Ναι, η ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ είχε βγει μεγάλη στο θέατρο αφού είχε τελειώσει με τις άλλες υποχρεώσεις της.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση σε αυτή τη γυναίκα ήταν η ΤΑΧΕΙΑ ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Κι η γνωριμία με τον ΑΛΕΚΟ ΑΛΕΞΑΝΡΑΚΗ, όταν έπαιξε στο δικό του θιασο, καλοκαίρι του 1969, στα «ΜΕΓΑΛΑ ΧΡΟΝΙΑ» του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΟΥΣΟΥ, σε σκηνοθεσία ΑΛΕΞΗ ΜΙΝΩΤΗ στο «Μετροπόλιταν» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήταν καθοριστική. Σχεση και καλλιτεχνικό ζευγάρωμα μαζί. Οπου σύντομα το έκαναν θίασο. Με επιτυχία με την πρώτη. Κι ενώ ο θίασος προλαβαίνει ίσα ισα να βαπτιστεί θίασος Αλεξανδράκη-Γαληνέα, σε δυο το πολύ χρόνια, είχαν αρχίσει κι έλεγαν «απόψε θα πάμε στη Νόνικα». Όχι ότι ότι υποτιμούσαν τον Αλέκο, μα ο Αλέκος ήξερε να πριμοδοτεί τις κυρίες αφενός, κι η Νόνικα αφετέρου είχε τα προσόντα. Και γρήγορα απόκτησε γυναικείο κοινό εξου και σαν..φιλενάδες έλεγαν οι θεάτριες της «θα πάμε στη Νόνικα». Ο αερας της,η κομψότητα της, το κυριλίκι της αλλά και το ταλέντο της σε συνδυασμό με το μυαλό της και τι επιλογές των έργων της, συνέβαλαν σε αυτό, το δημιούργησαν.

Έλαμψε, έκαναν επιτυχίες τεράστιες.

Πριν γίνει ο θίασος με τον Αλέκο, πρόλαβε κι έπαιξε με το ζεύγος των ζευγών, την ΠΑΞΙΝΟΥ και τον ΜΙΝΩΤΗ στο « ΗΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΩΝΙ» του ΣΩΝ Ο ΚΈΙΖΥ. Και τότε η Κατίνα είπε για τη Νόνικα, ότι είναι γεννημένη «ΚΩΜΙΚΗ ΚΑΡΑΤΕΡΙΣΤΑ». Κάτι που υιοθέτησε κι η Αλίκη για αυτήν και στη συνέχεα κι άλλος κόσμος στο θέατρο.

Ωστόσο η Νόνικα τοσο ως κομψή κυρία  όσο κι ως γυναίκα με φέγγος αλλά και με ταλέντο και ικανότητα στη διαχείριση του ρεπερτορίου -ήταν και μορφωμένη, μιλούσε και γλώσσες, ταξίδευε για να δει έργα- έκανε καριέρα θιασαρχικής πρωταγωνίστριας. Της άρεσαν κι οι αναφορές στις σταρ  (και στη Μαίριλυν και στη Λάνα Τάρνερ και στη Μινέλι(είχε κάνει μια εμφανιση αλα «Καμπαρέ» όταν ανέβασε την «Πέπσυ» , καλοκαίρι του ’78) και στη Ντήτριχ και βέβαια είχε τον τρόπο όλο αυτό να το στηρίξει και να μην το εκθέσει.

Και τελικά, έγινε, η τελευταια μεγάλη θιασαρχίνα από εκείνες της παλιάς στόφας. Κι ας ήταν μεταγενέστερη λόγω καθυστέρησης.

