Διότι κάθισα να το δω με απεριόριστες επιφυλάξεις και βρέθηκα ενώπιον μιας ταινίας που μου πήρε το μυαλό, με καταδιασκέδασε, και συγχρόνως πρόσφερε δύο τινά: Το πρώτο και κυριότερο είναι ένα εξαιρετικό ΣΕΝΑΡΙΟ Κωμωδίας και το δεύτερο ότι μέσα από αυτό το σενάριο δηλώθηκε μια απεριόριστη αγάπη προς τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision και μάλιστα από Αμερικανούς που επισήμως δεν εμπλέκονται, αλλά το ίδιο πράγμα έχω δει κι από Αργεντινή κι από Νότιο Αφρική κι από Αυστραλία η οποία τελικά , λόγω υπέρμετρης αγάπης, κατάφερε να χωθεί κι αυτή στο διαγωνισμό. Οπου κι οι παρωδήσεις τραγουδιών και συμμετοχών , η σάτιρα συμμετοχών και καταστάσεων διακρινόταν κι αυτή από μεγάλη αγάπη.
Κι όλα αυτά βγήκαν μέσα από ένα σενάριο το οποίο με κατέπληξε και με κατέπληξε διπλά επειδή το υπογράφει ο πρωταγωνιστής της ταινίας ΓΟΥΙΛ ΦΕΡΕΛ, τον οποίο είχα ψέξει λίγες μέρες πριν όταν είδα εκείνη την αηδία παρώδησης του Σερλοκ Χολμς.
Την Κωμωδία συνηθίζουν να την υποτιμούν ως είδος κι όσοι δεν κατέχουν περί Σεναρίων νομίζουν πως καλά σενάρια κωμωδίας είναι κάποια κοινωνικά των Ιταλών.
Δεν είναι όμως έτσι! Διότι εκπληκτικά σενάρια κωμωδίας έχουν και τα λαϊκά φιλμ των Ιταλών, αυτά που σνομπάρουν, όμως το σενάριο είναι που δίνει τις καταστάσεις για να βγει γέλιο, είναι που βγάζει τις ατάκες ώστε να βγει κι από εκείνες γέλιο και φτιάχνει και τους κωμικούς ρόλους όπου αναζητεί τους ηθοποιούς που ξέρουν να παίξουν το δυσκολότατο αυτό είδος.
Το περί «EUROVISION» αξίζει να μελετήσει κανείς πως μπορείς και βγάζεις κωμωδία-παρωδία από ένα υπαρκτό γεγονός, πως μπορείς και μεταχειρίζεσαι όλες τις υπερβολές και τις απιθανότητες ώστε να πετύχεις γέλιο και πως μπορείς να κάνεις την πραγματικότητα «σκουπίδι» διότι η κωμωδία τι είναι; Είναι η ΔΙΟΓΚΩΣΗ της Καθημερινότητας.
Κι ο Γουίλ Φερέλ με τον σεναριογράφο συνεργάτη του ΑΝΤΡΙΟΥ ΣΤΗΛ από το «SATURDAY NIGHT LIVE», ο οποίος προφανώς και γνωρίζει πολύ καλά την τεχνική και το παρασκήνιο και την κειμενογραφία ενός τηλεοπτικού show, διόγκωσαν καταστάσεις του διαγωνισμού, κι έφτιαξαν μια κωμωδία με χαρακτήρες, με πολύ γέλιο, με πολύ show, με πολύ EUROVISION, κι όλο αυτό καταλήγει στο να συνθέσει μια ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ με όλους τους κανόνες από την οποία δεν απουσιάζει καθόλου το συναίσθημα. Το οποίο, όμως, δεν έρχεται σαν ξένο σώμα αλλά γίνεται κι αυτό στα πλαίσια της Διόγκωσης.
