Ο, τι έχουμε πει για τη ΜΟΥΣΙΚΗ, ισχύει ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ και για το ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Για την ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ Μουσική και για το ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ Τραγούδι. Πως το Τραγούδι στον Κινηματογράφο κρίνεται κι αξιολογείται ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ κι όχι δισκογραφικά ή ραδιοφωνικά. Από τον Κινηματογράφο έχουν βγει τραγούδια που έγιναν μεγάλα σουξέ δεν ήταν όμως όλα της ίδιας ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ αξίας. Γι αυτό και πολλά από αυτά τα σουξέ, στάθηκαν μόνα τους ως σουξέ κι έγιναν τραγούδια υψηλών πωλήσεων, διότι η αξία τους ήταν τραγουδιστική- όχι όμως και Κινηματογραφική. Το ίδιο πράγμα ίσχυε και στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο: Υπήρχαν τραγούδια που έβγαιναν μέσα από το σενάριο, γράφονταν από συνθέτη και στιχουργό κατόπιν αναγνώσεως του σεναρίου, κι υπήρχαν κι άλλα που μπορεί ως τραγούδια να ήταν πανέμορφα αλλά κινηματογραφικώς ΑΣΤΟΧΑ.
O ΡΟΜΠΕΡΤ ΤΖΟΟΥΝΣ είναι ένας κορυφαίος μοντέρ του αμερικάνικου σινεμά, ο οποίος προτάθηκε τρεις φορές για Οσκαρ, χωρίς να κερδίσει, για μνημειώδη φιλμ όπως το «Είναι ένας τρελός, τρελός, τρελός κόσμος» του Στάνλεϋ Κράμερ, το «Μάντεψε ποιος θάρθει το βράδυ» πάλι του Κράμερ και το «Αυτή η γη είναι δική μου γη» (Bound for glory) του επίσης μοντέρ που μετά πέρασε στη σκηνοθεσία, του ΧΩΛ ΑΣΜΠΥ- ο ΑΣΜΠΥ δεν πήρε Οσκαρ ως σκηνοθέτης, είχε πάρει όμως ΟΣΚΑΡ για ΜΟΝΤΑΖ στο «ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ» (In the heat of the night) του Νόρμαν Τζούισον.
Ο φετινός Β’ Ανδρικός Ρόλος, ο «supporting», ο «στηρικτικός», δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουν, όσοι θέλουν να καταλάβουν, αυτό που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο κι εξηγώ αναλυτικότατα από το PANTIMO.GR, είτε στα οσκαρικά αφιερώματα, είτε στις κριτικές. Ότι ο ρόλος διαχωρίζεται σε leading (πρωταγωνιστικός) και σε supporting (στηρικτικός) από τη θέση που κατέχει στο σενάριο, από το «τίνος την ιστορία λέει το έργο». Μην μπερδεύουμε τον «leading», τον πρωταγωνιστή δηλαδή, με τους «main characters», με τους βασικούς, δηλαδή, ρόλους . Ρόλος βασικός μπορεί να είναι αλλά είναι βασικός για την εξέλιξη της πλοκής και της δράσης, δεν είναι αυτός που «οδηγεί» το έργο. Και σε άλλες περιπτώσεις , μπορεί να είναι και ρόλος των λίγων σκηνών. Με άλλα λόγια, όλοι οι ρόλοι , πλην αυτού του οποίου την ιστορία λέει το έργο, είναι «supporting», εκτός αν ο κεντρικός ήρωας έχει επί ίσοις όροις αντίπαλο δέος, οπότε θεωρούνται κι οι δύο πρωταγωνιστικοί. Αυτά, όμως, ελέγχονται με βάση το σενάριο.
Τουλάχιστον όσοι διαβάζετε το PANTIMO.GR, όχι μόνο τα οσκαρικά αφιερώματα αλλά και τις κριτικές, θα έχετε μπει στο νόημα περί ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ Μουσικής και τι είναι η «Κινηματογραφική Μουσική» και η διαφορά της από τη «Μουσική από τον Κινηματογράφο». Η τελευταία μπορεί να έχει να κάνει με ένα τραγούδι (το οποίο να είναι υπέροχο ως τραγούδι αλλά κινηματογραφικά «άσχετο»), με ένα θέμα, με κάποιο μεγάλο σουξέ δισκογραφικό, όμως η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗ ΜΟΥΣΙΚΗ είναι άλλο πράγμα, εξετάζεται με άλλους Κανόνες κι αυτοί είναι καθαρώς Κινηματογραφικοί, είναι πάνω στο δόγμα ότι «Η κινηματογραφική Μουσική πρέπει να «βλέπεται» κι όχι να «ακούγεται». Είναι τεράστιο λάθος, και σίγουρα ΑΝΤΙΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ, να θες να ακούσεις μια κινηματογραφική μουσική και να βάζεις το cd. Το dvd πρέπει να βάζεις κι εκεί θα τη «δεις» την κινηματογραφική μουσική, στο dvd της ταινίας.
