Κριτικές (940)
Pantimo
Το «ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ» υπήρξε ταινία-φαινόμενο κι έβαλα στον τιτλο μια φράση της ενδυματολογου της ταινίας, της ΝΤΕΝΗΣ ΒΑΧΛΙΩΤΗ, η οποία συμμετείχε απόλυτα στη δημιουργία αυτού του σεισμού που ουσιαστικά λεγόταν ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ, την καθιέρωσε σε διεθνή σταρ, κανείς δεν καταλάβαινε τι ακριβως ταινία κάνει ο ΖΥΛ ΝΤΑΣΕΝ, που δεν είναι ούτε αστυνομική ούτε λογοτεχνική ούτε απολύτως περι τίνος πρόκειται, κανείς δεν φανταζόταν πως όσοι εμπλέκονταν στο φιλμ θα εφταναν μέχρι το OSCAR ενώ μέσα από εκεί θα έβγαινε κι ένα τραγουδι που έμελλε να ξεπεράσει συνορα και όρια κι από την πρώτη νότα να ξεσηκωνει κόσμο και να γίνεται αναγνωρίσιμο σε όλο τον ΠΛΑΝΗΤΗ, μέχρι και στην ΥΕΜΕΝΗ, ναι, από την πρώτη νότα.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ» του ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ, που όχι μόνο πήραν το OSCAR, όχι μόνο πήραν τους χρυσούς δίσκους της εποχής, μια και το είχε προβλέψει ο μεγαλος ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ, όταν τον φώναξε ο Χατζιδακις και του έπαιξε στο πιάνο τη μελωδία, εξηγώντας του, πάνω-κάτω τα του φιλμ και σε ποια σκηνή θα το έδειχνε, ώστε να του βάλει ο Ζαμπέτας μπουζούκι. Πριν του ολοκληρώσει ο Χατζιδακις, ο Ζαμπέτας αναφώνησε(Κι έμεινε ιστορικό): «ΜΑΝΩΛΗ,ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΔΙΣΚΟΙ». Και βέβαια πουλησε πολύ περισσότερο.. ΚΙ έγραψε και σελίδα στην ιστορία του κινηματογραφου στο τι σημαίνει κινηματογραφικό τραγουδι, στο πως ένα τραγούδι μπορεί και χαρακτηρίζει μια ταινία σε σημείο που να την αναδημιουργεί.
Pantimo
Είναι ένα χάρμα ψυχαγωγικής ταινίας το «ΤΟΠ-ΚΑΠΙ» στο οποίο ο ΖΥΛ ΝΤΑΣΕΝ καλείται να εφαρμόσει τις ικανότητες του στο αστυνομικό είδος και της καταγωγής που κρατά από το «ΡΙΦΙΦΙ».
Pantimo
Εκπληξη ήταν κι η πρωτη επαφή με την ταινία, έκπληξη και τα βραβεία που μάζευε στη συνέχεια, κυρίως από Ακαδημίες κινηματογραφιστών.
Pantimo
Σε τέσσερα σοκαριστικά επεισόδια
Pantimo
«Το Νησί της Αφροδίτης» το είχαν εξαφανισμένο για χρόνια, 50και βάλε, διότι έδειχνε τον αγώνα των Ελλήνων Κυπρίων για την Ενωση με την Ελλάδα, κι ας μην διευκρινίζεται στο εργο διότι τότε θεωρείτο δεδομένο, κι από την εισβολή των Τούρκων το 1974, άρχισαν να μιλάνε για άλλα κι άλλα.
Pantimo
Δανείστηκα για τίτλο της κριτικής, τον τίτλο ενός θεατρικού έργου της αείμνηστης Κωστούλας Μητροπούλου που είχε ανεβάσει η Τζένη Ρουσσέα στου «Μουσούρη»..Δεν έχουν τίποτε κοινό ως έργα. Απλώς, δεν εύρισκα άλλες λέξεις να χαρακτηρίσω αυτή την ταινία του ΚΩΣΤΑ ΓΑΒΡΑ. Η οποία δεν έχει σχέση με το σύνολο του έργου του.
Pantimo
Και φυσικά, όλο αυτό κάποια ανάγκη το γεννάει
Pantimo
Ασυνήθιστο όχι μόνο ως υπόθεση αλλά κι ως διαχείριση υπόθεσης τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά, απρόβλεπτο ,όχι με την αστυνομική έννοια και τη λογική του σασπένς αλλά επειδή διαρκώς ξεγλιστρά από ο,τιδήποτε σύνηθες. Δεν υπάρχει τίποτε από αυτά που περιμένεις ούτε ως υπόθεση ιστορίας, ούτε ως περίπτωση κεντρικού ήρωα, ωστόσο υπάρχουν πράγματα που σιγοβράζουν για να σε πάνε πάλι εκεί που αυτά θέλουν κι όχι εκεί που νόμιζες εσύ
Pantimo
Ο τιτλος της κριτικής που διαβάζεται ως αίνιγμα αφορά σε μια πρωτοτυπία με την οποία θα γράψω γα την ταινία του ΤΖΕΗΜΣ ΜΑΝΓΚΟΛΝΤ γύρω από τον «Μπομπ Ντύλαν», θα το κάνω σαν ενός τυπου αντιπαραβολή με το δικό μας «Υπάρχω». Και θα το κάνω επειδή, μέσα από την κριτική πρέπει να μαθαίνουμε και μερικά πράγματα, να ξέρουμε ώστε να μην κοροϊδεύομε. Γιατί αν κοροϊδεύουμε όταν δεν ξερουμε αυτό που δεν ξέρουμε, είναι κολάσιμο
Pantimo
Και την είδα δυο φορές. Κι ο λόγος που την αγάπησα ήταν ότι είδα ΣΕΝΑΡΙΟ, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, ειδικά σε αυτές τις μικρές ανεξάρτητες ταινίες της εγχώριας παραγωγής που στο συγκεκριμένο και κεφαλαιώδες θέμα , παρουσιάζουν έλλειμμα. Εδώ έβλεπα τη γνώση και την κατάρτιση του ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΩΗ (το σενάριο συνυπογράφει η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΤΖΑΜΑΝΗ) και την εξ αυτού εκπορευόμενη σκηνοθεσία κι ένιωθα πληρότητα.