Με θρίαμβο «έκλεισε» ο κύκλος βραβείων της «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗΣ» του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ, ένας κύκλος που ξεκίνησε πέρσι, με διακρίσεις πρώτα στο Φεστιβάλ Βενετίας, κατόπι με νίκες στα BAFTA (τα βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας), με δέκα υποψηφιότητες για Οσκαρ στη συνέχεια και με ΟΣΚΑΡ στην πρωταγωνίστρια ΟΛΙΒΙΑ ΚΟΛΜΑΝ που εξέφραζε και την ιδιαίτερη σκηνοθετική γραμμή του Γιώργου Λάνθιμου. Φέτος, αυτός ο κύκλος πήρε την απόλυτη αποδοχή του συνόλου των Ευρωπαίων, με μια σαρωτική νίκη που όμοια της δεν έχει ξαναγίνει στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία: Ένα φιλμ να κερδίζει 8 (ΟΚΤΩ) διακρίσεις.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΟΨΑΡΙΔΗΣ τιμήθηκε με το ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΝΤΑΖ της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ για την "ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΝΘΙΜΟΥ.
΄Η για να μιλήσουμε με τίτλους «ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑ», «Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ», «ΚΑΤΗΓΟΡΩ», «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ». Δίπλα σε αυτούς τους τίτλους προσθέτουμε δύο ακόμα: «LES MISERABLES» και «SYSTEM CRASHER». Κι έτσι έχουμε την ΕΞΑΔΑ (κι όχι πεντάδα) των ταινιών που διεκδικούν το ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΤΑΙΝΊΑΣ.
Η υπεροχή ήταν ολοφάνερη κι έμενε να αποδειχτεί και στα χαρτιά.
Επικεφαλής των υποψηφιοτήτων της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ που ανακοινώθηκαν χτες, είναι ο «ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» του ΠΑΒΕΛ ΠΑΒΛΙΚΟΦΣΚΙ που με «ευκολία» ξεχώρισε από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο βλέμμα που του έριξαν θεατές, κριτικοί και τώρα κι οι ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΤΕΣ.
Ωρα να αρχίσουμε να ενημερώνουμε για το τι γίνεται και στις ΕΘΝΙΚΕΣ ή ΤΟΠΙΚΕΣ (διαλέγετε και παίρνετε), ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ μια και στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω, σε αυτού του είδους την ενημέρωση. Ας δούμε λοιπόν τι επέλεξαν τα μέλη των Ακαδημιών ΙΤΑΛΙΑΣ και ΓΑΛΛΙΑΣ, που είναι κι οι δύο σημαντικότερες εθνικές Ακαδημίες της Κινηματογραφικής Ευρώπης.
Και μόνο για αυτό, θα άξιζε να γίνει ταινία. Διότι , οπωσδήποτε, δύο άνθρωποι που μοιράζονται το ίδιο όνειρο, που βλέπουν κάθε βράδυ το ίδιο όνειρο, μοιραία ερωτεύονται. Αρα, θα είχαμε μια παράξενη ερωτική ιστορία. Και που θα τοποθετούσαμε τη δράση; Χμ! Στο πιο ασυνήθιστο μέρος: Σε ένα σφαγείο. Και πως θα εξελισσόταν αυτή η υπόθεση;
Στην απονομή των ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ το βράδυ του Σαββάτου, που διεξήχθη στο Βερολίνο, είδαμε κάτι που σπανίζει: Ταινία με «Χρυσό Φοίνικα» να κερδίζει και το ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ. Είχε συμβεί και με το «AMOUR» του ΜΙΚΑΕΛ ΧΑΝΕΚΕ το 2012 αλλά αυτά ήταν οι εξαιρέσεις. Αυτή τη φορά δεν είχαμε απλώς «αποκατάσταση σχέσεων» όπου συνέπεσε η τελική επιλογή μα είδαμε την ταινία που κέρδισε τον «ΧΡΥΣΟ ΦΟΙΝΙΚΑ» των Κανών 2017, στην ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ να σαρώνει.
