Ναι, για την ταινία του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΖΑΒΕΛΛΑ με τις περιττές ίσως συστάσεις και τον ΔΜΗΤΡΗ ΧΟΡΝ να ζωγραφίζει αγγέλους και τον ΒΑΣΙΛΗ ΑΥΛΏΝΊΤΗ σε ένα ρολο ευφυώς γραμμένο να τον αναλαμβάνει και να δίνει τη συνύπαρξη της λιτότητας, του επιθεωρησιακού ηθοποιού απέναντι στην απέραντη γοητεία του θεατρίνου Χορν, που η συγκίνηση του, η λάμψη του, το χιούμορ του, η υποκριτική ευστροφία του, η χάρη του δεν θα μπορούσαν να παίζονται διαφορετικά διότι αυτά είναι στοιχεία ταλέντου, του ταλέντου του μοναδικού ΧΟΡΝ. Κι έρχεται δίπλα ο Αυλωνίτης και κάνουν κι οι δυο ένα παιχνίδι μεταξύ τους.. τύφλα να εχουν τα μαθήματα συνυπαρξης και συνεργασίας ηθοποιών που έχω παρακολουθήσει στην Αμερική περί του πως να ακούει ο ένας ηθοποιός τον άλλον και βέβαια τυφλα να εχουν και τα άλλα μαθήματα που έχω παρακολουθήσει, μαθήματα υποκριτικής για σκηνοθέτες.
Αυτά όλα που σας αναφέρω , υπάρχουν ΕΔΩ, βρίσκονται σε αυτήν εδώ την ταινία και μπορείς κάλλιστα να τη βάλεις κάτω και να τη διδάσκεις πάνω σε αμέτρητα κεφάλαια χωρίς να χρειαστεί να μεταναστεύσεις, να ξεσπιτωθείς και να πληρώσεις τα μαλλιά της κεφαλής σου.
Διότι δίπλα στον μαγικό και μαγευτικό δεξιοτέχνη Χορν λάμπουν κι οι άλλοι με τις κόντρες τους.. Κι ο ΧΡΙΣΤΟΦΡΙΔΗΣ κι ο ΤΣΑΓΑΝΕΑΣ κι ο ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ κι ο ΔΙΑΝΕΛΛΟΣ κι οι σύντομοι ρόλοι..
Καθοτι υπάρχει ένα σεναριο μοναδικό αλλά κυρίως μια συνυπαρξη μοναδική, σεναρίου και σκηνοθεσίας που είναι από τον ίδιο άνθρωπο.Κι αναφέρομαι στη διαρκή συνευρεση κωμωδίας και δράματος, στην ισορροπία, στο πως το γράφει ο Τζαβέλας και στο πως το στέλνει στους ηθοποιούς ο σκηνοθέτης Τζαβέλλας.
Ένα κράμα είναι όλη η ταινία, μιας χαριτωμένης αφορμής ενός λογιστικού λάθους από ένα καταπιεσμένο τραπεζουπαλληλάκο- ταμία για την ακρίβεια, τα ξερετε, είναι πολύ γνωστό το έργο- κι αφου περνά μερόνυχτα για να βρει τη λυση μια κι υπάρχει πλεόνασμα, αποφασίζει να το τσεπώσει και να πάει να κατακτήσει την κοκοτα πολυτελείας που την ξεκοκαλίζει και τη σιγοπίνει ο διευθυντής της Τράπεζας που ξέρει πολύ καλά να προσβάλει διαρκώς και να ταπεινώνει τον ταμία.
Και πάμε στις προεκτάσεις, στην εξαγορά του έρωτα δια του χρήματος. Κι εξακολουθεί ο Τζαβέλας να παίρνει Νόμεπλ Χημείας για το κράμα κωμωδίας δραματος που δεν ξεδιαλύνεται ποτέ.
Κι όλα αυτά με αφορμή ένα τραγούδι παλαιότερο, που δεν γραφτηκε φυσικά για την ταινία, κι από το τραγούδι και τη λαχταρα του ανθρωπου βρίσκει ευφυώς την ιδέα του λογιστικού λάθους κι αρχίζει κέντημα-πλέξιμο-αργαλειό. Οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ. Όχι που δεν θα έπαιρνε και τον ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ να του πιάσει και τους αναλογους τόνους
Σε ένα σημείο μόνο θα γίνω δυσάρεστος και δεν το θέλω αλλά δεν με αφήνει ο κριτικός εαυτός μου και καλά κάνει: Στην πρωταγωνίστρια. Στην ΥΒΟΝ ΣΑΝΣΟΝ. Ηθοποιό ελληνικής καταγωγής, με μεγάλη καριέρα στην Ιταλία, αν τη δείτε στα «ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ» (I raggazzi di nessuno), που ηταν από τις μεγαλες της επιτυχίες, ίσως η μεγαλύτερη, θα μείνετε άφωνοι. Εδώ δεν της βγαίνει κι ας τη χρυσοπλήρωσε ο Φίνος. Ντουμπλαρισμένη παίζει , δεν είναι εκεί το θεμα. Είναι ότι ΑΦΕΝΟΣ βγαίνει πολύ «νταρντάνα». Ναι, είναι μια εντυπωσιακή γυναίκα, μια κοκότα πολυτελείας αλλά στο ζευγάρωμα με τον Χορν βγαίνει κάτι αταίριαστο.
Αυτός ο ρόλος ήθελε ΜΟΝΟ ΜΙΑ. Με μόνη της διαφορά ότι την ήθελε ο ρόλος αλλά δεν την ηθελε ο παραγωγός. Αυτος είναι ρόλος μόνο για τη ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ. Μόνο αυτή έχει τα στοιχεία που θέλει ο ρόλος κι όλα τα εκτοπίσματα , και τα εντυπωσιακά και τα αρνητικά. Και θα ήταν μια μεγαλη ευκαιρία, μια μεγαλη στιγμή του ελληνικού κινηματογραφου, να τους έχει απαθανατίσει ζευγάρι με τον Χορν. Είναι δικός της ρολος. Θα μπορούσε σε αυτή την κοκότα να δώσει και το στοιχείο του «φτου σου Στέλλα», της αυτοκριτικής. Σταματω βέβαια διότι δεν γίνεται να γραφουμε για κάποιον που δεν επαιξε. Απλώς ήθελα να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους θεωρώ ότι αυτό το αριστούργημα συνυπαρξης κωμωδιας-δράματος κι εκτυφλωτικού πρωταγωνιστή κι οσκαρικου supporting (Αυλωνίτης) χάνει από κάπου.
Γι αυτό κι είπα εξαρχής πως αυτή η ταινία προσφέρεται για ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ, και διανομής φυσικά που ξεκινά από το σενάριο και πως το βλεπει η σκηνοθεσία του ίδιου ανθρώπου και περιλαμβάνει και ύψιστο μάθημα διανομής. Ώστε να μην.. ξενιτευόμαστε.