Και με τα έργα συνόλου, τι γίνεται; Πως διαχωρίζονται οι ρόλοι; Εκεί, λοιπόν, κεντρικός ήρωας είναι το «σύνολο». Στα Απόρρητα της Νυρεμβέργης» δεν λέει την ιστορία κάποιου εκ των πολλών ερμηνευτών, λέει την ιστορία της δίκης. Στο «Δίκτυο» δεν λέει την ιστορία ούτε της Φαίη Νταναγουέι, ούτε του Γουίλιαμ Χόλντεν ούτε του Πήτερ Φιντς. Λέει την ιστορία του Δικτύου, αυτός είναι ο κεντρικός ήρωας, σε αυτόν βάζει εμπόδια το σενάριο για να φτάσει στο φινάλε που του όρισε ο συγγραφέας του (όχι ο σκηνοθέτης, μην διαβάζω βλακείες). Αυτοί που τίθενται επικεφαλής του συνόλου και κινούν τους μοχλούς θεωρούνται και πρωταγωνιστικοί. Οι άλλοι που μπαίνουν και βγαίνουν είναι supporting. Και στα «Απόρρητα της Νυρεμβέργης»; Πρωταγωνιστικοί είναι οι δύο που κινούν τη δίκη: Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου  Σπένσερ Τραίησυ κι ο συνήγορος υπεράσπισης των Ναζί , πάνω στον οποίο κάνει focus το σενάριο (αφού το ρόλο του «κατήγορου» έχει αναλάβει κατά κάποιο τρόπο ο Τραίησυ) κι είναι ο Μαξιμίλιαν Σελ. Οι υπόλοιποι , μάρτυρες κλπ, είναι οι supporting

Η φετινή πεντάδα δίνει τη δυνατότητα επιμέρους εξηγήσεως και λύσης αποριών.. Μέχρι του… χρόνου

Ας σημειωθεί επίσης ότι οι 4 από τους 5 υποψήφιους είναι Οσκαρούχοι της ηθοποιίας.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ

1. ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ «A beautiful day in the neighborhood»

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΔΥΟ ΟΣΚΑΡ έχει πάρει ο ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ, δύο συνεχόμενες χρονιές. Το 1994 για το «ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ» και το 1995 για τον «ΦΟΡΕΣΤ ΓΚΑΜΠ».

Η φετινή είναι η 6^η υποψηφιότητα του , πρώτη φορά στη supporting λίστα. Εχει προταθεί χωρίς νίκη για τα φιλμ «Big» (1989), «Η διάσωση του στρατιώτη Ράυαν» (1999), «Ο ναυαγός» (2001)

Ο ΡΟΛΟΣ. Παίζει υπαρκτό πρόσωπο, τον Φρέντυ Ρότζερς , γνωστό ως «Μίστερ Ρότζερς» που είχε διάσημο τηλεοπτικό πρόγραμμα για παιδιά κι ο άνθρωπος αυτός που κήρυττε την καλοσύνη και την αγαθότητα επεμβαίνει στη ζωή του δημοσιογράφου με τον οξύθυμο χαρακτήρα , που έρχεται να του πάρει συνέντευξη. Και του την αλλάζει τη ζωή!!

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Ερμηνεία πάνω σε «περσόνα». Ρόλος κομμένος και ραμμένος για την «ΠΕΡΣΟΝΑ» του Τομ Χανκς. Μην μπερδεύουμε την «περσόνα» με την «μανιέρα». Μόνο αυτός θα μπορούσε να παίξει ΕΤΣΙ αυτό το ρόλο, με αυτό το καλοκάγαθο, παιδιάστικο στοιχείο, που έχει να κάνει με την καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία του.. Αυτό του δίνει σημαντικότητα, η μοναδικότητα. Και παίρνει την ταινία πάνω του. Παρόλο ότι το έργο δεν λέει την ιστορία του κυρίου Ρότζερς αλλά την ιστορία του δημοσιογράφου, που τον παίζει (επίσης υπέροχα) ο Μάθιου Ρυς. Ο ρόλος του Τομ Χανκς είναι ο καταλύτης στη ζωή του δημοσιογράφου.

