Πρόκειται για σειρά 10 ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ, υπάρχει ολόκληρη στο Cosmote Tv, κι είναι ό,τι ωραιότερο είδα αυτό τον καιρό.
Το Γαλλικό Σινεμά υπέφερε για χρόνια, εξαιτίας των κριτικών, που, μιμούμενοι τους «νουβελ-βαγκ- ιστές» κατέβαζαν θεωρίες περί «ακαδημαϊκών» ταινιών, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς εννοούν και πως αυτό ορίζεται, και τους «διέφευγε» ότι μεγάλη σκηνοθεσία είναι πολλά πράγματα κι όχι μόνο ένα. Μεγάλο Σινεμά είναι κι οι «Ακαδημαϊκες» Ταινίες και είναι ένας όρος που περισσότερο απαντάται στα δημοσιεύματα από τα οποία και καλλιεργείται παρά διδάσκεται ή αποτρέπεται στις ανώτερες σχολές κινηματογραφίας οι οποίες τα δύο πρώτιστα που διδάσκουν είναι Παραγωγή και Σενάριο.
Είναι η ταινία που πήρε τις σημαντικότερες διακρίσεις στα βραβεία «ΙΡΙΣ» της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου ήτοι Καλύτερης Ταινίας, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη (Γιώργος Γούσης), Γυναικείας Ερμηνείας Α ρόλου (Ελενα Τοπαλίδου), Μουσικής (Λευτέρης Βολάνης) και Σεναρίου το οποίο έχουν συγγράψει ο σκηνοθέτης μαζί με το ερμηνευτικό, πρωταγωνιστικό ζεύγος, την Τοπαλίδου δηλαδή και τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο
Οπωσδήποτε το κοινωνικό κομμάτι είναι αυτό που δίνει ώθηση στην ταινία και πρόσβαση για βραβείο στις φεστιβαλικές κριτικές επιτροπές…Ειδικά του 2021, όπου το θέμα της απαγόρευσης των αμβλώσεων είχε πάρει διαστάσεις , πρώτα από χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, κατόπιν κι από την Αμερική οπότε ο σάλος πήρε και τις διαστάσεις που έπρεπε. Μια και γενικώς οι συντηρητικοί κύκλοι παγκοσμίως, έσπευσαν να ανασυνταχθούν απέναντι σε αυτό το θέμα που έμοιαζε λυμένο και ληγμένο
Σεναριακά Καλύτερο. Όταν όμως είναι σεναριακά τότε δουλεύονται αναλόγως κι οι λοιπές προεκτάσεις. Το εν λόγω γαλλικό είναι μια πολύ ωραία περιπέτεια με σασπένς κι ανάλογους μηχανισμούς, του λείπουν οι άνθρωποι, οι εσωτερικές συγκρούσεις τους, τα διλήμματα τους. Υπάρχει μόνο ο ενδιαφέρων κεντρικός χαρακτήρας , που τον συμπαθούμε εξαρχής και θέλουμε να πετύχει το σκοπό του.
Αυτή είναι η φράση-κλειδί γύρω από αυτή την ταινία, η φράση που εκστόμισε στις Κάνες ο ΤΟΜ ΚΡΟΥΖ και ξαφνικά έγιναν όλα μαγικά. Είναι το πέπλο που τυλίγει την ταινία σε όλα της τα επίπεδα, ένα νέο πέπλο που την κάνει να φαίνεται ομορφότερη νύφη στο δεύτερο γάμο της, στο sequel εννοώ. Κι ας ήταν κούκλα και στον πρώτο της γάμο, άλλωστε από εκεί «τρώει» κι ο δεύτερος..
Είναι έργο κλασικής κατασκοπείας Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πάνω σε ένα γεγονός, την παραπλάνηση των Γερμανών σχετικά με την απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία του 1943, ένα περιστατικό στο οποίο αναφέρεται κι η δικιά μας «Υπολοχαγός Νατάσα». …
Αρκεί να έχεις ένα καλό σενάριο, κι αν μάλιστα είναι και πρωτότυπα γραμμένο κι έχει και κάτι να πει, κι αν επιλέξεις με άποψη τη διανομή…τα υπόλοιπα, τα διαβάζετε παρακάτω
Οι ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ του τίτλου της κριτικής είναι φυσικά κινηματογραφικές, στην ουσία τους, όμως, είναι ΙΤΑΛΙΚΕΣ. Κι έχουν να κάνουν τόσο με τη διαχείριση του γάμου ως σεναριακό αντικείμενο όσο και με τον τρόπο αφήγησης που παραπέμπει σε ιταλική κινηματογραφική σχολή-και θα το εξηγήσω
Ένα υπόδειγμα δικαστικού σεναρίου είναι αυτή εδώ η γαλλική ταινία, η οποία δεν είναι πρωτότυπη, αποτελεί remake αργεντίνικης ταινίας, του «Η κατηγορούμενη» (Acusada)-βλέπετε, τα remake δίνουν και παίρνουν διεθνώς. Κι όχι μόνο στο Χόλυγουντ, όπως εσφαλμένα νομίζουν κάποιοι.. Μια και το σινεμά παγκοσμίως, στις χώρες που είναι ζωντανό ως παραγωγή αναζητεί ή δανείζεται θέματα.
