Σήμερα, κάποιος που θα το δει, θα απορήσει πως προτάθηκε για Οσκαρ αυτή η ταινία. Ναι, διότι έχει άλλα standards στο μυαλό του, και δικαιολογημένα. Πάμε πίσω στο 1954 που γίνεται η ταινία και στο 1955 που προτείνεται για το Οσκαρ και τότε θα καταλάβουμε περισσότερα.
Σήμερα μπορεί να μην το θυμάται κανείς. Στη δεκαετία, όμως, του ’60, στα παιδικά μου χρόνια , ήταν «γκραν σουξέ». Με την ΑΝΝ –ΜΑΡΓΚΡΕΤ που τότε εκπροσωπούσε το μοντέρνο , υπό την επιρροή της συνεργασίας της με τον Ελβις Πρίσλευ, ένα χρόνο πριν, στο «Νύχτες στο Λας Βέγκας».