Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν έχει πιά καθιερωθεί, τα σενάρια που πάνε για Oscar να είναι γραμμένα από το σκηνοθέτη τους. Σε κάποιες περιπτώσεις , με συνεργάτες, σε κάποιες άλλες, άνευ.
Στη φετινή 5άδα, θα αρχίσω από το ένα που εχει τους πολλούς σεναριογράφους κι ο σκηνοθετης απλώς(?) συνυπογράφει. Το «απλώς» σηκώνει πολλά ερωτηματικά, συνήθως η συμμετοχή στο σενάριο, όταν φοντάρουν κι άλλα ονοματα, δηλώνει παρεμβαση κινηματογραφικότητας στην αφήγηση.
Το ενδιαφέρον της φετινής μουσικής πεντάδας είναι η παρουσία δυο μιούζικαλ και το πως αυτά κρίνονται μουσικά -κινηματογραφικά. Κι από την άλλη υπάρχει, η μουσική ως score που υπακούει και εκφράζει μια σκηνοθεσία.
Είναι το «PRODUCTION DESIGN» που ως «σχεδιασμός παραγωγής» σε αυτολεξί μετάφραση δεν σημαίνει τίποτα. Όπως δεν σημαίνει και το «Φωτογραφία» (Picture) για την Ταινία, το «Διεύθυνση» (Directing) για τη Σκηνοθεσία,η «Κινηματογραφιση» (Cinematography) για τη Φωτογραφία, η «Εκδοση» ή »Εκτύπωση» (Editing) για το Μοντάζ, υπάρχουν ελληνικές λέξεις που αποδίδουν την κάθε κατηγορία στη δική μας γλώσσα (αν και το «μοντάζ» προτίμησε να παραμείνει στα…γαλλικά παρα να του αποδοθεί στα ελληνικά ο γαλλικός «συναρμολόγηση», που είναι ίδιο και στα ιταλικά)
Η βράβευση του ΣΩΝ ΜΠΕΪΚΕΡ για την «ANORA» από το Σωματείο Σκηνοθετών, κάνει τη φετινή κούρσα ιδιαιτέρως ελκυστική, από πλευράς σασπένς. Διότι από τη μια η δημοσιότητα ήταν στραμμένη σε άλλους, από την άλλη υπενθυμίζεται ότι υπάρχει κι ένας «Χρυσός Φοίνικας» που συνοδεύει την ταινία, ο οποίος αμφισβητήθηκε από παλαιολιθικές κρίσεις περί «Φοίνικα», ο ίδιος, όμως έρχεται να δικαιωθεί μέσω της εξελιξης της ταινίας και να δείξει ότι κι αυτος είναι εκεί. Κι επηρεάζει.
Ηχος συνολικός, κι ως σχεδιασμός κι ως μείξη κι ως μονταρίσματα ηχητικά κι ως εφέ , όλα μαζί σε ένα, κι όλοι οι εκπρόσωποι του κλάδου με τις πολλαπλές αποκλίσεις και ιδιότητες, τι είδαν ως απολογισμό χρονιάς, ως επιτεύγματα συνολικά της Τέχνης τους;
Νομίζω πως οι μυημένοι αναγνώστες του PANTIMO.GR, που έχουν παρακολουθήσει συστηματικά τις πολυετείς αναλύσεις, γνωρίζουν πλέον ότι το ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ κρίνεται με κριτήρια κινηματογραφικά κι όχι απλώς μουσικά ή δισκογραφικά ή συναυλιακά ή όποια αλλα παρεμφερή, όπως τα Hit-άκια, τα chart κλπ κι ότι το Oscar Τραγουδιού δεν είναι ούτε “Grammy” ούτε…..”billboard”.
Προσωποκεντρικά είναι ως επί το πλείστον τα 5 φιλμ που ξεχώρισαν οι ΜΑΚΙΓΙΕΡ-ΚΟΜΜΩΤΕΣ της Ακαδημίας και τα έστειλαν στην κορυφή για τη διεκδίκηση.
