Κι ο απολογισμός είναι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟΣ και μόνο , ειδικά για το PANTIMO.GR , που ασχολήθηκε επισταμένως με τις αναλύσεις ΟΛΩΝ των κατηγοριών των ταινιών με υπόθεση και δεν ασχολήθηκε με τις ανοησίες των πολλών και των υπολοίπων
Κι έτσι φτάσαμε αισίως στο… ΦΙΝΑΛΕ. Στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ. Η οποία συμβολικά είναι και το επιστέγασμα.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό περί «ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ» και του πως επιλέγεται είναι πως για την Καλύτερη ταινία, στις ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ, ψηφίζουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ. Μαζί με το δικό τους κλάδο, ψηφίζουν υποψηφιότητες και για καλύτερη ταινία.
Πιο «στρωτή» δείχνει η φετινή χρονιά στο είδος του ΚΙΝΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, που τα τελευταία χρόνια , τα τελευταία ΑΡΚΕΤΑ χρόνια, θα έλεγα, παρουσιάζει άνοδο- η φετινή πεντάδα δείχνει μια παγιοποίηση. Με την έννοια ότι το ψυχαγωγικού χαρακτήρα φιλμ κινουμένου σχεδίου δείχνει να έχει ανακτήσει έδαφος, μια και στις προηγούμενες χρονιές είδαμε κι άλλες απόπειρες, ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικά αδιαμφισβήτητα αλλά που άφηναν αναπάντητο το ερώτημα» «Που απευθυνόμαστε;»
Το κράτησα για εδώ, περί κεντρικού ήρωα. Βασική αρχή περί Σεναρίου και Ρόλου. Ο θεατής πρέπει να βλέπει την ιστορία μέσα από τον κεντρικό ήρωα, όπως τη ζει αυτός. Αν κάτι ξέρει ο θεατής που δεν γνωρίζει ο ήρωας τότε έχουμε τη λεγόμενη «τραγική ειρωνεία». Αν, όμως δούμε κάτι που δεν γνωρίζει ο ήρωας και δεν υπήρχε λόγος να το δούμε κι εμείς, τότε υπάρχει σεναριακό σφάλμα. Το σενάριο πρέπει να γράφεται από τη ματιά του κεντρικού προσώπου, ακόμα κι αν έχουμε έργο ζευγαριού. Πάντα, ο ένας εκ των δύο θα είναι πιο… πρώτος από τον πρώτο. Στα «καλύτερα μας χρόνια» από πού είναι γραμμένο το σενάριο; Από τη μεριά της Στρέηζαντ ή του Ρέντφορντ; Στο «Love Story» από πού το κοιτάμε; Από τον Ράυαν Ο Νηλ ή από την Αλι ΜακΓκρόου; Στο «Ένα αστέρι γεννιέται;»
Όπως είχα γράψει και στην ΑΝΑΛΥΣΗ Νο 5 για τα ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ των OSCAR 2019, στο PANTIMO. GR , αυτά τα δύο φιλμ θα ήταν οι «βασικοί μέτοχοι» της κατηγορίας.
Ή «ΕΚ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ ΣΕΝΑΡΙΟ» αν θέλουμε να ακριβολογούμε επί της ελληνικής γλώσσας.
Η κατηγορία αυτή είναι που εστιάζεται πάνω στο διαχωρισμό σεναρίου κι οποιασδήποτε άλλης γραπτής πηγής και κυρίως λογοτεχνήματος. Φυσικά και στο πρωτότυπο σενάριο ισχύουν τα ίδια που θα διαβάσετε παρακάτω, εκεί όμως όλα γίνονται εξαρχής. Η κατηγορία του «ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΥ» μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη διαφορά.
Οι ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΙ στο ΣΩΜΑΤΕΙΟ τους , με τα βραβεία που έδωσαν, δημιουργούν σασπένς για τη βραδιά των Οσκαρ και για τις δύο σεναριακές κατηγορίες τους.
Εδωσαν τα βραβεία τους ΗΧΟΛΗΠΤΕΣ και ΜΑΚΙΓΙΕΡ-ΚΟΜΜΩΤΕΣ μέσω των Σωματείων τους και βλέπουμε ποιοι είναι οι επικεφαλής της κούρσας, στις κατηγορίες αυτές, για τα ΟΣΚΑΡ 2019.
