Ο ΠΟΛ ΣΥΛΜΠΕΡΤ είναι γνωστός στον κόσμο του κινηματογράφου και σε όσους ασχολούνται ενδελεχώς με ό,τι απαρτίζει αυτή τη συλλογική Τέχνη, ως σκηνογράφος που τιμήθηκε με το ΟΣΚΑΡ το 1979 για τα set (κυρίως εκείνο το εκπληκτικό σπίτι) στην ταινία του ΟΥΩΡΕΝ ΜΠΗΤΤΥ (και του Μπακ Χένρυ) «ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ». Κι είχε και μια ακόμα υποψηφιότητα στο φιλμ της ΜΠΑΡΜΠΡΑ ΣΤΡΕΙΖΑΝΤ «Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ». Ο ΠΟλ ήταν ειδικευμένος στα σετ και κυρίως στα σετ Μανχάταν και φαίνεται από τις οσκαρικές εργασίες του- στον «Πρίγκηπα της παλίρροιας» εκτός από τις σκηνογραφικές αντιθέσεις Μανχάταν και Σαβάνα του Νότου είχε τιμηθεί από τις κριτικές κυρίως για το πώς είχε σχεδιάσει κι επιπλώσει το γραφείο της ψυχιάτρου Στρέιζαντ το οποίο είχε θεωρηθεί υπόδειγμα ακριβού ιατρείου ψυχιάτρου με τους δερμάτινους καναπέδες και με τις λογής λογής λεπτομέρειες. Επίσης , σε σκηνογραφίες του που δεν προτάθηκαν για Οσκαρ, η «επίπλωση Μαχάταν» ήταν το χαρακτηριστικό του όπως γα παράδειγμα το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» αλλά και το «Mickey and Nickey» της Ιλέιν Μέι , «Οι ατσίδες της Νέας Υόρκης» (The Pope of Greenwich Village) του Στιούαρτ Ρόζενμεργκ με Ερικ Ρόμπερτς-Μίκυ Ρουρκ κλπ.
Ηταν ΔΙΔΥΜΟΣ αδελφός του άλλου ΓΙΓΑΝΤΑ της κινηματογραφικής σκηνογραφίας, ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΣΥΛΜΠΕΡΤ που είχε πάρει Οσκαρ στο «Ποιος φοβάται την Βιρτζία Γουλφ;» και στο «Ντικ ΤΡέισυ» ενώ είχε παντρευτεί και μια ενδυματολόγο ελληνικής καταγωγής που έκανε καριέρα με το επώνυμο του συζύγου, την ΑΝΘΕΑ ΣΥΛΜΠΕΡΤ, που κι αυτή έφτασε ως τις υποψηφιότητες των Οσκαρ (αλλά όχι και στην κατάκτηση του) με την «Τζούλια» και με το «Chinatown» όπου τα σκηνικά είχε κάνει ο κουνιάδος της Ρίτσαρντ.
Τα δύο αδέρφια, ο Πολ κι ο Ρίτσαρντ συνεργάστηκαν μόνο στο ξεκίνημα τους και σε ταινίες τίνος παρακαλώ; Του ΗΛΙΑ ΚΑΖΑΝ. Στην «ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ» και στο «ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ».
Κάπου εκεί κάτι γίνεται, κάποια γνωριμία παίζει, κι ο Πολ Σύλμπερτ έρχεται στην ΕΛΛΑΔΑ .Οπου θα καθίσει δύο χρόνια. Πριν επιστρέψει στην Αμερική και στα μεγάλες δουλειές που του επιφυλάσσει η καριέρα του για το μέλλον.
Στην Ελλάδα θα εργαστεί όχι μόνο ως σκηνογράφος αλλά και ως ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ, αποκλειστικά για το ΘΕΑΤΡΟ. Και ποιο θέατρο; Στο «ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ», θα αναλάβει τα δύο έργα για δύο πρόσωπα που ανέβασαν η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ κι ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ όταν στεγάζονταν στο θέατρο της οδού Κολοκοτρώνη. Και τα έργα αυτά ήταν το θρυλικό ως ανάμνηση και Ιστορία «ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ» του Γιαν Ντε Χάρντογκ και τον επόμενο χρόνο «ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ» του Ουίλιαμ Γκίμπσον.
Οι φήμες ήθελαν τον Μιχάλη Κακογιάννη ως «κουμπάρο» αυτής της συνεργασίας, μια και τον Κακογιάννη διαδέχτηκε ο Σύλμπερτ που ήταν στα προηγούμενα χρόνια σχεδόν ο αποκλειστικός σκηνοθέτης του θιάσου του μυθικού ζεύγους.
Ο ΠΟΛ ΣΥΛΜΠΕΡΤ υπέγραψε τις δύο παραστάσεις και μετά επέστρεψε στον τόπο του.
Στα χρόνια εκείνα που υπήρχαν μεγάλοι ηθοποιοί στη σκηνή, τα ονόματα των σκηνοθετών περνούσαν σχεδόν στο περιθώριο. Σήμερα όλοι θα έλεγαν «μια παράσταση του Πολ Σύλμπερτ» αλλά δεν θα είχαν Λαμπέτη και Χορν να επιδείξουν. Όπως και δεν έχουν…
Αυτό το κομμάτι της νεανικής περιόδου του καλλιτέχνη πιστεύω ότι ως Ελληνες μας αφορά περισσότερο- κυρίως επειδή ενώ είναι σημαντικό παραμένει άγνωστο.