Κριτικές (981)
Pantimo
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ έχει βρει απολύτως τον εαυτό του, τον έχει εξελίξει, τον έχει ωριμάσει κι όπως μιλούν τα φιλμ, τον εμπλουτίζει διαρκώς
Pantimo
Θα ξεκινήσω από το πως τελείωνα την κριτική του πρώτου «Wicked» : «Το μόνο που προσωπικά με χάλασε είναι ότι ένα θεατρικό μιούζικαλ των 2,5 ωρών, το χώρισαν σε δυο ταινίες στον κινηματογράφο κι αυτή που βλέπουμε είναι το πρώτο μέρος. Και διαρκεί 160 λεπτά; Υπήρχε λόγος; Την απάντηση θα τη δώσουν οι executives του στούντιο διότι είναι καθαρά εμπορική και μηδαμινά καλλιτεχνική» .
Pantimo
Είναι ΑΘΛΟΣ αυτό που συμβαίνει με τη Γερμανίδα ηθοποιό ΛΕΟΝΙ ΜΠΕΝΕΣ σε αυτή την ταινία, και βέβαια επιβράβευση ρίσκου για την Ελβετίδα σκηνοθέτη που ξεκίνησε να κάνει ένα έργο στηριγμένο στην ηθοποιό και με τον τρόπο με τον οποίο είναι στηριγμένο
Pantimo
Οπτικα ξεκινά η κατάκτηση του θεατή, όπου εκεί μέσα κυριαρχεί το κύρος, ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλεται. Η συγκίνηση ολοκληρώνει και δικαιώνει το οπτικό πλαίσιο στο δεύτερο μέρος, όπου εκεί συνειδητοποιούμε ότι το κύρος έχει δύο όψεις
Pantimo
Μπορεί να μην έχει σχέση με το αριστούργημα του Στάνλεϋ Κράμερ του 1961, με τα Oscar στον Μαξιμίλιαν Σελ και στο εκ διασκευής σενάριο του Αμπυ Μαν, έχει όμως, μια άλλη, εντελώς δική της και πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση
Pantimo
Και χωρίς να έχει ενημερωθεί κάποιος θεατής προκαταβολικώς αν έχει τύχει να δει «Το Τσεκούρι» του Κώστα Γαβρά, αυτομάτως εκεί θα παραπεμφθεί. Διότι, θα παρακολουθεί μια ιστορία που θα του θυμίζει εκείνο αλλά προσαρμοσμένη στην κορεάτικη πραγματικότητα καθώς επίσης και στην καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα του Κορεάτη σκηνοθέτη ΠΑΡΚ ΤΣΑΝ-γουκ. Και σιγά σιγά θα ξεχνά το «Τσεκούρι» και θα αφοσιώνεται στο τρέχον.
Pantimo
ΚΙ έτσι το «φαινόμενο Λάνθιμος» για την ώρα εξακολουθεί να παραμένει «φαινόμενο». Τουλάχιστον για τους οπαδούς του οι οποίοι αποδεικνύονται περισσότερο από «πολλοί», σιγουρότερα «πιστοί»
Pantimo
Το ερώτημα τίθεται εύλογα επειδή στις δηλώσεις μπορεί να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για το μιούζικαλ, που έγινε για το θέατρο στο 1992 και βασιζόταν στην ταινία του Εκτορ Μπαμπένκο και κυρίως, ΚΥΡΙΩΣ, το τονίζω εδώ το «κυρίως» στο βιβλίο του Μανουέλ Πουιγκ. Από το οποίο , άλλωστε, είχε προκύψει κι η ταινία.
Pantimo
Είναι απίστευτα χαρούμενη ταινία η «NOUVELLE VAGUE», η οποία στις προθέσεις της είναι πολύ σοβαρή (προσέξετε το περι προθέσεων: η ταινία λέω, όχι ο δημιουργος-και θα καταλάβετε παρακάτω)
Pantimo
Με συγκίνησε πάρα πολύ αυτή η νιόβγαλτη ταινία του ΦΑΤΙΧ ΑΚΙΝ, το έργο του οποίου θαυμάζω και θαυμάζω και τον ίδιο και για ένα πρόσθετο λόγο: Ότι δεν μένει επαναπαυμένος. Γλύτωσε από την τυποποίηση του να είναι ο «Τούρκος της Γερμανίας» με θέματα κι ανθρωπους αποκλειστικά από τα μέρη καταγωγής του. Μεγάλωσε, εξελίχθηκε κι ωρίμασε σε ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ. Τον αφορούν κι οι Γερμανοί, με τους οποίους μεγάλωσε και ζει, τον αφορά κι η παγκοσμιότητα, τον αφορούν ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΗ. Αυτό κι αν του εκτιμώ, το ότι θέλει να δοκιμάζεται στα είδη ως σκηνοθέτης. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αυτή την αναζήτηση διακαώς