Για το πώς διαχωρίζονται οι supporting από τις πρωταγωνίστριες (ή τους πρωταγωνιστές, στο ανδρικό φύλο) το έχω γράψει πολλές φορές και το επαναλαμβάνω: Από τη θέση που κατέχουν στο Σενάριο. Από εκεί ορίζονται. Το επισημαίνω σε τούτη την κατηγορία επειδή υπάρχουν δύο ηθοποιοί από την «Ευνοούμενη» του Λάνθιμου, οι οποίες έχουν προκριθεί σε αυτή την κατηγορία (Εμμα Στόουν, Ρέιτσελ Βάις) ενώ υπάρχει και μία τρίτη από την ίδια ταινία, η Ολίβια Κόλμαν που είναι στην κατηγορία Α’ γυναικείου κι η ιστορία αφορά ένα «τρίο». Πως γίνεται λοιπόν εδώ ο διαχωρισμός;
Το πρώτο πράγμα που καλούμαστε να ξεκαθαρίσουμε γύρω από τη ΜΟΥΣΙΚΗ είναι πως Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ «ΒΛΕΠΕΤΑΙ», ΟΧΙ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ…
Πάμε και σε μία πρωταγωνιστική κατηγορία. Τονίζω το ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ διότι, σε αυτή την κατηγορία, μέρος της ερμηνείας είναι και το ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΛΙΚΙ. Να επιβάλει ο Ηθοποιός, ρόλο και παρουσία μαζί, αφού είναι κατηγορία leading actor, δηλαδή που σηκώνει την ταινία στους ώμους του και κρίνεται διαφορετικά, αξιολογείται διαφορετικά, από την ερμηνεία του άλλου που «στηρίζει», τυ supporting δηλαδή. . Αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικώς «σταρ», σημαίνει, όμως, πως ακόμα κι ο ρολίστας που αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο, στα πλαίσια της ερμηνείας οφείλει να έχει πετύχει αυτή την «επιβολή». Αν τον «καταπιεί» το σύνολο, όσο κι αν απόδωσε σωστά τον χαρακτήρα, κάτι δεν ολοκληρώθηκε .
Η δεύτερη φετινή κατηγορία με ελληνικό ενδιαφέρον λόγω παρουσίας ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ αν και με βρετανική παραγωγή κ όχι ελληνική – η άλλη ανάλογη είναι του ΜΟΝΤΑΖ λόγω υπογραφής ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑYΡOΨΑΡΙΔΗ, από την ίδια ταινία, δηλαδή την «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ».
Και πρώτα από όλα την ΕΙΔΗΣΗ, μια και στη ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ που εγώ διδάχτηκα από τους μεγάλους δασκάλους μου στα ωραία χρόνια του Τύπου, μιλούσε για αξιολόγηση του γεγονότος κι όχι το να γράφει ο καθένας τις επιθυμίες του ή τα μίση του. Αυτά περί του «σάρωσε ο Λάνθιμος» ή η «Ευνοούμενη» θα ήθελαν ένα άλλο χειρισμό από εκείνη τη δημοσιογραφία. Η «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ» ΣΑΡΩΣΕ –Ο ΛΑΝΘΙΜΟΣ ΗΤΤΗΘΗΚΕ» θα ήταν το πιο ενδεδειγμένο, αν και στο ρήμα «σάρωσε» θα έπρεπε να προβλεφθεί κι ο λεπτομερής διαχωρισμός ότι «Η «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ ΣΑΡΩΣΕ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ». Αν μιλάμε για Δημοσιογραφία κι αν θέλουμε να δίνουμε στον κόσμο ακριβείς πληροφορίες κι όχι προπαγανδίζουσες συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Και πρώτα από όλα την ΕΙΔΗΣΗ, μια και στη ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ που εγώ διδάχτηκα από τους μεγάλους δασκάλους μου στα ωραία χρόνια του Τύπου, μιλούσε για αξιολόγηση του γεγονότος κι όχι το να γράφει ο καθένας τις επιθυμίες του ή τα μίση του. Αυτά περί του «σάρωσε ο Λάνθιμος» ή η «Ευνοούμενη» θα ήθελαν ένα άλλο χειρισμό από εκείνη τη δημοσιογραφία. Η «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ» ΣΑΡΩΣΕ –Ο ΛΑΝΘΙΜΟΣ ΗΤΤΗΘΗΚΕ» θα ήταν το πιο ενδεδειγμένο, αν και στο ρήμα «σάρωσε» θα έπρεπε να προβλεφθεί κι ο λεπτομερής διαχωρισμός ότι «Η «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ ΣΑΡΩΣΕ ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ». Αν μιλάμε για Δημοσιογραφία κι αν θέλουμε να δίνουμε στον κόσμο ακριβείς πληροφορίες κι όχι προπαγανδίζουσες συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Στα χτεσινά βραβεία του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ βγήκε μια ετυμηγορία με περισσό ενδιαφέρον. ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ανέδειξαν την εργασία του Πολωνού ΛΟΥΚΑΣΤΣ ΖΑΛ στην ταινία του ΠΑΒΕΛ ΠΑΒΛΙΚΟΦΣΚΙ «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ»
Ωρα και για σεναριακή κατηγορία. Πιάνουμε το ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ επειδή υπάρχει έμμεσα ελληνικό ενδιαφέρον λόγω σκηνοθεσίας Λάνθιμου- την «Ευνοούμενη» εννοώ.
