Μέσω του τραγουδιού βραβεύτηκε όλη η ταινία. Είναι εξαιρετικό ως σύνθεση κι είναι αυτό που ολοκληρώνει το έργο ως κάτι πιο «σπέσιαλ» από τους λοιπούς συντελεστές. Το ότι είχε προταθεί στην 8άδα της καλύτερης ταινίας κι από τα επιμέρους ήταν μόνο για τραγούδι σήμαινε πως αυτό το τραγούδι ήταν «κάτι» και σίγουρα οι μουσικοί και στιχουργοί της Ακαδημίας θα το ψήφισαν σχεδόν…μονοκούκι

Επιτέλους κέρδισε στη Νο7 υποψηφιότητα του. Κέρδισε τον εαυτό του στο «Παιχνίδι της μίμησης». Ενδιαφέρον ότι αυτή η μουσική προκρίθηκε έναντι της άλλης, την βρήκαν πιο συμμετέχουσα στο έργο, πιο «πρωτ6οβουλιακή», κάτι σαν άλλη εκδοχή σχολής Μαντσίνι αφού ένα τέτοιο τόνο επιζητούσε και το έργο.

Κι έτσι τα Οσκαρ του έργου του Γουές Αντερσον γίνονται 4  ,όπου δίπλα στα αισθητικά (σκηνικα, κοστούμια, μακιγιάζ) προσμετράται κι η μουσική ως απόλυτοι «φορείς» του σκηνοθετικού-σεναριακού ύφους

Κι αυτό είναι κομβικό βραβείο για να δούμε τι θα παιχθεί στη βραδιά. Οσκαρ σεναρίου χωρίς πρόκριση από το Σωματείο και με αντιπάλους γερούς. Επισημοποίηση ότι το «BIRDMAN» είναι έργο περιεχομένου.

Άλλη μια ήττα για τον κύριο αντίπαλο, το «Μεγαλώνοντας», που δεν τα είχε καταφέρει ούτε στο Σωματείο Σεναριογράφων κι ας απουσίαζε από εκεί το «BIRDMAN»

Κερδίζει ένα βασικό βραβείο, του σεναρίου (στην κατηγορία «διασκευής»).Η μυθιστορηματική του υπόθεση, οι χαρακτήρες, το αληθινό πρόσωπο στο επίκεντρο της ιστορίας, το ιστορικό περιστατικό, η σύγκρουση με τις μυστικές υπηρεσίες αλλά και με την κοινωνία, οι ωραίοι ρόλοι..

Η «Θεωρία των πάντων» ποντάρει πλέον μόνο στην ανδρική πρωταγωνιστική ερμηνεία. Σημειωτέον έχασε και της μουσικής- όπως τη μουσική έχασε κι η «μίμηση» ..

Αυτή είναι η σκηνοθεσία της χρονιάς σύμφωνα με την ΑΚΑΔΗΜΙΑ.  Και με την ανάδειξη περιεχομένου αλλά και με το εύρημα που το έφερε εις πέρας ο διευθυντής φωτογραφίας. Προσέξτε τα Οσκαρ μία προς μία τις κατηγορίες και θα δείτε τι δηλώνουν, τι φανερώνουν. Ο Γκονζάλες το πήρε με τη δεύτερη σκηνοθετική υποψηφιότητα. Στη «Βαβέλ» είχε χάσει από τον Μάρτιν Σκορσέζε για τον «Πληροφοριοδότη».

Backtoback οι Μεξικάνοι- πέρσθ ο Αλφόνσο Κουαρόν για το «Gravity». Το Σύστημα δεν σταματά να επιζητεί ανανέωση ώστε να διευρύνει τα όρια του.

ΗΤΤΑ για τον Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με το «Μεγαλώνοντας». Το πόρισμα της Ακαδημίας λέει πως όλος αυτός ο επίπονος μόχθος των 12 ετών δεν αποτυπώθηκε καλλιτεχνικά στην ταινί, δεν την έκανε  διαφορετική σε τίποτα από το αν θα είχε γυριστεί στις κανονικές χρονικές προδιαγραφές. Δεν την έκανε καλύτερη από τον «Σολίστα»-επί παραδείγματι

Στην ανάλυση για τον Α’ ανδρικό ρόλο εδώ στο PANTIMO.GR, είχα αναφέρει τη λέξη κλειδί στην ερμηνεία του κάθε υποψήφιου. Για τον Εντι Ρεντμέιν είχα γράψει τη λέξη «Ταυτοποίηση». Ε, αυτό ακριβώς. Ο ηθοποιός έγινε ένα με το ρόλο. Το κύριο ζητούμενο. Και νίκησε.

Για τον ηττημένο αντίπαλο Μάικλ Κίτον στο «Birdman» που βαδίζει καλπάζοντας έχω να πω εκείνο που είχα γράψει και στην κριτική για την ταινία. Περιμένουμε να δούμε αν η προσωπικότητα του είναι τέτοια ώστε να βάζει τα προσωπικά στοιχεία του ηθοποιού που απαιτεί ο ρόλος. Ηταν ένα starperformance σε ένα «ρόλαρο», που όμως δεν «επαρκούν» τα στοιχεία προσωπικότητας… Αν ήταν μια άλλη «μούρη» ο ερμηνευτής…

Toπήρε με την Πέμπτη υποψηφιότητα. Ηταν άνευ αντιπάλου. Εξουσίαζε πλήρως τον εαυτό της ακόμα κι ως γυναικεία παρουσία. Θύμιζε την Βίβιαν Λι στο «Λεωφορείον ο πόθος» όπου, όπως εκείνη τρελαινόταν σε κάθε πλάνο ένα τόνο παραπάνω από το αμέσως προηγούμενο, έτσι κι η Τζούλιαν ΜΟυρ στο κάθε πλάνο έχανε κάτι από το νου της λίγο παραπάνω από το πλάνο το αμέσως προηγούμενο.

Με την Πέμπτη υποψηφιότητα έχουν κερδίσει η Σούζαν Χέιγουορντ, η Σίρλει Μακ Λέιν, η Σούζαν Σάραντον.

Η Τζούλιαν Μουρ ανήκε και σε ένα άλλο «δυσάρεστο» club, εκείνων που είχαν μια φορά διπλή υποψηφιότητα, είχαν χάσει και στις δύο και δεν είχαν πάρει Οσκαρ σε προηγούμενη ευκαιρία. Τώρα, στο clubαυτής της ηττας άφησε ολομόναχη την Σιγκούρνι Γουίβερ

Συνολικά βραβεία: Ταινία, Σκηνοθεσία, Σενάριο, Φωτογραφία. Είναι τα τέσσερα αδιάσειστα στοιχεία που την κατέστησαν «μεγάλη». Περιεχόμενο αλλά και σκηνοθετικό εύρημα που χωρίς τον διευθυντή φωτογραφίας να κινήσει την κάμερα σαν να επρόκειτο για φιλμ-μονοπλάνο, δεν θα είχαν βγει όλα αυτά. Μόνο που ο σκηνοθέτης είχε όραμα γύρω από τον ήρωα, εξού κι η «κυκλική» επιλογή της κάμερας και ο ήρωας έβγαινε από ένα πυκνό κι ασυνήθιστο σενάριο

Αυτό εδώ είναι το section που φτιάχτηκε ειδικά για τη βραδιά των Οσκαρ.