Αρκεί να έχεις ένα καλό σενάριο, κι αν μάλιστα είναι και πρωτότυπα γραμμένο κι έχει και κάτι να πει,  κι αν επιλέξεις με άποψη τη διανομή…τα υπόλοιπα, τα διαβάζετε παρακάτω

Οι ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ του τίτλου της κριτικής είναι φυσικά κινηματογραφικές, στην ουσία τους, όμως, είναι ΙΤΑΛΙΚΕΣ. Κι έχουν να κάνουν τόσο με τη διαχείριση του γάμου ως σεναριακό αντικείμενο όσο και με τον τρόπο αφήγησης που παραπέμπει σε ιταλική κινηματογραφική σχολή-και θα το εξηγήσω

Ένα υπόδειγμα δικαστικού σεναρίου είναι αυτή εδώ η γαλλική ταινία, η οποία δεν είναι πρωτότυπη, αποτελεί remake αργεντίνικης ταινίας,  του «Η κατηγορούμενη» (Acusada)-βλέπετε, τα remake δίνουν και παίρνουν διεθνώς. Κι όχι μόνο στο Χόλυγουντ, όπως εσφαλμένα νομίζουν κάποιοι.. Μια και το σινεμά παγκοσμίως, στις χώρες που είναι ζωντανό ως παραγωγή αναζητεί ή δανείζεται θέματα.

Η αλήθεια να λέγεται: Δεν είναι και πολύ εύκολη δουλειά να μεταφέρεις θεατρική κωμωδία στην οθόνη, και δη ΜΟΝΟΣΑΛΟΝΗ, και να θέλεις να την κρατήσεις κι απείραχτη. Πρέπει να είσαι ο Μάικ Νίκολς ή να έχεις διδαχτεί καλά τα μαθήματα του Μάικ Νίκολς…

Όταν οι παραγωγοί της ταινίας , με το ομότιτλο βιβλίο του ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΜΠΑΣΑΝΙ υπό μάλης , επισκέφτηκαν τον ΒΙΤΤΟΡΙΟ ΝΤΕ ΣΙΚΑ και του πρότειναν να το σκηνοθετήσει, εκείνος ξαφνιασμένος τους ρώτησε : «Δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθατε σε μένα. Αυτό ταιριάζει περισσότερο στον Βισκόντι ή στον Μπολονίνι».  ΚΙ οι παραγωγοί του απάντησαν: «Δεν θέλουμε ένα έργο αισθητικής, θέλουμε το δικό σου ανθρώπινο άγγιγμα»

Μπορεί κανείς να φανταστεί κατασκοπικό έργο, μυστηρίου και ίντριγκας, με στοίχημα την ΠΛΗΡΗ απουσία διαλόγου; Υπάρχει αυτή η ταινία και την προτείνω για ΜΕΛΕΤΗ καθώς θα συνδυάζεται και με ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ διότι ΣΙΝΕΜΑ είναι κι ουαι κι αλίμονο στους ψευτο-σοβαροφανείς που αγνοούν το σινεμά των ειδών και το πως γίνεται. .Και ποιοι είναι οι πραγματικοί auteurs με τη δημιουργική κι όχι με την ψευτοθεωρητική έννοια

Ναι, πάντα κάτι βρίσκεται να απασχολήσει τη δημοσιότητα. Μια ο φάκελος που δόθηκε λάθος, μια ο covid κι ο σιδηροδρομικός σταθμός, μια η σφαλιάρα του Γουιλ Σμιθ στον Κρις Ροκ…Αυτό είναι το κομμάτι του publicity. Κρατά από τα πολύ παλιά χρόνια και διάφοροι που δήθεν ασχολούνται με τα Οσκαρ (SOS: ΔΕΝ υπαινίσσομαι Ελληνες, για Αμερικάνους ως επί το πλείστον μιλάω, από τους οποίους τα αντιγράφουν ή τα δανείζονται κι οι μη ασχολούμενοι με το κινηματογραφικό κομμάτι που είναι και το βασικό) σε αυτά περιορίζονται. Κι αυτά προβάλλουν, αυτά διογκώνουν. Αλλωστε ό,τι κυκλοφορεί σε βιβλίο περί Οσκαρ ,με τούτα καταγίνεται κι όχι με το τι εστί ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ, ΕΡΓΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ, ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ, ΚΡΙΤΗΡΙΑ κλπ…..

Οπως τα ειπαμε. Το Σεναριο συνήθως νικάει τη Σκηνοθεσία

Τέτοιο σαρωτικό πράγμα πως να μείνει αβρλαβευτο. Ολες μα ΟΛΕΣ οι σκηνές της ήταν ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΑΤΕΣ . Κι έπαιζε σχεδόν σε όλες. Το μακιγιαζ απλώς της ολοκλήρωσε την εικόνα, δεν την ¨καπέλωσε". Μπράβο στο κορίτσι

Το ταλέντο του ωρίμασε