Διότι το κέφι στο να γράψεις κριτική, πηγάζει ΚΑΙ από την ταινία που καλείσαι να κρίνεις. Κι όπως με είχαν διδάξει στο ξεκίνημα της επαγγελματικής μου ζωής, που ήταν και σε πολύ νεαρή ηλικία, οι δασκάλοι μου, το χειρότερο συναίσθημα για την κριτική (όχι για τον κριτικό, κι οι δασκάλοι μου ήταν εργοκεντρικοί κι αριστοτελικοί) είναι να έχεις έργο που ούτε καλό είναι ούτε κακό είναι. Κι είχα ρωτήσει: Ποιο δηλαδή είναι χειρότερο από το κακό; Κι η απάντηση που είχα πάρει ήταν: Το «ΠΕΡΙΤΤΟ».
Η ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΜΠΕΘ, που φέρει το βαρύ σαιξπηρικό όνομα , κατάγεται από τον «ελισαβετιανό» προπάππο της όσο κι αν σπεύδουν να μας πληροφορήσουν για ένα ρωσικό μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται και τοποθετείται στην Αγγλία του 19ου αιώνα, που κι αυτός ο συγγραφέας, ο ΝΙΚΟΛΑΪ ΛΕΣΚΟΦ, από τον Σαίξπηρ τη «δανείστηκε». Και το όνομα είναι που σηματοδοτεί τη σημαντικότητα διότι αν την έλεγαν κάπως αλλιώς νομίζω πως πολλοί θα την προσπερνούσαν. Όχι πάντως λόγω ασημαντότητας.
Ανακοινώθηκαν οι πεντάδες της Ευρωπαϊκης Ακαδημίας Κινηματογράφου για τα βραβεία που θα απονεμηθούν στις 9 Δεκεμβρίου 2017 στο Βερολίνο.
Είναι πλέον πολύ δεδομένος ο κινηματογράφος που κάνει ο σκηνοθέτης ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΝΘΙΜΟΣ με τον συνεργάτη του στα σενάρια ΕΥΘΥΜΗ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ώστε να αρχίσουμε πάλι τα «αν σας αρέσει το σινεμά του « ή «αν δεν σας αρέσει» κλπ..κλπ. Αυτή είναι μια κουβέντα που έχει πλέον ολοκληρωθεί, το σινεμά αυτό έχει δική του ταυτότητα κι υπογραφή, συνεπώς δεν μπορούμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια κάθε φορά. Διότι όπως έλεγε κι ο σοφός Ακης Ασημακόπουλος «Πληροφορία επαναλαμβανομένη ίσον άκυρη», από τη στιγμή δηλαδή που ξαναλέει τα ίδια δεν είναι πλέον πληροφορία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όλοι ξέρουμε τι είδους σινεμά κάνει ο Λάνθιμος κι επ’ αυτού θα μιλήσουμε κι όχι επί του αν ταιριάζει στα γούστα του καθενός μας. Αλλωστε, η δουλειά (ή κι η αποστολή) της κριτικής δεν είναι να λέει για τα γούστα της ως χρήση ή και κατάχρηση εξουσίας αλλά να δίνει την εκάστοτε ταινία στο κοινό και να τοποθετείται επ’ αυτού που είναι το έργο κι όχι επί ενός άλλου έργου που θα ήθελε να δει ο κριτικός με εισαγωγικά ή άνευ..
Είναι αντιπροσωπευτική ταινία του ΑΚΙ ΚΑΟΥΡΙΣΜΑΚΙ και σίγουρα φέρει την υπογραφή του. Αλλωστε , ο γνωστότερος σκηνοθέτης της Φινλανδίας ανήκει στους auteur εξού και τα αστεράκια πέφτουν στις ταινίες του βροχή. Το ίδιο έχει γίνει και σε αυτήν.