Η Νο 3 , αγαπημένη μου κινηματογραφική κατηγορία , μετά το ΣΕΝΑΡΙΟ και το ΜΟΝΤΑΖ, είναι τα ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ, όπως το έχω δηλώσει πολλές φορές. Κι ο λόγος είναι πως μα αφήνει άναυδο το γεγονός ότι παίρνεις ένα σενάριο κι αρχίζεις να ντύνεις τους ανθρώπους. Τι να φοράνε στην κάθε σκηνή, στην κάθε κατάσταση…Κι όλα σε συνεννόηση με το σκηνοθέτη για το τι είδος πρόκειται και με τον υπεύθυνο σκηνογραφίας ο οποίος ορίζει το χρώμα της ταινίας. Είναι ακριβώς το ίδιο συναίσθημα που μου γεννούσαν από παιδί οι μοδίστρες και οι ράφτες, αυτοί κι αυτές, κυρίως αυτές, που έντυσαν ανθρώπους, γειτονιές, τάξεις, λαούς και χώρες, που φτιάχνουν την αισθητική της καθημερινότητας και της κουλτούρας κάθε λαού, που στην Ιταλία θα πας στη λαϊκή και θα βρείς την πελάτισσα μπροστα στα καφάσια να έχει πάει με ένα φουστανάκι, αλλά να έχει μια λεπτομέρεια πάνω και να την κάνει μια άλλη.. Αυτές κι αυτούς που έφαγαν τη ζωή τους με μια βελόνα χωρίς απολαβές, ειμή μόνο όσοι καταπιάστηκαν με την υψηλή ραπτική. Το βρίσκω άδικο για μια τεράστια καστα, για τους ΕΝΥΜΑΤΟΛΟΓΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ , τη φαντασία τους, την αισθητική τους και το πως έντυσαν τον κόσμο. Και θα τιμώ την Ντένη Βαχλιώτη που μου είπε πριν από δεκαετίες πολλές τη φράση-ορισμού του ρούχου «Το ρούχο είναι η κοινωνική μας φόρμα» Δίνω τις διαστασεις τις κοινωνικές όπως μου το ορίζει η ιταλική επιρροή μου επειδη μπαίνω στο ψητό κι ορίζω το πρίσμα, γυρω από τα κοστούμια.
Να δούμε αν και φέτος θα επαναληφθεί νίκη του καλλιτεχνικού επί του ψυχαγωγικού αναμενόμενου για λογαριασμό των παιδιων.
Ανανεώνουμε λιγάκι τα αφιερώματα κι αντί για «ανάλυση», πάμε σε «απολογισμό». Απολογισμός χρονιάς ανα κατηγορία.
Οι πρώτες επισημάνσεις, αφορούν και σε σύνολο αλλά και σε επιμέρους ώστε να γίνει αντιληπτό από τους προχωρημένους φίλους που διαβάζουν pantimo.gr ότι τα σύνολα και τα επιμέρους είναι αλληλοεξαρτώμενα.
Κι αυτό, διότι έχουμε Ακαδημία κι οι Ακαδημίες είναι ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΕΣ, ΣΦΑΙΡΙΚΕΣ, ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΕΣ. Μετρουν το επίτευγμα κι όχι το πρόσωπο. Σε σχέση με το γενικό και το μερικό, έχω να κάνω τις ακόλουθες επισημάσεις που ξεκινούν από αυτό τον Εργοκεντρισμό. Κι έχουν να κάνουν πρώτα, πρώτιστα, με το έργο. Με το σύνολο. Κι όλα τα επιμέρους με βαση το έργο ξεκινούν, και κρίνονται
Σε αυτή την καταχώρηση φιλοξενείται αποκλειστικά η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΏΝ, για όποιον θελει να ανατρέχει, να συμβουλεύεται, να ενημερώνεται , να υπενθυμίζει στον εαυτό του τα ξεχασμένα του. Δεν υπάρχει συνοδευτικό κείμενο.
Κείμενο ΠΡΩΤΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ για τις ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ δημοσιεύεται στην παρακείμενη θέση στο PANTIMO.GR
Η απονομή θα γίνει στις 2 Μαρτίου 2025
Τωρα ξέρουμε επισήμως τι έχει ξεχωρίσει και πάει στα Oscar, κατά το μάλλον ή ήττον…
Οι Ηθοποιοί στο Σωματείο τους πρόβαλαν νέα ισχυρά δεδομένα , κυρίως σε ό,τι αφορά στις ΓΥΝΑΙΚΕΣ Ηθοποιούς, στις Γυναικείες ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ δηλαδή, όχι μόνο στον Α’ ρόλο αλλά και στον Β’.
