Δι’ αυτού του τρόπου να αρχίσουν να μπαίνουν περισσότερο στο νόημα των Ακαδημιών οι Ελληνες θεατές που δεν είναι αυτοί οι οποίοι φταίνε για την άγνοια . Κι έτσι, διάφορα πράγματα που νομίζουν ότι πρέπει να κατηγορούν στα Οσκαρ ως επίδειξη αντι-αμερικανισμού, ας δουν ότι αυτά είναι ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ θέματα και ισχύουν με τον ίδιο τρόπο και στην Ευρώπη.
Το ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟ είναι αυτό για το οποίο ελπίζω του χρόνου στα Οσκαρ –την υγειά μας νάχουμε- να μην χρειαστεί πάλι να απαντώ στην ερώτηση «πως είναι δυνατόν να μην παίρνει το βραβείο σκηνοθεσίας η «καλύτερη ταινία»;». Ούτε στην ΙΤΑΛΙΚΗ ούτε στη ΓΑΛΛΙΚΗ Ακαδημία συμπίπτουν (φέτος ούτε στην Βρετανική αλλά αυτή δεν την θεωρώ τόσο πολύ «ευρωπαϊκή» αφού με τα οσκαρικά φιλμ ασχολείται κι όχι με τα δικά της) (αν και στα Οσκαρ φέτος συνέπεσαν η καλύτερη ταινία με την καλύτερη σκηνοθεσία-«Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ») διότι στις Ακαδημίες το κριτήριο είναι εργοκεντρικό, ως επί το πλείστον, κι όχι «φεστιβαλικό» ή του auteur. Αυτοί είναι ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΚΑΝΟΝΕΣ.
Τα DAVID DI DONATELLO απονεμήθηκαν την εβδομάδα αυτή, τα «CESAR» είχαν δοθεί τις μέρες της παραζάλης των ΟΣΚΑΡ και τα άφησα επίτηδες περιμένοντας να τελειώσουμε από εκείνη τη βαβούρα και να τα ενιαιοποιήσω με τα βραβεία των Ιταλών.
Συμπτωματικά,την εβδομάδα που αναρτώ το άρθρο, προβάλλονται στην Αθήνα δύο ταινίες που βραβεύτηκαν στις εθνικές Ακαδημίες τους, το ιταλικό «ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ» που τιμήθηκε στα «Donatello» με το ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ και το «ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ» που τιμήθηκε με 5 «Cesar» : ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ (Αλμπέρ Ντυπονέλ), ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΣΚΗΝΙΚΩΝ, ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ, όχι , όμως και με της καλύτερης ταινίας που προτίμησαν κι εκεί το κοινωνικό μήνυμα για «καλύτερη ταινία» (όπως έχει συμβεί και στα Οσκαρ με το «Crash» ή με το «Spotlight» ή με το «Moonlight») και βράβευσαν το «120 ΧΤΥΠΟΙ ΤΟ ΛΕΠΤΟ».
Στην ΙΤΑΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ, το «David di Donatello» βράβευσε ως καλύτερη ταινία ένα έργο που συνδυάζει κωμωδία, μιούζικαλ αλλά και γκανγκστερική "ολίγη", το «AMORE E MALAVITA» («έρωτας κι υπόκοσμος») των αδελφών ΜΑΝΕΤΙ (δεν τους ξέρουμε ακόμα στην Ελλάδα, ελπίζω κάποτε να τους μάθουμε…) και κράτησαν το «κοινωνικό μήνυμα» για το βραβείο «Σκηνοθεσίας» (για όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι θεωρείται «Σκηνοθεσία») (όπως είχαν φερθεί ανάλογα και τα Οσκαρ με τα «Σταφύλια της οργής» του Τζον Φορντ έναντι της «Ρεβέκας» ή με τον «Καταδότη» του ίδιου έναντι της «Ναυτικής ανταρσίας» ή σε πιο πρόσφατες δεκαετίες με τον «Πιανίστα» του Ρομάν Πολάνσκι έναντι του μιούζικαλ «Σικάγο») και βράβευσαν το «Α CIAMBRA» του ΓΙΟΝΑΣ ΚΑΡΠΙΝΙΑΝΟ, με θέμα γύρω από το μεταναστευτικό και με έντονη την επίδραση του «Moonlight», στο οποίο έδωσαν και το βραβείο του MONTAZ.
Ας σημειωθεί πως τόσο οι Γάλλοι όσο κι οι Ιταλοί στα βραβεία τους έδειξαν πως πικράθηκαν με τους αποκλεισμούς τους από το Οσκαρ της Ξενόγλωσσης Ταινίας, αν κρίνουμε από τις τελικές επιλογές τους που αφορούν αντίστοιχα στο «120 κτύποι το λεπτό» και το «A ciambra» που ήταν οι επίσημες υποβολές και δεν τα κατάφεραν να μπουν ούτε στη short list.