Σκέφτηκα πολλές φράσεις με τις οποίες ήθελα να χαρακτηρίσω την ταινία στον τίτλο του κειμένου που θα έγραφα. Κατέληξα σε αυτόν. Διότι το καλλιγράφημα μπορεί να ηχεί ως κάτι συγγενικό με την καλλιγραφία, την οποία το φιλμ τη διαθέτει, παραπέμπει όμως και σε ποίηση. Κι έτσι η καλαίσθητη αισθητική, ο λεπτός χειρισμός θέματος, τα ψυχανεμίσματα των ανθρώπων και προπάντων το ξύπνημα του έρωτα έτσι όπως δίνεται, σε αυτούς τους απαλούς τόνους, προέκρινε την επικράτηση του «τρυφερού καλλιγραφήματος»
Ως εισαγωγή στην κριτική θα ήθελα να ΣΥΓΧΑΡΏ τα παιδιά του «ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ» που συνέταξαν το πρόγραμμα κι έγραψαν τα κειμενάκια των ταινιών. Διότι στην ταινία του ΜΙΚAΕΛ ΧΑΝΕΚΕ, την πρόσφατη του, που συμμετείχε στο διαγωνιστικό των Καννών με απογοητευτικά ,για τον Βαυαρό της Αυστρίας auteur, αποτελέσματα, συνέταξαν την υπόθεση του έργου που είδαμε. Γύρω από μια εύπορη γαλλική οικογένεια σε περίοδο δικής της κρίσης. Ενώ σε διάφoρα ξένα sites ή και δημοσιεύματα διάβαζα πως πρόκειται για ταινία που αφορά στην προσφυγική κρίση ή στα γεγονότα του Καλαί κι άλλα σχετικά παρόμοια που ποτέ μου δεν είδα στην ταινία. Αυτό που είδα ως φιλμ ήταν το σημείωμα του συνεργάτη του «Νύχτες πρεμιέρας» που μας κατατόπιζε πλήρως για το θέμα. Ας μου επιτρέψει να τον συγχαρώ κι ας μην υπογράφει- δεν ξέρω ποιος είναι.
Αν και δεν είμαι θαυμαστής των ταινιών της ΚΛΑΙΡ ΝΤΕΝΙ, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η δουλειά της στη συγκεκριμένη ταινία, από άποψη καθαρώς κινηματογραφική, είναι εξαιρετική. Όμως ρε παιδί μου, πόσες φορές στην ταινία δεν αναρωτήθηκα αν τους Γάλλους κι ειδικότερα τις Γαλλίδες τις απασχολεί τίποτε άλλο εκτός από την κλειτορίδα τους; Και συγγνώμη για την έκφραση.
Άλλο ένα δυνατό φιλμ από τις «Νύχτες Πρεμιέρας» που το έχουμε και στην Ευρωπαϊκή Ακαδημία για τα προκριματικά…. Από τη ΡΩΣΙΑ κι από τον σκηνοθέτη του «ΛΕΒΙΑΘΑΝ» ΑΝΤΡΕΪ ΖΒΥΑΓΚΙΝΤΣΕΦ, που το έχει υποβάλει η χώρα του και για το ΟΣΚΑΡ.
Αν πέρσι έγινε πολλή κουβέντα για το «ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ», φέτος τι πρόκειται να γίνει με τούτο εδώ, που είναι κι ο «ΧΡΥΣΟΣ ΦΟΙΝΙΚΑΣ» των ΚΑΝΝΩΝ 2017; Την ταινία, την είδα δύο φορές σε διάστημα τριών ημερών (νάναι καλά η Ακαδημία που μας τα στέλνει με link τα οποία επιτρέπουν επαναληπτική «προβολή») διότι ήθελα να μπω κάπως πιο μέσα στην ταινία ή έστω, αν έμενα απέξω, να μπορούσα να έχω μια συνολική αντικειμενική της θεώρηση. Και σίγουρα ήθελα να μιλήσω ως ΚΡΙΤΙΚΟΣ κι όχι ως ΘΕΑΤΗΣ.
Θαυμαστής των ταινιών του ΦΕΡΖΑΝ ΟΖΠΕΤΕΚ, του ΤΟΥΡΚΟΥ της ΙΤΑΛΙΑΣ, ήταν γραφτό κάποια στιγμή να απογοητευόμουν κι εγώ από μια ταινία. Κι είναι τούτο εδώ, το «ROSSO ISTANBUL»
Ξεκινώ τη φετινή παρουσίαση των ταινιών που συμμετέχουν στα προκριματικά της ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ με μια… συμπαραγωγή με την Β’ ΠΡΟΒΟΛΗ του pantimo.grΚι αυτό επειδή η ταινία πέρασε λίγο «ξυστά» , κάτι σαν τα ..παραπεταμένα.