Ο ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ αναδείχτηκε νικητής του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ για την ταινία του «Η ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ» κι είναι πλέον ανοιχτός ο δρόμος για το ΟΣΚΑΡ. Μετά, μάλιστα, κι από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΩΝ που έδωσε το χρίσμα στο ίδιο φιλμ, ο δρόμος είναι ολάνοιχτος. ‘Η μήπως δεν είναι;

Τα προηγούμενα αρκετά χρόνια, όταν η νέα στρατηγική στο Χόλυγουντ, έστρεψε τα στούντιο προς τα blockbusters κατ’ εξακολούθησιν , αναβαθμίστηκε κι η κατηγορία αυτή. Με την έννοια ότι το Οσκαρ των Οπτικών Εφφέ έγινε κάτι σαν το βραβείο του ensemble cast στο Σωματείο Ηθοποιών. Πως δηλαδή επιβράβευε το καλύτερο blockbusterδια των ΟΠΤΙΚΩΝ ΕΦΦΕ του. Όπως κι οι Ηθοποιοί στο Σωματείο τους δια του ensemble cast ουσιαστικά πριμοδοτούν την καλύτερη, γι αυτούς, ταινία.

Στο κείμενο , πάντως, και στις γενικότερες αναφορές μου θα χρησιμοποιώ τον αμερικάνικο όρο supporting, που είναι ο σωστότερος, ο τελειότερος. Ο ελληνικός «β΄ρόλος» δεν μου αρέσει καθόλου, είναι υποτιμητικός για τον ηθοποιό αλλά και για τον ίδιο το ρόλο, ο ιταλικός (που τον ακολουθεί κι ο γαλλικός) «attore non protagonista» θίγει έστω και την ματαιοδοξία. Ο supporting, όμως, είναι η ουσία, το βαθύτερο νόημα διότι ο ρόλος δεν είναι καθόλου «δεύτερος» ή «δευτερεύων» όπως τον έλεγαν παλιά. Είναι ΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟΣ, ορίζεται μέσα από τη θέση που κατέχει στο σενάριο κι η αξιολόγηση μιάς ερμηνείας γίνεται με βάση το ρόλο αλλά και τη σχέση του ρόλου με το υπόλοιπο έργο. Επίσης, να πω στους αναγνώστες που ενδιαφέρονται ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ πως με διαφορετικά κριτήρια αξιολογείται η supportingερμηνεία από την leading, από την «πρωταγωνιστική» δηλαδή. Κι επειδή η κατηγορία supporting είναι αχανής, μια και περιλαμβάνει από συμπρωταγωνιστικούς ρόλους μέχρι ρόλους της μίας σκηνής όπου ζητούμενο, ας πούμε, στην τελευταία περίπτωση, είναι αν μέσα σε αυτή τη σκηνή μπορούν κι ολοκληρώνονται σχέσεις, χαρακτήρες , ανατροπές , καταλαβαίνει κανείς ότι μέσα από αχανές υλικό γίνεται κι η επιλογή των ΠΕΝΤΕ από τον Κλάδο των Ηθοποιών. Εν αρχή ήν ο λόγος ΚΙ ΕΔΩ κι η αξιολόγηση ξεκινά από το ΣΕΝΑΡΙΟ κι από τη θέση που κατέχει ο ρόλος και προχωράει στο πως ο ηθοποιός ανάδειξε τη σημαντικότητα του ρόλου που του ανέθεσαν και που εκείνος ανέλαβε.

Φέτος, όπως έχει διαμορφωθεί το μενού στην πεντάδα, η παράγραφος «ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ» στο τέλος του κειμένου, δίνει τον τόνο του συνόλου και το πώς θα εξεταστούν τα πράγματα, πέραν των επι μέρους αναλύσεων. Διότι η ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ (και να δω πότε θα πάψουν να την αναφέρουν ως «καλλιτεχνική διεύθυνση» από το «art direction» ή ως «σχεδιασμός παραγωγής» από το «production design» που ως όροι στα ελληνικά δεν λένε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ) είναι υπεύθυνη για πολλά. Από το κυρίαρχο χρώμα ως τα «γκατζετάκια», από τα αξεσουάρ μέχρι τους τόπους γυρισμάτων, από την σκηνογραφική παρέμβαση στον φυσικό χώρο μέχρι τα set εντός πλατώ..Μα πάνω από όλα, κι ειδικά στην φετινή πεντάδα, η ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ, σύμφωνα με τις επιλογές των ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΩΝ της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ , είναι και «σκηνοθετική αποστολή», σκηνοθετική βάση, όπου σκηνοθέτες επένδυσαν στους υπεύθυνους σκηνογραφίας που ανέλαβαν να στήσουν τις ταινίες τους.  Και στη φετινή επιλογή στον τελικό, μαζί με τα σκηνικά θα έχει κριθεί και σκηνοθεσία. Αυτά, όμως, στο «ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ»….