Για το ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ θα επαναλάβω ότι είναι ένας κλάδος της κινηματογραφίας πάρα πολύ σημαντικός που μόλις στα τελευταία χρόνια προσέχθηκε ιδιαιτέρως κι αυτονομήθηκε από τον συνολικό ΗΧΟ κι αντικατέστησε τα ΗΧΗΤΙΚΑ ΕΦΦΕ που εντάχθηκαν στον Ήχο ως κομμάτι δικό του το περισσότερο.

Το Ηχητικό Μοντάζ δεν είναι ακριβώς δουλειά του Ήχου, είναι το «κόψιμο» του Ήχου άρα πηγαίνει ταιριαστά με το επίσημο ΜΟΝΤΑΖ τη εικόνας. Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση διότι ο μοντέρ του Ήχου έχει να παρακολουθήσει την εικόνα και τα δικά της κοψίματα και να ενώσει-δέσει τους ήχους μεταξύ τους. Ώστε ο Ήχος να ακούγεται ενιαίος σε όλη τη διάρκεια της ταινίας

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΙΝΑΙ:

1. ΑΦΙΞΗ (Arrival)

Συλβαίν Μπελεμάρ

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Πρώτη υποψηφιότητα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Ο ήχος είναι πολύ σημαντικό ατού αυτής της ταινίας και θα γράψω περισσότερα όταν θα αναλύσω την κατηγορία του Ήχου, αυτό που λένε sound mixing. Στο ηχητικό μοντάζ, που αγγλικά λέγεται sound editing, ο Καναδός καλλιτέχνης έχει να κόψει και να ράψει όλους τους ποικίλους ήχους της ταινίας που παρεμβάλλονται ο ένας μέσα στον άλλο, όπου υπάρχει ολοκληρωμένη σκηνοθετική γραμμή για τον Ηχο. Κι η ταινία είναι science-fiction,με διαστημόπλοια στη Γη αλλά και παιχνίδια του χρόνου, έχει να γεφυρώσει επεξεργασμένες φωνές του χτες που πιθανόν να είναι και του αύριο με ήχους του τώρα όπου ενυπάρχει και μια μουσική εκεί μέσα που είναι μέρος του συνόλου. Δύσκολη δουλειά! Διότι αν δεν είναι καλός ο ηχητικός μοντέρ κινδυνεύει όλη αυτή η ηχητική εργασία, ακριβώς επειδή είναι σύνθετη, να μετατραπεί σε ηχητικό χάος

2. DEEPWATER HORIZON

Γουίλι Στέητμαν, Ρενέ Τοντέλι

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Για τον ΓΟΥΙΛΙ ΣΤΕΗΤΜΑΝ είναι η ΟΓΔΟΗ υποψηφιότητα- ΔΕΝ το έχει κερδίσει για καμία. Το διεκδίκησε με κατηγορία «ήχου» το 1990 για το «Γεννημένος την 4^η Ιουλίου», για κατηγορία «ηχητικών εφφέ» το 1994 με το «Βαρομετρικό χαμηλό» (Σταλόνε), κι από κει και μετά με το «ηχητικό μοντάζ» για «Αναμνήσεις μιάς γκέισας» (2006), «Wanted»(2009), «Αδοξοι μπάσταρδοι» (2010), «Τζάνγκο ο τιμωρός» (2013), «Lone survivor» (2014). Για ΡΕΝΕ ΤΟΝΤΕΛΙ είναι η πρώτη υποψηφιότητα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Εδώ η δουλειά του ηχητικού μοντάζ είναι πάνω στα οπτικά εφφέ στα οποία κυριαρχεί συγκεκριμένη θεματική: Εκρήξεις! Εκρήξεις, όμως, «σοβαρές», όχι blockbuster-άδικες , διότι η υπόθεση έχει να κάνει με ένα πλοίο γεωτρήσεων, που δεν τους πετυχαίνει η δουλειά κι εκεί που το γεωτρύπανο κατέβαινε, κατέβαινε, κατέβαινε , έγινε μακελειό κι επακολούθησαν εκρήξεις. Οντως είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό το κομμάτι το οποίο καλύπτει μεγάλη διάρκεια του δεύτερου μέρους και το ηχητικό μοντάζ είναι αυτό που καλείται να ολοκληρώσει το οπτικό εφφέ, το οποίο είναι ρεαλιστικής διάθεσης  κι οι εκρήξεις πρέπει κάπως να εναλλάσσονται ηχητικά ώστε να μη βαρεθεί ο θεατής να ακούει τον ίδιο θόρυβο. Δυνατό

3. ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ (Hacksaw Ridge)

