Το απέδειξε στον «ΦΟΒΟ» , όταν του εμπιστεύτηκαν ρόλο ιδιαιτέρων απαιτήσεων. Και σε άλλα φιλμ βέβαια, αν ήθελε να μπει κάποιος στον κόπο και να «ανιχνεύσει»
Πολύ την αγαπούσα τη ΝΙΝΗ ΤΖΑΝΕΤ. Κι ήθελα να την ΤΙΜΗΣΩ από το PANTIMO ως ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ
Υποχρεωτικά θα ξεκινήσω από το συγγραφικό δίδυμο ΜΕΛΙΝΑ ΤΣΑΜΠΑΝΗ-ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΚΟΒΑΛΗΣ, κι ο λόγος δεν είναι μόνο ένας , ωστόσο ΟΙ ΛΟΓΟΙ που είναι περισσότεροι, περιστρέφονται γύρω από τον εξής και μοναδικό ΕΝΑ, που είναι το ΣΕΝΑΡΙΟ!!!
ΣΟΦΙΑ είναι η ΛΟΡΕΝ, «DAVID DI DONATELLO» είναι το «Οσκαρ» της Ιταλίας, το Βραβείο δηλαδή της ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ και το φιλμ είναι το «Η ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ» (La vita davanti a se), το οποίο δεν την καλωσόρισε εκ νέου στα Οσκαρ.
To “ETHOS” είναι ΤΟΥΡΚΙΚΗ σειρά των 8 επεισοδίων , που τη διαθέτει το NETFLIX κι η οποία δεν έχει να κάνει σε τίποτα με ό,τι καταγράφτηκε στο συλλογικό ασυνείδητο ως «τουρκική σειρά».
O B’ ΚΥΚΛΟΣ της αστυνομικής σειράς 8 επεισοδίων του ΣΩΤΗΡΗ ΤΣΑΦΟΥΛΙΑ, επιβεβαίωσε αυτό που είχε δείξει με την κινηματογραφική ταινία κι εκείνο που είχε ανοίξει με τον Α΄ΚΥΚΛΟ: Την απόλυτη ικανότητα στο είδος, που δεν είναι και κάτι τόσο απλό, δεν είναι μια απλή ικανότητα.
Το «ΣΤΕΜΜΑ» δεν είναι απλώς μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές που έχω παρακολουθήσει στο NETFLIX. Είναι κι ένα ΜΑΘΗΜΑ, ένα επιμελές ΦΡOΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, που είμαι βέβαιος ότι θα διδάσκεται σε Σχολές μια κι οι Εγγλέζοι είναι πολύ μπροστά σε αυτό το θέμα και κατέχουν το άθλημα.
Επειδή έχει ξεκινήσει ο δεύτερος κύκλος της αστυνομικής αυτής σειράς, ελληνικής παραγωγής, θέλησα να ξαναδώ τον Α’ Κύκλο και να γράψω για αυτόν. Ωστε, να συνδεθώ ξανά με τα προηγούμενα και να μπω στο νέο κύκλο φρεσκαρισμένος από λεπτομέρειες.
Με αυτή τη φράση πληροφορηθήκαμε ως πρώτη φορά το όνομα. Μόνο που το είχαν περάσει για γένους θηλυκού.
Το Ντοκυμαντέρ δεν είναι το είδος μου, μιλώντας ως κριτικός. Επειδή με ενδιαφέρουν η ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ κι η ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ, το Ντοκυμαντέρ ως είδος δεν ξέρω από που να το πιάσω ώστε να γράψω κάτι που να περιέχει ουσία κι όχι να γράψω για να γράψω.
Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, στον «ΦΕΛΙΝΙ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ» , έκανα μια εξαίρεση κι ενώ έχω δει κάποιες ταινίες μυθοπλασίας στις φετινές «Νύχτες πρεμιέρας» του κορονοϊού, εντούτοις, τούτο το ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ είναι που με συνεπήρε περισσότερο.
Πιο αραιά φέτος, όχι με την ίδια συχνότητα στην παρακολούθηση, ωστόσο προσπαθούμε να κάνουμε κάτι, ό,τι μπορούμε, μια κι ο κορονοϊός έχει παίξει κι εδώ τον αρνητικό ρόλο του. Για τις «Νύχτες Πρεμιέρας» μιλάω..
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑΣ
ΜΑΘΗΜΑ αποψινο 2
ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΠΟΥ ΤΟ ΕΛΕΓΑΝ ΓΟΥΑΝΤΑ. Του Τσαρλς Κράιτον
Σήμερα έχει μελέτη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΚΩΜΩΔΙΩΝ
Τρεις ταινιες τις βραδιές του κορονοϊού , βραδιές επικοινωνίας με τον κόσμο, με κοινο παρονομαστή τα ΟΣΚΑΡ ΤΟΥ 1977
Το "Η ΛΙΖΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ" που έχει τώρα ο ΑΝΤ1 είναι η Νο 2 αγαπημένη μου ταινία της Αλίκης μετά "Το δόλωμα". ..
Τώρα που ολοκλήρωσα το "DIX POUR CENT" ή επί το..αγγλικότερον (που είναι η νέα ελληνική γλώσσα για τα σινε-τηλεοπτικά) "CALL MY AGENT" στο NETFIX, ας κάνω τον απολογισμό μου.