Κι εδώ, πριν πω για την υπόθεση θέλω να τονίσω πως ο Γουίλ Φερέλ με τον Αντριου Στηλ έβαλαν τα γυαλιά στον Ράυαν Μέρφυ και σε εκείνο το απογοητευτικότατο «Hollywood» γύρω από το θέμα «Σύμβαση» και κυρίως «Ποιητική Αδεια» καθότι ο Φερέλ κι ο Στηλ έδειξαν ότι κατέχουν τα ΟΡΙΑ της «ποιητικής άδειας». Το σενάριο τους μας δείχνει το χρονικό ενός διαγωνισμού όπου συμβαίνουν τα μύρια όσα ανείπωτα αλλά δεν αναφέρεται χρονολογία, δεν μας λέει ότι έχασαν ας πούμε οι ABBA και κέρδισε εκείνη τη χρονιά το ζευγάρι της ιστορίας που βλέπουμε, όπως έκανε ο Μέρφυ με εκείνο το ανεκδιήγητο φινάλε ης απονομής των Οσκαρ του 1948, όπου έχαναν οι αληθινοί νικητές από τους χαρακτήρες του σεναρίου..
Το σενάριο λοιπόν έχει για ήρωας ένα ζευγάρι Ισλανδών, που ονειρεύονταν πάντα την Eurovision ,αλλά η ζωή είχε άλλα υπόψη της, τους έφερνε τη μία αντιξοότητα μετά την άλλη και μάλιστα με συνοδεία γελοιοποίησης κι απαξίωσης και πως τα φέρνει η νέα συγκυρία και βρίσκονται να συμμετέχουν.
Όλα αυτά με κωμικό, μουσικοχορευτικό, eurovisinαίικο τρόπο αλλά και με μια υπέροχη ανθρώπινη επίγευση…Χώρια ότι έχουν μελετήσει πολύ καλά και τον … «Rocky» αλλά δεν θα πω περισσότερα. Τα σεναριακά ευρήματα γύρω από τις εθνικές συμμετοχές είναι μοναδικά, παρεμπιπτόντως την Ελλάδα και την εκπρόσωπο της την έχουν σε περίοπτη θέση…η σκηνογραφία μας μεταφέρει ακριβώς εκεί αλλά προηγουμένως μας έχει πείσει και για το περιβάλλον που ζούσαν το ζευγάρι, η φωτογραφία είναι φωτογραφία μεγάλης βραδιάς της Eurovision… κι ο ΓΟΥΙΛ ΦΕΡΕΛ με άξια παρτενέρ του την ΡΕΪΤΣΕΛ ΜΑΚ ΑΝΤΑΜΣ στην οποία, στο ρόλο της δηλαδή, δίνει και μεγαλύτερη ώθηση, φτιάχνουν ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι κωμωδίας από όπου δεν λείπει και το συναισθηματικό στοιχείο. Η Ρέιτσελ Μακ Ανταμς είναι εξαιρετική και στα δραματικά της και στα κωμικά αλλά και στα φωνητικά της.
Από το supporting cast ξεχωρίζω τον ΝΤΑΝ ΣΤΗΒΕΝΣ στο ρόλο του Ρώσσου διαγωνιζόμενου ο οποίος με πόση ευρηματικότητα, διακριτικότητα αλλά και υπαινικτικότητα αξιοποιεί τα πατήματα που του δίνει το σενάριο.
Ο σκηνοθέτης ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΝΤΟΜΠΚΙΝ υιοθέτησε το κλίμα Eurovision ως ρυθμό κι ατμόσφαιρα για το έργο, έδειξε γνώση των κανόνων της μουσικής κωμωδίας κι έδωσε πνοή στην διόγκωση των παρωδούμενων καταστάσεων.
ΥΓ. Το τραγούδι με το οποίο διαγωνίζεται η σεναριακή «Ισλανδία» είναι εκπληκτικό, όταν αποφασίζει η κωμωδία να το αφήσει να ακουστεί ως τραγούδι, προσωπικά διασκέδασα με τη συμμετοχή της Ρωσίας ενώ η ελληνική συμμετοχή κάνει έντονη αναφορά κατά το ξεκίνημα της στη συμμετοχή του Μιχάλη Ρακιτζή- παρακάτω το αλλάζει.
Σε όποιον το δει, του εύχομαι «Καλή Διασκέδαση»
ΥΓ 2. Ούτε ίχνος κομπλεξισμού για την Eurovision- το αντίθετο. Αυτά προς κάποιους ημέτερους.