Το «ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ» του ΝΤΑΓΚΛΑΣ ΧΙΟΥΜ, το «ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΡΑ» του ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΣΛΕΗΝΤ (που το είχε φέρει φρέσκο από την Αμερική μόλις η Ελεν Μπέρστυν είχε πάρει το «Τόνυ» και λίγο πριν το κάνει ταινία και προταθεί για Οσκαρ-αν κι η ίδια μου είχε πει ότι στην πραγματικότητα το έργο το είχε φέρει η Λαμπέτη και της το είχε παραχωρήσει) (εδώ έφερε στην ΅Ελλάδα και τον Α ΔΡΕΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ να το σκηνοθετησει)και να ανοίξει τη μεγάλη πόρτα του), η ‘ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΦΑΚΕΛΛΩΩΝ» του ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΕΡΙΓΚΑΝ (που το έκανε με τον Βολανάκη), το «ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΑΥΤΟ» στην εκδοχή μιούζικαλ, το «ΜΑΡΤΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ» της ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ  σε ένα μυθικο σκηνικό-δικηγορικό γραφείο βιβλιοθήκη, η «ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ» του ΝΗΛ ΣΑΪΜΟΝ αλλά κι η «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ» του ΧΑΡΟΛΤ ΠΙΝΤΕΡ , κι αυτή με τον Βολανάκη, ήταν από τις εισπρακτικές πρωτιές τους.

Κάποια στιγμή απόκτησε και δικό της θέατρο για περιορισμένο διάστημα, το «ΙΛΙΣΙΑ», 'όπου παρουσίασε γερό ρεπερτόριο , έφερε και τη Θεώνη Ωλντριντς και της έκανε τα κοστούμια στην "Κυρία του Μαξίμ" και στην "Επιστροφή της γηραιάς κυρίας", την ξεχωρισα πάλι ως κομεντιέν στις "Φλημες" του Σάιμον,  στα 20 χρόνια σχέσης χωρισε με τον Αλέκο αλλά έμειναν μαζί ως σύντροφοι σε μια επικοινωνια πολύ αγαπησιάρικη  με πολλή φροντίδα από μέρους της. Μετά έκανε κι ανεξάρτητες συνεργασίες, σημαντικότερη εκτιμώ το "ΠΕΝΘΟΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ" στο "Αμφιθέατρο του Ευαγγελάτπυ Με την Τασοπούλου και τον Τζώρτζογλου- ΄γταν και πολύ ωραία παρασταση

Στο σινεμά λίγα πράγματα έκανε. Μέχρι να βγει , να σταθεί και να εδραιωθεί στο θέατρο, το παλιό σινεμά είχε μετρήσει το ζην -όπως θα έλεγε κι ο Καραγατσης –«εξεμέτρησε το ζην».Εκανε τρία στο Φίνο, όχι πρωταγωνιστικά, τη «Λεωφόρο του μίσους» σε ρόλο….Νάνας Μούσχουρη  με φωνή Τζένη Βάνου  με μια ωραιότατη σκηνή με τον Νίκο Γαλανό, έπαιξε την αντίζηλο της Αλίκης στην «Κόρη του ήλιου» και στη συνέχεια με τη Βλαχοπούλου και τον Αλεξανδράκη στην «Κόμησσα της Κέρκυρας» του Σακελλάριου όπου εκεί έδειξε το κωμικό της, εκείνο που είχε προβλέψει η Παξινού, κι είναι κι ο καλύτερος κινηματογραφικός της ρόλος με τον μπαρμπα Αλέκο να βρίσκει και παλι την επαναλαμβανόμενη ατάκα που χρειάζεται ένας κωμικός «να φαω τα κόκκαλα μου»  ως όρκς κουτσομπόλας.

ΚΙ εκεί που το σινεμά σχόλαγε, έκανε μια τηλεοπτική σειρά με τον Αλέκο και πολύ καλό κατς(Δαμιανός, Λαμπροπούλου, Κωσνταρου, Ερημου, Ευαγγελίδης), το «Ο πάραξενος ταξιδιώτης», κι έτσι συστήθηκε και στο μεγάλο κοινό και το χειμώνα της πήγαν μαζικά στο θέατρο, στο «Προσεξε το σκαλοπάτι»

Η Νόνικα μπορεί να  είναι η επιτομή της «Κυρίας» αλλά πάνω απ΄όλα εκπροσωπεί το κερδισμένο στοίχημα του Χαμένου Χρονου. Ζωντανές μαρτυρίες οι δυο άξιες θυγατέρες της Εριέτα και Αμαλία-Μουτούση. Επώνυμο οικογενειακό με το οποίο είχε βγει αρχικά κι η μητερα τους. Συλλυπητήρια και στην τρίτη κόρη της πυ δεν έγινε ηθοποιός, την Αλεξία