Λοιπόν, ο " Ατσίδας" που θα δούμε παρέα στον alpha, στις 2.30 είναι το θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά " εξοχικον κέντρον ο Έρως" που είχαν παίξει τη σαιζόν 1960-61 στο θέατρο Κοτοπούλη ο Ντίνος Ηλιόπουλος και η Κάκια αναλυτή.
Προλαβαίνω να γράψω δυό λόγια για "ΤΟ ΧΩΜΑ ΒΑΦΤΗΚΕ ΚΟΚΚΙΝΟ" του ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ σε σενάριο ΝΙΚΟΥ ΦΩΣΚΟΛΟΥ, που το δείχνει τώρα το Open και βλέπω μόνο ένα μέρος του λόγω Βίσση σε μια ώρα.. Το έχω δει βεβαια καμιά εκατοστή φορές
Πολύ ωραία κωμωδία το "ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ" του ΦΡΑΝΚ ΚΑΠΡΑ, που πήρε τα ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ και ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ το 1939.
Και πολύ πιό ανθεκτική και σημερινή ως πνεύμα και περιεχόμενο από το ¨Η εργατική τάξη πάει στον Παράδεισο", που είχα δει λίγο πιο πριν..
Εκείνο, όμως, που "είδα" και με έκανε να περάσω ακόμα πιό θαυμάσια είναι πως μαλλον πρέπει να τη μελετησε ή να του χρησίμεψε ως πρότυπο ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ο ΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ για το "ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ, ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"
Αυτό ακριβώς έχει κάνει ο Κάπρα κι αυτη είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ του: Τον τόνο, τον ΕΝΙΑΙΟ τόνο, σε όλους τους ηθοποιούς, να παίξουν τους χαρακτήρες τους με δόση ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ. Και τους έχει συντονίσει κι όλοι μαζί φτιάχνουν αυτό το παράταιρο σύνολο .
Στο δε ρόλο της ΣΠΡΙΝΓΚ ΜΠΑΫΝΓΚΤΟΝ , που παιζει τη μητέρα κι είναι η μόνη που προταθηκε για Οσκαρ β ρόλου, μεσα σε ένα εξαίρετο καστ συνόλου, βρίσκονται οι ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΗΣ "ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ". Στου Κάπρα, ο ρόλος είναι πιο "σβησμένος", στου Δημόπουλου με την Αρώνη πιό εμφανής κι όλη αυτή η 80χρονη διαδρομή καταλήγει στην ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ και στο ΟΣΚΑΡ της για τον ΛΑΝΘΙΜΟ.
Υπήρξε πριν από αυτή κιη ταινία "Ο άνδρας μου αλήτης" με ένα ρόλο ανάλογο της Αλις Μπράντυ αλλά η σκηνοθεσία δεν έχει να κάνει με το "παράλογο" της εργασίας του Κάπρα και με την ανάδειξη του ρόλου μέσα από ένα παράλογο" σύνολο. Αλλωστε, τέτοιες κωμικές ηρωίδες, σνομπ, "αλλούτερες" κλπ υπήρχαν και στο γαλλικό θέατρο,πολύ πριν από τη δεκαετία του 30
ΥΓ. Μια κι αναφερόμαστε στο "Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια", ας αποκαλύψουμε εδώ και ποιά ήταν η ΠΡΩΤΗ "ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ" πριν από την ΜΑΙΡΗ ΑΡΩΝΗ.
Ητν η ΜΙΡΑΝΤΑ!!! Το θεατρικό έργο των Ν.Τσιφόρου-Πολ. Βασιλειάδη είχε τίτλο "ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΚΛΗΡΟΥΣ" κι είχε ανεβαστεί το καλοκαίρι του 1964 στο θέατρο "Φλορίντα" από το θίασο ΒΙΛΜΑΣ ΚΥΡΟΥ. Η Βίλμα Κύρου έπαιζε τη Μίκα, ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΕΓΚΑΣ τον Ανδρέα (δηλαδη τον Αλεξανδράκη), ο ΔΗΜΟΣ ΣΤΑΡΕΝΙΟΣ τον Στέλιο (Παπαγιαννόπουλο) και την Πάστα Φλώρα την υποδυόταν η Μιράντα.
Ως θεατρικό δεν είχε καμιά επιτυχία, αν το πιάσουμε ως σκέτο κείμενο είναι μάλλον αδύναμο. Ο ΝΤΙΜΟΣ ΔΗΜΟΠΟΥΟΣ είναι που του έδωσε τη σουρεαλιστική υπόσταση, με την αρωγή του Φίνου στο να γίνει μια πλούσια για τα δεδομένα παραγωγή και με μια διανομή υπέρλαμπρη που θα στηριζε τη σηνοθετική αλα Κάπρα γραμμή του Δημόπουλου.
ΚΙ ΕΝΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Μου το είχε αποκαλύψει ο εκ των συγγραφέων του έργου Πολ Βασιλειάδης. Το έργο λοιπόν αυτοί οι συγγραφείς το είχαν παει στην Καρέζη για να το παίξει στο θέατρο και δεν της άρεσε. Ενα χρόνο μετά τους επισκέφτηκε και τους είπε "ετοιμάζω την πρώτη μου έγχρωμη ταινία και θα ήθελα αυτό το έργο. Ως θεατρικό δεν με ενδιέφερε , ως ταινία όμως νομίζω ότι μπορεί να γίνει πολύ καλή"
Προφανώς ο Δημόπουλος θα της είπε τις ιδέες του τι μπορούσε να γίνει ως ταινία κι ότι το θεατρικό θα ήταν απλώς ο καμβάς.
Τα υπόλοιπα ειναι γνωστά