Φέτος, αν και γενικώς δεν ασχολούμαι πολύ με αυτό το κομμάτι, θα ξεκινήσω από την ΑΠΟΝΟΜΗ.
Και θα ξεκινήσω από την Απονομή επειδή ήταν μια πολύ ωραία απονομή, ο ΤΖΙΜΥ ΚΙΜΕΛ να παραμείνει, κι αυτό έχει να κάνει με την όλη κατάσταση.
Η Καλύτερη Ταινία είναι το ΣΥΝΟΛΟ. Είναι αυτή που περικλείει τα πάντα και καθορίζεται αό τα πάντα. Στην «Καλύτερη Ταινία» αυτό που μετράει είναι το σύνολο, αυτό που για τα γυμνά μάτια μοιάζει σαν κάτι ενιαίο κι αδιαίρετο. Στα πεπειραμένα, αντιστοίχως, είναι η επισήμανση των στοιχειών που την στέλνουν ψηλά, όταν δεν την κατεβάζουν χαμηλά.
Ως τώρα, δεν ασχολείτο κανείς μαζί τους. Μέχρι που αναγνωρίστηκαν ως αυτόνομη οντότητα από την Ακαδημία. Κι από το 2026 θα υπάρχει και Oscar στο όνομα τους. Οπότε θα έχουν και σωματειακές βραβεύσεις, όπως κι άλλοι
Πως «κοιτάζουν» την ερμηνεία, την πρωταγωνιστική ερμηνεία, οι δέκα χιλιάδες κινηματογραφιστές. Αρχίζοντας από τους ηθοποιούς που είναι κι αυτοί οι οποίοι εισηγούνται και παίρνουν θέση μέσα από το Σωματείο τους, και πως τη βλέπουν και την εξετάζουν οι άλλοι.. Τι βλέπει ο σκηνοθέτης σε κάθε έναν από τους 5 υποψήφιους, ποιος έδωσε καλύτερη λύση στον σκηνοθέτη του, τι βλέπει ο σεναριογράφος ως ερμηνεία πάνω στο γράψιμο, αν αξιοποίησε τις αποχρώσεις του ρόλου που του έγραψε ο σεναριογράφος της ταινίας του, τι βλέπει ο μοντέρ, αν ο ηθοποιός παίζει μετωπικά ή διαθέτει μια ευχέρεια που να τον κάνει κινηματογραφικό στα μάτια του μοντέρ, στο από που θα τον «κόψει» και θα τον «ράψει», τι βλέπει ο ενδυματολόγος στο ποιος ηθοποιός με την ερμηνεία του και τη στάση αναδεικνύει το ρούχο ή το ξεπαστρεύει, τι βλέπει ο διευθυντής φωτογραφίας στο ποιος υπάκουσε καλύτερα στις αξιώσεις του φακού…κλπ, κλπ, κλπ
Φέτος άλλαξα τη σειρά στις γυναικείες , ερμηνευτικές κατηγορίες κι έβαλα πρώτα τον Α’ Γυναικείο (ανάλυση 16) κι ακολούθως τον Β’
Μέσα από τις αναλύσεις των ερμηνειών, να γίνει πιο οικείος κι αυτός ο διαχωρισμός, στην διαφορά ρόλων, α’ και β’ ή πιο καλλιτεχνικά και κόσμια, πρωταγωνιστή και στηρικτή. Εκείνου που οδηγεί και του άλλου που στηρίζει. Η αγγλική απόδοση είναι η καλύτερη όλων, ισχύει και για τα δύο φύλα , leading και supporting
Σαρωτική ήταν η παρουσία του «OPPENHEIMER» , στα ΒΡΑΒΕΙΑ και των 4 Σωματείων που είχαν απομείνει. Για τους άλλους άφησε τα «ψίχουλα», εκεί που υπήρχαν πολλαπλές εξειδικευμένες κατηγορίες