Είναι το production design. Αυτό που αυτολεξεί κακοποιούν στη μετάφραση ως «σχεδιασμός παραγωγής». Αλλα αντ’ άλλων. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όπως επίσης και παλιότερα το έλεγαν «art direction» κι εδώ το μετέφραζαν «καλλιτεχνική διεύθυνση» λες κι επρόκειτο για… καμπαρέ. Οι αυτολεξεί μεταφράσεις που σε πεθαίνουν. Θα το επαναλαμβάνω κάθε χρόνο. ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ είναι ο όρος διότι αυτή είναι κι η ουσία του. Επειδή εδώ περιλαμβάνονται τα πάντα, από set εντός πλατώ μέχρι κι οι επιλογές τοπίων στις οποίες είτε θα κάνει παρέμβαση ο σκηνογράφος με τον set decorator και τους λοιπούς συνεργάτες, είτε θα το κρατήσει «γυμνό», ως επιλεγμένο τοπίο για τις σκηνογραφικές ανάγκες της ταινίας. Διότι το σινεμά δεν είναι θέατρο ώστε σκηνικό να θεωρείται μόνο το set της Σκηνής. Επίσης, υπενθυμίζω ότι στα σκηνικά περιλαμβάνονται κι όλα τα «γκάτζετ» και τα αντικείμενα και βέβαια, πριν από όλα, το ΧΡΩΜΑ, μια κι αυτός που το επιλέγει, το κυρίαρχο χρώμα της ταινίας δηλαδή, είναι ο σκηνογράφος, ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ, ο production designer. Δηλαδή με άλλα λόγια, το ύφος και το στήσιμο μιάς ταινίας ξεκινά από την κατηγορία αυτή. Η φετινή πεντάδα μας δίνει τη δυνατότητα να πούμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για αυτή την κατηγορία, μέσα από αυτά που οι εκπρόσωποι του κλάδου προέκριναν ως ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ της χρονιάς.

Καταρχάς έχουμε μεγάλη χαρά , για τον ΓΙΩΡΓΟ ΛΑΝΘΙΜΟ και τον ΓΙΩΡΓΟ ΜΑΥΡΟΨΑΡΙΔΗ (ο υποφαινόμενος έχει και προσωπική χαρά για τον δεύτερο με τον οποίο γνωριζόμαστε από παιδιά και ξέρω τη ΣΠΑΝΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ) που μπήκαν στη πεντάδα των Οσκαρ, προτάθηκαν ο πρώτος για τη ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ, ο δεύτερος για το ΜΟΝΤΑΖ , αμφότεροι για την «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ». Η οποία «ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΗ» τίθεται επικεφαλής, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ «ROMA» του ΑΛΦΟΝΣΟ ΚΟΥΑΡΟΝ, με 10 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ εκάστη. Τις περισσότερες από όλες τις άλλες ταινίες.