεται σαν μουσική κραυγή, σαν διαμαρτυρία ακουμπώντας στο περιεχόμενο του φιλμ που είναι η ιστορία ενός Αφρο-Αμερικάνου δικηγόρου του 1940 που αναλαμβάνει την υπεράσπιση ομόχρωμου του ο οποίος κατηγορείται για βιασμό της λευκής αφεντικίνας του. Ως φιλμ έχει παρόμοια του, που υπήρξαν στον καιρό τους πρωτοπορία (λχ «Ιστορία ενός εγκλήματος»), η αποκλειστική υποψηφιότητα του τραγουδιού από τα σύνολο της ταινίας περιμένει την ετυμηγορία της Ακαδημίας για το αν είναι αυτό που ξεχωρίζει από το φιλμ ή αν συμπυκνώνει το όλον . Η πρώτη περίπτωση εξαντλείται σε υποψηφιότητα, η δεύτερη οδηγεί σε νίκη.

5. «This is me» από το «THE GREATEST SHOWMAN»- Μπεντζ Πάσεκ, Τζάστιν Πολ.

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Το δίδυμο που ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΟ ΟΣΚΑΡ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ με το «CITY OF STARS» από το «LA-LA-LAND» πέρσι κι έχασαν από τους … εαυτούς τους, την ίδια χρονιά για την ίδια ταινία με το άλλο τραγούδι, το «Audition». Αυτή είναι η τρίτη τους υποψηφιότητα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Ξεκινά ως μπαλάντα, κλιμακώνεται σταδιακά κι αποθεώνεται ως τραγούδι για μιούζικαλ θεάματος. Από όλο το φιλμ κι από όλα τα τραγούδια του ξεχώρισε μόνο αυτό, είναι η μοναδική υποψηφιότητα της ταινίας αλλά είναι κι ένα τραγούδι που συγκεντρώνει μέσα του τον «πυρήνα», το «κουκούτσι» της ταινίας, την ιδιαιτερότητα του θεάτρου που έστησε το 1800 ο Μπάρνουμ, με τα freakshows κι είναι τραγούδι για το πώς αισθάνονται οι άνθρωποι-τέρατα.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Το «This is me» του «The greatest showman» απειλεί ευθέως το «remember me» του «Coco», που είναι κι αυτό το οποίο φέρεται ως φαβορί. Μόνο που στη φετινή χρονιά κυριαρχούν τα «τραγούδια περιεχομένου» οπότε θα παίξει ρόλο και η έκφραση του περιεχομένου, άρα θα παίξουν και ταινία και είδος. Πάντως, και τα δύο φαβορί, περιεχόμενο εκφράζουν.