Ξεκινώ λοιπόν από το δεδομένο και το αντιστρέφω, πηγαίνοντας προς τον τίτλο που έδωσα, ότι ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΡΑΣΕΛ ΚΡΟΟΥ.

Διότι αυτή η ταινία είναι τρανό παράδειγμα.

Εχει όλη στηθεί πάνω του, και βασίζεται σε αυτό το εκτόπισμα.

Το οποίο εκτόπισμα υποκαθιστά και το θρίλερ που θέλει να είναι η ταινία διότι το θρίλερ είναι ο Ράσελ Κρόου. Με την παρουσία, την ακαθόριστη έκφραση του, τον όγκο του που καλό θα ήταν να απέβαλε μερικά κιλά αλλά κι αυτά τα κιλά διευκολύνουν το ρόλο και το εκτόπισμα.

Πάνω σε αυτό έχει στηθεί ένα θρίλερ καταδίωξης, ένα κυνηγητό δράσης, που το μοντάζ αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά και το μοντάζ, ως κεντρικό άξονα , έχει την παρουσία του Κρόου και με βάση αυτόν και γύρω από αυτόν κι ανάλογα με αυτόν, μοντάρει όλη τη δράση.

Είναι ένας πραγματικά απειλητικός, ένας εν πρώτοις ψυχοπαθής , που έτσι τον βλέπουν οι άλλοι, έτσι τον λένε οι άλλοι, έτσι τον αντιμετωπίζουν οι άλλοι,  με τις τερατώδεις συμπεριφορές του και την αόρατη εκδίκηση που ζητά από αυτή την κοινωνία. Η οποία τον αδίκησε.

Και φτιάχνει ένα απειλητικό πρότυπο, από αυτά που κυκλοφορούν στους δρόμους με αυτοκίνητα, που είναι έτοιμοι για καυγά και για χίλια άλλα αρνητικά πράγματα, απέναντι στους άλλους οδηγούς που κάτι θα κάνουν και τους ίδιους θα τους εκνευρίσουν.

Η διόγκωση αυτού του πράγματος γίνεται θριλερική καθώς μία νεαρή μητέρα κι ο γιός της, με τα δικά τους προβλήματα, έτυχε να βρεθούν δίπλα στο αυτοκίνητο του. Κι ένα κορνάρισμα, που χτύπησε απευθείας στο ήδη διαταραγμένο, όπως θα δούμε στη συνέχεια, νευρικό του σύστημα, στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει το κακό, να τους βάλει στο μάτι, να τους πάρει στο κατόπι, να γίνει διαρκής απειλή τους  και να συμπαρασύρει στο χαμό και όποιους ανθρώπους σχετίζονται με αυτούς ή βρεθούν μπροστά του.

Σίγουρα το σενάριο, με τη μυθιστορηματική έννοια, μπορεί να θεωρηθεί μονοκόμματο, μονοσήμαντο. Σενάριο όμως είναι οι φάσεις της καταδίωξης και των επιθετικών αντιδράσεων αυτού του ανθρώπου, σενάριο είναι κι ο ίδιος ο Ράσελ Κρόου που μέσα στο εκτόπισμα του περιλαμβάνει κι έκφραση και φωνή, και τρέχει όλη την ταινία με τη δική του ταχύτητα, το δικό του νεύρο υπαγορεύει ταχύτητα στο ρυθμό και καλεί εκτός από το μοντάζ και την απαραίτητη συνοδεία των κατάλληλων ήχων που να επιτείνουν τη δράση και την εξ αυτής αγωνία, και την κάμερα να ακολουθήσει τις δικές του στροφές.

Η ταινία κατάγεται από τη «ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ», το «Duel», του τότε νεαρού Στήβεν Σπήλμπεργκ με τη τρελή νταλίκα να τρέχει και να απειλεί, ο ήρωας, όμως, κατάγεται από την «Ξεχωριστή μέρα» του Τζόελ Σουμάχερ, ένας «Μάικλ Ντάγκλας» που δεν άντεξε τις αντιξοότητες και «τρελάθηκε». Και τώρα εκδικείται. Από την ταινία του Σουμάχερ κατάγεται κι η νεαρή μητέρα όπου μέσα στο ξεκίνημα της ανάποδης , δικής της μέρας, της έλαχε κι αυτό και…τα είδε όλα.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης ΝΤΕΡΙΚ ΜΠΟΡΤΕ, που το ανέλαβε, δείχνει καλά διαβασμένος αφενός πάνω στο είδος αφετέρου και στο να ξέρεις που επικεντρώνεις  και φυσικά τι κάνεις όταν  αναλαμβάνεις να σκηνοθετήσεις τον Ράσελ Κρόου σε αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο: Πρέπει να δουλέψεις όλο το έργο πάνω του, να τον αφήσεις να παίξει με τη φυσικότητα του, την απειλή που είναι και το ζητούμενο. Ο καταρτισμένος Γερμανός κάνει κέντρο με τον Κρόου και γύρω από αυτόν στήνει ολόκληρο «πανηγύρι» με τους μοντέρ – τρεις υπογράφουν, Κύριος οίδε πόσοι βοηθοί έχουν δουλέψει- επικεφαλής των οποίων είναι ο ΜΑΚΛ ΜΑΚ ΚΑΣΚΕΡ που πήρε φέτος το ΟΣΚΑΡ για το «FORD V/S FERRARI»..Οπότε, καταλαβαίνετε…

Και λόγω Κρόου, δεν σου μένουν τόσο τα …ράλυ όσο ο ψυχάκιας κι αποκλείεται να μην τον θυμηθείς άμα σταματήσεις σε ένα φανάρι κι ο οδηγός του διπλανού αυτοκινήτου σε κοιτάξει κάπως περίεργα….