Κι είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει με την παράδοση όπου η ιταλική κωμωδία έχει το ξεχωριστό εκείνο να μιλά ως καθαρόαιμη κωμωδία κι από κάτω να κρύβει ανελέητη σάτιρα, αλύπητη αυτοκριτική άνευ προηγουμένου. Και σε κάνει να λυπάσαι, τουλάχιστον εμένα προσωπικά, που η Ελλάδα απομακρύνθηκε -σχεδόν αποκόπηκε- από την κωμωδία ως είδος εδώ και 45 ίσως και παραπάνω χρόνια με μόνη φωτεινή εξαίρεση τον Νίκο Περράκη.
Κι η ισπανική αυτή ταινία το διαθέτει. Κι ας μην είναι «ταινία σεναρίου» έτσι όπως τις παρερμηνεύουν πολλοί. Διότι εκτός των άλλων, έχουμε πρώτη δουλειά σκηνοθέτη, του ΡΑΟΥΛ ΑΛΕ’ΒΑΡΟ κι αξίζει να παρακολουθήσει κανείς πως ο πρωτοεμφανιζόμενος στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ελέγχει κι οργανώνει το υλικό του ΑΦΟΥ, ΟΜΩΣ, ΠΡΩΤΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ (ο θεατής) ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ.
Για το προτελευταίο επεισόδιο κράτησαν το κομμάτι της ατομικής βόμβας, το οποίο, όπως φαίνεται θα συναντήσουμε ξανά και στο 10ο επεισόδιο , το οποίο, δεν πρέπει να είναι το τελευταίο διότι διαβάζω πως υπάρχει κι ένα ακόμα που ονομάζεται «final chapter».
Ειδάλλως, έχει όλα τα στοιχεία μιάς παραδοσιακής , εξωτικής χολυγουντιανής περιπέτειας, κυρίως του παλιού Χόλυγουντ, όπου φυλές στο Νότιο Ειρηνικό βρίσκονται σε διαμάχη μεταξύ τους κι ο ΤΖΩΝ ΧΟΛ με την ΝΤΟΡΟΘΥ ΛΑΜΟΥΡ (που έγραψαν κάποτε Ιστορία ως εξωτικό ζευγάρι- σήμερα τους θυμούνται λίγοι) ερωτεύονται αλά Ρωμαίος και Ιουλιέτα.
Εννοείται πως το φιλμ αυτό το έχω δει τον αμέτρητο και το επισκέφτηκα ξανά. Για μια ακόμα φορά λάτρεψα τη ΡΟΜΜΥ ΣΝΑΙΝΤΕΡ και κατέληξα οριστικά ότι είναι η καλύτερη ταινία του ΑΝΤΡΕΙ ΖΟΥΛΑΦΣΚΙ ο οποίος εδώ βρίσκεται πραγματικά σε μεγάλη φόρμα, στο απόγειο των δυνατοτήτων του και της προσωπικής υπογραφής.
Το 8ο επεισόδιο ήταν εξαιρετικό. Κι είναι εξαιρετικό επειδή είναι για χάζεμα και για μάθημα η έννοια της σεναριακής κλιμάκωσης. Κι όταν αυτά είναι για «χάζεμα» ή για «μάθημα» πάνε κι ακουμπάνε στον θεατή τον οποίο τον μεθάνε, τον ενθουσιάζουν, τον καθηλώνουν. Τότε μιλάμε για ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
Το καλοκαίρι ενεργοποιεί κι ο PANTIMO.GR την Β’ Προβολή του για κάποια έργα που «χάθηκαν» στη λαίλαπα της πληθώρας και τα οποία έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη «σωρεία» των θερινών. Ένα από αυτά είναι το «ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ», που ως , σχεδόν, αυτολεξεί μετάφραση αφαιρεί από τη δυναμική της ταινίας.
Αυτό είναι blockbuster! Περιπέτεια-παραμύθι από εκείνα που φτιάχνουν μνήμες στα παιδιά και τα φέρνουν κοντά στο σινεμά από την παιδική τους ηλικία. Μετά, μεγαλώνοντας, μπορούν να ανακαλύψουν και τα άλλα. Όμως στην τρυφερή ηλικία όπου η ΜΑΓΕΙΑ έρχεται να παίξει τον δικό της καθοριστικό ρόλο, έργα σαν το «WONDERWOMAN» έχουν επιτελέσει το σκοπό τους.
….ή ..ΣΟΥΜΑ για να μπούμε δυναμικά στα τρία επεισόδια που απομένουν και στον επίλογο.
Δεν το ευνόησαν οι συστάσεις από πηγές μη αξιόπιστες, το «στένεψαν» και τα δελτία Τύπου που πρόβαλαν ως υπόθεση το «μια γυναίκα που πάσχει από καρκίνο» και ποιος είχε όρεξη και για άλλο ένα τέτοιο, «καρκινοπαθές» και βραζιλιάνικο . Μόνο που η ταινία δεν είναι γύρω από την αρρώστια της ηρωίδας- απλώς η πεισματάρα ηρωίδα τυχαίνει να έχει και πρόβλημα υγείας το οποίο της έχει δώσει δύναμη.