Με αυτή τη φράση πληροφορηθήκαμε ως πρώτη φορά το όνομα. Μόνο που το είχαν περάσει για γένους θηλυκού.
Γερμανική είναι η ταινία, με Ιταλό εμπλεκόμενο στην υπόθεση, κι αυτό που πιστοποιεί είναι η παγκόσμια επιρροή του είδους που καθιέρωσε ο ΚΩΣΤΑΣ ΓΑΒΡΑΣ, του «πολιτικού θρίλερ» όπως του το απέδωσαν τότε αλλά και όπως το εξέλιξε στη συνέχεια. Το εξαίρετο αυτό γερμανικό φιλμ, που υπογράφει ο σκηνοθέτης ΜΑΡΚΟ ΚΡΟΪΖΠΑΙΝΤΕΡ, της μεγάλης καταρτισμένης σχολής του ΜΟΝΑΧΟΥ (η καρδιά της γερμανικής κινηματογραφίας χτυπά στο Μόναχο, όχι στο Βερολίνο) είναι ακριβώς ένα τέτοιο δείγμα, ένας μοναδικός συνδυασμός δικαστικού δράματος και πολιτικού θρίλερ, με την έννοια ότι «θρίλερ» είναι η ίδια η πολιτική κι η συγκεκριμένη περίοδος στην οποία αναφέρεται. Και το έργο μπορεί να διαδραματίζεται στο 2001, όμως, η εξέλιξη της υπόθεσης μας ταξιδεύει προς τα πίσω, και φτάνουμε ως τη δεκαετία του 40, όπου εκεί είναι κρυμμένα τα βαθιά μυστικά, τα απίστευτα ψέματα, τα εγκλήματα κι οι συγκαλύψεις. Κι αυτό είναι φτιαγμένο από Γερμανό.
Επειδή καλλιεργείται ένας «ξεσηκωμός» πως «πείραξαν» το ..ιερό Τοτέμ, την ταινία του Χίτσκοκ. Αν και το σωστό, αν σκέφτονταν και μιλούσαν κι έβλεπαν το σινεμά ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΑ, θα ήταν «η ταινία που ΣΚΗΝΘΕΤΗΣΕ ο Χίτσκοκ»
Το πρόβλημα στην ταινία ξεκινά από το ότι δεν ξέρει κι η ίδια τι ακριβώς θέλει να είναι. Κι ύστερα, προχωράμε στην…ζυγοστάθμιση.
Εγω θα ασχοληθώ με την ταινία και θα γράψω ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ως ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ
Επιτέλους!!!!!!! Σαν να ξαναγεννήθηκα
Θα μπορούσα να το πιάσω ανάποδα, πως Ράσελ Κρόου σημαίνει Εκτόπισμα. Όμως είναι δεδομένο για τον Κρόου, μου το είχε επισημάνει κι εξηγήσει κάποιος executive στην Αμερική. Ότι οι μόνοι ρόλοι που δεν πάνε στον Ράσελ Κρόου είναι ο διακριτικοί. Και χαρακτηριστικά μου είχε πει «δεν θα τον βάλεις ποτε να παίξει τον ταμία πίσω από το μπαρ, θα το κατέστρεφε». Λόγω του εκτοπίσματος που πολλοί αναλυτές και δάσκαλοι ηθοποιών το συγκρίνουν μόνο με του Μάρλον Μπράντο, πως κι εκείνος ήταν σαρωτικός ακόμα και πριν μιλήσει. Πόσο μάλλον όταν ήταν να μιλήσει..
Αυτό το φιλμ, έτσι όπως είναι, όπως είναι η αρχική ιδέα αλλά κι η υπόθεση μέχρις ενός σημείου, δύο επιλογές είχε: ‘Η να είναι ένα επεισόδιο μισής ώρας από το «Twilight Zone» ή να είναι μικρού μήκους από κάποιο πιτσιρικά σκηνοθέτη ο οποίος θέλει να εντρυφήσει στο θρίλερ αλλά επιδιώκει να του προσδώσει και μια καλλιτεχνική, περαιτέρω πλευρά..Οχι του θρίλερ αλλά του εαυτού του καθώς θα δοκιμάζεται ως φιλόδοξος φέρελπις (ή μη) σκηνοθέτης στο είδος. Ως έργο, μεγάλου μήκους, μπάζει.
Κι είναι ένα έργο που «δεν του φαίνεται» εξ αρχής. Είναι κι αυτός ο τίτλος , που επέλεξαν την κυριολεκτική, αυτολεξεί μετάφραση του ξένου, είναι κι η εποχή που κακά τα ψέματα οι συναρπαστικές ταινίες εξέλιπαν, είναι κι ο τρόπος που το πλασάρουν ο οποίος δεν εξιτάρει, δεν ερεθίζει…Και να, που τα φαινόμενα απατούν.
Είναι ταινία ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ και εντονότατης κοινωνικής αναφοράς που χρήζει προσοχής κι ενδιαφέροντος. Από τη ΣΕΡΒΙΑ. Το έχουμε και στην ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ, όπως αναφέρω στον τίτλο κι ο Βόσνιος πρωταγωνιστής ΓΚΟΡΑΝ ΜΠΟΓΚΝΤΑΝ θα περάσει την αγωνία του για μια θέση στην πεντάδα, ίδια αγωνία που λογικά περνάνε κι ο ΜΑΝΤΣ ΜΙΚΕΛΣΕΝ στο «Another round» του Τόμας Βίντενμπεργκ, κι ο ΟΛΙΒΕΡ ΜΑΣΟΥΤΣΙ που παίζει τον σκηνοθέτη Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στο «Enfent terrible» και γιατί όχι κι ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΥΛΗΣ στο «Ενήλικοι στην αίθουσα» του Κώστα Γαβρά…