Μπαίνουμε σιγά σιγά και στις ερμηνευτικές κατηγορίες, πιάνουμε σήμερα τον β’ ανδρικό ή supporting, όπως τον λένε οι Αμερικάνοι, που είναι κι ο σωστός όρος, όπως έχω αναφέρει πολλές φορές. Κι επειδή , η κατηγορία αυτή είναι σαν την αλήστου μνήμης…. Β’ ΑΘΗΝΩΝ, που περιλαμβάνει απεραντοσύνη, από ρόλο της μιάς σκηνής μέχρι συμπρωταγωνιστικό, η φετινή πεντάδα δίνει τη δυνατότητα, σε όποιον θελήσει να ασχοληθεί περαιτέρω, να το καταλάβει καλύτερα.
Τα blockbusters έχουν και φέτος την απόλυτη κυριαρχία στην κατηγορία αυτή, που είναι κι η κατηγορία τους και που , όπως έχω εξηγήσει και κατά το παρελθόν, ουσιαστικά σε αυτό το βραβείο «προσμετρείται» και το ποιο από τα blockbusters είναι το πιο αποδεκτό ως σύνολο. Κι αυτό εκδηλώνεται μέσω των εφφέ. Διότι, λίγο έως πολύ, όλα αυτά τα φιλμ έχουν πολύ καλά οπτικά εφφέ. Στο τέλος, όμως, εκείνο που μετράει περισσότερο είναι είτε η λειτουργικότητα (περίπτωση «Ex machina» όπου το εφφέ στήριζε σενάριο κι όχι… όγκο) είτε η ξεχωριστή έμπνευση πάνω σε κάτι.
Με «AVENGERS: INFINITY WAR» «κατεβαίνουν» στη μάχη των ΟΣΚΑΡ οι του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ αλλά …όχι μόνο. Διότι, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, στη λίστα των νικητών οι επιμέρους ειδικότητες είναι τόσες πολλές ώστε να περιλαμβάνουν κι άλλα φιλμ κι έτσι να δημιουργηθεί σασπένς.
Δεν θα χρειαζόταν να επαναλάβω και φέτος, όπως το κάνω κάθε χρόνο, πως το ΤΡΑΓΟΥΔΙ κρίνεται με καθαρώς ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ κριτήρια κι όχι με δισκογραφικά, σουξεδιάρικα, συναυλιακά, τραγουδιστικά, αν έμεινε και πόσες εβδομάδες στην κορυφή του chart κλπ, κλπ. Θα το κάνω μόνο επειδή μπαίνουν καινούργιοι αναγνώστες στο PANTIMO.GR και δεν έχουν προλάβει να ενημερωθούν για τα παρελθοντικά (Τον Ιανουάριο είχαμε αύξηση στους unique users κατά 12.00 άτομα). Συνεπώς θα ξαναπώ τα παραπάνω, όπως τα ίδια θα πω και για τη ΜΟΥΣΙΚΗ , όταν θα φτάσει η ώρα της δικής της ΑΝΑΛΥΣΗΣ.