Διότι το κέφι στο να γράψεις κριτική, πηγάζει ΚΑΙ από την ταινία που καλείσαι να κρίνεις. Κι όπως με είχαν διδάξει στο ξεκίνημα της επαγγελματικής μου ζωής, που ήταν και σε πολύ νεαρή ηλικία, οι δασκάλοι μου, το χειρότερο συναίσθημα για την κριτική (όχι για τον κριτικό, κι οι δασκάλοι μου ήταν εργοκεντρικοί κι αριστοτελικοί) είναι να έχεις έργο που ούτε καλό είναι ούτε κακό είναι. Κι είχα ρωτήσει: Ποιο δηλαδή είναι χειρότερο από το κακό; Κι η απάντηση που είχα πάρει ήταν: Το «ΠΕΡΙΤΤΟ».
Η ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΜΠΕΘ, που φέρει το βαρύ σαιξπηρικό όνομα , κατάγεται από τον «ελισαβετιανό» προπάππο της όσο κι αν σπεύδουν να μας πληροφορήσουν για ένα ρωσικό μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται και τοποθετείται στην Αγγλία του 19ου αιώνα, που κι αυτός ο συγγραφέας, ο ΝΙΚΟΛΑΪ ΛΕΣΚΟΦ, από τον Σαίξπηρ τη «δανείστηκε». Και το όνομα είναι που σηματοδοτεί τη σημαντικότητα διότι αν την έλεγαν κάπως αλλιώς νομίζω πως πολλοί θα την προσπερνούσαν. Όχι πάντως λόγω ασημαντότητας.
Κι οι σταθερές αυτές αξίες, τουλάχιστον σε επίπεδο κριτηρίων των κριτικών ενώσεων, δείχνουν να είναι ο ΓΟΥΙΛΕΜ ΝΤΑΦΟΕ ως καλύτερος supportingγια το «THE FLORIDA PROJECT» και βέβαια ο νεαρός πρωταγωνιστής του «ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ» ,ο ΤΙΜΟΤΕ ΣΑΛΑΜΕ, που δεν κρύβω ότι με κάνει περήφανο το γεγονός πως τον επισήμανα με το που τον είδα, ως κάτι ξεχωριστό.
Το «LADYBIRD» της Γκρέτα Γκέργουικ δείχνει να παίρνει κεφάλι στις προτιμήσεις των κριτικών ενώσεων καθώς αρχίζουν, η μία κατόπιν της άλλης, να απονέμουν τα βραβεία τους. Μόνο που εδώ, όπου προτιμήθηκε ως ταινία το «Ladybird» σε αντίθεση με το National Board όπου είχε προτιμηθεί το «Thepost», ΔΕΝ βραβεύτηκε κι η σκηνοθεσία της Γκρέτα Γκέργουικ ενώ, σε αντίθεση πάλι με το National Board, η Γκεργουικ ήταν η εκλεκτή σκηνοθέτης κι όχι το φιλμ της..
Το «NATIONAL BOARD OF REVIEW» κατά παράδοση ανοίγει το χορό της προ-οσκαρικής περιόδου κι ακολούθησε την παράδοση και φέτος. Πρώτος απολογισμός «THEPOST» του ΣΤΗΒΕΝ ΣΠΗΛΜΠΕΡΓΚ ως ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ όχι όμως κι ως σκηνοθεσία για τον Στήβεν.
Ένα «περιστατικό» αποκτά καλλιτεχνική διάσταση όταν χρησιμοποιείται με καθολικές κι οικουμενικές διαθέσεις ώστε μέσα από την ιστορία να πει κάποια πράγματα ευρύτερα για τον Ανθρωπο. Όταν μένει στο περιστατικό καθαυτό, τότε μπορεί να συγκινεί ανθρωπίνως αλλά ως έργο δεν βγάζει κάτι μεγάλο.
Στο 1956, όταν συναντιέται ο Καζαντζάκης με τη Μελίνα και τον Ντασέν για το « Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», τον Κρητικό διανοητή υποδύεται ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ. Ένα χρόνο μετά, το έτος 1957, όπου ο Καζαντζάκης πεθαίνει- ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, όχι ύστερα από καμιά 40αριά ή 50αριά χρόνια- στο κρεβάτι του πόνου κείται ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΗΝΑΙΟΣ. Τι έγινε ρε παιδιά μέσα σε ένα χρόνο κι ο Παπασπηλιόπουλος «γέρασε» , όχι από μακιγιάζ, κι έγινε Ληναίος; Ενώ η παρτενέρ ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ παραμένει ως έχει, με λίγη παρέμβαση μακιγιάζ στα μαλλιά που έχουν κάπως γκριζάρει. Γιατί τότε δεν έβαλαν και την Ελλη Φωτίου, που έχουμε να τη δούμε καιρό στο σινεμά, ώστε αφού έγινε ο Παπασπηλιόπουλος Ληναίος να μη γίνει κι η Καλογήρου , Φωτίου; Εκεί θα εναρμονίζονταν τα πράγματα κάπως καλύτερα.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι «ανατύπωση» με ελαφρότατη τροποποίηση, του σχολίου (όχι ακριβώς «κριτικής») που είχα γράψει τον Μάρτιο του 2017 για αυτό από το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Αναδημοσιεύω το σχόλιο εκείνο, πάλι αντί για κριτική, επειδή θεωρώ πως εδώ μέσα κρύβεται η ουσία του τόσο για αυτά που κουβαλά εντός του και για όσα κρύβονται πίσω του αλλά και για τις προκαταλήψεις επί του θέματος των εγχρώμων, που δεν αφήνουν απέξω ούτε την Ελλάδα. Το κείμενο αφορά περισσότερο σε εγχώριες αναγωγές.
Αυτό είναι και το σημείο από το οποίο μπορούμε να πιαστούμε , αν θελήσουμε να κάνουμε καλλιτεχνική προσέγγιση στην νέα κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου μυθιστορήματος της ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ, που γράφτηκε στο 1934 κι έχει αφήσει πίσω του μια περίλαμπρη βερσιόν το 1974.
Ως παράξενη περιπέτεια ξεκινά, ως ΝΟΟΜΙ ΡΑΠΑΣ κερδίζει τις τελικές εντυπώσεις. Διότι η όλη πρωτοτυπία του φιλμ κάποια στιγμή εξαντλείται στην επαναληπτικότητα αλλά αυτή που βγαίνει κερδισμένη είναι η πρωταγωνίστρια με τους επτά (7) ρόλους, όσους κι οι μέρες της εβδομάδας.