Στην ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ κατηγορία, οι δύο ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ διαφέρουν. Τα «CESAR» έχουν μία ξενόγλωσση κατηγορία, όλη κι όλη, όπως και τα Οσκαρ. Και βράβευσαν το «ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ» του ΑΝΤΡΕΪ ΖΒΥΑΓΚΙΝΤΣΕΦ (ΡΩΣΙΑ). Τα «DAVID DI DONATELLO» έχουν ΔΥΟ ξένες κατηγορίες όπως δύο έχουν και τα «ΓΚΟΓΙΑ» των Ισπανών. Στα «Donatello» υπάρχει η κατηγορία της «ΞΕΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ» και της «ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ». Οι Ιταλοί, στη δεύτερη κατηγορία βράβευσαν το «ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ» της ΣΟΥΗΔΙΑΣ και του ΡΟΥΜΠΕΝ ΕΣΤΛΟΥΝΤ, ενώ στην πρώτη βράβευσαν , την «ΔΟΥΝΚΕΡΚΗ» του ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΝΟΛΑΝ. Φίλοι της «Δουνκέρκης» γιορτάστε το, είναι το μόνο ΜΕΓΑΛΟ βραβείο που πήρε η ταινία σας και το πήρε από τους Ιταλούς. Όπως το είχαμε γιορτάσει πριν δυό χρόνια, οι φίλοι του «Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ» του ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ που τα «David di Donatello» το είχαν ψηφίσει ως καλύτερο ξένο φιλμ του 2016!!!!!!!!!!!!! Και για να μην αφήσω το θέμα χωρίς φινάλε όπως έκαναν οι «Τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ στο Μισούρι», να πω για το ποιες είναι οι δύο Ξένες κατηγορίες των Ισπανών. Εκεί έχουν γενικώς την ΞΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ, που φέτος ψηφίστηκε το «Τετράγωνο» κι έχουν και την καλύτερη ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΗ ΞΕΝΗ, που βραβεύτηκε το «Μια φανταστική γυναίκα» του Σεμπαστιάν Λέλιο (Χιλή) που ήταν αυτό το οποίο πήρε και το Οσκαρ.
Και μια κι αναφέρθηκα στον ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ και στο «Donatello Ξενόγλωσσης» του 2016 για την «Γέφυρα των κατασκόπων», να πω ότι δύο χρόνια μετά, φέτος δηλαδή, τα «David di Donatello» του απένειμαν το βραβείο καριέρας, ο Σπήλμπεργκ παραβρέθηκε στην απονομή, στη Ρώμη, και στο λόγο του αφού ύμνησε τον ΦΕΛΙΝΙ, μίλησε εκτενώς για το «ΠΟΣΑ ΧΡΩΣΤΑ ΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ»!!!!!!!!!!!!
Και κάτι, που έχει να κάνει με τα δικά μας, τα εγχώρια , και με το ότι στην Ελλάδα ο «παραγωγός» ως έννοια κυνηγιέται κι αφορίζεται σαν … «δοσίλογος» ή σαν «μαυραγορίτης» της Κατοχής κι οι Ελληνόπαιδες, πάλι χωρίς να φταίνε αλλά από την παραπληροφόρηση που δέχονται, νομίζουν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο σινεμά της Ευρώπης. Τους ενημερώνω λοιπόν ότι στην Ιταλία , υπάρχει “David di Donatello per miglior produttore», κάτι που ΔΕΝ υπάρχει ούτε στο Χόλυγουντ, δηλαδή «βραβείο καλύτερου ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ» όπου ουσιαστικά εννοούν ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ και φέτος πήγε στο φιλμ «GATTA CENERENTOLA” («Η Γάτα Σταχτοπούτα») που πήρε και το «Donatello» των ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ.
Πριν σας παραδώσω στη μελέτη της νικητήριας λίστας των δύο Ακαδημιών, να εκφράσω και κάτι προσωπικό: Τη χαρά μου για τη βράβευση μιας ιταλικής ταινίας που είδα κι ενθουσιάστηκα, το «LA RAGGAZZA NELLA NEBBIA» («Το κορίτσι στην ομίχλη») που πήρε το βραβείο ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ (Miglior regista esordiente) για τον ΝΤΟΝΑΤΟ ΚΑΡΙΖΙ, για τον οποίο εύχομαι να ξανακούσουμε. Πρόκειται για εκπληκτικό αστυνομικό-ψυχολογικό δράμα με ερμηνευτές τον έξοχο Τόνι Σερβίλο, τον Ζαν Ρενό και την αγνώριστη Γκρέτα Σκάκι σε μικρό ρόλο αλλά λίαν εντυπωσιακό.