2. ΑΝΤΟΝΥ ΧΟΠΚΙΝΣ  «Οι δύο Πάπες» (The two Popes)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ : ΝΙΚΗΤΗΣ του ΟΣΚΑΡ 1992, Α’ ρόλου, για το «Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ» (να ένα παράδειγμα που ο ρόλος, αν και μικρότερος αρκετά από της συμπρωταγωνίστριας ,θεωρήθηκε πρωταγωνιστικός διότι το έργο δεν έλεγε την ιστορία της Τζόντι Φόστερ αλλά την ιστορία της σχέσης της με τον Χάνιμπαλ Λέκτερ- οπότε κι οι δύο ρόλοι θεωρούντο πρωταγωνιστικοί, ως αλληλοσυμπληρωματικοί, σύμφωνα με το Σενάριο)

Η φετινή είναι η 5^η υποψηφιότητα του. Είχε προταθεί  ως Α΄ ρόλος για τα φιλμ «Τα απομεινάρια μιάς μέρας» (1994), «Νίξον» (1996)  και «Αμιστάντ» στην supporting κατηγορία (1998)

Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει τον Πάπα Βενέδικτο, τον εκπρόσωπο του συντηρητισμού εντός Καθολικής Εκκλησίας ,και το πώς ήρθε αντιμέτωπος με τον «άνεμο αλλαγής» του φιλελεύθερου Πάπα Φραγκίσκου.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Ο Αντου Χόπκινς επιστρατεύει, μετά από καιρό, τη θεατρικών καταβολών βιρτουοζιτέ του, και κάνει μια ερμηνεία από αυτές που εντυπωσιάζουν το κοινό, κάτι που φυσικά δεν είναι εύκολο να το κάνει ο καθένας. Επίδειξη τεχνικής, ερμηνευτικής «πονηριάς», παπικό ύφος και κρυμμένη ιδιοτέλεια που μπορεί και να μην είναι ιδιοτέλεια… Να μια διαφορά, σε σχέση με ρόλους. Ισως εδώ ο ρόλος του να είναι πιό μεγάλος από του Χάνιμπαλ Λέκτερ, ίσως να είναι και ίδιος. Όμως το έργο μας λέει την ιστορία του Πάπα Φραγκίσκου κι όλη τη διαδρομή του. Ο Βενέδικτος είναι μέρος αυτής της διαδρομής, τα δε του Βενέδικτου δεν φωτίζονται ως οι ρόλοι να ήταν «ισότιμοι». Δεν είναι το «Μπέκετ» ούτε «Ο Αμπιγιέρ»

3. ΑΛ ΠΑΤΣΙΝΟ «Ο Ιρλανδός» (The Irishman)

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΠΗΡΕ ΟΣΚΑΡ το 1993 Α΄ΡΟΛΟΥ για το «ΑΡΩΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ», ένα ρόλο στον οποίο εφηύρε το «βλέμμα» του τυφλού, με αποτέλεσμα αυτό τα βλέμμα να περάσει ως Μάθημα σε Σχολές Υποκριτικής Παγκοσμίως- στην Ελλάδα το δίδαξε στους μαθητές του, ενθουσιασμένος από το επίτευγμα του Πατσίνο ο αείμνηστος ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ.

Η φετινή είναι η 9^η υποψηφιότητα. Εχει προταθεί χωρίς νίκη για τα φιλμ «Ο Νονός» (1973, β’ ρόλου- να ένας supporting ρόλος που ήταν μεγαλύτερος σε διάρκεια από τον leading του Μάρλον Μπράντο), «Σέρπικο» (1974), «Ο Νονός μέρος 2^ο» (1975), «Σκυλίσια μέρα» (1976), «Δικαιοσύνη για όλους» (1980), «Ντικ Τρέισσυ» (β’ ρόλος , 1991), «Οικόπεδα με θέα» (β΄ρόλος, 1993)

Ο ΡΟΛΟΣ: Υποδύεται τον Τζίμυ Χόφφα, τον γκάνγκστερ-συνδικαλιστή, που δολοφονήθηκε και το πτώμα του δεν ανευρέθη. Στην ταινία υπάρχει εκδοχή ποιητικής αδείας του «ποιος τον σκότωσε».