Ρόμπερτ Μακένζι, Αντι Ράιτ

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΜΑΚΕΝΖΙ κι ο ΑΝΤΙ ΡΑΙΤ  «χτυπούν», με την πρώτη τους κάθοδο στα Οσκαρ, διπλή υποψηφιότητα , τόσο για ηχητικό μοντάζ όσο και για ήχο.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ. Το ότι συνεργάζονται και στον ήχο και μάλιστα με τον ταλαίπωρο των Οσκαρ ΚΕΒΙΝ Ο’ΚΟΝΕΛ (που έχει προταθεί 21 φορές κι ακόμα δεν λέει να το κερδίσει) δηλώνει όχι μόνο συμμετοχή στην ηχητική δουλειά αλλά στο πόση σημασία έδινε ο ΜΕΛ ΓΚΙΜΠΣΟΝ ως σκηνοθέτης του φιλμ, στον τομέα αυτό. Στην κριτική μου για το «Αντιρρησίας συνείδησης» δεν τον αποκάλεσα τυχαία «διάδοχο του Κλιντ Ηστγουντ»- να ένα κοινό σημείο που μπορεί να το διδάχτηκε από τον Κλιντ ο οποίος δίνει ξεχωριστή σημασία στο ηχητικό μοντάζ. Στο πρώτο μέρος, ο ήχος κόβεται απαλά που επικρατεί καθεστώς ειρήνης και την υπόγεια ένταση την αναλαμβάνει το μοντάζ με την  ευθύνη βέβαια του σκηνοθέτη. Στο δεύτερο που μεταφερόμαστε στον πόλεμο, το ηχητικό μοντάζ έχει αναλάβει να μεταδώσει την φρίκη του ήρωα για τη συμμετοχή σε πόλεμο. Κι αισθανόμαστε δια των «κοψιμάτων» του ήχου ανάλογα ρίγη κι αποστροφές με τον ήρωα. Μεγάλο ατού της ταινίας, ίσως το μεγαλύτερο της, κατά τo οσκαρικό κοσκίνισμα.

4. LA-LA-LAND

Αι Λινγκ Λη, Μίλντρεντ Ιατρού Μόργκαν

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: Για Αι Λινγκ Λη με διπλή υποψηφιότητα η ΠΡΩΤΗ κάθοδος στα Οσκαρ (είναι και για τον ήχο), με μονή η Ιατρού (πιθανόν να είναι κι ελληνικής καταγωγής) η οποία είναι ειδικευμένη ηχητική μοντέζ.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Αν και σπάνια απαντάται μιούζικαλ σε αυτή την κατηγορία, εν τούτοις εδώ λόγω ειδικών συνθηκών, όπου το μιούζικαλ είναι κάπως διαφορετικό από εκείνα που ξέραμε κι έχει κι ένα ρεαλιστικό περιβάλλον στη διεξαγωγή του, οι ήχοι κόβονται και ράβονται  και παντρεύονται περνώντας από τη μία διάθεση στην άλλη. Μια κι υπάρχει μουσικό θέμα στην ταινία, το οποίο θα μπορούσε να μην ανήκει και σε μιούζικαλ κι ακολουθεί τα βήματα των ηρώων από την πρόζα σε χορευτικές ή μουσικές σκηνές, , καταλήγει σε ένα ηχητικό μοντάζ «που δεν φαίνεται» και που το αντιλαμβάνονται κυρίως οι ειδικοί!. Ως επίτευγμα που εντάσσεται σε «είδος», που αφορά «είδος».

5. SULLY

Αλαν Ρόμπερτ Μάρει, Μπουμπ Ασμαν

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ: ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ έχουν τιμηθεί από ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ με ΟΣΚΑΡ για αποτέλεσμα συνεργασίας του: Το 2007 για το «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΒΟΖΙΜΑ» και το 2015 για τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗ». Και τις δύο για ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ, και τις δύο με ταινίες του ΚΛΙΝΤ ΗΣΤΓΟΥΝΤ. Από κοινού έχουν προταθεί επίσης και για δύο ακόμα ταινίες του Κλιντ στην ίδια κατηγορία, το «Space cowboys» και τις «Σημαίες των προγόνων μας» καθώς και για το «Eraser» (Σβαρτσενέγκερ) ενώ ο Αλαν Ρομπερτ Μαρει έχει προταθεί μόνος του και για το «Sicario» (πέρσι), καθώς και για το «Ο λύκος και το γεράκι» (1986) και για το «Φονικό όπλο 2» το 1990 (στα δύο τελευταία με άλλους συνεργάτες)

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ: Μνημόνευσα παραπάνω τον Κλιντ ως δάσκαλο επιρροής στον Μελ Γκίμπσον για την κατηγορία αυτή και ιδού κι ο Κλιντ αυτοπροσώπως. Το βιογραφικό των δύο ηχητικών μοντέρ καθώς και το γεγονός πως από το «Sully» προτάθηκε για Οσκαρ μόνο το ηχητικό μοντάζ φανερώνει τη σημασία που δίνει ο Κλιντ Ηστγουντ ως σκηνοθέτης σε αυτό το συγκεκριμένο. Και σε αυτό το φιλμ, πραγματικά τα δεσίματα του ήχου ή τα κοψίματα του ήχου, ανάλογα με τη διάθεση της κάθε σκηνής κυρίως όμως εκεί που έχει να κάνει είτε με το αεροπορικό δυστύχημα, με την πτώση του αεροπλάνου στον ποταμό Χάντσον ή με τη διάσωση των επιβατών είναι ολοφάνερο πως ο Ηστγουντ σκηνοθετεί έχοντας κατά νου τη δουλειά που θα πρέπει να παραδώσει στους ηχητικούς μοντέρ για να υποκαταστήσουν τρόπον τινά τη σκηνοθεσία.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ: Είναι η πιο δυνατή κατηγορία του «Αντιρρησία συνείδησης» είναι όμως κι όλη η ταινία «Sully». Αν δούμε να κερδίζει εδώ το «La-La-Land» σημαίνει σαρωτικές διαθέσεις κι ότι ψηφίζεται είδος. Οσο για το «Arrival»: Η δουλειά στον Ηχο είναι τέτοια ώστε όπως με τις υποψηφιότητες ξεκαθαρίστηκε ότι κι η μουσική ήταν μέρος του ήχου, έτσι και σε αυτά περιμένουμε να ξεκαθαριστεί αν έχει κάνει κάτι ξεχωριστό ο  ηχητικός μοντέρ ή αν όλο αυτό θα πάει ένα με τον Ηχο.