Ελπίζω να μας τα φέρουν τα ιταλικά και τα γαλλικά που θα διαβάσετε παρακάτω ώστε να ανοίξουν περισσότερο οι ορίζοντες μας.
ΥΓ. Ασφαλώς κι οι ΠΟΛΛΟΙ θα μείνουν κατάπληκτοι όταν μάθουν πως το "ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ARGO", για το οποίο έχουν ειρωνευθεί τα ΟΣΚΑΡ αλλά και το ίδιο το φιλμ, είχε βραβευτεί από τους ΓΑΛΛΟΥΣ και τη ΓΑΛΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ με το "CESAR ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ"
DAVID DI DONATELLO
Miglior film
Ammore e Malavita, regia di Manetti Bros.
Miglior film dell’Unione Europea
The Square di Ruben Östlund
Miglior film straniero
Dunkirk di Christopher Nolan
Miglior documentario
La lucida follia di Marco Ferreri di Anselma dell’Olio
Miglior regista
Jonas Carpignano per A Ciambra
Miglior regista esordiente
Donato Carrisi per La ragazza nella nebbia
Migliore sceneggiatura originale
Susanna Nicchiarelli per Nico, 1988
Migliore sceneggiatura non originale
Fabio Grassadonia e Antonio Piazza per Sicilian ghost story
Miglior produttore
Luciano Stella E Maria Carolina Terzi per Gatta Cenerentola
Migliore attrice protagonista
Jasmine Trinca per Fortunata
Miglior attore protagonista
Renato Carpentieri per La Tenerezza
Migliore attrice non protagonista
Claudia Gerini per Ammore e malavita
Migliore attore non protagonista
Giuliano Montaldo per Tutto quello che vuoi
Migliore autore della fotografia
Gian Filippo Corticelli per Napoli velata
Migliore musicista
Pivio & Aldo de Scalzi per Ammore e Malavita
Migliore canzone originale
“Bang Bang” di Pivio & Aldo de Scalzi, Nelson, Serena Rossi, Franco Ricciardi e Giampaolo Morelli per Ammore e Malavita
Migliore scenografo
Ivana Gargiulo e Deniz Gokturk Kobanbay per Napoli velata
Migliore costumista
Massimo Cantini Parrini per Riccardo va all’inferno
Migliore truccatore(μακιγιέρ)
Marco Altieri per Nico, 1988
Migliore acconciatore(κομμωτής)
Daniela Altieri per Nico, 1988
Migliore montatore
Affonso Gonçavales per A Ciambra
Migliore suono (ήχος)
Adriano di Lorenzo, Alberto Padoan, Marc Bastien, Eric Grattepain e Franco Piscopo per Nico, 1988
Migliori effetti digitali
Mad Entertainment per Gatta Cenerentola
David Giovani
Francesco Bruni per Tutto quello che vuoi
….ΚΑΙ ΤΑ «ΣΕΖΑΡ»
BEST FILM
BPM, dir: Robin Campillo
BEST ACTRESS
Jeanne Balibar, Barbara
BEST DIRECTOR
Albert Dupontel, Au Revoir Là-Haut
BEST ACTOR
Swann Arlaud, Petite Paysan
BEST DOCUMENTARY
I Am Not Your Negro, dir: Raoul Peck
BEST SUPPORTING ACTRESS
Sara Giraudeau, Petit Paysan
BEST FOREIGN FILM
Loveless, dir: Andrey Zvyagintsev
BEST ADAPTED SCREENPLAY
Albert Dupontel, Pierre Lemaitre, Au Revoir Là-Haut
BEST SUPPORTING ACTOR
Antoine Reinartz, BPM
BEST DEBUT FEATURE
Petit Paysan, dir: Hubert Charuel
BEST ANIMATED FEATURE
Le Grand Méchant Renard Et Autres Contes, dirs: Benjamin Renner, Patrick Imbert
BEST COSTUMES
Mimi Lempicka, Au Revoir Là-Haut
BEST ORIGINAL SCREENPLAY
Robin Campillo, BPM
BEST SCORE
Arnaud Reotini, ΒPM
BEST EDITING
Robin Campillo, BPM
BEST SET DESIGN
Pierre Quefféléan, Au Revoir Là-Haut
BEST NEWCOMER, FEMALE
Camélia Jordana, Le Brio
BEST SOUND
Olivier Mauvezin, Nicolas Moreau, Stéphane Thiébaut, Barbara
BEST CINEMATOGRAPHY
Vincent Mathias, Au Revoir Là-Haut
BEST NEWCOMER, MALE
Nahuel Pérez Biscayart, BPM