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ:  Ο Αλ Πατσίνο παίζει το ρόλο με τη γνωστή εκρηκτικότητα και την τάση του για over-acting, που ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε του το υπογραμμίζει αλλά και του το «καναλιζάρει» διότι αυτό ακριβώς χρειάζεται για τον Χόφφα της ταινίας, να είναι ο ρόλος που δεν έχει την «γεροντικότητα» των άλλων, να είναι οι σκηνές του Χόφφα οι σκηνές της έντασης, που «σπάνε» την «γεροντίλα». Κι ο Πατσίνο, κάνει επίτευγμα.

4. ΤΖΟ ΠΕΣΙ «Ο Ιρλανδός» (The Irishman)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΠΗΡΕ ΟΣΚΑΡ β’ ρόλου το 1991 για «ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ».

Η φετινή είναι η τρίτη του υποψηφιότητα. Είχε προταθεί και το 1981 για το «Οργισμένο είδωλο».

Ολες του οι οσκαρικές συμμετοχές είναι για β΄ρόλο, ΚΙ ΟΛΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΣΕΖΕ για σκηνοθέτη του.

Ο ΡΟΛΟΣ: Γκάνγκστερ βοηθητικός, άλλοτε προστατευόμενος του κεντρικού  ήρωα Ντε Νίρο, εκτελεστικό του όργανο, γκάνγκστερ γερασμένος, γκάγκστερ σε ίδρυμα αποκατάστασης.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Στην ερμηνεία του Τζό Πέσι αντανακλάται περισσότερο από ό,τι στους άλλους, η σκηνοθετική γραμμή Σκορσέζε περί «Γεροντίλας». Στον Πέσι και στο πως παίζει το ρόλο  (όπως και στο μοντάζ της Θέλμα Σουνμέηκερ) είναι που φαίνεται η διαφορά από τα «Καλά παιδιά», πως εκείνος ο υστερικός της κόκας μπράβος, έχει γίνει ένας χαμηλότονος , κουρασμένος γκάγκστερ, με σκηνή αποθέωσης εκείνη στο Ιδρυμα.

5. ΜΠΡΑΝΤ ΠΗΤ «Κάποτε στο Χόλυγουντ» (Once upon a time…. In Hollywood)

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ. Είναι ο μόνος μη οσκαρούχος της πεντάδας, στο χώρο της ηθοποιίας. Διότι έχει πάρει ΟΣΚΑΡ αλλά ως συμμετέχων ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ στο «12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ».

Η φετινή είναι η 4^η ερμηνευτική του υποψηφιότητα. Είχε προταθεί για τα φιλμ «12 πίθηκοι» (β΄ρόλου, 1996), «Η απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» (2009), «Moneyball» (2012)

Ο ΡΟΛΟΣ: Παίζει τον «κασκαντέρ», τον αντικαταστάτη του κεντρικού ήρωα, στις επικίνδυνες σκηνές κι είναι ένα άτομο το οποίο πίσω από τοα «αγγελικό» χαμόγελο, κρύβει τον επιθετικό και βίαιο χαρακτήρα που τον φοβάται ακόμα και το ….ντόμπερμαν.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ: Σαφώς και το σενάριο την ιστορία του Ντι Κάπριο αφηγείται. Περί αυτού δεν χωρεί αμφιβολία. Όμως, ο Ταραντίνο, για το ρόλο του Μπράντ Πιτ έχει γράψει τις τρεις από τις μεγάλες σπέσιαλ σκηνές της ταινίας, στις οποίες ο Πιτ παίζει ακριβώς το πνεύμα Ταραντίνο, της διαρκούς κωμικής υπονόμευσης, χωρίς την παραμικρή υπογράμμιση, με απόλυτο μέτρο και ισορροπία.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Θα γίνουν και οι 5 οσκαρούχοι της Ηθοποιίας μια κι ο Μπραντ Πιτ εδώ δείχνει την απίστευτη ωρίμανση και πως ακριβώς μπορεί να παίζει στις επικίνδυνες ισορροπίες ρόλου και είδους, με αυτό που ανέφερα ως ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΤΟΥ, το ΜΕΤΡΟ και την ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ.

Αν θέλετε να του βρούμε αντίπαλο… πάσα προσφορά δεκτή.