Cinematography την αποκαλούν στα αγγλικά, δηλαδή ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΗΣΗ, αν κι οι Ιταλοί χρησιμοποιούν, ως επί το πλείστον, τον ίδιο όρο με εμάς, δηλαδή fotografia. Φωτογραφία στον κινηματογράφο είναι η κινηματογράφηση, εξού κι αυτά που λαμβάνονται υπόψη είναι βεβαίως και το φως και το χρώμα (το οποίο ορίζεται από τη σκηνογραφία, από τον διευθυντή σκηνογραφίας) αλλά είναι και η κίνηση της κάμερας, η χρησιμοποίηση κι αξιοποίηση των φακών και φυσικά ο φωτισμός που μπορεί να κάνει συνθέσεις απίστευτες κυρίως όταν έχει να κάνει με εσωτερικά, όπου το φώς το κανονίζει ο διευθυντής φωτογραφίας χωρίς να παρεμβαίνει ο …Ηλιος ο Ηλιάτορας. Ο οποίος θεωρείται ζόρικος συντελεστής για τους διευθυντές φωτογραφίας. .
Κάθισα την Τρίτη το βράδυ να δω το ματς Ρόμα-Φιορεντίνα για το Κύπελλο Ιταλίας. Σε κάποια φάση λέω να κάνω ένα ζάπινγκ. Και πέφτω στον «ΒΑΡΥΠΟΙΝΙΤΗ ΤΟΥ ΑΛΚΑΤΡΑΖ», την παλιά , μαυρόασπρη ταινία (1962) του Τζον Φρακενχάιμερ με τον Μπαρτ Λάνκαστερ. Κι έμεινα κολλημένος εκεί…
Σε τούτη την ανάλυση καταπιανόμαστε με μια δημοφιλή κατηγορία, της ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Α’ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ. Οπου φέτος, όπως και στα περισσότερα χρόνια, παρατηρείται μεγαλύτερος συνωστισμός από ό, τι στου Α’ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ. Και τούτο συμβαίνει επειδή τα έργα κι οι ρόλοι για άντρες υπερτερούν ποσοτικά και ποιοτικά.
Το ΣΕΝΑΡΙΟ είναι έτσι κι αλλιώς η βάση μιάς ταινίας. Μόνο η βάση; Το 70 ο/ο και βάλε. Τα σενάρια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Τα πρωτότυπα και τα διασκευασμένα ή μάλλον-τα εκ διασκευής. Σε αυτή την ενότητα θα ασχοληθούμε με τα πρωτότυπα, γνωστά και ως ORIGINAL.
Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα είδος, το οποίο υπερασπίζομαι. Αυτή την ανάλαφρη, κοσμοπολίτικη, αστυνομική ή κατασκοπική κομεντί, που σε ξεκουράζει, σε διασκεδάζει, σου δείχνει ωραία μέρη, ωραία ξενοδοχεία, ωραία πρόσωπα. ωραία μπερδέματα. Δυστυχώς το συγκεκριμένο προιόν του είδους δηλώνει ότι ο φούρνος του Χόλυγουντ που ψήνει αυτά τα γλυκά χρειάζεται επειγόντως επαναρρύθμιση.
Και τι αποφάσισαν μέσω του Σωματείου τους; Διαβάστε παρακάτω τις λεπτομέρειες.
Όπως έγραψα και στην ΑΝΑΛΥΣΗ 4 για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, έτσι και στη ΜΟΥΣΙΚΗ, όπως άλλωστε και σε όλες τις κατηγορίες, ΔΕΝ επιλέγουν ΜΟΥΣΙΚΟ αλλά ΜΟΥΣΙΚΗ. Συνεπώς και σε αυτή την ειδικότητα απαντάμε μεγάλα ονόματα που δεν κέρδισαν διότι κάποιο άλλο μουσικό θέμα πληρούσε περισσότερο τις προυποθέσεις ενώ ο ίδιος μουσικός μπορεί να διαγωνίζεται με δύο μουσικές ή και παραπάνω….
Όπως έγραψα και στην ΑΝΑΛΥΣΗ 4 για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, έτσι και στη ΜΟΥΣΙΚΗ, όπως άλλωστε και σε όλες τις κατηγορίες, ΔΕΝ επιλέγουν ΜΟΥΣΙΚΟ αλλά ΜΟΥΣΙΚΗ. Συνεπώς και σε αυτή την ειδικότητα απαντάμε μεγάλα ονόματα που δεν κέρδισαν διότι κάποιο άλλο μουσικό θέμα πληρούσε περισσότερο τις προυποθέσεις ενώ ο ίδιος μουσικός μπορεί να διαγωνίζεται με δύο μουσικές ή και παραπάνω….
«ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ» λέγεται η κατηγορία κι όχι «ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ». Προσέξτε το, έχει διαφορά. Την καλύτερη σκηνοθεσία θα επιβραβεύσουν ως επίτευγμα κι όχι το πρόσωπο, ποιο είναι και πως λέγεται, όπως θα υπαγόρευε πιθανόν η θεωρία του auteur.Αυτό, άλλωστε, είναι και το «αριστοτελικό» ζητούμενο των Ακαδημιών. Ο «εργοκεντρισμός» κι όχι ο «ποιητοκεντρισμός»
Ζητούμενο επίτευγμα στην Ηθοποιία είναι να καταφέρει ο ηθοποιός να πείσει ότι έγινε ΕΝΑ με τον χαρακτήρα, με το ρόλο δηλαδή, που υποδύεται. Όμως για να συμβεί χρειάζεται προηγουμένως ο ρόλος. ΚΙ εδώ είναι υπόθεση σεναριογράφου κι έργου… Κάποιες φορές και της ίδιας της Ζωής…