Οποιος αγάπησε την «πατέντα» των ταινιών «ΜΠΟΡΝ», δηλαδή οι περισσότεροι εξ ημών, θα πάει και θα τη δει και θα την απολαύσει, ακριβώς επειδή ξεκινά με αυτή την πρόθεση και με αυτή τη διάθεση. Θα διαπιστώσει, όμως, ότι μείναμε σταθμευμένοι στην «πατέντα» κι ότι η 4η (για τον Ντέιμον) ή 5η (για τον «Μπορν») ταινία δεν πήγε παραπέρα το ταξίδι της.
Το «ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟΣ», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά ο τίτλος, του ΚΛΑΟΥΝΤΙΟ ΚΑΛΙΓΚΑΡΙ είναι μια άλλη κατηγορία ιταλικού σινεμά, διαφορετική από το «PERFETTI SCONOSCIUTI», είναι το λεγόμενο «ΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΟ». Ένα «Φεστιβαλικό, όμως, κάπως ιδιαίτερο, κι όχι στενά «auter-ίστικο», που αν το δούμε «σκέτο» ως ταινία μπορεί και να μη μας πει τόσα πολλά, αν όμως λάβουμε υπόψη μας μερικές συνοδευτικές πληροφορίες τότε μπορεί και να το δούμε με άλλο μάτι. Διαλέγετε και παίρνετε. Θα προσπαθήσω να σας τα περιγράψω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ.