Και στο 8ο επεισόδιο συνέβησαν εκπληκτικά πράγματα από πλευράς γραφής που εκείνοι οι οποίοι το έχουν παρακολουθήσει εξ αρχής, από το πρώτο επεισόδιο δηλαδή, είδαν, είδαμε, να επανέρχονται πράγματα, γεγονότα και καταστάσεις, με τα οποία μας είχαν συστηθεί σειρά και ήρωες κι αφού μεσολάβησε όλη η προϊστορία του Αϊνστάιν με τον νέο σε ηλικία ηθοποιό ΤΖΩΝ ΦΛΥΝΝ να έχει αναλάβει τα ηνία της σε μεγάλη κλίμακα, τώρα ξαναβρίσκομε τον ΤΖΕΦΡΥ ΡΑΣ – μαζί του και την ΕΜΙΛΥ ΓΟΥΩΤΣΟΝ- εκεί που τους είχαμε αφήσει ύστερα από τις πρώτες συστάσεις.
Ένα από αυτά είναι το θέμα των διώξεων των Εβραίων στη Γερμανία, που είχαμε δει στην αρχή όπου δίπλα του έχει προστεθεί και η συνέχιση της αμφισβήτησης του από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα- Μόνο που τώρα αυτή η αμφισβήτηση βλέπουμε να έχει πάρει και φυλετικό, αντισημιτικό χαρακτήρα. Πάνω σε αυτό τον καμβά, πλάθονται και τα πρόσωπα. Ο Αϊνστάιν δεν αμφισβητήθηκε μόνο επιστημονικά αλλά κι επειδή ήταν Εβραίος!
Δεύτερο σημαντικό περιστατικό, που είχαμε πάρει γεύση….teaser στο ξεκίνημα της σειράς, είναι η αντιμετώπιση του, από την Αμερική του περιβόητου Χούβερ του FBI. Οπου εκεί τον ταλαιπωρούν με τη βίζα επειδή τον αντιμετωπίζουν, ο Χούβερ δηλαδή ο οποίος, όμως, εκπροσωπεί και το κράτος , ως «κομμουνιστή». Κι ως «κομμουνιστή» σε εκείνη τη φάση θα τον αρνηθούν και θα του αρνηθούν και τη βίζα. Ωστόσο, στο κομμάτι αυτό που περιέχει μια μεγάλη σεκάνς, τη σεκάνς της συνέντευξης- βλ. ανάκρισης από τον «επιτετραμμένο» της Αμερικανικής Πρεσβείας , υπάρχει εξαιρετικό και πάλι γράψιμο. Η σκηνή παίζεται ανάμεσα στον μεγαλοφυή επιστήμονα και τον άνθρωπο της Πρεσβείας, με παρούσα και την Κα Αϊνστάιν, κι είναι σκηνή υποδειγματικού κι ολοκληρωμένου γραψίματος, που μοιάζει με μονόπρακτο ως προς την πυκνότητα της. Πως ξεκινά η συνέντευξη, πως παίζεται παιχνίδι «κλέφτη κι αστυνόμου» μεταξύ συνεντευξιάζοντος και συνεντευξιαζομένου, με ατάκες κοφτές, σύντομες, περιεκτικές, πως κλιμακώνεται , πως είναι ο Χούβερ πανταχού παρών κι ας μην εμφανίζεται στη σκηνή και πως γίνεται σιγά σιγά το πλησίασμα του ανθρώπου της Πρεσβείας προς τον Επιστήμονα, πως γοητεύεται από τις ιδέες του, πόσο αρχίζει να πείθεται για τους σκοπούς του, πως μπαίνει στο νόημα της τεκμηριωμένης επιστημονικής λογικής απέναντι στα πάντα, πως γίνεται εισηγητής υπεράσπισης και πως προσκρούει στην επίμονη άρνηση του Χούβερ κι ο ίδιος. Αυτά είναι ιστορικά στoιχεία, για αυτό και τα παραθέτω, δεν είναι….spoilers.
Τρίτο περιστατικό που μας έρχεται κι αυτό από το παρελθόν είναι η ιστορία του γιού και το πώς εισήχθη στο Ψυχιατρείο στην εφηβεία του, όπου πλέον έχουμε σεναριακή μεταστροφή, σχεδόν πλήρη , πάνω στο ποιος είναι ο υπαίτιος, αν και τον υπαίτιο μας τον είχε υπαινιχθεί και το επεισόδιο εκείνο που τον είχε εισαγάγει. Εδώ τίθενται οι βάσεις για το «έγκλημα» που διέπραξε η Μιλέβα στην ανατροφή των παιδιών, στην προσπάθεια να τα στρέψει εναντίον του πατέρα τους για να τον εκδικηθεί για τις απιστίες του. Και την πληρώνει ο γιός ο οποίος έχει καταλάβει το έγκλημα της μάνας αλλά η σκηνή μας αφήνει στο 8ο επεισόδιο με την αγωνία για την τύχη του παιδιού, τουλάχιστον δραματουργικά.
Κι υπάρχει κι ένα στοιχείο που δεν θα λέγαμε ότι κρατά την καταγωγή του από προηγούμενα επεισόδια κι είναι η σχέση του Αϊνστάιν με το εβραϊκό ζήτημα. Σε αναδρομική σκηνή του 8ου επεισοδίου τον βλέπουμε να μην δέχεται δημιουργία κράτους εβραϊκού στην Παλαιστίνη εξηγώντας τους λόγους. Κι ως άθεος δείχνει απόμακρος της εβραϊκής θρησκείας όπου η μόνη του σχέση με την έννοια «Εβραίος» δείχνει να ήταν το ότι τον βάφτισαν έτσι. Και πως ότι ο ίδιος δεν είχε την παραμικρή ανάμιξη σε αυτά, ήταν μάλλον «Γερμανός» ή έτσι νόμιζε. Αν κι ούτε ως προς αυτό τον βλέπουμε φλεγόμενο από πατριωτικά ιδεώδη, τον βλέπουμε να εμπνέεται μόνο από την Επιστήμη, από το Σύμπαν, από τα Φαινόμενα. Όμως το πλησίασμα των Σιωνιστών τον φέρνει σε επαφή με μια πραγματικότητα περί διωγμών και «πογκρόμ» της εβραϊκής φυλής που δείχνει να μη γνώριζε. Και κάπου εκεί προφανώς θα παιχθεί στα δύο τελευταία επεισόδια που απομένουν (αν δεν υπάρχει κι επίλογος όπως παραμένει για την ώρα αδιευκρίνιστο) το θέμα της παραμονής του στη Γερμανία αλλά κι η σχέση του με την Αμερική. Ειδικά αφού θα μεσολαβήσει κι ένα Ολοκαύτωμα. Για τις τεχνικές αρετές της σειράς δεν έχουμε να πούμε τίποτε καινούργιο ώστε να ,μην επαναλαμβανόμαστε: Η εποχή, οι χώροι, τα ντυσίματα, οι κομμώσεις, η ατμόσφαιρα της φωτογραφίας δεν έχουν αλλαχθεί ούτε στον πόντο. Και πως θα γινόταν άλλωστε;