Δόθηκαν τα βραβεία του Σωματείου αυτού αλλά δεν είναι εύκολο να βγάλει κανείς άκρη, κυρίως επειδή υπάρχουν πάρα πολλές «ανθυποκατηγορίες» (βλ.εξειδικεύσεις) και απονέμονται για πολλούς τομείς. Χώρια ότι κάποια που βραβεύτηκαν για κάποιο ειδικό τομέα, δεν είναι υποψήφια και για Οσκαρ.
Εδώ δεν έχεις τι να προτάξεις διότι είναι τόσες πολλές οι κατηγορίες κι οι κλαδικές, συντεχνιακές ειδικότητες όπου κάθε κατηγορία πάει και σε άλλο φιλμ . Κι έτσι μαζεύονται πολλά.
Μετά το ΣΩΜΑΤΕΙΟ των ΜΟΝΤΕΡ που έγραψε Ιστορία δίνοντας το βραβείο του Σωματείου ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ σε ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ φιλμ, κι αυτό ήταν τα «ΠΑΡΑΣΙΤΑ» του Μπονγκ Τζουν Χο και ης ΝΟΤΙΟΥ ΚΟΡΕΑΣ, ήρθε και το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΗΘΟΠΟΙΩΝ να γράψει τη δική του Ιστορία. Πάλι με (και για) τα «ΠΑΡΑΣΙΤΑ». Απένειμε στο φιλμ το βραβείο του ENSEMBLE CAST, της ΟΜΑΔΙΚΗΣ δηλαδή ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ που στη Γλώσσα του Σωματείου Ηθοποιών σημαίνει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας για λογαριασμό του τεράστιου κλάδου.
Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ των ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ, από τα καθοριστικά για την οσκαρική έκβαση, αποφάσισε: «1917»
Αν προσέξουμε ότι οι ΤΕΣΣΕΡΙΣ από τις ΠΕΝΤΕ «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ» έρχονται από την πεντάδα του Οσκαρ Σκηνοθεσίας, μπορεί κανείς να καταλάβει όχι απλώς το μέγεθος της συμβολής της ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ στη δημιουργία μιας ταινίας (αυτό θα ήταν σαν να παραβιάζαμε ανοιχτές πόρτες- είναι ηλίου φαεινότερο) αλλά ότι στη φετινή «κούρσα», μέσα από το βραβείο Φωτογραφίας θα «παιχθούν» και σκηνοθεσίες. Από το να πάνε πακέτο τα δύο Οσκαρ αυτά, δηλαδή της Φωτογραφίας με τη Σκηνοθεσία στην ίδια ταινία, όσο και με το να πάνε χώρια όπου σε αυτή την περίπτωση η Φωτογραφία που δεν θα συνοδεύεται κι από το Οσκαρ σκηνοθεσίας, θα είναι σαν να πήρε.. μισή σκηνοθεσία, σαν να βραβεύτηκε έμμεσα κι ο σκηνοθέτης αυτού του φιλμ, που δεν του δόθηκε όμως προσωπικά και το βραβείο της ειδικότητας του.
Δεν είναι που η ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ ταινία του ΜΠΟΝΓΚ ΤΖΟΥΝ ΧΟ κατάφερε και μπήκε είτε στις «μεγάλες» κατηγορίες των ΟΣΚΑΡ, δεν είναι που η ΝΟΤΙΟΣ ΚΟΡΕΑ με αυτή τα ταινία γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ, αφού μετά τον «Χρυσό Φοίνικα» του Φεστιβάλ Κανών, γίνεται κι η πρώτη ταινία της χώρας αυτής που μπαίνει στο ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΟ (βλ ΔΙΕΘΝΕΣ) ΟΣΚΑΡ, δεν είναι που δεν περιορίστηκε μόνο στην υποψηφιότητα της ΞΕΝΌΓΛΩΣΣΗΣ… Χτες Παρασκευή έγραψε ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ: Ως η ΠΡΩΤΗ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ που παίρνει βραβείο από το Σωματείο των ΜΟΝΤΕΡ.
