Επιτέλους κέρδισε στη Νο7 υποψηφιότητα του. Κέρδισε τον εαυτό του στο «Παιχνίδι της μίμησης». Ενδιαφέρον ότι αυτή η μουσική προκρίθηκε έναντι της άλλης, την βρήκαν πιο συμμετέχουσα στο έργο, πιο «πρωτ6οβουλιακή», κάτι σαν άλλη εκδοχή σχολής Μαντσίνι αφού ένα τέτοιο τόνο επιζητούσε και το έργο.
Κι έτσι τα Οσκαρ του έργου του Γουές Αντερσον γίνονται 4 ,όπου δίπλα στα αισθητικά (σκηνικα, κοστούμια, μακιγιάζ) προσμετράται κι η μουσική ως απόλυτοι «φορείς» του σκηνοθετικού-σεναριακού ύφους
Μέσω του τραγουδιού βραβεύτηκε όλη η ταινία. Είναι εξαιρετικό ως σύνθεση κι είναι αυτό που ολοκληρώνει το έργο ως κάτι πιο «σπέσιαλ» από τους λοιπούς συντελεστές. Το ότι είχε προταθεί στην 8άδα της καλύτερης ταινίας κι από τα επιμέρους ήταν μόνο για τραγούδι σήμαινε πως αυτό το τραγούδι ήταν «κάτι» και σίγουρα οι μουσικοί και στιχουργοί της Ακαδημίας θα το ψήφισαν σχεδόν…μονοκούκι
Υπόκλιση. Αυτός ο ρυθμός τζαζ που πέρασε στην ταινία!!!!!
Hδουλειά της κάμερας που λύνει τα χέρια της σκηνοθεσίας. Δεύτερο συνεχόμενο Οσκαρ για τον μαιτρ, το πήρε πέρσυ για το «Gravity»
Η αισθητική του κι η χρωματική επιλογή του μοβ
Ηταν το πιο ολοκληρωμένο από τα τρία ψυχαγωγικά και σε αυτή τη βάση δεν μπορούσαν να συγκριθουν μαζί του τα δύο καλλιτεχνικά…
Η Ακαδημία δεν ακολούθησε το Σωματείο που ήθελε «Πιθήκους»
25 χρόνια περίμενε τέτοιο ρόλο
Ναιιιιιιιιιιι. Μα όλη η σκηνοθεσία ήταν πάνω τους. Περιμένω εναγωνίως το μοντάζ
Κι άλλη αναγνώριση για την ταινία. Κομβικό βραβείο. Δεν σαρώνει το «Birdman». Προκρίθηκε ο ήχος ρυθμού της τζαζ.