Η αλήθεια να λέγεται: Δεν είναι και πολύ εύκολη δουλειά να μεταφέρεις θεατρική κωμωδία στην οθόνη, και δη ΜΟΝΟΣΑΛΟΝΗ, και να θέλεις να την κρατήσεις κι απείραχτη. Πρέπει να είσαι ο Μάικ Νίκολς ή να έχεις διδαχτεί καλά τα μαθήματα του Μάικ Νίκολς…
Όταν οι παραγωγοί της ταινίας , με το ομότιτλο βιβλίο του ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΜΠΑΣΑΝΙ υπό μάλης , επισκέφτηκαν τον ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ και του πρότειναν να το σκηνοθετήσει, εκείνος ξαφνιασμένος τους ρώτησε : «Δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθατε σε μένα. Αυτό ταιριάζει περισσότερο στον Βισκόντι ή στον Μπολονίνι». ΚΙ οι παραγωγοί του απάντησαν: «Δεν θέλουμε ένα έργο αισθητικής, θέλουμε το δικό σου ανθρώπινο άγγιγμα»
Ένα μικρό φιλμ, χαμηλού κόστους, και μάλιστα remake από γαλλικό, το οποίο βγαίνει καλύτερο κι από εκείνο, από το «Οικογένεια Μπελιέ» που ήταν η γαλλική βερσιόν του, έρχεται να κάνει τη διαφορά.
Το Μοντάζ αυτής της ταινίας με ενθουσίασε. Μπορεί να μην είναι κάτι που ενδιαφέρει τον πολύ κόσμο όλο αυτό ως κριτική για την ταινία, όμως η κριτική δεν είναι ένα δελτίο Τύπου για το τι λέει πάνω – κάτω η υπόθεση κι αν «παίζουν καλά» οι ηθοποιοί. Διότι ακόμα κι αυτό το «παίζουν καλά» για να είναι κριτική χρειάζεται ανάλυση και κανόνες.
Τα βιβλία της Αγκαθα Κρίστι, μυθιστορήματα και διηγήματα αλλά και τρία τέσσερα θεατρικά, είναι ψυχαγωγικός θησαυρός. Είναι έργα ξεκούρασης, γραμμένα με δεξιοτεχνία, ακόμα κι όταν είναι μη πειστικά αλλά δεν είναι εκεί το ζητούμενο, κινούνται σε «έξτρα» περιβάλλον κι έχουν και χαρακτήρες. Κι έχουν πάνω από ‘όλους και όλα ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ. Εξου κι οι αμέτρητες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές. Τόσο των κεντρικών ηρώων, δηλαδή του Ηρακλή Πουαρώ και της Μις Μαρπλ όσο και κάποια που δεν έχουν κεντρικό ήρωα εκ των δυο κι αυτά είναι κυρίως τα θεατρικά της στα οποία επίσης η μία διασκευή διαδέχεται την άλλη.
Είναι πολύ γοητευτική, είναι ΑΠΕΙΡΩΣ γοητευτική, η νέα ταινία του ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ, η οποία είναι remake παλιού φιλμ νουάρ του 1947
Αν κι έχει γερμανικό θέμα, η ΑΥΣΤΡΙΑ είναι αυτή που το «τρέχει» στις διεθνείς εκδηλώσεις του, άλλωστε ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος του φιλμ, ο ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΑΪΖΕ, είναι Αυστριακός (στο σενάριο συνεργάζεται ο ΤΟΜΑΣ ΡΑΪΝΤΕΡ, επίσης Αυστριακός) κι υπό αυτή τη σημαία περιμένει να δει αν θα μπει και στην 5άδα του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΣΚΑΡ μια και επί του παρόντος έχει αναγνωριστεί στη short list των 15 που ξεχώρισαν.
Η συγκυρία – ή μήπως η ..Μοίρα:- θέλησε να δω με αυτή η τη σειρά, το ένα κατόπιν του άλλου, το «BELFAST» του ΚΕΝΕΘ ΜΠΡΑΝΑ και την «ΠΙΤΣΑ ΓΛΥΚΟΡΙΖΑ» του ΠΩΛ ΤΟΜΑΣ ΑΝΤΕΡΣΟΝ. Και να βάλω και τις κριτικές τους, τη μία δίπλα στην άλλη και να βροντοφωνάξω με όλο τον ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ που με διακατέχει, για το ΄΄ότι από την ίδια περίοδο, σε δυο διαφορετικά σημεία του κόσμου, στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας και στο San Fernando Valley της Καλιφόρνιας , δύο καλλιτέχνες μεταπλάθουν το βίωμα σε Τέχνη με εντελώς διαφορετικό τρόπο και με εντελώς διαφορετικό σεναριακό υλικό. Το οποίο έχει να κάνει με τα εντελώς διαφορετικά βιώματα. Του καθενός.
Ταινία βιωμάτων και παιδικών αναμνήσεων είναι στην ουσία αυτό το «BELFAST», με το οποίο διεκδικεί «δάφνες» ο ΚΕΝΕΘ ΜΠΡΑΝΑ: Σκηνοθέτη, Σεναριογράφου, Δημιουργού (δεν συμμετέχει ως ηθοποιός)
H ταινία αυτή που κυκλοφορεί στην πλατφόρμα της ΑΜΑΖΟΝ έχει ως θέμα τη συζυγική σχέση του ζεύγους Λούσιλ Μπωλ κι Ντεζι Αρναζ , άρα υπερ- τραβηχτικό θέμα, κι έχει για ενσαρκωτές την ΝΙΚΟΛ ΚΙΝΤΜΑΝ και τον ΧΑΒΙΕ ΜΠΑΡΔΕΜ και για σεναριογράφο-σκηνοθέτη τον ΑΑΡΟΝ ΣΟΡΚΙΝ. Αρα, όλα, από πλευράς ακούσματος, ελκυστικά. Το θέμα, όμως, είναι τι έργο έχει βγει από όλη αυτή την υπόθεση.