ΤΕΣΣΕΡΑ από τα ΠΕΝΤΕ φετινά σενάρια της κατηγορίας ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ έχουν «δώσει» και την καλύτερη ταινία. Αρα είναι σενάρια ιδιαίτερης αξίας στα οποία στηρίχτηκε ολόκληρο φιλμ. Αρα, από εκεί θα ξεκινήσει ο έλεγχος της αξιολόγησης συν το γεγονός ότι ΣΕ ΟΛΑ είναι ανακατεμένος κι ο σκηνοθέτης του φιλμ, είτε μόνος του είτε σε συνεργασία με κάποιον άλλον. Συνεπώς, στην περίπτωση των πρωτότυπων σεναρίων, το σκηνοθετικό με το σεναριακό έχουν γίνει κάπως ένα κι αυτό θα προσδιορίσει και το βραβείο της Σκηνοθεσίας καθώς και την έννοια «Σκηνοθεσία» τη στιγμή που μέσα από το σενάριο αλλά και μέσα στο σενάριο ξεκινούν τα πάντα.
Η φετινή επιλογή για το συγκεκριμένο βραβείο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής από τον μελετητή της Τέχνης του Κινηματογράφου, στον κλάδο που λέγεται «Μακιγιάζ» και στον οποίο έχουν προστεθεί κι οι «Κομμώσεις» και πάει ως ενιαίο βραβείο.
Αποφάσισα , το φετινό οσκαρικό αφιέρωμα- παράδοση του PANTIMO.GR, να το ξεκινήσω από αυτή την κατηγορία, ως το «καινούργιο» της φετινής κούρσας.
Ξεκινώ με αυτή την «Πρώτη Ματιά» κι επικεντρώνω στον «JOKER» επειδή, η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΩΝ 9.000 (περίπου) ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΩΝ είναι αυτή που κάνει τις κινηματογραφικές αποτιμήσεις της χρονιάς κι όχι Κριτικοί και Λοιποί Συγγενείς. Με τις Ενώσεις των Κριτικών κι επειδή την ταινία ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ (βλ «Guardian» κλπ) την παρουσίαζαν ως «controversial», ως «αμφιλεγόμενη», πέρναγε η «αγωνία» ότι θα μείνει απέξω, «θα την τιμωρήσουν» κι όλες τις γνωστές αηδίες που διαβάζουμε κάθε χρόνο.
Αυτή είναι μόνο η ΛΙΣΤΑ και την δημοσιεύω χωριστά .
Με τη φετινή τρέλα που έχει πιάσει φέτος τους πάντες, εξαιτίας της μετακίνησης των ΟΣΚΑΡ σχεδόν ένα μήνα μπροστά, έχουμε και το παράδοξο φαινόμενο να απονέμει ΣΩΜΑΤΕΙΟ τα βραβεία του, πριν καν ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες.
Είναι ένας κλάδος, μια ειδικότητα, για τον οποίο δεν έχουμε να πούμε πολλά επειδή τα βρίσκουμε όλα εμφανή και προφανή. Όμως-για αυτό και το έβαλα και στον τίτλο- η παρουσία του «Ιρλανδού» επισημαίνει κάτι παραπάνω
Τα δύο καθοριστικότερα Σωματεία, των Παραγωγών και των Σκηνοθετών (τρίτο είναι των Ηθοποιών που έχουν ήδη επιλέξει) έδωσαν τις λίστες τους και πλέον προχωράμε ανοιχτά για τα Οσκαρ.
Και το … «θύμα» (όχι και τόσο «θύμα» βέβαια) είναι ο ΚΟΥΕΝΤΙΝ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ, άρτι βραβευθείς με «Χρυσή Σφαίρα» για το σενάριο της ταινίας του «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ» κι άρτι ανακηρυχθείς υποψήφιος της ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ (BAFTA) για το ίδιο σενάριο, δεν είναι υποψήφιος στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΩΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τώρα που «ξεφύγαμε» από τους κριτικούς και τις ενώσεις τους και μπαίνουμε στα επαγγελματικά – καλλιτεχνικά Σωματεία και στις Ακαδημίες, βλέπουμε τον «JOKER» να ανυψώνεται και να αναγνωρίζεται με υποψηφιότητες όχι μόνο στις «τεχνικές» (όπως υποτιμητικά αποκαλούν τη φωτογραφία, το μοντάζ, τον ήχο κλπ, κλπ) κατηγορίες αλλά και στις μεγάλες (δηλαδή της ταινίας, της σκηνοθεσίας, ναι, και του σεναρίου- και φυσικά στον πρωταγωνιστή Γιοακίν Φινιξ). Σε αντίθεση με τις ενώσεις κριτικών που το είχαν από παντού αποκλεισμένο ως «εμπορικό» και δεν παραδέχονταν κοινωνική φόρμα. Αυτό καθρεφτίζεται και στα BAFTA, τα Βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που ανακοίνωσαν τις υποψηφιότητες τους.