Εχω γράψει πολλές φορές για τη λύτρωση που προσφέρει το ΔΡΑΜΑ ως είδος  κι είναι πολύ πιο βαθιά από εκείνη που προσφέρει η κωμωδία. Η κωμωδία ως είδος σε διασκεδάζει εκείνη την ώρα, σου αφήνει και καλές εντυπώσεις, αλλά ΛΥΤΡΩΣΗ και ΚΑΘΑΡΜΟ μόνο το δράμα φέρνει. Κι έχω επίσης αναφερθεί στα περίτρανα παραδείγματα του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του τραυματικού (ή και τραυματισμένου…) περάσματος στην ειρηνική περίοδο ότι κάποια δράματα ήταν αυτά που έφεραν την εν λόγω λύτρωση, που πήγε ο κόσμος και πλάνταξε και «καθαρίστηκε» μέσα του από τα δεινά. Η ΕΛΛΑΔΑ με τον «ΜΕΘΥΣΤΑΚΑ» και με το «ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ» ήταν μια τέτοια περίπτωση όπου με δύο δράματα ο κόσμος έκλαψε βαθιά, όπως και στη διάρκεια της Κατοχής, με δράμα παρηγορήθηκε κι όχι με κωμωδία, με τη «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ». Οι Μεγάλες Επιτυχίες ήταν τα Δράματα.